ตอนที่ 405 รถม้าห้าคันเต็มไปด้วยสมบัติแห่งสวรรค์และโลก

ในช่วงต้นของสงคราม สภาสหพันธรัฐภาคกลางสหพันธรัฐถึงกับคิดว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ในสงคราม แม้ว่าจะสามารถชนะได้ แต่ก็เป็นเพียงชัยชนะที่เต็มไปด้วยการสูญเสีย และคิดไปแม้กระทั่งสหพันธรัฐภาคกลางก็จะค่อยๆ เสื่อมถอยในอีกไม่กี่ทศวรรษข้างหน้า

แม้ว่าสภาสหพันธรัฐภาคกลางวางแผนที่จะเชิญอาณาจักรเทพยุทธ์เพื่อเป็นกำลังหนุนในเวลานั้น มันก็เป็นเพียงทัศนคติของหมอม้าที่รักษาม้าตายให้มีชีวิตอยู่ พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าอาณาจักรเทพยุทธ์จะสามารถช่วยเหลือพวกเขาได้มากมายสักเท่าไหร่นัก

ท้ายที่สุดแล้ว ในความเห็นของพวกเขา อาณาจักรเทพยุทธ์เป็นเพียงอาณาจักรที่อยู่ห่างไกลความเจริญซึ่งความแข็งแกร่งของอาณาจักรนั้นไม่ดีเท่ากับสหพันธรัฐภาคกลาง แล้วจะไปมีพลังมากมายขนาดไหน? !

แต่พวกเขาคิดผิด พวกเขาประเมินความแข็งแกร่งของอาณาจักรเทพยุทธ์ต่ำไป

ทหารกองทัพมังกรทองคำ 200,000 คนที่ส่งโดยอาณาจักรเทพยุทธ์ ตบหน้าคนของสภาเหล่านี้ที่ดูถูกอาณาจักรเทพยุทธ์!

การมีส่วนร่วมของทหารกองทัพมังกรทองคำ 200,000 คนนี้ นี่ยังแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งในระดับชาติของอาณาจักรเทพยุทธ์ นี่ทำให้ สมาชิกสภาสหพันธรัฐภาคกลาง บางคนไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

ดังนั้น หลังสงคราม ทั้งฝ่ายนกพิราบและฝ่ายเหยี่ยวจึงแสดงความเคารพอย่างสูงต่ออาณาจักรเทพยุทธ์

"องค์จักรพรรดิที่เคารพแห่งอาณาจักรเทพยุทธ์ ยินดีต้อนรับสู่เมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์!"

ผู้รับผิดชอบในการต้อนรับซูเฉินและทั้งสามคือผู้นำนกพิราบแห่งสภาสหพันธรัฐภาคกลาง หัวหน้าฝ่ายนกพิราบชื่อ ไจ้ถาน ชายวัยกลางคนในตำแหน่งผู้บ่มเพาะระดับอาณาจักรที่สาม ระดับนิพพานขั้นแปด

เขาพูดกับซูเฉินด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

ซูเฉินก็พยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมา "ด้วยความยินดี การต่อสู้ครั้งนี้จบลงแล้ว ข้าพักผ่อนที่นี่สักสองสามวัน และวางแผนที่จะกลับไปยังอาณาจักรเทพยุทธ์"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไจ้ถานได้พูดออกมา: "สงครามกับนิกายใหญ่ทั้งหกสามารถเอาชนะได้ด้วยความช่วยเหลือจากอาณาจักรเทพยุทธ์ เพื่อแสดงความขอบคุณจากเรา สภาสหพันธรัฐภาคกลางของฝ่ายปกครองสหพันธรัฐภาคกลางของเราได้ตัดสินใจเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน"

“นอกเหนือจากเรื่องเขตแดนลับที่สัญญาไว้ตั้งแต่แรกว่าจะแบ่งปันกับอาณาจักรเทพยุทธ์แล้ว เรายังเต็มใจที่จะแบ่งปันสมบัติแห่งสวรรค์ และโลกที่กองทัพสหพันธรัฐกวาดล้างมาจาก นิกายหยวน, นิกายหลิง และ นิกายหยู ไม่ว่าจะเป็น ตำราสืบทอดเคล็ดวิชา ความลับ อักขระวงเวทย์ และอะไรก็ตามที่มีประโยชน์!”

ไจ้ตันกล่าวออกมา

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ดวงตาของซูเฉินก็เปล่งประกาย

แม้ว่าสำนักศิลปะการต่อสู้จะมีเคล็ดวิชาทุกประเภท แต่เคล็ดวิชาเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงสิ่งที่เขาต้องการเท่านั้น

ในบางครั้ง เทคนิคการบ่มเพาะอาจไม่เหมาะกับผู้บ่มเพาะก็จริง แต่มันก็ยังเป็นสิ่งที่ผู้บ่มเพาะแสวงหาอยู่ดี

มันเหมือนกับชายหนุ่มที่มีพรสวรรค์สูง แต่มีความบาดหมางจนต้องผันตัวกลายเป็นผู้บ่มเพาะ สิ่งที่เขาปรารถนาที่สุดคือสามารถปรับปรุงระดับบ่มเพาะของเขาได้อย่างรวดเร็วในช่วงเวลาสั้น ๆ เพื่อที่เขาจะได้แก้แค้น

แต่สิ่งที่สำนักศิลปะการต่อสู้มอบให้ชายหนุ่มคือ การอนุญาตให้เขาซึ่งแต่เดิมมีเพียงขีดจำกัดสูงสุดของความสามารถเท่านั้นสามารถฝึกฝนไปสู่ระดับอาณาจักรที่สี่ ได้ แต่มันเป็นการฝึกที่ช้ามาก ทั้งๆที่เคล็ดวิชานี้ช่วยเขาได้มาก และเป็นวิธีที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเขา

แต่เคล็ดวิชาฝึกฝนบ่มเพาะนี้ไม่สามารถทำให้เขาแก้แค้นได้ในเวลาอันสั้น ดังนั้น มันจึงไม่ใช่ทางเลือกของเขา

ในเวลานี้ เคล็ดวิชาที่ถูกยึดมาเหล่านี้สามารถมีบทบาทได้ และซูเฉินสามารถให้รางวัลแก่ผู้ที่ต้องการเคล็ดวิชา อักขระวงเวทย์ และวิธีการบ่มเพาะเหล่านี้ได้

ไม่ว่ามันจะเลวร้ายเพียงใด ซูเฉินยังสามารถโอนไปยังกระทรวงแรงงานและปล่อยให้ศึกษาหรือเลียนแบบเพื่อออกแบบความสามารถที่เหมาะสมกับอาณาจักรเทพยุทธ์!

ดังนั้น  ทรัพยากรเหล่านี้จึงมีประโยชน์อย่างมากต่อซูเฉิน

นอกจากเคล็ดวิชาเหล่านี้แล้ว วัตถุดิบจากสวรรค์และสมบัติทางโลกเหล่าเองก็ยังสามารถทำให้อาณาจักรเทพยุทธ์สามารถปูทางให้แก่ผู้บ่มเพาะไปสู่ระดับอาณาจักรที่สาม หรือ ผู้บ่มเพาะระดับอาณาจักรที่สี่ จำนวนมากในช่วงเวลาสั้นๆ ได้ ซึ่งช่วยเติมเต็มช่องโหว่ที่ จักรพรรดิเทพยุทธ์ขาดกำลังรบขั้นสูง

“ถ้าอย่างนั้นข้าก็ไม่ขอปฏิเสธแล้วกัน!” ซูเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ดังนั้น ซูเฉิน,กู่หนิงเอ๋อและ เย่หลิงอ้าย จึงไม่รีบร้อน แต่วางแผนที่จะเดินเล่นรอบ เมืองศักดิ์สิทธิ์ สักสองสามวันเพื่อสัมผัสประเพณีของเมืองศักดิ์สิทธิ์

หลังจากได้ยินแผนของซูเฉิน สภาสหพันธรัฐภาคกลางวางแผนที่จะส่งคนมานำทางให้กับซูเฉิน

ไต๋หยุนชี่ ซึ่งกลับมาที่ค่ายหลักของ กองทัพอัศวินศักดิ์สิทธิ์ ประจำเมืองศักดิ์สิทธิ์ แล้ว เธอจึงได้เสนอตัวให้เป็นผู้นำทางของซูเฉินทั้งสามหลังจากทราบข่าว

"เฮ้ ให้ข้าพาพวกท่านไปรอบๆ เมืองศักดิ์สิทธิ์ช่วงสองวันนี้สิ!"

ไต๋หยุนชี่ แสดงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และพูดกับซูเฉินและคนอื่นๆ

ซูเฉินมองไปที่ไต๋หยุนชี่ ที่พูดจาวางท่าและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“งั้นรบกวนเจ้าด้วย!”

