บทที่ 8 รับศิษย์และโลงฝังศพท้องนภา
ชายชราขอทานผู้หวาดกลัวจนถึงขั้นปัสสาวะราดกางเกง
"นี่มันอะไรกันเนี่ย! รัฐเล็กๆ อย่างแดนรกร้างจะไปมีผู้ยิ่งใหญ่ระดับเปลี่ยนเทพได้ยังไง"
"หรือว่ามันจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับชายคนนี้หรือเปล่า"
เมื่อพิจารณาจากภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาของหงเฉียนเย่ ชายชราขอทานยิ่งรู้สึกว่าเย่จุนหลินอาจจะเป็นรุ่นพี่ของเขา
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ชายชราขอทานก็รู้สึกเสียใจอย่างมาก
ช่างเป็นกรรมจริงๆ ช่างโชคร้ายเหลือเกิน!
"ท่านเทพเจ้า ข้าไม่ทราบว่าท่านมีความสัมพันธ์อย่างไรกับสหายน้อยผู้นี้ เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ล้วนเป็นความเข้าใจผิด ข้าขอให้ท่านเทพเจ้าเมตตาปล่อยข้าไปเถิด"
ชายชราขอทานคุกเข่าลงกับพื้น ก้มหัวลงอย่างโศกเศร้า
ในแวดวงการบำเพ็ญเพียร มีการใช้คำที่สอดคล้องกันสำหรับผู้บำเพ็ญเพียรในแต่ละขั้น
เช่น:
ผู้ที่บรรลุระดับแก่นทองคำเรียกว่าผู้บรรลุ
ผู้ที่บรรลุระดับก่อกำเนิดวิญญาณเรียกว่าราชาที่แท้จริง
ส่วนผู้ที่บรรลุระดับเปลี่ยนเทพเรียกว่าเทพเจ้า!
ในขณะนี้
เย่จุนหลินเองก็รู้สึกขี้เกียจที่จะมองเขาด้วยซ้ำ โบกมืออย่างสบายๆ ราวกับกำลังไล่แมลงวัน
ปัง!
ชายชราขอทานถูกพลังมหาศาลที่มองไม่เห็นกระแทกเข้าอย่างจัง จนอาเจียนเป็นเลือด ร่างกายลอยคว้างไปเหมือนว่าวที่ขาดเชือก จากนั้นศีรษะก็พุ่งลงไปปักกับพื้นอย่างแรง ครึ่งตัวจมลงไปในดิน สลบเหมือดไป
หงเฉียนเย่เฝ้าดูชายหนุ่มผมสีเงินผู้นี้ก้าวเข้ามาใกล้ทีละก้าว ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มอันโศกเศร้า
ในที่สุดก็หลีกเลี่ยงไม่ได้
ในขณะที่เขากำลังโกรธแค้น เสียงที่ฟังดูเหมือนจะไม่ใส่ใจก็ดังขึ้นข้างหู
"ข้าเห็นว่าเจ้ามีโครงกระดูกที่แปลกประหลาด เจ้าเป็นอัจฉริยะด้านการบำเพ็ญเพียรที่หาได้ยาก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าตัดสินใจที่จะรับเจ้าเป็นลูกศิษย์ เจ้าว่าอย่างไร"
เสียงนั้นไม่ดังมาก แต่ก็ดังเหมือนฟ้าผ่า ทำให้หงเฉียนเย่รู้สึกมึนงง
"อะไรนะ?!"
หงเฉียนเย่ไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มผมสีเงินที่พูดจริงจังคนนี้ ความคิดในหัวก็หมุนอย่างรวดเร็ว
"ฮึ ผู้บำเพ็ญเพียรระดับเปลี่ยนเทพตัวเล็กๆ กล้าที่จะคิดรับข้าเป็นศิษย์งั้นหรือ?!"
"หรือว่าเขาจะเล็งเห็นความลับในตัวข้าและต้องการสืบหาเพิ่มเติม แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมไม่ค้นวิญญาณโดยตรง หรือว่าเขาต้องการเปลี่ยนกลยุทธ์ เพื่อให้ข้ารู้สึกขอบคุณเขา และเมื่อข้ากลับคืนสู่จุดสูงสุดในอนาคตก็จะตอบแทนเขา!"
