Chapter 26 : ได้รับสกิล - เหมันต์จุติ!
[แจ้งเตือนจากระบบ : ท่านได้เข้าสู่แผนที่ - แท่นบูชาเหมันต์!]
ลู่หยวนชะงักไปชั่วครู่ ชื่อของแผนที่มันเปลี่ยนไปแล้ว
เขาคิดว่าเขามาที่ชั้นสองของถ้ำเหมันต์เสียอีกแต่ไม่คิดเลยว่ามันกลับกลายเป็นแท่นบูชาเหมันต์
หลังจากเข้าสู่แผนที่ลู่หยวนก็พบว่าสภาพแวดล้อมโดยรอบนั้นอัดแน่นไปด้วยพลังธาตุน้ำแข็ง
กลุ่มก้อนพลังธาตุสีฟ้าซีดควบแน่นจนเป็นรูปธรรมและลอยอยู่ในอากาศปลดปล่อยแสงสีฟ้าซีดจางออกมา
ราวกับถูกดึงดูดไปหรือยังไงไม่ทราบ พลังธาตุน้ำแข็งสีฟ้าซีดเหล่านี้ค่อยๆล่องลอยเข้าไปในส่วนลึกของแผนที่
ลู่หยวนอดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้ “นี่มัน....?”
มันดูแปลกประหลาดมากๆ
ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาคิดแล้ว ลู่หยวนทำการสำรวจต่อไปในขณะที่ความสามารถลอบเร้นยังคงอยู่
สิ่งที่เขาพบเจอจากการสำรวจทำให้ได้ข้อสรุปว่าแผนที่นี้แปลกประหลาดมาก
ใจกลางของแผนที่คือผืนดินที่ถูกสร้างขึ้นจากก้อนน้ำแข็งลอยตัวอยู่และขยายพื้นที่ออกไปราวกับใยแมงมุม
ยิ่งไปกว่านั้นเส้นทางสู่ใจกลางของแผนที่ยังมีลิงยักษ์เหมันต์คอยปกปักษ์อยู่มากมาย!
ลู่หยวนลองเข้าไปตรวจสอบดูและพบว่าลิงยักษ์เหมันต์พวกนี้มีเลเวลสูงถึง35!
ถ้าเขาเข้าไปใกล้พวกมันคงทำระเบิดหัวในพริบตา! ไม่มีทางที่เขาจะจัดการกับพวกมันได้อย่างแน่นอน!
แค่พวกมันตบเบาๆก็คงฆ่าลู่หยวนได้แล้ว
ลู่หยวนเคลื่อนไหวอย่างแผ่วเบาและลอบผ่านพวกมันไปได้อย่างง่ายดาย
จากนั้นเมื่อมาถึงกลางทางลู่หยวนกลับพบเส้นทางที่แตกต่างกันมากมาย เส้นทางแต่ละเส้นนั้นมีลิงยักษ์เหมันต์คอยเฝ้าคุ้มกันอยู่
ลู่หยวนเห็นว่าพวกมันบางตัวกระทั่งว่าดูเหมือนจะเกิดการวิวัฒนาการแล้ว พวกมันมีขนสีม่วงทั่วร่างและดูแข็งแกร่งกว่าและดุร้ายยิ่งกว่า
พวกมันเหล่านี้น่าจะเป็นสายพันธุ์แยกย่อยที่ทรงพลังกว่า
เมื่อมาถึงจุดนี้ลู่หยวนก็รู้แล้วว่าเขาไม่จำเป็นต้องสำรวจเพิ่มเติมอีกต่อไปเนื่องจากมันไม่ใช่อะไรที่เขาตอนนี้สามารถรับมือได้
ทันทีที่สกิลของเขาเข้าสู่ช่วงคูลดาวน์ เขาก็จะถูกสังหารอย่างรวดเร็วซึ่งมันไม่คุ้มกันเลย
เมื่อเห็นว่าระยะเวลาของสกิล ‘เงาติดตาม’ เหลือไม่ถึง30วินาทีเขาก็รีบออกจากที่นี่ทันที ฝีเท้าของเขาขณะย้อนกลับทางเดินนั้นรวดเร็วราวกับสายฟ้า
เฮ้อ!
