ตอนที่ 31 หลงตัวเองเกินไป
เซียร่าบอกไอร่าถึงวิธีใช้ผลลีฟ
หลังจากที่เซียร่าจากไปแล้ว ไอร่าก็เข้าไปในห้องใต้ดิน เปิดขวดหินและหยิบผลลีฟออกมา
นับตั้งแต่เชร์นำพวกมันกลับมา เชร์ก็นำออกมาให้เธอกินวันละสองชิ้น ตอนนี้เธอกินไปมากกว่าสิบชิ้นแล้ว ไอร่ารู้สึกว่าร่างกายของเธอดีขึ้นมากจริง ๆ
ในตอนแรก เธอคิดว่าผลไม้นี้เป็นเหมือนอาหารเสริมสุขภาพที่สามารถบำรุงร่างกายได้ แต่หลังจากได้ยินคำพูดของเซียร่า เธอก็ตระหนักว่าการจัดหาผลลีฟนำมาใช้ลักษณะอื่นได้เช่นกัน เมื่อนึกถึงสิ่งที่เซียร่าพูด ไอร่าก็อดไม่ได้ที่จะหน้าอีกครั้ง
เธอเก็บผลไม้ไว้ในกระเป๋าของเธอ
ไอร่าเพิ่งโผล่ออกมาจากห้องใต้ดิน เธอได้พบกับเชร์ซึ่งกำลังจะเข้าไป พวกเขาทั้งสองตัวแข็งทื่อเมื่อพบกัน
เขาเป็นคนแรกที่ถามว่า “เจ้ามาทำอะไรที่นี่”
การจ้องมองของไอร่าลอยไปทางอื่น “ข้าเข้ามาจัดอาหาร”
“เมื่อคืนเจ้าไม่ได้จัดทุกอย่างเสร็จหมดแล้วหรอกหรือ”
ไอร่าไม่สามารถตอบได้ ดังนั้นเธอจึงหยุดพูดและวิ่งไปรอบ ๆ เขาพร้อมกับถ้วยไม้ในมือของเธอ
เชร์เฝ้าดูเธอจากไปในขณะที่กำลังคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง
ดูเหมือนหญิงสาวคนนี้กำลังซ่อนอะไรบางอย่างจากเขา
ไอร่าเพิ่งเดินออกจากห้องใต้ดินเมื่อเธอได้ยินคอนริตะโกนเรียกเธอ
“ไอร่า ออกมาสักครู่เถิด”
ไอร่ายังคงกลัวเล็กน้อยที่จะเจอเขา เธอค่อย ๆ เดินออกจากบ้านไป เมื่อเธอเห็นคอนริ ดวงตาของเธอก็หลีกเลี่ยงเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ
“มีอะไรหรือ”
คอนริเห็นว่าเธอเขินอาย เขาชอบเธอมากและอดไม่ได้ที่จะอยากกอดรัดเธอ
แต่ตอนนี้เขามีเรื่องที่ต้องจัดการ เขาต้องกลืนความอยากลงไป
คอนริยกคางขึ้นเล็กน้อย “เจ้าไม่จำเป็นต้องอาย เราไม่รีบร้อนที่จะสมสู่กันหรอก ข้ามีเรื่องอื่นที่จะบอกเจ้า”
ไอร่าโกรธจัดด้วยความอัปยศอดสู “ข้าเองก็ไม่รีบร้อนที่จะสมสู่กับเจ้าเช่นกัน”
“เอาล่ะ ๆ เจ้าไม่รีบร้อน” คอนริมองดูเธออย่างช่วยไม่ได้ น้ำเสียงของเขาดีใจ เห็นได้ชัดว่าเขามองว่าการปฏิเสธของเธอเป็นสัญลักษณ์ของความเขินอาย
ไอร่าเริ่มโกรธ
โลกนี้มีคนหลงตัวเองแบบนี้ได้อย่างไร
คอนริบีบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ สัมผัสที่นุ่มนวลและอ่อนโยนทำให้เขาพอใจ
“อย่ากังวลไปเลย เมื่อเสร็จเรื่องแล้ว เราจะสมสู่กันทันที”
“ข้าไม่ต้องการสมสู่กับเจ้า เจ้าคนหลงตัวเอง”
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรัก “ช่างเป็นผู้หญิงที่น่ารัก ที่บอกกับใจไม่ตรงกันเสียจริง”
เพื่อที่จะหยุดตัวเองจากการอาเจียนเป็นเลือดด้วยความโกรธ ไอร่าจึงตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง
“เจ้าต้องการอะไรจากข้า ก็รีบ ๆ ว่ามา ข้ากำลังยุ่ง”
เขาไม่ได้อ้อมค้อมกับเธอ “ดาเนียกำลังท้อง” เขากล่าวอย่างเรียบง่าย
“ฮะ?!”
