บทที่ 28 : คลื่นความเย็นกำลังมา, อัศวินโคน่าและนักเวทย์คริส!
บทที่ 28 : คลื่นความเย็นกำลังมา, อัศวินโคน่าและนักเวทย์คริส!
“แม่ แม่ ฤดูหนาวนี้เราไม่จำเป็นต้องกลัวความหนาวเเล้ว…..ด้วยเนื้อสัตว์เวทย์เหล่านี้ เราจะสามารถอยู่รอดได้!”
"ใช่เเล้ว, เเล้วพวกเราจะไปที่นั่นในฤดูใบไม้ผลิหน้าเพื่อขอบคุณท่านลอร์ดที่ช่วยพวกเราไว้!"
……
หมู่บ้านเกรย์สโตนที่ปกติยากจนและทุกข์ทรมาน
ตอนนี้เริ่มมีเสียงอันมีความสุขเเละมีชีวิตชีวามากขึ้น
และในบรรยากาศเช่นนี้…..เวลาก็เริ่มผ่านไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน!
หนึ่งหรือสองวัน, ครึ่งเดือน, หนึ่งเดือน…..ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นและไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ในเวลานี้….คลื่นความเย็นที่น่าสะพรึงกลัวและอันตรายที่สุดในเดือนกุมภาพันธ์ก็มาถึงอย่างเงียบๆ!
เสถียรภาพของโลกลดลงอีก และพายุคลื่นความเย็นก็เริ่มปรากฏให้เห็นเป็นครั้งคราว
พลังนี้มีรูปร่างเหมือนพายุทอร์นาโด….แต่สามารถปล่อยอุณหภูมิต่ำที่น่าสะพรึงกลัวออกมาได้ตลอดเวลา
พายุลูกนี้เคลื่อนตัวไปที่ไหนก็ส่งผลกระทบทุกที่!
ในกรณีนี้ ถ้าโชคดี, หมู่บ้านที่โดนก็จะแค่อุณหภูมิลดลง….เเต่ถ้าโชคร้ายบ้านเรือนก็อาจจะถูกทำลายด้วยพายุคลื่นความเย็นอันน่าสะพรึงกลัวเหล่านี้ก็ได้!
สามารถจินตนาการได้เลยว่าแนวคิดนี้คืออะไร…..นี่คือภัยพิบัติทางธรรมชาติอย่างเเท้จริง
แต่โชคดีที่มันไม่ใช่มีเเค่ข่าวร้ายอย่างเดียว
เมื่อคลื่นความเย็นมาเยือนในเดือนกุมภาพันธ์…..ในที่สุดเรย์มอนด์ และคนอื่นๆก็ได้รับข่าวดีที่ห่างหายไปนาน!
นั่นคือแมตต์-เยอร์มัน….เขาทะลวงไปถึงระดับห้าได้สำเร็จเเล้ว!
เขาประสบความสำเร็จในการเป็นอัศวินปฐพีระดับห้า, ผู้สูงศักดิ์และทรงพลัง!
ผลลัพธ์นี้ไม่เพียงแต่เกี่ยวข้องกับการสะสมและความพยายามของแมตต์-เยอร์มันเท่านั้น…..แต่มันยังเกี่ยวข้องกับเนื้อสัตว์เวทย์ซึ่งมีพลังเวทย์มนตร์อันทรงพลังอีกด้วย
เพียงแต่ว่าวิธีการนี้หรูหรามากเกินไป, มันจึงมีน้อยคนนักที่จะใช้วิธีการเช่นนี้ในการทะลุทะลวงระดับ
แต่แน่นอนว่าเรย์มอนด์นั้นไม่สนใจอยู่เเล้ว…..ในสายตาของเขา, เนื้อสัตว์เวทย์เหล่านี้เป็นเเค่อาหารที่ต้องเอาไว้กินเท่านั้น!
……
วันนี้
ในทิศทางหนึ่งนอกหมู่บ้านเกรย์สโตน
ในชั้นหิมะสีขาว ร่างบางร่างเริ่มปรากฏขึ้น….และมันมีจำนวนเป็นร้อยคน
แต่สถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาย่ำแย่อย่างเห็นได้ชัด
บางคนตกอยู่ในอาการโคม่า, บางคนร่างกายของพวกเขาเป็นสีดำ, บางคนตัวแข็ง, บางคนดวงตาหมองคล้ำ และเเทบทุกคนร่างกายของพวกเขาล้วนสั่นเทา
พวกเขาดูหนาวมาก….จนมันดูเหมือนว่าพวกเขาจะตายเมื่อใดก็ได้
เเละทุกอย่างนี้ก็บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาล้วนทั้งหมดล้วนเป็นผู้อพยพ
ผู้คนมากมายที่ต้องโศกเศร้าในฤดูหนาวอันโหดร้ายนี้
เเต่โชคยังดีที่พวกเขาไม่ได้สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป...
