Chapter 18 มาเร็วยังดีกว่ามาโดยบังเอิญ“คุณแน่ใจเหรอว่าเป็น เฉินเหลียน”

ชายวัยกลางคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระและถามโดยตรง

“ข้ายืนยัน ข้าเป็นลูกศิษย์ตัวจริง ข้าตรวจสอบตราสัญลักษณ์แล้ว ถูกต้องอย่างแน่นอน”

ลูกศิษย์กล่าวด้วยความเคารพ

“เขาทำภารกิจอะไร?”

"หมายเลข 079 นี่สินะ"

ศิษย์ทำการเลือกและยื่นใบหยกให้กับชายวัยกลางคน

ชายวัยกลางคนรับมันไปตรวจสอบหลังจากยืนยันเนื้อหาของงานแล้วเขาก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วส่งใบหยกคืนให้ศิษย์คนนั้น

จากนั้นลำแสงสองก็พุ่งออกมาจากดวงตาของเขา กดดันศิษย์คนนั้นเหมือนภูเขา

ศิษย์สายในไม่เคยทนต่อความกดดันเช่นนี้มาก่อน เขาคุกเข่าลงบนพื้นทันที เหงื่อแตกพลั่ก

“จำไว้ว่าจะต้องไม่มีใครรู้เรื่องนี้ เจ้าไม่เคยส่งข้อความถึงข้า และข้าก็ไม่เคยมาที่นี่ เข้าใจไหม”

ชายวัยกลางคนเตือนอย่างเข้มงวด

“เข้าใจแล้ว ศิษย์เข้าใจแล้ว”

อีกฝ่ายตกใจมากจนพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า และร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อเห็นดังนั้น ชายวัยกลางคนก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นออร่าของเขาก็ลดลง และเขาก็เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่เป็นมิตรและพูดเบา ๆ ว่า "อย่ากังวล ตราบใดที่เจ้าซื่อสัตย์และเชื่อฟัง ข้าจะไม่ปฏิบัติต่อเจ้าอย่างเลวร้ายแน่นอน "

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็หยิบหินวิญญาณคุณภาพต่ำสิบก้อนออกจากให้แขนเสื้อของเขาแล้วโยนมันให้กับอีกฝ่าย

ศิษย์คนนั้นหยิบหินวิญญาณขึ้นมา ดวงตาของเขาแสดงออกความตื่นเต้น เขาพยักหน้า โค้งคำนับแล้วพูดว่า "ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ผมจะไม่มีวันบอกใคร แม้แต่พ่อแม่ของผมเอง"

"ดีแล้ว"

ชายวัยกลางคนตบไหล่ศิษย์คนนั้นหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็กระพริบตาและหายไปอย่างเงียบ ๆ

ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ผู้อาวุโสสามสั่งให้เขาทำการสอบสวนอย่างลับ ๆ ชายวัยกลางคนก็เริ่มเตรียมการแล้ว

เขาพบข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับ เฉินเหลียน แต่น่าเสียดายที่ เฉินเหลียน เป็นเพียงบุคคลระดับต่ำที่ไม่เป็นที่รู้จักในนิกายภายนอก

ไม่มีข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากนักดูเหมือนว่าเขาเพิ่งจะโดเด่นขึ้นหลังจากเข้าร่วมการคัดเลือกเขตภายใน

เบาะแสเดียวก็คือ หวังฮุย ออกจากสำนักชิงหยุน พร้อมกับ เฉินเหลียน ก่อนที่เขาจะหายตัวไป

เดิมทีข้อมูลเหล่านี้ไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้ แต่ต่อมาชายวัยกลางคนพบว่า เฉินเหลียน ไปที่เขตภายนอกหลายครั้งเพื่อตามหา หลิวเชียน

จากการสืบสวนของเขา เฉินเหลียน และ หลิวเชียน ไม่คุ้นเคยกันในตอนแรกและความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เป็นเพียงคนรู้จักธรรมดาเท่านั้น ทั้งสองไม่มีความขัดแย้งกัน

ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับ หลิวเชียน ถ้ามี ก็คงเป็นเขาเพียงคนเดียว ที่เห็นด้วยตาตนเองว่า เฉินเหลียน และ หวังฮุย ออกจากสำนัก ชิงหยุน ด้วยกัน

หลิวเชียนบอกด้วยตัวเองเกี่ยวกับเรื่องนี้

หาก เฉินเหลียน กำลังมองหาอีกฝ่ายด้วยเหตุนี้ ก็สมควรที่จะได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียด

เมื่อชายวัยกลางคนคิดเช่นนี้ ความสงสัยในตัวของ เฉินเหลียน ในดวงตาของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างไม่สิ้นสุด