จริงๆ แล้ว ไม่แปลกที่หงเฉียนเย่จะคิดเช่นนั้น
ในฐานะผู้ยิ่งใหญ่แห่งหนทางแห่งปีศาจ เขาได้ผ่านการต่อสู้ที่โหดร้ายต่างๆ นานามาแล้ว ในที่สุดก็ได้บรรลุเป็นเซียน สร้างชื่อเสียงโด่งดังในแดนกลาง
เขาเคยเห็นผู้คนที่เสแสร้งทำเป็นใจดีมากมายจนนับไม่ถ้วน!
เมื่อเปรียบเทียบกับความเด็ดขาดในการฆ่าฟันและความโหดเหี้ยมไร้ความปราณีของผู้บำเพ็ญเพียรแห่งวิถีปีศาจแล้ว ความเสแสร้งและการหลอกลวงของผู้บำเพ็ญเพียรแห่งวิภีธรรมะ ทำให้เขารู้สึกขยะแขยงยิ่งกว่า!
แน่นอนว่า เราไม่สามารถสรุปได้ทั้งหมด
แต่หงเฉียนเย่รู้สึกว่าความปรารถนาดีที่เย่จุนหลินแสดงออกมานั้น มีแนวโน้มไปในทางการคาดเดาและความเข้าใจของเขามากกว่า
"เจ้าไม่เต็มใจหรือ"
เย่จุนหลินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
เมื่อสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในน้ำเสียงของอีกฝ่าย หัวใจของหงเฉียนเย่ก็เต้นแรง
เอาล่ะ ช่างมันเถอะ ยังมีภูเขาเขียวอยู่ แม้ไฟจะไหม้ป่าไปแล้วก็ตาม
เมื่อใดที่เขาฟื้นคืนสภาพการบำเพ็ญเพียร เขาก็สามารถพลิกกลับมาเป็นผู้ควบคุมได้!
เมื่อพิจารณาแล้ว การยอมแพ้ในตอนนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุด
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงการแสดงเท่านั้น เป็นเพียงการผ่านไปเท่านั้น!
"ศิษย์หงเฉียนเย่ ขอกราบอาจารย์! การได้เข้าสู่สำนักของอาจารย์เป็นเกียรติยศสูงสุดในชีวิตของศิษย์!"
หงเฉียนเย่คุกเข่าลงกับพื้นอย่างก้มหัวลงอย่างจริงจัง ขอบคุณด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง
"โอ้ ลูกศิษย์ที่รัก รีบลุกขึ้นมาเถอะ"
"หงเฉียนเย่ ชื่อเพราะดี ต่อไปนี้ข้าจะเรียกเจ้าว่าเสี่ยวหงก็แล้วกัน"
เย่จุนหลินกลั้นหัวเราะ เขาเข้าใจดีว่าประมุขปีศาจผู้นี้ไม่ได้จริงใจ แต่ก็ไม่เป็นไร เขาเพียงแค่ต้องการเพิ่มสมาชิกใหม่ให้กับยอดเขาทอแสงของตนเองและทำภารกิจที่ระบบมอบหมายให้สำเร็จ
ส่วนการฟื้นคืนสภาพการบำเพ็ญเพียรในภายหลังจะทำให้เขาเปลี่ยนใจหรือไม่ เย่จุนหลินไม่ได้ใส่ใจเลย เพราะการบำเพ็ญเพียรของเขาจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น!
"เสี่ยว...เสี่ยวหง?!"
มุมปากของหงเฉียนเย่กระตุก ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาเป็นประมุขปีศาจ การเรียกชื่อนี้ก็ดูจะสบายๆ เกินไป
[ยินดีด้วย ภารกิจรับศิษย์สำเร็จแล้ว ได้รับรางวัลเป็นโหมดฝึกฝนพลังเวทย์มนตร์อัตโนมัติ! ]
[ยินดีด้วย ท่านได้รับโลงฝังศพท้องนภา ซึ่งมีข้อห้ามหนึ่งร้อยแปดประการ ซึ่งจะค่อยๆ คลายออกเมื่อระดับการบำเพ็ญเพียรของท่านเพิ่มขึ้น ปัจจุบันเป็นระดับอาวุธวิญญาณชั้นต่ำ!]
[โลงฝังศพท้องนภา]: แม้แต่สวรรค์ก็สามารถฝังได้ แม้แต่แผ่นดินก็สามารถฝังได้ ฝังทุกสิ่ง! สามารถใช้หลอมวิญญาณใดๆ ก็ได้ แม้กระทั่งในภายหลัง ก็สามารถฝังสวรรค์ทั้งเก้าและโลกทั้งสิบได้!
[ยินดีด้วย ตรวจพบคุณสมบัติของลูกศิษย์ของท่าน มอบแพ็คเกจบริการที่อัปเกรดฟรี! ]
[ยินดีด้วย รางวัลวิชาลึกลับแห่งไฟคือสามพันเปลวเพลิง!]
[ยินดีด้วย รางวัลยาไฟ (ใช้สำหรับซ่อมแซมรากวิญญาณแห่งไฟ สร้างรากฐานที่ไม่มีใครเทียบได้)]
[ยินดีด้วย รางวัลภารกิจนี้สิ้นสุดลงแล้ว โฮสต์พอใจหรือไม่]
เสียงหวานของระบบโลลิดังขึ้นในหัว
"อืม บริการดี ไม่ต้องทำอะไรแล้ว ถอยไปได้เลย"
เย่จุนหลินรู้สึกตื่นเต้น แต่ก็ยังคงทำเป็นสงบ
[ยินดีค่า]
“นี่คือทัศนคติที่ระบบควรมีต่อนักเดินทางชาวจีนผู้มีชื่อเสียง”
เย่จุนหลินรู้สึกซาบซึ้งใจในใจ เขาได้สัมผัสกับบริการชั้นเลิศ
รางวัลในครั้งนี้ รวมถึงโหมดฝึกฝนพลังเวทย์มนตร์อัตโนมัติ ซึ่งก็ไม่ต่างจากการประหยัดเวลาของเขาเป็นจำนวนมาก ในอนาคตเขาจะสามารถนอนอย่างสบายใจได้
เป็นที่ทราบกันดีว่าวิชาลึกลับมีขั้นตอนการฝึกฝน ซึ่งเกี่ยวข้องกับพลังที่ผู้บำเพ็ญเพียรแสดงออกมา
แบ่งออกเป็น ขั้นเริ่มต้น ขั้นน้อย ขั้นใหญ่ ขั้นสมบูรณ์ ขั้นแปรสภาพ
ในแต่ละขั้น พลังและผลลัพธ์ที่แสดงออกมานั้น สามารถสูงถึงร้อยเท่าหรือพันเท่า!
การบำเพ็ญเพียรนั้นสำคัญอย่างแน่นอน
แต่ถ้าระดับความชำนาญทักษะของตัวเองแข็งแกร่งพอ ก็สามารถฆ่าศัตรูข้ามขั้นและเอาชนะได้อย่างน่าประหลาดใจ
นอกจากนี้ โลงฝังศพท้องนภาที่ระบบมอบให้ยังดูน่าเกรงขามอีกด้วย มีท่าทีที่จะฝังสวรรค์หากไม่เห็นด้วย!
ด้วยสมบัติวิเศษชิ้นนี้ ซึ่งปัจจุบันอยู่ในระดับอาวุธวิญญาณ ก็เพียงพอที่จะทำให้เขามีทุนที่จะมองข้ามแดนตะวันออกทั้งหมดได้แล้ว
หลังจากทั้งหมดแล้ว อาวุธเวทย์มนตร์แบ่งออกเป็นอาวุธเวทย์มนตร์ อาวุธสมบัติ อาวุธวิญญาณ อาวุธอมตะ และอาวุธศักดิ์สิทธิ์
เป็นเรื่องยากมากสำหรับผู้ฝึกตนส่วนใหญ่ในโลกคุนหลุนที่จะได้แตะต้องสมบัตินี้ในชีวิตนี้
ไม่ต้องพูดถึงอาวุธวิญญาณสำหรับผู้มีอำนาจโดยเฉพาะ!
และโลงฝังศพท้องนภาก็ยังสามารถพัฒนาตามระดับการบำเพ็ญเพียรของเขาได้อีกด้วย ปลดล็อกข้อห้ามที่สอดคล้องกันทีละขั้นเพื่อฟื้นฟูระดับทีละขั้น
ในที่สุด เย่จุนหลินก็ตั้งตารอว่าสมบัติอันยิ่งใหญ่ชิ้นนี้จะสามารถแสดงพลังอันน่าทึ่งได้อย่างไร!
"อาจารย์! อาจารย์!"
เสียงของหงเฉียนเย่ขัดจังหวะความคิดของเย่จุนหลิน
เมื่อเห็นใบหน้าที่สวยงามและประณีตนี้ พร้อมกับความรู้สึกแปลกๆ เย่จุนหลินรู้ว่าเมื่อครู่เขาเหม่อลอยไป
“อะแฮ่ม เสี่ยวหง เพื่อเป็นพิธีในการเป็นอาจารย์ อาจารย์ควรให้วิชาแก่เจ้าที่จะช่วยให้เจ้าฝึกฝนได้ดีในอนาคต”
"ขอบคุณอาจารย์!"
หงเฉียนเย่ก้มหัวขอบคุณเชิงสัญลักษณ์ เมื่อก้มหัวลง ดวงตาของเขาแสดงความดูถูกเหยียดหยาม
หึ ผู้บำเพ็ญเพียรระดับเปลี่ยนเทพตัวเล็กๆ กล้าสอนข้าบำเพ็ญเพียรหรือ
ให้หน้าหรือเปล่า ติดใจงั้นเหรอ
ข้าอยากรู้จริงๆ ว่าเจ้าจะหยิบวิชาลึกลับขยะอะไรมาหลอกลวงคน!
ฉับ!
เย่จุนหลินยื่นนิ้วออกไปแตะเบาๆ แสงที่บรรจุข้อมูลต่างๆ ก็ไหลเข้าสู่ทะเลแห่งจิตสำนึกของหงเฉียนเย่
"สามพันเปลวเพลิง?!"
หงเฉียนเย่ขมวดคิ้ว รู้สึกถึงมันอย่างไม่รู้ตัว
ตูม!
เดิมทีเขาแสดงท่าทีดูถูกเหยียดหยาม แต่ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนสมองระเบิดในทันที หงเฉียนเย่หายใจแรงขึ้น แก้มทั้งสองข้างแดงก่ำ ร่างกายสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด
"อ้า...อ้า..."
ในขณะนี้ จิตใจของหงเฉียนเย่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ทั้งตัวจมดิ่งลงไปในความลึกลับของสามพันเปลวเพลิง ไม่สามารถถอนตัวได้
เป็นที่ทราบกันดีว่าวิชาลึกลับหลักที่เขาฝึกฝนคือกฎแห่งความโกรธเกรี้ยวที่ยุ่งเหยิง ซึ่งเป็นวิชาลึกลับระดับสูงสุดของธาตุไฟ!
แม้แต่ในแดนกลางก็ยังอยู่ในระดับสูงสุดแล้ว ในการบำเพ็ญเพียรส่วนตัวก็มีบทบาทสำคัญมาก
ตลอดมา หงเฉียนเย่พอใจกับวิชาลึกลับนี้มาก และยังมั่นใจว่าจะสามารถฟื้นฟูได้อีกครั้งและก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งเซียนได้อีกครั้ง
แต่ตอนนี้ สามพันเปลวเพลิงที่อีกฝ่ายมอบให้ได้พลิกกลับความเข้าใจทั้งหมดของหงเฉียนเย่ไปอย่างสิ้นเชิง ทัศนคติของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมากในทันที
กฎแห่งความโกรธเกรี้ยวที่ยุ่งเหยิงของเขา เมื่อเปรียบเทียบกับสามพันเปลวเพลิงแล้ว มันก็เป็นแค่ขยะ!
ไม่มีอะไรเทียบได้เลย มันเป็นความแตกต่างระหว่างสวรรค์กับพื้นดิน!
"โอ้ พระเจ้า นี่ต้องเป็นระดับอมตะ หรือแม้กระทั่งระดับศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน..."
หงเฉียนเย่ดูเหมือนจะถูกความสุขอันยิ่งใหญ่โจมตีจนตัวสั่นไปหมด ความตกใจในใจของเขาคงจะจินตนาการได้
วิชาลึกลับนี้ ไม่เพียงแต่จะเปิดประตูแห่งการฝึกฝนวิชาลึกลับแห่งไฟแบบใหม่เท่านั้น แต่ยังรวมถึงวิชาลึกลับแห่งไฟสามพันชนิดอีกด้วย ยิ่งอันดับสูง พลังก็ยิ่งแข็งแกร่ง!
ด้วยความช่วยเหลือของวิชาลึกลับนี้ การบำเพ็ญเพียรของเขาก็รวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ และความแข็งแกร่งของเขาก็จะเพิ่มขึ้นอย่างที่จินตนาการไม่ถึง!
กลับสู่เซียนแท้หรือ
ไม่!
มากกว่านั้น!
ในขณะที่หงเฉียนเย่กำลังจินตนาการอยู่ เย่จุนหลินก็โยนยาสีแดงกลมๆ ให้เขาอีกครั้ง "แล้วก็อันนี้ ให้เจ้า"
"นี่มัน..."
เมื่อมองไปที่ยาสีแดงในมือ หงเฉียนเย่ก็รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อและร้องออกมา:
"ยาไฟ!!!"