ในที่สุดลู่หยวนก็สามารถถอยกลับมาจากพื้นที่สุดอันตรายได้ก่อนที่สถานะลอบเร้นจะหมดลง
พื้นที่ที่เขาอยู่ตอนนี้คือพื้นที่ของลิงยักษ์เหมันต์เลเวล20
พวกมันย่อมไม่ใช่ภัยคุกคามสำหรับเขา
ในเมื่อภารกิจนั้นต้องการเพียงแค่แก่นเลือดของลิงยักษ์เหมันต์โดยไม่เกี่ยงเลเวล ถ้างั้นก็เลือกสู้กับลิงยักษ์เหมันต์ที่เขตรอบนอกคงดีกว่า
เนื่องจากมันสะดวกกว่าด้วยเพราะว่ามอนสเตอร์บริเวณรอบนอกนั้นเกิดถี่กว่าดังนั้นเขาจึงสามารถใช้โอกาสนี้เก็บเลเวลได้ด้วย
ดังนั้นลู่หยวนจึงกระชับมีดสั้นเอาไว้ในมือแน่นและจ้องเขม็งไปที่ลิงยักษ์เหมันต์ตัวหนึ่ง
[-38!]
[-41!]
[-42!]
[-39!]
[-40!]
…
ความเสียหายชุดใหญ่ถูกกระหน่ำเข้าใส่ลิงยักษ์ นับได้ว่าเป็นการต่อสู้ที่เพลิดเพลินอยู่ไม่น้อย
ลู่หยวนชื่นชอบการต่อสู้แบบนี้เหมือนกัน
...
หลังจากผ่านไปไม่รู้นานเท่าไหร่
ในที่สุดลู่หยวนก็สามารถเก็บรวบรวมแก่นเลือด100ส่วนของลิงยักษ์เหมันต์มาได้ครบถ้วน
“เหนื่อยเหมือนจะตายเลยแฮะ หมอนั่นกลับขอแก่นเลือดของลิงยักษ์เหมันต์ตั้ง100ส่วน สัตว์ประหลาดรึไง”
ลู่หยวนมองดูหลอดค่าประสบการณ์และพบว่ามันมาถึง99%แล้ว
เขาน่าจะเลเวลอัพหลังจากทำเควสนี้จบนี่แหละ
ในตอนที่ลู่หยวนกำลังจะกลับเมืองจู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากระบบ
มีผู้เล่นคนที่สองที่เข้าสู่เมืองหลักได้แล้วแต่เป็นคนต่างชาติ
ลู่หยวนขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ จากความคืบหน้าในปัจจุบันของเกม หลังจากผู้เล่นต่างชาติจะเข้าสู่เมืองหลักได้ผู้เล่นในประเทศก็น่าจะกำลังมาถึงเช่นกัน
เขาเชื่อว่าใช้เวลาอีกไม่นานนักจะมีต้องผู้เล่นจำนวนมากพากันหลั่งไหลเข้ามายังเมืองหลักอย่างแน่นอน
เมื่อเวลานั้นมาถึง เมืองหลักจะเต็มไปด้วยชีวิตชีวา
คิดได้ดังนี้แล้วลู่หยวนก็ไม่มีทางเลือกได้แต่ต้องเร่งมือ
ทั้งนี้ก็เพราะข้อได้เปรียบของเขาคือความรู้เกี่ยวกับภารกิจลับต่างๆซึ่งเหนือกว่าผู้เล่นคนอื่นๆ
ถ้าเขาช้าไปซักนิดผู้เล่นคนอื่นก็อาจจะพบกับภารกิจลับพวกนั้นด้วยตัวของพวกเขาเองก็ได้
ในชีวิตที่แล้วของเขา ลู่หยวนเห็นเห็นแผนการค้นคว้าของอัจฉริยะมามากมายและพบว่าพวกเขารู้วิธีการเข้าถึงภารกิจลับจำนวนมาก
เบื้องลึกเบื้องหลังของNPCเกือบทุกคนล้วนถูกคนพวกนี้ตรวจสอบจนโปร่ง!
เช่นนี้แล้วลู่หยวนจึงต้องรีบเร่งมือ
...
ลู่หยวนมองดูเวลา ตอนนี้พึ่งจะผ่านไปเพียงสี่ถึงห้าชั่วโมงเท่านั้นดังนั้นเวลาน่าจะยังพออยู่ ดังนั้นเขาจึงรีบย้อนกลับไปยังชั้นสองของโรงเตี๊ยมรุ่งอรุณ
ร็อกจ์ยังคงไม่จากไปจริงๆ เขายังคงนั่งดื่มจนเมาอยู่ที่นี่เหมือนดเม
ดูราวกับว่าคนผู้นี้เกิดมาเพื่อดื่มเพียงอย่างเดียวและไม่มีท่าทีของผู้ที่แบกรับชื่อเสียงในฐานะจอมเวทย์เลยแม้แต่น้อย
ลู่หยวนเดินเข้ามาคุยกับเขาและพบว่าร็อกจ์ไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย
เขาเอาแต่พึมพำอะไรไร้สาระเกี่ยวกับเหล้าเหมือนเดิม
ลู่หยวนที่ได้ยินก็รู้สึกหมดคำจะพูดขึ้นมา เจ้าหมอนี่พยายามจะหลอกล่อให้เขาไปซื้อเหล้ามาให้อีกขวดสินะ?
อย่างไรก็ตามเพื่อกระตุ้นให้เกิดบทสนทนาแล้วลู่หยวนทำได้เพียงกล้ำกลืน
เขาเดินลงไปชั้นล่างและซื้อเหล้าขวดใหม่มาในราคาสองเหรียญทอง จากนั้นก็กลับขึ้นไปคุยกับร็อกจ์อีกครั้ง
“ท่านร็อกจ์ข้ามีเหล้าดีๆมาฝาก”
ลู่หยวนเปิดขวดเหล้าและยื่นเหล้าที่ส่งกลิ่นหอมไปให้กับอีกฝ่าย
ร็อกจ์ดูราวกับจะได้สติขึ้นมาและคว้าขวดเหล้าไปจากมือของลู่หยวนในทันที
อึกๆๆ!
หลังจากดื่มเข้าไปหลายอึกร็อกจ์ก็รู้สึกดีขึ้นมาก
“เหล้าดี! เหล้าดี!”
หลังจากนั้นร็อกจ์ก็เงยหน้าขึ้นมองและสังเกตเห็นลู่หยวน
“เป็นเจ้านี่เองเหตุใดถึงกลับมาเร็วนัก? แล้วเป็นยังไงบ้าง? เจ้ารวบรวมแก่นเลือดของลิงยักษ์เหมันต์100ส่วนมาได้แล้วรึยัง?”
ลู่หยวนส่งแก่นเลือด100ส่วนให้กับร็อกจ์
“เรียบร้อยแล้วขอรับ”
ร็อกจ์มองแก่นเลือดทั้ง100ส่วนด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ
“พระเจ้าช่วยเจ้าทำได้จริงๆแถมยังทำได้ในเวลาสั้นๆอีกด้วย! มานี่สินี่คือรางวัลสำหรับเจ้า!”
กล่าวจบร็อกจ์ก็ยื่นมือมาและส่งแสงสีทองเข้ามาในร่างของลู่หยวน
[ขอแสดงความยินดีด้วยที่ทำภารกิจ – ร่องรอยแห่งเหมันต์สำเร็จ!]
[ท่านได้รับ : ค่าประสบการณ์ 1000แต้ม! เงิน10เหรียญทอง! ได้รับสกิล – [เหมันต์จุติ] !]
—
[เหมันต์จุติ (ไม่สามารถอัพเกรดได้)]
[ความสามารถ : เผาผลาญพลังเวทย์100หน่วยเพื่ออัญเชิญน้ำแข็งลงมาสร้างความเสียหายธาตุน้ำแข็งอย่างต่อเนื่องให้กับเป้าหมายในพื้นที่ สร้างความเสียหาย100+10*ค่าสติปัญญาเป็นเวลา10วินาที ระยะเวลาคูลดาวน์180วินาที]
[คำอธิบาย : นี่คือเวทย์ต้องห้ามที่จอมเวทย์ร็อกจน์ใช้ความพยายามอย่างมากในการคิดค้นมันขึ้นมา อย่างไรก็ตามปัญหาของมันนั้นอยู่ในช่วงสุดท้ายทำให้พลังของเวทย์มนตร์บทนี้ถูกจำกัดให้อยู่แค่ในขั้นแรกไปตลอดกาลซึ่งนับว่าเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของร็อกจน์เลยก็ว่าได้]
—
ลู่หยวนอดโห่ร้องออกมาไม่ได้เมื่อเห็นสกิลนี้!
ใช่แล้ว! สกิลนี้แหละ!
ผู้เล่นคนแรกที่ทำภารกิจนี้สำเร็จจะได้รับสกิลเวอร์ชั่นที่ทรงพลังกว่าเล็กน้อย นั่นก็คือได้ค่าความเสียหายตายตัวเพิ่มขึ้นมา100หน่วยและระยะเวลาคูลดาวน์เองก็ลดลงไป20วินาที
อย่างไรก็ตานี่เป็นเพียงข้อได้เปรียบเล็กๆน้อยๆเท่านั้น
แต่มันก็มากพอสำหรับลู่หยวนแล้ว!
ด้วยพรสวรรค์ของเขา เขาสามารถอัพเกรดสกิล ‘เหมันต์จุติ’ นี้ขึ้นไปได้อีก!
คิดได้ดังนี้ลู่หยวนก็ใช้แต้มพรสวรรค์ที่เหลือกับมันในทันที