เขายังมีสัญชาตญาณว่าการหายตัวไปของ หวังฮุย และลูกชายของเขา แม้ว่าจะไม่ได้เกิดจาก เฉินเหลียน แต่ก็เกี่ยวข้องกับเขาอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสถานะของเขาในฐานะลูกศิษย์ที่แท้จริงของ เฉินเหลียน ชายวัยกลางคนจึงไม่สามารถจับกุมและซักถามเขาได้โดยตรง

เขาทำได้แค่รอโอกาสอย่างเงียบ ๆ

ในเวลานี้ เฉินเหลียน ออกไปทำภารกิจโดยให้โอกาสเขา

เมื่อคิดอย่างลับ ๆ ชายวัยกลางคนก็ออกจากนิกายไปอย่างเงียบ ๆ เพิ่มความเร็วของเขาไปสู่จุดสูงสุด และในไม่ช้าก็ค้นพบ เฉินเหลียน

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้เห็น เฉินเหลียน เขาไม่ได้รีบดำเนินการทันที แต่เขากลับติดตามอย่างลับ ๆ โดยไม่รู้ว่าเขากำลังวางแผนอะไร

……

ในอีกด้านหนึ่ง เฉินเหลียน ไม่รู้ว่าเขาถูกผู้อื่นติดตามอยู่

เขานึกถึงการแนะนำภารกิจในใจของเขา

ภารกิจที่ 079 เนื้อหาที่ต้องการคือช่วยชาวบ้านจับ

ล่าสัตว์ประหลาดและค้นหาสาเหตุ

สถานที่ปฏิบัติภารกิจคือหมู่บ้านเฉินเจีย ซึ่งอยู่ห่างจากสำนักชิงหยุนไม่ถึงสามสิบไมล์

เมื่อดูเผิน ๆ งานนี้ดูเหมือนง่าย แต่มีสองประเด็นสำคัญ

ประการแรก หมู่บ้านเฉินเจียอยู่ใกล้กับสำนักชิงหยุนมากและตำแหน่งของมันตรงกันข้ามกับป่าเงา

เป็นเหตุผลที่แม้ว่าสัตว์ประหลาดจะวิ่งออกจาก ป่าเงา เป็นครั้งคราว แต่สัตว์ประหลาดจะข้ามนิกาย ชิงหยุน แวโจมตี หมู่บ้านเฉินเจีย เพียงอย่างเดียวได้อย่างไรหลังจากผ่านหมู่บ้านหลายแห่งโดยไม่รบกวนนิกาย ชิงหยุน ในเมื่อไม่ได้มีสัตว์ประหลาดมากมาย

สัตว์ประหลาดตัวนี้ปรากฏตัวได้อย่างไร?

ประการที่สอง ภารกิจช่วยเหลือชาวบ้านจับสัตว์ประหลาดไม่ใช่แค่ปล่อย แต่จริง ๆ แล้วปล่อยมาเกือบครึ่งปีแล้ว

สาวกจากนิกายชิงหยุนเคยไปจัดการกับมันมาก่อนและสังหารสัตว์ประหลาดได้สำเร็จ แต่หลังจากนั้นไม่นาน สัตว์ประหลาดตัวใหม่ก็จะปรากฏขึ้นและโจมตีหมู่บ้านเฉินเจียอีกครั้ง

ราวกับว่ามอนสเตอร์นั้นไม่สามารถถูกฆ่าได้

สำนักชิงหยุนสับสนมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ และรางวัลภารกิจก็ถูกเพิ่มขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า

จนถึงตอนนี้ รางวัลได้ไปถึงระดับที่ศิลาจิตวิญญาณคุณภาพต่ำหนึ่งร้อยก้อนจะได้รับโดยตรงหลังจากค้นพบสาเหตุที่แท้จริงและภารกิจได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์

เฉินเหลียน เลือกที่จะรับภารกิจเพราะรางวัลมากนี้ด้วยความเพ้อฝันของเขา

เมื่อคิดถึงข้อมูลภารกิจในใจแล้ว เฉินเหลียน ก็เดินตามแผนที่และมาถึง หมู่บ้านเฉินเจีย ภสยในเวลาครึ่งชั่วโมง

หมู่บ้านเฉินเจียมีประชากรน้อย มีจำนวนครัวเรือนทั้งหมดไม่ถึงร้อยครัวเรือน

อาณาเขตมนุษย์ในโลกนี้แบ่งออกเป็นห้าระดับการบริหาร: ทวีป จังหวัด เมือง หัวเมือง และหมู่บ้าน

