Chapter 15 : พายุหิมะเริ่มโหมกระหน่ำ
เมื่อเห็นแจ้งเตือนนี้จากระบบลู่หยวนก็อดถอนหายใจยาวออกมาอย่างโล่งอกไม่ได้ เนื่องจากเพราะเจ้าสิ่งนี้ทำให้ข้อจำกัดในการใช้สกิลทั้งหมดของเขาถูกยกเลิกในที่สุด
ดังนั้นในภารกิจที่เหลือต่อจากนี้เขาก็สามารถใช้สกิลได้ซึ่งก็สามารถการันตีความปลอดภัยได้บ้าง
วิ้ว! วิ้ว!
สายลมเย็นเยียบด้านนอกหน้าต่างยังคงพัดโหมอย่างรุนแรง
พายุดูเหมือนจะหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ
“เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!”
ทั่วทั้งเมืองแอมเบอร์ตกอยู่ภายใต้ความวุ่นวาย
เสียงโหวกเหวกครุมเครือและความวุ่นวายนั้นยังคงดังให้ได้ยินจากถนนด้านนอกตัวบ้าน
เนื่องจากพายุหิมะจู่ๆก็ตกลงมาทำให้หลายคนไม่ทันได้ตั้งตัว
หิมะที่โปรยปรายลงมานั้นยิ่งมาก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆและอุณหภูมิเองก็ลดลงอย่างต่อเนื่อง
ลู่หยวนเคยประสบกับหายนะมาแล้วในชีวิตที่แล้วดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่าสิ่งนี้มันทรงพลังเพียงใด
ใช้เวลาไม่นานหรอกโลกภายนอกก็คงถูกหิมะปกคลุม
เมืองแอมเบอร์เองก็จะกลายเป็นเมืองน้ำแข็งเนื่องจากพายุหิมะนี่แหละ!
อุณหภูมิค่อยๆลดลงและบรรยากาศเองก็ยิ่งทวีความกดดัน
ความหนาวเย็นเล็ดรอดเข้ามาในตัวบ้าน
บนกำแพงเริ่มปรากฏชั้นน้ำแข็งก่อตัวขึ้นและแผ่กระจายไปอย่างรวดเร็วราวกับโรคระบาด
ในแก้วชาบนโต๊ะที่ยังพอเหลือน้ำร้อนอยู่บ้างนั้นกลับคงความอบอุ่นอยู่ได้ไม่นานและถูกเปลี่ยนเป็นน้ำแข็งในชั่วพริบตา
ผลไหม้ทั้งหลายเองก็ถูกชั้นน้ำแข็งปกคลุมจนแข็งกระด้าง
ประตูไม้เองก็ไม่อาจรอดพ้นจากการกัดกร่อนของน้ำแข็งเช่นกันและเริ่มปรากฏชั้นน้ำแข็งก่อตัวบนพื้นแล้ว
ในสภาพแวดล้อมแบบนี้แอนนาดูเหมือนจะทำอะไรไม่ถูก
เธอไม่เคยประสบกับพายุหิมะรุนแรงเช่นนี้มาก่อนทำให้แอนนาไม่ทันได้เตรียมตัวรับมือ
บวกกับสิ่งที่ลู่หยวนกล่าวเมื่อครู่มันยิ่งทำให้แอนนารู้สึกไม่สบายใจ
“ท่านลู่หยวนข้าคงจะไม่...ตายเช่นนี้หรอกนะ..ใช่ไหม?”
หยาดน้ำตาปรากฏที่ปลายหางตาของแอนนาก่อนที่เธอจะสะอื้นไห้เงียบๆ
พายุหิมะอันน่าสะพรึงระดับนี้บวกกับคำทำนายเมื่อครู่นั้นดูราวกับว่าความตายกำลังค่อยๆเอื้อมมือมาหาเธอ
ลู่หยวรที่เห็นหยาดน้ำตาและความหวาดกลัวของเธอทำให้เขาปวดใจแทน
“ไม่ต้องกังวลไป ดังที่ข้าพูดไปเมื่อครู่ข้าจะปกป้องเจ้าให้ถึงที่สุด!”
ลู่หยวนเป็นฝ่ายเอ่ยปากออกมาเป็นครั้งแรก
ยิ่งไปกว่านั้นข้อจำกัดในการใช้สกิลของเขายังถูกยกเลิกไปแล้วด้วยดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกังวล
ด้วยสกิลของเขา ลู่หยวนก็พอจะมีความสามารถในการป้องกันในระดับหนึ่ง
...