เย่หลิงอ้าย ถัดจากซูเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ให้ข้าจัดการเอง!"ไต๋หยุนชี่ พูดพร้อมกับตบหน้าอกที่ไม่สร้างความรำคาญของเธออย่างหนักแน่น

แม้ว่าเธอจะไม่ได้เกิดในเมืองศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ แต่เธอก็เติบโตในเมืองศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่เธอได้รับการช่วยเหลือจากไต๋เจ่ และแม้แต่ไต๋เจ่ ก็ยังเข้าใจเมืองศักดิ์สิทธิ์ได้ไม่ดีเท่าเธอ

ท้ายที่สุด ไต๋เจ่ ก็สั่งให้เธอคอยประจำการในค่ายหลักของ กองทัพอัศวินศักดิ์สิทธิ์ ในวันธรรมดา

อย่างไรก็ตาม เธอสามารถไปเล่นที่ เมืองศักดิ์สิทธิ์ ได้บ่อยครั้งตั้งแต่ยังเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ และเพราะเธอเป็นที่ชื่นชอบของกลุ่ม กองทัพอัศวินศักดิ์สิทธิ์ จึงไม่มีใครดุเธอในเรื่องนี้

ดังนั้น ไต๋หยุนชี่ จึงพาซูเฉินและคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ถนนและตรอกซอกซอยของเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์และในร้านค้าต่าง ๆ หลอกซูเฉินและคนอื่น ๆ ให้ซื้อขนมให้เธอด้วยเหรียญสหพันธรัฐ ในขณะที่พูดจาต่างๆออกมาเกี่ยวกับซูเฉินโดยหวังว่าจะให้ ซูเฉิน บอกถึงวิธีการที่ทำให้หมิงเฮอและคนอื่นๆ ยอมแปรพักต์ แต่เพื่อไว้หน้าหมิงเฮอ ทั้งสามจึงไม่ได้บอกความจริงกับเธอแต่อย่างใด

สิ่งนี้ทำให้ไต๋หยุนชี่ เป็นทุกข์มากนัก

หลังจากผ่านไปหนึ่งวัน ฉางซุนเฉียน นายพลแห่งกองทัพฝ่ายปกครองสหพันธรัฐภาคกลางได้นำทหารกว่า 10,000 คนที่รับผิดชอบในการขนของที่ริบมาได้ไปที่ด้านนอกของนครศักดิ์สิทธิ์ และสภาสหพันธรัฐภาคกลางก็ส่งคนมารับของที่ริบมาได้อีกที

หลังจากที่สภาสหพันธรัฐภาคกลางนับจำนวนของที่ริบมาได้ สมบัติครึ่งหนึ่งก็มอบให้ซูเฉิน

นอกจากนี้ ตามคำร้องขอของซูเฉิน สภาสหพันธรัฐภาคกลางได้มอบกระบี่ทองคำสามเล่มให้กับซูเฉินที่สามารถบรรจุพลังสายเลือดและพลังงานภายในของผู้บ่มเพาะระดับแปดภัยพิบัติได้

เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ซูเฉินได้คืนสมบัติบางส่วนที่เขาได้รับให้กับสภาสหพันธรัฐภาคกลาง

กระบี่สีทองทั้งสามนี้จะถูกใช้เป็นแกนกลางเพื่อร่ายอักขระวงเวทย์กระบี่เทพสังหาร เนื่องจากกระบี่สีทองสี่เล่มเดิมของเขาไม่สามารถรองรับพลังของอักขระวงเวทย์กระบี่เทพสังหารได้ และกำลังจะถูกทำลาย

ตอนนี้ซูเฉินได้แทนที่กระบี่สีทองสามเล่มด้วยกระบี่สีทองที่สามารถรองรับสายเลือดแห่งผู้บ่มเพาะระดับอาณาจักรที่สี่ ภัยพิบัติระดับแปด  ซึ่งทำให้ซูเฉินสามารถอักขระวงเวทย์กระบี่เทพสังหารด้วยระดับบ่มเพาะของเขาในปัจจุบันได้อย่างไม่มีปัญหา!

"ขอบคุณ!"

ซูเฉินขอบคุณ ไจ้ถาน หัวหน้าฝ่ายนกพิราบที่รับผิดชอบในการนำสมบัติเหล่านี้และกระบี่ทองคำสามเล่ม

ไจ้ถาน กล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ด้วยความยินดี นี่คือสิ่งที่สภาสหพันธรัฐภาคกลางส่วนกลางของเราควรทำ!"

ซูเฉินเดินไปที่กองสมบัติสวรรค์และโลก สมบัติสวรรค์และโลกเหล่านี้เต็มห้องของโรงเตี๊ยมทั้งสามแห่งแล้ว แม้ว่าสภาสหพันธรัฐภาคกลางจะเคลื่อนย้ายสมบัติสวรรค์และโลกเหล่านี้ แต่ก็ต้องใช้เกวียนเต็มห้าคันเกวียนในการค้นย้าย!

ซูเฉินยกมือขึ้น และภายใต้การจ้องมองที่ค่อนข้างประหลาดใจของ ไจ้ถาน เขาใส่สมบัติทั้งหมดในห้องทั้งสามลงในกระเป๋าเป้สะพายหลังของระบบ