ไอร่าไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงบอกเธอเรื่องนี้ เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะคาดเดาอย่างกล้าหาญผุดขึ้นในใจของเธอ
“อย่าบอกนะว่านางอุ้มท้องลูกของเจ้า”
ใบหน้าของคอนริเปลี่ยนเป็นสีเขียวทันที “เจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร ข้าไม่เกี่ยวข้องอะไรกับดาเนีย นางจะท้องลูกของข้าได้อย่างไร” ไอร่าจำได้ว่าคอนริเผชิญหน้ากับดาเนียโดยไม่ลังเลใจอย่างไร เธอยังรู้สึกว่าการคาดเดาของเธอนั้นไม่น่าเชื่อเลยสักนิด
เธอกระแอมในลำคอและแสร้งทำเป็นไม่ได้พูดอะไร “แล้วเหตุใดเจ้าถึงบอกเรื่องนี้กับข้า” เธอถาม
“ดาเนียรังแกเจ้าก่อนหน้านี้ เราไม่สามารถปล่อยเรื่องนี้ไปได้ ข้าจะขังนางไว้ในคุกจนกว่าหิมะจะละลายแล้วจึงโยนนางออกไปพร้อมกับสัตว์ตัวผู้ทั้งหมดของนาง”
แต่ดาเนียกำลังตั้งท้อง
สัตว์ตัวเมียที่ตั้งท้องนั้นบอบบางมาก หากพวกเธอไม่ระวัง ชีวิตของพวกเธอก็จะตกอยู่ในอันตราย
ตอนนี้เพื่อนชายของนางเริ่มโวยวาย โดยเรียกร้องให้คอนริปล่อยตัวดาเนีย
คอนริไม่เคยใจดีกับผู้หญิง นอกจากนี้ดาเนียยังรังแกผู้หญิงของเขาด้วย เขาจะจดจำความแค้นเสมอ
เขาไม่สนใจว่าดาเนียจะตั้งท้องหรือไม่ เขาไม่สามารถไว้ชีวิตเธอได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตาม หมอพ่อมดเฒ่าได้เรียกเขาไปในวันนี้และบอกให้เขาปล่อยตัวดาเนีย
ดาเนียเป็นสตรี ตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์ หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอในคุก เพื่อนชายทั้งหมดของเธอคงไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปได้
หากพวกเขาต่อสู้กันจริง ๆ มันจะเป็นการต่อสู้แบบฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องตายอย่างแน่นอน
คอนริพูดกับไอร่าว่า “ดาเนียถูกจับเพราะนางรังแกเจ้า ในฐานะผู้เสียหายของเรื่องนี้ มันขึ้นอยู่กับเจ้าที่จะตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรกับนาง”
ไอร่ากะพริบตาช้า ๆ “หากข้าอยากข้านางเพื่อแก้แค้น เจ้าจะยอมหรือไม่”
“เจ้าไม่ควรทำให้มือของเจ้าสกปรกอย่างการฆ่า รออยู่ที่นี่ ข้าจะไปฆ่านางแทนเจ้าเอง”
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเตรียมที่จะไปฆ่าดาเนียในคุก
ไอร่ารีบดึงเขากลับมาอย่างรวดเร็ว “ความผิดฐานฆ่าสตรีไม่ใช่เรื่องเบา นอกจากนี้ตอนนี้นางยังตั้งครรภ์ เจ้าไม่กลัวจะถูกกล่าวหาหรอกหรือ”
คอนริเงยคางขึ้น ใบหน้าของเขาดูท้าทาย “ข้าไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร เลวร้ายที่สุด ข้าจะไม่เป็นผู้นำเผ่าอีกต่อไป ข้าจะพาเจ้าออกไปจากภูเขาหิน เราจะไปอยู่ด้วยกันที่อื่น”
ไอร่ารู้สึกประทับใจ เธอหัวเราะ “ช่างเถอะ แม้ว่าข้าจะเกลียดดาเนีย แต่ทารกในท้องของเธอช่างไร้เดียงสา ข้าไม่อาจฆ่าเด็กทารกได้” คอนริตกตะลึง “เจ้าต้องการที่จะปล่อยนางไปหรือ”
“ใช่ ปล่อยเธอไปเถอะ”
เขามองเธอด้วยสายตาที่มั่นคง “เจ้ายอมถอยและปล่อยดาเนีย เพราะเจ้าไม่อยากให้ข้าตกที่นั่งลำบากใช่หรือไม่”
ไอร่าดูสับสน “ฮะ?”
“ข้ารู้ว่าเจ้าชอบข้ามาและมีน้ำใจต่อข้า ข้าซึ้งใจจริง ๆ”
ไอร่า “...”
“ไม่ต้องกังวล ข้าจะกลับอยู่เป็นคู่ครองเจ้าทันทีที่ข้าจัดการดาเนียเสร็จแล้ว”
ไอร่าหน้าแดง “ใครจะอยากแต่งงานกับเจ้า”
“ข้าไปก่อน ทำตัวดี ๆ แล้วรอข้าอยู่ที่บ้าน”
เขาจูบแก้มเธอแล้วรีบวิ่งออกไป
ไอร่าโกรธมาก เธอต้องการไล่ตามเขาแล้วคว้าไหล่เข้าเพื่อเขย่า
‘ใครอยากแต่งงานกับเจ้า เจ้าคนหลงตัวเอง’
...
คอนริเปิดประตูห้องขังและปล่อยดาเนียและเพื่อนชายของเธอ
ดาเนียดีใจที่ได้พบเขา คอนริเป็นสัตว์อสูรที่ปากไม่ตรงกับใจ เขาอาจจะดูเย็นชาและไร้อารมณ์ แต่จริง ๆ แล้วเขาใส่ใจเธอ
ดวงตาของเธอสว่างขึ้นเมื่อเธอเห็นลายดาวบนแขนของคอนริ
“คอนริ เจ้าพัฒนาขึ้นแล้วหรือ น่าตื่นเต้นยิ่งนัก หลังจากที่ข้าคลอดลูกในท้องแล้ว ข้าจะช่วยให้กำเนิดลูกของเจ้าทันที ข้าสวย และเจ้ามีพลัง ลูกของเราจะต้องเป็นเด็กที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างแน่นอน”
ดาเนียตัวสั่นเมื่อเห็นแววตาอาฆาตพยาบาท ใบหน้าของเธอก็ซีดลง
เพื่อนชายของเธอเหล่านั้นรีบรุดเข้ามาล้อมเธอพร้อมตะโกนด้วยความโกรธว่า “ปล่อยเธอ เธอเป็นสตรีนะ ยังท้องอีกด้วย”
คอนริปล่อยมือของเขาและโยนดาเนียเข้าไปในอ้อมแขนของอสูรร้ายตัวผู้ราวกับว่าเธอเป็นขยะ
เขาพูดอย่างเย็นชา “หากพวกเจ้าต้องการให้นางมีชีวิตก็ควรจับตาดูนางเอาไว้ อย่าปล่อยให้นางมาปรากฏตัวต่อหน้าข้าอีก ไม่อย่างนั้นข้าอาจสูญเสียการควบคุมและฆ่านางได้”