เสียงโห่ร้องและความวุ่นวายด้านนอกยังคงไม่หยุด
สายลมยังคงกรีดร้องคำรามลั่น
พายุหิมะยังคงโหมกระหน่ำเช่นเดียวกับสายลมเย็นที่ไม่เคยหยุดพัด
อุณหภูมิเองก็ลดต่ำลงเรื่อยๆ
ลู่หยวนสังเกตเห็นว่าบนหน้าต่างภารกิจนั้นมีระยะเวลานับถอยหลังอยู่ด้วย
ตอนนี้ยังเหลือเวลาอีกเจ็ดชั่วโมง
นี่น่าจะหมายความว่าเขาจะต้องคุ้มกันแอนนาให้อยู่รอดปลอดภัยในช่วงเจ็ดชั่วโมงนี้
ลู่หยวนยกยิ้มขมขื่น
ภารกิจนี้ไม่ง่ายที่จะผ่านจริงๆ
ลู่หยวนรู้ดีว่าตัวเขากำลังจะมีเรื่องกับเฮอร์เนส หนึ่งในสิบสองอสูรแห่งหายนะที่รู้จักกันในอีกชื่อหนึ่งว่าอสูรเหมันต์!
เมื่อใดที่ตัวตนระดับนี้จุติลงมายังโลกนั่นย่อมเป็นหายนะอย่างไม่ต้องสงสัย!
ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้ก็คือคิดหาวิธีรับมือกับพายุหิมะนี้
ไม่อย่างนั้นแอนนาคงได้หนาวตายแน่!
ลู่หยวนถามขึ้น “เจ้าเก็บเชื้อเพลิงทั้งหมดไว้ที่ไหนในบ้าน? พวกเราต้องไปรวบรวมเชื้อเพลิงทั้งหมดมาเดี๋ยวนี้! ตัวบ้านเองก็ต้องได้รับการเสริมกำลังไม่เช่นนั้นก็อาจจะถูกพายุหิมะพัดปลิวได้!”
กล่าวจบลู่หยวนก็หยิบไอเทมที่เขาตระเตรียมเอาไว้ก่อนแล้วออกมาจากช่องเก็บของ พวกมันคือไอเทมที่ใช้สำหรับป้องกันความเย็น
“พวกนี้คืออาหารแคลอรี่สูง ถ้าพวกเรากินพวกมันเข้าไปร่างกายก็จะมีแคลอรี่มากพอจะสร้างความอบอุ่นเพื่อต้านทานความหนาว ส่วนเหล่านี้คือเสื้อผ้าให้ความอบอุ่นสูง เจ้าไปเปลี่ยนเถิด! ส่วนสิ่งนี้คือเหล้าที่มีแอลกอฮอล์ ถ้าหนาวเกินไปก็จงจิบซะ! แต่เด็กไม่ควรดื่มเยอะไป เอาล่ะตอนนี้บอกข้ามาก่อนเถอะว่าครอบครัวของเจ้าเก็บเชื้อเพลิงเอาไว้ที่ใด”
แอนนามองดูลู่หยวนจัดแจงทุกอย่างอย่างเป็นระเบียบและพลันรู้สึกได้ว่าเขาน่าพึ่งพิงขึ้นมาซึ่งนั่นก็ทำให้เธอสงบสติลงได้บ้าง
“เชื้อเพลิงในบ้านถูกเก็บเอาไว้ที่ชั้นใต้ดิน”
ลู่หยวนพยักหน้า จากนั้นเขาก็รีบไปนำเชื้อเพลิงทั้งหมดที่สามารถเคลื่อนย้ายได้จากใต้ดินออกมายังห้องรับแขก
เตาผิงนั้นจำเป็นต้องถูกจุดให้แรงพอไม่อย่างนั้นแล้วมันก็อาจจะถูกพายุหิมะพัดจนดับได้ในเร็วๆนี้
“ไฟในเตาผิงห้ามดับเด็ดขาด! ไม่อย่างนั้นอากาศเย็ดจัดจะกลืนกินพวกเรา!”
เคร้ง!
ลู่หยวนย้ายเชื้อเพลิงทั้งหมดมากองเอาไว้บนพื้น
ตอนนี้ไม่ต้องสนใจแล้วว่าพรมหรูหราบนพื้นจะสกปรกหรือเปล่า!
แอนนาตกตะลึงยิ่งนักเมื่อเห็นว่าลู่หยวนเคลื่อนที่ได้ฉับไวเพียงใด
จากนั้นลู่หยวนก็ไปหากระดานไม้ในบ้านมาและใช้มันเพื่อปรับแต่งหน้าต่าง
ในเวลาเดียวกันก็ยังมีพื้นที่บางจุดที่ดูเปราะบางและจำเป็นต้องได้รับการเสริมแกร่ง
ปัง ปัง!
ในเวลาสั้นๆลู่หยวนก็ได้ทำการเสริมแกร่งพื้นที่ทุกจุดที่สามารถเสริมแกร่งได้แล้ว
“เอาล่ะเรียบร้อยแล้ว”
แอนนามองดูบ้านตัวเองซึ่งเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
หลังจากถูกเสริมแกร่งโดยลู่หยวน ตัวบ้านเดิมก็แทบจะจำไม่ได้อีกต่อไป
ราวกับบ้านร้างในแดนรกร้างซึ่งปราศจากความสวยงามใดๆอย่างสิ้นเชิง!
