ยอดอาจารย์มหาเมตตา บทที่ 1082 ความโกลาหลในตระกูลหวัง

ฟ้ามืดครึ้ม ความมืดมิดปกคลุมโลก ลมหนาวพัดผ่านนอกกำแพงยักษ์ และวัชพืชก็กลิ้งไปทั่วทะเลทรายเกอปี่อย่างรวดเร็ว เสียงร้องของอีกาดังมาจากดินแดนรกร้าง มันดูน่ากลัวเป็นพิเศษในค่ำคืนอันเงียบสงบนี้

เส้นทางโบราณของดินแดนรกร้างนั้นเงียบงัน แต่ในคืนนี้ ดูเหมือนว่าจะมีเจตนาสังหารซ่อนอยู่ซึ่งยังคงแพร่กระจายไปยังสถานที่ที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ ไม่ค่อยเห็นใครเดินออกไปข้างนอกตอนกลางคืนในถิ่นทุรกันดารนี้เพราะไม่รู้ว่าสัตว์อสูรกินคนแบบไหนที่ซ่อนอยู่ในตอนกลางคืน

ตกกลางคืน ในดินแดนต้องห้ามในถิ่นทุรกันดาร แสงไฟเริ่มดับลง ต่างจากความเงียบรกร้างของโลกภายนอก สถานที่แห่งนี้เจริญรุ่งเรืองและมีชีวิตชีวามาก ไม่มีใครรู้ว่าตระกูลใหญ่เช่นนี้ถูกซ่อนอยู่ในพื้นที่ต้องห้ามในยุคดึกดำบรรพ์ที่ยอดเยี่ยมนี้

นี่คือตระกูลหวัง!

ในดินแดนโบราณของตระกูลหวัง อาคารที่รุ่งโรจน์ที่สุดคืออาคารบันเทิงของหวังหลิง

ในห้องโถงที่คึกคัก กลุ่มผู้หญิงเต้นรำ และฉากนั้นก็สวยงามอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ หวังหลิง ซึ่งนั่งอยู่บนที่นั่งสูง มีสาวใช้มากกว่าสิบคนมาให้บริการและกำลังเพลิดเพลิน

เขาคือสิ่งมหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของยุคเซียนโบราณ เขาเป็นที่รู้จักในนามราชาแห่งความขี้ขลาด บรรพบุรุษของตระกูลหวัง หวังหลิง เขาไม่ได้มีความสามารถมากนัก แต่ตัวตนของเขาและเส้นทางแห่งความขี้ขลาดได้รับการบ่มเพาะจนถึงจุดสมบูรณ์แบบแล้ว

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขา ผู้กลัวความตายมาโดยตลอด จึงพลันกล้าในครั้งนี้ เขาถึงกับล้าที่จะเริ่มส่งใครสักคนไปที่ภูเขาปูโจว เพื่อต้องการควบคุมมากกว่าครึ่งหนึ่งของพระราชวังสวรรค์

"ผู้นำ ข่าวร้าย!"

หวังหลิง ที่กำลังเพลิดเพลินกับดอกไม้นับหมื่นดอกบนเวทีเต้นรำ รู้สึกเสียอารมณ์มากเมื่อมีเสียงกระวนกระวายดังมาจากภายนอก

อีกฝ่ายรบกวนอารมณ์ของเขาและกำลังจะลุกเป็นไฟเมื่อเขาไม่คาดคิดว่าบุคคลที่มาจริงแล้วเป็นทายาทสายตรงของตระกูลหวังที่เขาสั่งให้ไปที่พระราชวังสวรรค์เพื่อเจรจา อีกฝ่ายคือหวังหัน!

"หวังหัน! กล้าดีอย่างไรมาทำลายอารมณ์ของผู้นำ" หวังหันเดินกะโผลกกะเผลกเข้ามา ขณะที่เขากำลังจะรายงาน หวังเถิง ผู้ที่คอยดูแลอยู่ด้านข้าง ก็ตะโกนด้วยความโกรธทันที

หวังหันรู้สึกผิด แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอดทนไว้และรีบพูด "ผู้นำ ท่านต้องยืนหยัดให้กับข้า"

"หืออ?" หวังหลิงขมวดคิ้วและเดาอยู่ในใจเมื่อเขาเห็นรูปลักษณ์ที่น่าสังเวชของอีกฝ่าย มือของหวังหันถูกตัดออกไปแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องยาก พวกมันยังสามารถเติบโตได้ในอนาคต

ปัญหาคือ ไม่ใช่ว่าเขาส่งหวังหันไปที่พระราชวังสวรรค์เพื่อเจรจาหรือ? เหตุใดอีกฝ่ายกลับมาเช่นนี้? เป็นไปได้หรือไม่ที่พระราชวังสวรรค์ปฏิเสธเงื่อนไขของเขา? ไม่เพียงเท่านั้น แต่พวกเขาก็ได้ทำร้ายทายาทของเขาด้วย?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หวังหลิงก็โกรธขึ้นมาทันที "ฮึ่ม พวกเขากล้าดีอย่างไร! พวกเขากล้าดีอย่างไรมาแตะต้องตระกูลหวัง หวังหัน! บอกข้าเร็วๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น"

หวังหลิงโกรธมาก แม้ว่าเขาจะกลัวความตาย เขาก็ยังอยู่แนวหน้าของสิ่งที่เรียกว่าผู้ฝึกตนยุคเซียนโบราณ มันไม่ใช่สิ่งที่รุ่นเยาว์เหล่านี้สามารถรังแกได้ตามใจชอบ

เมื่อเห็นว่าผู้นำกำลังจะสนับสนุนเขา หวังหันจึงยืดหลังเขาทันที “ผู้นำตระกูล ข้าไปยังพระราชวังสวรรค์เพื่อต่อรองภายใต้คำสั่งของท่าน ข้าไม่คาดคิดว่าไม่เพียงแต่เย่ชิวจะไม่ยอมรับเงื่อนไขของท่าน แต่เขายังหยาบคายและดูหมิ่นตระกูลหวังด้วย เขาถึงกับให้ผู้ใต้บังคับบัญชามาทรมานข้าและตัดแขนข้าออก”

"พระราชวังสวรรค์ไปไกลเกินไปแล้ว เขาตีข้าก็เทียบได้กับการตบหน้าท่านด้วยไม่ใช่หรือ ผู้นำ เขายังพูดอีกว่า: ช่างเป็นตระกูลหวังที่บัดซบ! ข้า เย่ชิว ไม่เคยใส่ใจกับพวกเขา เขายังพูดหยาบคายและดูถูกท่านอีกด้วย ผู้นำ"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ทั่วทั้งห้องโถงก็ปะทุขึ้น

"เขากล้าดีอย่างไร!"

"แค่เพียงพระราชวังสวรรค์เท่านั้นถึงกับกล้าอวดดี แม้ว่าตระกูลหวังจะซ่อนตัวจากโลกนี้ เราไม่ใช่คนที่ตาสีตาสาจะมายั่วยุได้ เย่ชิวคิดจริงๆ หรือว่าเราไม่กล้าแตะเขา?"

"ช่างหยิ่งยโสจริงๆ ! ผู้นำ ออกคำสั่ง ข้ายินดีนำศิษย์จำนวนแสนคนของตระกูลหวังไปทำให้พระราชวังสวรรค์ราบเรียบ"

ทายาทตระกูลหวังทั่วทั้งห้องโถงโกรธจัด บางคนมีอายุมากกว่าเจ็ดสิบปี ในขณะที่บางคนยังเด็กอยู่ สมดังคาด คนเหล่านี้ล้วนเป็นทายาทของหวังหลิง ทั้งยังมีลูกชายของเขาอยู่ในกลุ่มนั้นอีกด้วย

เขาสร้างลูกเก่งเกินไป! เขามีผู้หญิงหลายพันคนและลูกหลานอีกนับไม่ถ้วน มีข่าวลือว่าจักรพรรดิเซียนของตระกูลหวังนั้นเป็นหลานชายของเขา ทั้งยังโดดเด่นที่สุดในบรรดาทายาทของเขา

เหตุผลที่ตระกูลหวังสามารถตั้งหลักในยุคเซียนโบราณก็เป็นเพราะจักรพรรดิเซียนนี้ด้วยเช่นกัน เคล็ดวิชาการควบคุมหญิงอันชั่วร้ายที่เขาบ่มเพาะเป็นที่รู้จักว่าเป็นกฏเกณฑ์ที่ชั่วร้ายที่สุดของยุคเซียนโบราณ ไม่มีใครรู้ว่าเขาได้มันมาจากไหน แต่เขาเอาตัวรอดมาได้จนถึงตอนนี้

"พระราชวังสวรรค์! กล้าดีอย่างไรมาหยาบคายและดูถูกพลังสวรรค์ของตระกูลหวัง กล้าดีอย่างไร" หวังหลิงก็โกรธเช่นกันเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นั่ง เขาโกรธมาก แต่เขาไม่ได้หลงตามไปด้วย

ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา หลานชายเขาในดินแดนภายนอกได้ส่งข้อความถึงเขา ว่าการก่อตั้งพระราชวังสวรรค์อาจจะสามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ในอนาคต เขา ซึ่งอยู่คนเดียวอยู่แล้ว หวังว่าตระกูลหวังจะให้ความช่วยเหลือเขาที่นี่ได้บ้าง

บางทีเขาอาจจะเข้าใจผิด เขาคิดว่าหลานชายขอเขาให้รับช่วงต่อพระราชวังสวรรค์ เขาจึงส่งหวังหันไปที่พระราชวังสวรรค์เพื่อเจรจา ยิ่งกว่านั้น เขาก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ!