นิกายชิงหยุนเป็นเจ้าเหนือหัวทางตอนใต้ของอาณาจักรหยาน ตั้งอยู่ในจังหวัดเป่าทง เมืองมนุษย์ที่ใกล้ที่สุดเรียกว่าเมืองปันหยาง

เนื่องจากโลกทั้งโลกเต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดหลายชนิด อาราจักรมนุษย์จึงสามารถพึ่งพานิกายใหญ่เท่านั้นเพื่อความอยู่รอด

ดังนั้น รายได้ภาษีส่วนใหญ่ของอาณาจักรมนุษย์จึงต้องถูกส่งมอบให้กับนิกายที่มีอำนาจ นอกจากนี้ ยังนำไปสู่ภาษีการอยู่อาศัยและภาษีเบ็ดเตล็ดที่สูงมากซึ่งมนุษย์ธรรมดาจำเป็นต้องจ่าย ทำให้การเอาชีวิตรอดเป็นเรื่องที่ยากลำบาก

ขอบเขตอิทธิพลของสำนักชิงหยุนครอบคลุมสองทวีปทางตอนใต้ของรัฐหยาน ดังนั้นรายได้ภาษีส่วนใหญ่จากทั้งสองทวีปนี้จึงต้องส่งมอบให้กับสำนักชิงหยุน

ในการแลกเปลี่ยน สำนักชิงหยุนมีหน้าที่รับผิดชอบในการปกป้องความปลอดภัยของมนุษย์ในทั้งสองทวีป

บางครั้งผู้คนในเมืองไม่สามารถอยู่รอดได้เพราะภาษีสูงเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงรวมตัวกันไปอาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดารนอกเมืองโดยธรรมชาติ

วิธีนี้สามารถหลีกเลี่ยงการจ่ายภาษีได้ แต่แน่นอนว่าคุณยังต้องเผชิญกับความเสี่ยงต่าง ๆ ในป่าด้วย

อย่างไรก็ตาม คนทั่วไปที่ฉลาดมาก พวกเขาจะเลือกสถานที่ใกล้กับนิกายใหญ่เพื่อหยั่งราก ขณะเดียวกัน พวกเขาจะริเริ่มจ่ายภาษีให้กับนิกายทุกปีซึ่งใช้เป็นค่าธรรมเนียมการคุ้มครอง

วิธีนี้จะหลีกเลี่ยงส่วนหนึ่งของการเก็บภาษีของรัฐ และช่วยให้ทุกคนสามารถอยู่ร่วมกันได้

พูดตามหลักเหตุผลแล้ว สถานการณ์นี้ผิดกฎหมายในอาณาจักรมนุษย์ และไม่ได้รับอนุญาตให้มีอยู่โดยเด็ดขาด

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการยอมรับของนิกายหลัก ๆ มนุษย์ระดับบนจึงไม่กล้ากำจัดพวกเขาตามต้องการ ดังนั้น ในแต่ละประเทศจึงมีหมู่บ้านเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนและมีความซับซ้อนมาก

ยิ่งคุณเข้าใกล้ประตูหลักมากเท่าไรก็ยิ่งมีหมู่บ้านผิดกฎหมายมากขึ้นเท่านั้น

หมู่บ้านเฉินเจียเป็นหมู่บ้านผิดกฎหมายทั่วไป เกือบทั้งหมดประกอบด้วยสมาชิกตระกูลเฉิน ญาติสนิทและเพื่อนฝูง

เฉินเหลียน มองจากระยะไกลและเห็นว่า หมู่บ้านเฉินเจีย ทรุดโทรมมาก บ้านส่วนใหญ่ทำจากไม้กระดานและปูด้วยฟาง

ขอบด้านนอกเป็นรั้วทำด้วยหินและกองไม้ ซึ่งหลายแห่งได้รับความเสียหายและยังไม่ได้รับการซ่อมแซม

ขณะที่เขาเดินออกไปนอกหมู่บ้าน เฉินเหลียน ก็ได้ยินเสียงคำรามอันดุเดือดของสัตว์ประหลาดและเสียงดุด่าของมนุษย์ที่อยู่ไม่ไกล ซึ่งดูวุ่นวายมาก

“หืม? ข้ามาถึงก็บังเอิญมีโดยสัตว์ประหลาดโจมตีเลยหรือ? มาเร็วยังดีกว่ามาโดยบังเอิญ”

เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ

เขาพึมพำเบา ๆ เร่งฝีเท้าแล้วรีบวิ่งไปยังทิศทางของเสียง

หลังจากเดินไปรอบ ๆ หมู่บ้าน ฉากการต่อสู้ที่น่าสลดใจก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา