ตอนที่ 39 [นกมรณะ] บนไหล่ของ [เทพเจ้าแห่งความตาย]

พลังแห่งคลื่น

ขั้นที่สองของการฟันด้วยกางเขนทองคำ

เทคนิคการใช้พลังขั้นสูงกว่าพลังการสั่นสะเทือน

จนกระทั่งได้พลังนั้นมาในคราวนี้ รีไวล์จึงรู้ว่าโลกแห่งดาบนั้นช่างงดงาม

"อัศวินเฟร็ดกล่าวว่า หากได้พลังแห่งคลื่นมา ก็เหมือนกับได้วิชาดาบระดับดีเยี่ยมอย่างน้อยหนึ่งอย่าง"

"ด้วยเทคนิคการหายใจงูทมิฬระดับดีเยี่ยมของข้า บวกกับการฟันด้วยกางเขนทองคำระดับดีเยี่ยม และการช่วยเหลือจากเทคนิคการหายใจหมาป่าเกล็ดน้ำแข็ง ขั้นที่สาม ไม่รู้ว่าความสามารถของข้าจะไปถึงระดับไหน เฟร็ดน่าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ ถึงตอนนั้นคงต้องไปประลองกับอัศวินเฟร็ดสักหน่อย"

"แต่ข้าเพิ่งได้พลังแห่งคลื่นมาแค่เบื้องต้น เฟร็ดคลุกคลีอยู่กับคลื่นมาสิบกว่าปีแล้ว อาจจะได้พลังแห่งคลื่นขั้นสูงก็ได้ ข้าห้ามหยิ่งยโส"

รีไวล์รู้สึกโล่งใจ อารมณ์ที่อัดอั้นมานาน ได้รับการปลดปล่อยอย่างเต็มที่เมื่อสองวันนี้ฝึกเทคนิคการหายใจและการฟันด้วยกางเขนทองคำได้สำเร็จ

"ในขั้นของอัศวิน แบ่งออกเป็นอัศวินชั้นต่ำ อัศวินชั้นกลาง อัศวินชั้นสูง และอัศวินชั้นยอด ส่วนเมื่อถึงขั้นอัศวินผู้ยิ่งใหญ่ ก็ไม่มีการแบ่งชั้นแล้ว ตอนนี้ข้าเพิ่งจะฝ่าด่านมาได้ น่าจะยังเป็นแค่เพียงอัศวินชั้นต่ำ แต่ความสามารถที่แท้จริงน่าจะอยู่ในระดับชั้นกลาง"

รีไวล์อยากจะลองความสามารถของตนเอง แต่ก็ไม่มีใครในดินแดนเป็นคู่ต่อสู้ของเขาเลย

และการฟันด้วยกางเขนทองคำซึ่งเป็นท่าไม้ตาย รีไวล์ก็ยากที่จะใช้กับคนของตนเอง

"ลืมไปก่อน ไปตีเหล็กให้มั่นคงในขั้นของตนเองก่อน"

ตอนนี้สำหรับรีไวล์ การตีเหล็กได้กลายเป็นวิธีผ่อนคลายอารมณ์และเสริมสร้างสภาพจิตใจไปแล้ว

การตีเหล็กเป็นงานที่ต้องใช้ทักษะ และต้องใช้ความอดทนและสมาธิอย่างมาก

ในสายตารีไวล์ การฝึกเทคนิคการหายใจและการตีเหล็กนั้น ส่งเสริมซึ่งกันและกัน เหมาะสำหรับการฝึกฝนร่วมกัน

เตาไฟถูกจุดขึ้น เป่าลมแรงขึ้น มีดสั้นที่ได้จากนักฆ่าไร้นามถูกนำกลับมาหลอมใหม่โดยรีไวล์

แกรก ๆ แกร็ก ๆ ปัง ๆ ปัง ๆ

ใต้เตาเผา รีไวล์เหงื่อไหลไคลย้อย

เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ มีดสั้นสีดำก็ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นจากการตีด้วยค้อนของรีไวล์

หลังจากผ่านกระบวนการชุบแข็งและอื่น ๆ

[ความชำนาญในการตีเหล็ก +2]

ในมือของรีไวล์ มีมีดสั้นเพิ่มขึ้นมาหนึ่งเล่ม

เมื่อเทียบกับรูปร่างแปลกประหลาดที่บิดเบี้ยวของมีดสั้นเล่มก่อน มีดสั้นที่รีไวล์หลอมขึ้นใหม่มีรูปร่างใกล้เคียงกับดาบสั้นสำริดในยุคสงครามระหว่างรัฐของชาติก่อนของเขามากกว่า เป็นไปตามแบบแผน

รีไวล์ลองเล่นอยู่ครู่หนึ่ง แม้แต่พยายามใช้เทคนิคการใช้พลังขั้นสูงอย่างพลังแห่งคลื่น ก็ยังประสบความสำเร็จ

ดังที่อัศวินเฟร็ดกล่าวไว้ การฟันด้วยกางเขนทองคำนั้นคล้ายกับเทคนิคการใช้พลังมากกว่าวิชาดาบ หากไปถึงขั้นที่ลึกลับซับซ้อนจริง ๆ แม้แต่ค้อน หรือแม้แต่ปืนกลก็สามารถใช้พลังแห่งคลื่นได้

เพียงแต่ว่าตอนนี้รีไวล์สามารถใช้พลังแห่งคลื่นได้ผ่านอาวุธประเภทใบมีดนี้เท่านั้น

และเขาก็พบว่า เมื่อเทียบกับดาบประจำตัวของตนเองอย่างฟรอสต์มอร์น มีดสั้นเล่มนี้รับมือกับการทรมานของพลังแห่งคลื่นได้ง่ายกว่า

"ยังเป็นเรื่องของวัสดุ ฟรอสต์มอร์นทำจากเหล็กธรรมดา แม้ว่าฝีมือและคุณภาพจะดี แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะใช้พลังแห่งคลื่นได้ตามใจชอบ"

"ถ้ามีโลหะผสมไฮเทคจากชาติก่อนก็คงดี"

"เมื่อมีโอกาส ข้ายังคงต้องใช้โลหะที่ดีกว่าเพื่อตีดาบประจำตัวให้กับตัวเอง"

หลังจากตีเหล็กเสร็จ รีไวล์ก็กลับไปที่ปราสาท เริ่มลงมือสร้างห้องลับที่เป็นของตนเองในปราสาท

รุ่งสางวันต่อมา ท่านเซอร์เฟร็ดพร้อมด้วยเหล่าอัศวินผู้เหนื่อยล้าจากการเดินทางได้เดินทางกลับมายังปราสาทงูทมิฬ

รีไวล์ออกมาต้อนรับ พร้อมกล่าวว่า "เป็นอย่างไรบ้าง"

"ท่านรีไวล์ ข้าไม่ทำให้ท่านผิดหวัง"

ท่านเซอร์เฟร็ดลงจากหลังม้าแล้วส่งถุงใบหนึ่งให้รีไวล์

รีไวล์เปิดถุงออกดู พบว่าข้างในมีขวดน้ำมันชะมดและเหรียญทองกองหนึ่ง

"เจ้าเหนื่อยมากแล้ว ท่านเซอร์เฟร็ด"

เมื่อเป็นเช่นนี้ หัวใจของรีไวล์ที่กังวลอยู่ตลอดเวลาก็รู้สึกโล่งอก

เมื่อคิดดูดี ๆ ท่านเซอร์เฟร็ดเป็นอัศวินเต็มตัว ในกรณีที่ไม่ได้ก่อเรื่องขึ้นมาก่อน โดยทั่วไปแล้วจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นได้บ้าง

"ขณะนี้สมาคมการค้าเอมเมอรัลด์มีน้ำมันชะมดหรือไม่" รีไวล์ถาม

ท่านเซอร์เฟร็ดส่ายหัว "ไม่มี ข้าได้ยินมาว่าสมาคมการค้ากล่าวว่าจะไม่มีน้ำมันชะมดเป็นเวลานาน ข้าได้สืบถามและทราบสาเหตุแล้ว อัศวินม้าขาวและเหล่าราชนิกูลที่ฝึกฝนลมหายใจแห่งมังกรก็ต้องการน้ำมันชะมดเป็นส่วนผสมของยาพิเศษ ในอดีตก็ยังดีอยู่ แต่เนื่องจากสงครามศักดิ์สิทธิ์พันปี จักรวรรดิทูวาซึ่งเป็นแหล่งผลิตน้ำมันชะมดหลักได้ห้ามส่งออกน้ำมันชะมดไปยังอาณาจักรเอมเมอรัลด์แล้ว จำนวนสัตว์ร้ายมังกรดินในอาณาจักรเอมเมอรัลด์นั้นน้อยมาก แทบจะสูญพันธุ์ ทำให้น้ำมันชะมดหายากยิ่งขึ้น"

"หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ในอนาคตเราคงต้องไปที่จักรวรรดิทูวาเท่านั้นถึงจะได้น้ำมันชะมด" ท่านเซอร์เฟร็ดกล่าว

รีไวล์ขมวดคิ้ว เขาไม่คาดคิดว่าสงครามจะส่งผลกระทบต่อตนเองในลักษณะนี้

"แต่ถึงอย่างไร น้ำมันชะมดที่เรามีอยู่ก็ยังพอใช้ได้อีกสักระยะหนึ่ง ไม่ได้รีบร้อนมากนัก แต่ถึงอย่างไรก็ต้องหาทางแก้ไข ยาพิเศษงูทมิฬนั้นช่วยในการฝึกฝนลมหายใจแห่งงูทมิฬได้เป็นอย่างมาก ไม่เพียงแต่จะเพิ่มความเร็วในการฝึกเท่านั้น แต่ยังสามารถเสริมสร้างร่างกายของข้าได้อย่างต่อเนื่อง ยาหยุดไม่ได้"

รีไวล์ครุ่นคิด

"ถูกแล้ว ดูเหมือนท่านจะได้เลื่อนขั้นเป็นอัศวินเต็มตัวแล้ว ท่านรีไวล์" เมื่อกลับมาที่ห้องประชุม ท่านเซอร์เฟร็ดถามด้วยรอยยิ้ม

"ถูกต้องแล้ว ท่านเซอร์เฟร็ด เพียงไม่กี่วันก่อน ข้าได้กลายเป็นอัศวินอย่างเป็นทางการแล้ว และได้หลอมรวมเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต"

รีไวล์ไม่ได้ปิดบังอะไรจากท่านเซอร์เฟร็ด ท่านเซอร์เฟร็ดเป็นคนที่เขาไว้ใจได้ หากท่านคิดร้าย ต่อให้รีไวล์อายุยังน้อยก็คงจะตายไปนับไม่ถ้วนแล้ว

"สามปีได้เป็นอัศวินเต็มตัว ความเร็วของท่านนั้นไม่เป็นรองไปกว่าอัจฉริยะอย่างบิดาของท่านเลย หากบิดาของท่านได้เห็นความสำเร็จของท่านในวันนี้ คงจะดีใจมาก แต่เสียดาย..." ท่านเซอร์เฟร็ดรู้สึกซาบซึ้งใจ

"หากท่านพ่อของข้ายังมีชีวิตอยู่ คงจะดีมาก" ท่านพึมพำอย่างห้ามไม่ได้

หลังจากที่ทั้งสองนายบ่าวโศกเศร้า

รีไวล์เล่าเรื่องราวที่ถูกลอบสังหารในคืนนั้นให้ท่านเซอร์เฟร็ดฟัง

ท่านเซอร์เฟร็ดรู้สึกตำหนิตัวเองอย่างมาก เพราะตนไม่อยู่เคียงข้างรีไวล์จึงทำให้เกิดเหตุการณ์ลอบสังหารนี้ขึ้น

หลังจากนั้น ท่านได้หยิบหน้ากากนกขึ้นมา สีหน้าเคร่งขรึม กล่าวอย่างช้า ๆ

"นี่คือหน้ากากนกแห่งความตาย"

"นกแห่งความตาย?"

"อืม เล่ากันว่า นกแห่งความตายเป็นนกศักดิ์สิทธิ์สีดำที่เกาะอยู่บนบ่าของยมทูต เมื่อนกแห่งความตายร้องออกมา ก็จะมีคนตาย รูปร่างของมันคล้ายกับอีกา มีองค์กรหนึ่ง สมาชิกขององค์กรจะสวมหน้ากานกแห่งความตายเดินไปทั่วแผ่นดินโลก รับค่าจ้างราคาแพงจากผู้อื่น เพื่อลอบสังหารใครก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นสามัญชน ขุนนาง หรือแม้แต่ราชวงศ์"

"องค์กรนี้ลึกลับมาก ในประวัติศาสตร์ของอาณาจักร เหตุการณ์ใหญ่ ๆ บางอย่างดูเหมือนจะมีเงาของพวกเขาปรากฏอยู่"

"องค์กรนี้มีชื่อว่า เสียงแห่งนกแห่งความตาย เล่ากันว่า ผู้ก่อตั้งองค์กรนี้คืออัศวินในตำนาน"

"ท่านใด"

"อัศวินพันหน้า ไร้ชื่อ!"