บทที่ 225 พวกนอกรีตเก่าแก่

บทที่ 225 พวกนอกรีตเก่าแก่

.

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป อย่างไรก็ตามตอนนี้ดูเหมือนยังคงมีความสงบอยู่บ้าง

ในเวลาเดียวกันโทรศัพท์ก็เริ่มสั่นอย่างบ้าคลั่ง

ซูฉางซิงไม่มีเวลาตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นกับโทรศัพท์ เขารีบวิ่งออกไปข้างนอกอย่างเด็ดขาด

ระยะทางสั้นมากจนแทบสามารถออกไปได้ในทันที

แต่หลังจากวิ่งไปได้ระยหนึ่ง ซูฉางซิงก็พบว่าระยะห่างระหว่างเขากับประตูไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย เขายังคงอยู่กับที่

กฎเชิงพื้นที่ดูเหมือนจะแตกต่างออกไปเล็กน้อย

ซูฉางซิงหยุดวิ่ง และเงาก็ค่อยๆชัดเจนขึ้น เขายังสังเกตเห็นว่าสภาพแวดล้อมเดิมเริ่มพร่ามัว

แสงไฟแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ควันสีขาวบางส่วนปรากฏขึ้นในอากาศ ซึ่งน่าจะเป็นควันธูป ผู้คนที่หลับอยู่บนพื้นกลายเป็นเงาล่องลอยสีน้ำเงิน

โลกได้บิดเบี้ยวไปในทิศทางที่ซูฉางซิงที่ไม่สามารถเข้าใจได้

ร่างเงาเหล่านั้นล้วนสวมคลุมฮู้ดหนังสีเทา และพวกมันก็มีส่วนสูงที่ไม่เท่ากัน

ใช่แล้ว สิ่งนี้สามารถเรียกได้ว่าพวกมัน เขาแน่ใจว่าพวกมันเป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่มนุษย์

ความเจ็บปวดที่แสบร้อนอย่างต่อเนื่องแทงเข้าไปในสมองของซูฉางซิงราวกับเข็มเหล็ก

นี่เป็นสัญญาณของการโจมตีทางจิต

คนช่างฝันมักไม่ได้รับผลกระทบจากการโจมตีทางจิต นี่เป็นส่วนที่บั๊กที่สุดของคนช่างฝัน แม้จะดูไม่ได้แข็งแกร่ง แต่ความจริงแล้ว มันไม่ได้เป็นไปตามหลักวิทยาศาสตร์เลย

สำหรับมนุษย์และคนพิเศษระดับต่ำ จิตวิญญาณเป็นสถานที่ ที่เปราะบางที่สุด

หลังจากคนช่างฝันต้านทานการโจมตีทางจิตได้แล้ว สิ่งที่ตามมาก็คือ ความเจ็บปวด ยิ่งเจ็บปวดนานขึ้นและรุนแรงมากขึ้นเท่าไหร่ ความรุนแรงของการโจมตีทางจิตก็ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น

บางอย่างดูเหมือนจะไม่เกิดขึ้นในทันที

หัวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงและเร็วมาก:

“ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันจะปิดจิตสำนึกแล้ว… พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตนอกรีต ที่มีคนรู้จักไม่มากนัก เจ้าหนู จำไว้อย่ายอมรับคำขอใดๆของพวกมัน และอย่ายอมรับความช่วยเหลือใดๆจากพวกมันด้วย ตามทฤษฎีแล้ว พวกมันไม่มีทางทำร้ายนายได้ และนายยังคงได้รับการปกป้องจากโลกของนาย…”

หลังจากพูดเช่นนั้น หัวก็เงียบลง

มุมปากของซูฉางซิงกระตุก และไม่คิดว่าหัวจะน่าเชื่อถือ แล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาตรวจสอบโดยไม่รู้ตัว และพบว่าหน้าจออื่นๆ ทั้งหมดกลายเป็นสีดำ เหมือนสัญญาณถูกตัดขาด มีเฉพาะร้านค้าคะแนนส่วนลดเท่านั้นที่ยังคงอยู่ นอกจากนั้นยังมีการแจ้งเตือนของบันทึกเส้นทางด้วย

[คุณบังเอิญเริ่มพิธีกรรมบางอย่าง +10 ความลึกลับ]

[สิ่งมีชีวิตบางอย่างได้มาถึงที่ที่คุณอยู่แล้ว]

[พวกมันชั่วร้ายมาก]

“ชั่วร้าย? มันไม่ควรใช้คำว่าชั่วร้ายนะ”

ซูฉางซิงดึงปืนพกและปืนลูกโม่ออกจากเอวด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วจ้องมองไปยังเงาร่างเหล่านั้น

เขาไม่รู้ว่าอาวุธปืนเหล่านี้จะมีประโยชน์ต่อสิ่งเหล่านี้หรือไม่ แต่พวกมันก็เป็นวิธีการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาแล้ว

“ฮิฮิฮิ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

……

เสียงเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เงามืดเหล่านั้นกำลังหัวเราะแปลกๆ มันฟังดูบาดหูมาก

การแสดงออกของซูฉางซิงยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แล้วเขาก็พูดออกมาเสียงดังว่า “ตลกนักเหรอ? พวกแกนี่เส้นตื้นไปหน่อยนะ”

ทันใดนั้นทุกอย่างก็เงียบลง ราวกับเสียงหัวเราะเมื่อกี้เป็นเพียงภาพลวงตา

ซูฉางซิงก็ตกตะลึงไปเช่นกัน เขาคิดไม่ถึงว่าพวกมันจะมีการตอบรับจริงๆ นั่นหมายความว่า พวกมันเป็นสิ่งที่ชาญฉลาดที่มีความสามารถในการสื่อสารใช่ไหม?

“ฮิฮิฮิ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

……

อย่างไรก็ตามในระหว่างความเงียบนั้น เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นและรุนแรงขึ้น

ซูฉางซิงสูดหายใจเข้าลึกๆ และคิดว่ามันอาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญ สิ่งเหล่านี้อาจมีอยู่เหมือนภาพมายา เหมือนกับปรากฏการณ์บางอย่าง เหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ขึ้นทางทิศตะวันออกและตกทางทิศตะวันตก

ซูฉางซิงเพียงแค่มองดูพวกมัน ไม่มีการเคลื่อนไหวอื่นใด และไม่ได้ยิงออกไป แต่ดูเหมือนจะระวังตัวมากขึ้น

ถ้าเป็นไปตามที่หัวบอก สิ่งเหล่านี้ไม่สามารถทำร้ายเขาได้จริง ดังนั้นเขาจึงไม่ทำอะไรเลยและรักษาสภาพที่เป็นอยู่ แน่นอนว่านี่เป็นแนวทางที่ปลอดภัยที่สุด

ไม่นานเงาเหล่านั้นก็ควบแน่นเป็นสสาร เงาภายใต้หมวกฮู้ดมีใบหน้าเหมือนมัมมี่แห้งกรัง พื้นผิวของกล้ามเนื้อแห้งมากจนกลายเป็นสีน้ำตาลเทา ดูเก่าแก่มาก

หากบอกว่านี่เป็นสิ่งที่เอาออกมาจากโลงศพอายุพันปี ซูฉางซิงก็เชื่อเช่นกัน

ทันใดนั้น

ร่างมืดตัวหนึ่งมองไปซ้ายขวาด้วยการเคลื่อนไหวเกินจริงและพูดว่า “ฮิฮิฮิ เจ้านี่เป็นคนโง่เหรอ? ถึงได้ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น”

เงาที่สูงกว่าอีกเงาพูดอย่างเห็นด้วย:

“ฮ่าฮ่าฮ่า ควรเป็นแบบนั้น คิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นคนโง่ เขาไม่มีประโยชน์ ทำไมเราไม่กินเขาล่ะ?”

“เห็นด้วย ไม่ได้กินอะไรมานานแล้ว ค่อนข้างน่าสนใจทีเดียว”

“ฉันก็อยากกินเหมือนกัน แต่อย่าทำให้นองเลือดเกินไปล่ะ”

……

เสียงพูดอื้ออึงดังก้องอยู่ในหูของซูฉางซิง ฟังดูเหมือนมีคนพูดสิบคน ร้อยคน หรืออาจมีมากกว่านั้น

อย่างไรก็ตาม ซูฉางซิงก็ตั้งใจฟังทุกคำพูด เพื่อทำการวิเคราะห์และอนุมานบางอย่าง

มีเจ็ดสิบสามโทนเสียงที่แตกต่างกัน…

หลังจากนั้น เงาที่ดูต่ำกว่าก็ค่อยๆเดินมาหาซูฉางซิง

หัวใจของซูฉางซิงเต้นรัวจนเกือบพุ่งออกมาจากลำคออย่างฉับพลัน ปืนพกในมือเล็งไปที่เป้าหมายโดยไม่รู้ตัว และพูดด้วยน้ำเสียงต่ำว่า “แกอย่าเข้ามาใกล้ฉันจะดีกว่านะ”

เงาที่ดูต่ำกว่า ตัวเตี้ยกว่าที่คาดไว้ มันมีส่วนสูงเพียงแค่เอวของซูฉางซิงเท่านั้น มันตัวเตี้ยจนดูเหมือนเด็ก

เมื่อมันเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นหัวที่ดูคลุมเครือไม่สมบูรณ์ นี่ไม่ใช่มนุษย์อย่างแน่นอน

“มนุษย์ แกดูอ่อนแอมาก อืม ขอคิดหน่อย แกต้องมาจากความเจริญรุ่งเรืองใหม่และเป็นสถานที่ที่มีชีวิตชีวาที่ไหนสักแห่ง”

ร่างเตี้ยหยุดลงและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดึงดูดและดูเหมือนเต็มไปด้วยสติปัญญา

อย่างไรก็ตามซูฉางซิงรู้สึกเพียงว่าอีกฝ่ายพยายามหลอกเขา ยิ่งสิ่งนี้เกิดขึ้นเท่าไหร เขาก็ยิ่งเปิดเผยข้อมูลให้น้อยลงเท่านั้น และถามกลับไปแทน “จุดประสงค์ของพวกแกคืออะไร?”

ร่างเตี้ยโบกมือ ทันใดนั้นภายในความว่างเปล่าก็เงียบลง แล้วมันก็พูดว่า:

“จุดประสงค์ อืม? แกไม่ใช่คนที่พาเรามาที่นี่เหรอ?”

ซูฉางซิงยังคงไม่ตอบและถามอีกครั้ง “จุดประสงค์ของพวกแกคืออะไร?”

สิ่งเหล่านี้แปลกมาก เขาไม่สามารถบอกได้ว่าพวกมันแข็งแกร่งหรือไม่ และไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของพวกมันเลย

ร่างเตี้ยกางมือออกและพูดว่า “สุดท้ายเราทุกคนก็จะไปยังจุดหมายเดียวกัน เมื่อแกได้ลงมือบนเส้นทางที่ไม่มีทางหวนกลับ แม้จะอ่อนแอมากก็ตาม แต่เราก็อยู่บนเส้นทางเดียวกัน”

ซูฉางซิงขมวดคิ้ว และคิดว่านั่นไม่ใช่คำตอบ จากนั้นเขาก็ถามต่อไปว่า “พวกแกเป็นอะไร?”

ร่างเตี้ยเอามือไพล่หลัง และก้าวไปด้านข้างสองก้าว แล้วพูดว่า:

“ผู้ผิดบาป คนนอกรีต ผู้ถูกทอดทิ้ง คนที่ไม่มีทางหวนกลับ … นี่คือเหตุผลที่เราพบกัน”

ซูฉางซิงคิดอยู่ชั่วครู่แล้วพูดว่า “คนนอกรีต? การดำรงอยู่สุดโต่งที่ไม่เป็นที่ยอมรับของศาสนาน่ะเหรอ?”

ร่างเตี้ยชะงักและพูดว่า “ศาสนา? มันคืออะไร?”

นิ้วก้อยของซูฉางซิงขยับ และตระหนักได้ว่า ดูเหมือนเขาจะได้ยินการเปิดเผยของบางสิ่งบางอย่าง สามัญสำนึกของเขาอาจไม่ใช่สามัญสำนึกเดียวกับอีกฝ่าย

ข้อความจาก ‘ความรู้ที่แท้จริง’ เต้นอย่างบ้าคลั่ง แต่ข้อความเหล่านั้นล้วนเป็นสิ่งที่ไม่อาจเข้าใจได้

[┟┠┡┣┤┥┦┧┨┩┪┫┬┭┮┯┰┱]

[┲┳┴┵┶┷┸┹┺┻┼┽┾┿╀╁╂╃╄╅]

ในสมองของเขาเหมือนมีตัวหนอนเข้ามาครอบงำ