เขาไม่เชื่อว่าพระราชวังสวรรค์จะกล้าปฏิเสธตระกูลหวังจากการสนับสนุนของจักรพรรดิเซียน อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง ไม่เพียงแต่พระราชวังสวรรค์ปฏิเสธเท่านั้น แต่ยังทำให้ลูกหลานของเขาได้รับบาดเจ็บอีกด้วย

"มันทนไม่ไหวแล้ว! เราจะส่งกองกำลังไปทันทีเพื่อลงโทษพระราชวังสวรรค์ ตระกูลหวังเงียบไปนานเกินไปแล้ว ถึงเวลาที่โลกจะต้องจดจำชื่อตระกูลหวังอีกครั้ง" หวังหลิงพูดอย่างเย็นชา เขามั่นใจมากเพราะมีหลานชายคนหนึ่งซึ่งเป็นจักรพรรดิเซียนยืนอยู่ข้างหลังเขา มีอะไรต้องกลัว?

ถึงเวลาที่จะรวมเก้าสวรรค์ในปัจจุบันเข้าด้วยกัน และผู้ชนะคนสุดท้ายก็คือเขา หวังหลิงอย่างแน่นอน เหตุผลนั้นง่ายมาก ในตอนนั้น คู่ต่อสู้เก่าเหล่านั้นถูกอีกฝ่ายบังคับออกไป ใครในโลกที่สามารถเป็นศัตรูเขาได้อีก?

"เราจะปฏิบัติตามคำสั่งของผู้นำ! เราจะส่งกองกำลังไปทันทีเพื่อลงโทษพระราชวังสวรรค์"

ฉับพลัน ทั้งห้องโถงต่างปะทุด้วยเสียงตอบรับที่หูหนวก

นอกภูเขา ลูกไฟพลันทะยานขึ้นมาบนท้องฟ้า สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคน ทันทีที่ออกคำสั่ง พื้นดินพลันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

สีหน้าของหวังหลิงเปลี่ยนไปอย่างมาก เขากล่าวว่า "เกิดอะไรขึ้น?"

นอกภูเขา ลูกไฟพลันทะยานขึ้นมาบนท้องฟ้า ส่องสว่างในคืนที่มืดมิด

"สังหาร!"

"เหยียบย่ำตระกูลหวัง!"

เสียงการต่อสู้ดังกึกก้องมาจากนอกภูเขา และพื้นที่ต้องห้ามทั้งหมดก็ตกอยู่ในความโกลาหลทันที

มีคนรีบวิ่งเข้ามารายงานตัว "ผู้นำ มีบางอย่างผิดปกติ! ทหารสวรรค์ที่อยู่นอกภูเขาได้ลงมาแล้ว ก่อนที่ค่ายกลป้องกันขุนเขาจะเปิดใช้งานได้ มันก็ได้ถูกโจมตีโดยอีกฝ่าย ในขณะนี้ พวกเขากำลังบุกโจมตี"

"อะไรนะ!"

ทุกคนต่างตกตะลึง นั่นใครกัน? เขากล้าดีอย่างไรมาโจมตีตระกูลหวัง? ยิ่งไปกว่านั้น วิธีการของอีกฝ่ายยังเร็วมากจริงๆ โดยไม่รู้ตัว เขาทะลุผ่านเขตรั้วของตระกูลหวังและมุ่งหน้าตรงมายังบ้านพักหลัก

"ผู้นำ กรุณาย้ายไปยังพื้นที่ต้องห้าม I หวังอัน จะอยู่เบื้องหลังเพื่อกำจัดพวกกบฏ" ท่ามกลางฝูงชน ชายชราที่ดูเหมือนนักปราชญ์ยืนขึ้น และกลิ่นอายของยอดฝีมือเหนือขอบเขตปลิดเต๋าก็ปะทุขึ้นทันที

หวังหลิงมองอีกฝ่ายด้วยความกลัวที่ยังคงอยู่และพูดว่า "ตกลง หวังอัน ข้าจะให้เจ้านำศิษย์ไปกำจัดพวกกบฏ หลังจากนั้น ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างหนักอย่างแน่นอน"

มันเป็นไปไม่ได้ที่หวังหลิงจะไปเป็นแนวหน้าเป็นการส่วนตัว หลังจากเตรียมการ เขาก็เล็ดลอดออกไปจากด้านหลัง

นี่เป็นรูปแบบของเขามาโดยตลอด