ลู่หยวนยิ้มออกมาอย่างอดไม่อยู่พร้อมกันเอ่ยขึ้น “เจ้ารู้สึกว่าบ้านดูน่าเกลียดขึ้นเพราะข้าสินะ?”
แอนนาพยักหน้ารับโดยไม่รู้ตัวแต่ไม่นานเมื่อได้สติก็รีบส่ายหัวเป็นพัลวัน
ลู่หยวนเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง “ความสวยงามและศิลปะนั้นไม่สำคัญอีกแล้ว! ประเด็นหลักตอนนี้คือเราต้องรอดไปให้ได้!”
แอนนาแสดงท่าทางราวกับว่าตัวเองทำอะไรผิดมาและเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ข้าเข้าใจแล้วท่านลู่หยวน เรื่องทั้งหมดนั้นคงต้องพึ่งพาท่านแล้ว”
หลังจากลู่หยวนจัดการสิ่งที่ต้องทำจนแล้วเสร็จเขากลับสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าอุณหภูมิเริ่มลดต่ำลงอีกครั้ง
วิ้ว! วิ้ว!
กระแสลมรุนแรงด้านนอกยังคงพัดโหมกระหน่ำ
ภายในเมืองแอมเบอร์ บ้านไม้ขนาดเล็กบางหลังและบ้านที่ดูเปราะบางไปซักหน่อยล้วนพากันสั่นสะท้านราวกับกำลังจะพังทลายภายใต้กระแสลมนี้
บนถนนไม่เหลือผู้คนอีกต่อไปเพราะมันหนาวเกินจะทน!
การรั้งอยู่ด้านนอกตัวบ้านนั้นคือการทรมานตัวเองอย่างเห็นได้ชัด!
คนไร้บ้านที่ปราศจากที่หลบภัยนั้นไม่นานก็คงจะเสียชีวิตเนื่องจากไม่สามารถต้านทานความหนาวได้
หิมะและน้ำแข็งจะกัดเซาะทุกสรรพสิ่งรวมไปถึงทุกสิ่งมีชีวิตในเมืองด้วย!
กระทั่งแอนนาที่อยู่ใกล้กับเตาผิงก็ยังสัมผัสได้ว่าอุณหภูมิลดต่ำลง เธอสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นที่รุกล้ำเข้าในร่างกายได้อย่างชัดเจน
ลู่หยวนเองก็รู้สึกได้เช่นเดียวกัน
เขาอดเงยหน้ามองออกไปด้านนอกไม่ได้
เมื่อมองผ่านรอยแยกของหน้าต่างออกไปนั้น วิวด้านนอกกลับไม่อาจมองเห็นได้เลย
เมื่อมองออกไปสิ่งเดียวที่เห็นมีเพียงหิมะที่โปรยปรายเกลื่อนฟ้า!
หิมะและสายลมกรีดร้องคำรามสร้างความเสียหายไปทุกพื้นที่
ท้องฟ้าดูเหมือนกับถูกปกคลุมเอาไว้ภายใต้เงามืดที่เข้าปกคลุมเมืองแอมเบอร์ทั้งเมืองเอาไว้!
ภายในบ้านผู้คนทำได้เพียงพึ่งพาเตาผิงที่อ่อนแรงลงเรื่อยๆ
ถ้าพวกเขาขยับห่างจากไฟเพียงเล็กน้อยก็อาจจะถูกแช่แข็งได้ในเวลาไม่นาน
โชคดีที่ลู่หยวนนำเชื้อเพลิงทั้งหมดออกมาก่อนและตอนนี้พวกเขาก็พึ่งได้เพียงเชื้อเพลิงเหล่านี้เท่านั้น
บ้านทั้งบ้านแทบจะกลายเป็นอิกลูเต็มแก่แล้ว!
ลู่หยวนเองก็กังวลเช่นกัน
ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปเมืองแอมเบอร์คงทนไม่ไหวแน่นอน!
สิบสองอสูรแห่งหายนะนี่มันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว!
พายุหิมะนี้ราวกับจุดจบของโลกก็ไม่ปาน มันนำมาซึ่งความสิ้นหวังของผู้คนโดยแท้!
หลังจากมองดูอยู่ซักพักลู่หยวนก็ทานความหนาวเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไป
ดังนั้นเขาจึงเดินกลับไปยังเตาผิงเพื่ออบอุ่นร่างกาย
เขาสามารถทำให้ไฟในเตาผิงนั้นเผาไหม้อย่างรุนแรงขึ้นได้อย่างไม่ยากเย็น
ตอนนี้ยังเหลือเวลาอีกสี่ชั่วโมง
ใน4ชั่วโมงนี้ทั้งหมดที่เขาต้องทำมีเพียงทำให้แอนนารอดชีวิตไปให้ได้!