เเละทันใดนั้นมันก็มีเสียงมาจากแถวหน้าของพวกเขา…..หากมองดีๆ เขาคือนักเวทย์ผู้สวมชุดคลุมเวทย์มนตร์เปลวไฟสีแดง
“โคน่า….มันมีหมู่บ้านอยู่ข้างหน้า, เราไปดูกันเถอะ?”
"เเละถ้าข้าจำไม่ผิด มันควรจะเป็นหมู่บ้านเกรย์สโตนในดินแดนของบารอนโอมาร์…..เขาเป็นคนดี, ข้าคิดว่าเขาน่าจะยอมรับพวกเรา" นักเวทย์พูดกับอัศวินที่อยู่ข้างๆ
เเละอัศวินคนนี้เป็นอัศวินหญิงที่มีใบหน้าเคร่งขรึม
เธอมีผมสีบลอนด์ยาวถึงเอว, มีความพราวและงดงามมาก
ใบหน้าของเธอละเอียดอ่อนราวกับเพชรที่เปล่งประกายแวววาว….โดยเฉพาะดวงตาของเธอ, มันราวกับเป็นอัญมณีแห่งท้องทะเลสีฟ้าที่เต็มไปด้วยเสน่ห์และน่าค้นหา
อย่างไรก็ตาม บนหลังของเธอกลับมีขวานรบขนาดยักษ์…..มันให้รู้สึกถึงความดุดันและทรงพลังมาก
เธอเหลือบมองเพื่อนของเธอเเละกล่าวอย่างเย็นชา
"ข้าก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น..."
จากนั้นพวกเขาก็เดินอย่างเงียบๆ ไปยังทิศทางของหมู่บ้านเกรย์สโตน
ไม่นานนักก็มาถึงจุดหมาย
หมู่บ้านเกรย์สโตนนั้นยังคงดูโทรมๆเเละถูกปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาว
“เฮ้อ” นักเวทย์ถอนหายใจแล้วเดินไปที่ประตู
แต่ทันใดนั้น, มันก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“หยุดอยู่ตรงนั้น…..เเล้วอย่าขยับ”
นักเวทย์และอัศวินหญิงเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงนั้นทันที
ทั้งสองเห็นว่าหลายจุดในหมู่บ้านเกรย์สโตน…..มีลูกศรเย็นวาวหลายลูก กำลังเล็งมาที่พวกเขาอย่างเงียบๆ
เเน่นอนว่าพวกเขาคือ, นากัส, ชีน, และคนอื่นๆ!
“นักธนู?!”
“แถมความรู้สึกนี้…..พวกเขาคือนักธนูระดับสี่งั้นเหรอ!”
นักเวทย์และอัศวินหญิงมองหน้ากันด้วยความตกตะลึงเล็กน้อย!
ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เชื่อว่าจะมีผู้เชี่ยวชาญระดับสี่ในหมู่บ้านเกรย์สโตน
เเต่คนพวกนี้ทั้งหมดอยู่ในระดับสี่……และดูเหมือนพวกเขาจะมีหน้าที่เฝ้าประตู?
สิ่งนี้ต่างหาก….ที่ทำให้พวกเขารู้สึกเหลือสับสน!
ด้วยคลื่นความเย็นในเดือนกุมภาพันธ์ ซึ่งเป็นฤดูที่อันตรายที่สุดในฤดูหนาว…..ทำไมผู้เชี่ยวชาญระดับสูงถึงไม่อยู่บ้านๆอุ่น…..พวกเขาจะมาเฝ้าประตูเเละทนทุกข์อยู่ที่นี่เพื่ออะไร?
อย่างไรก็ตาม, พวกเขาทั้งสองก็ตอบสนองต่อสถานการณ์นี้อย่างรวดเร็ว
"โอ้…..ต้องขอโทษด้วยที่เรามากระทันหันเช่นนี้” นักเวทย์รีบขอโทษทันที
"สวัสดีทุกคน, ข้าชื่อคริส ข้าเป็นนักเวทย์ธาตุไฟขั้นสูงระดับสี่….เเละนี่คือเพื่อนของข้า, โคน่า เธอเป็นอัศวินขั้นสูงระดับสี่เช่นกัน”
“เเละอย่างที่พวกท่านเห็น…..พวกเรา เป็นผู้อพยพ!”
“ส่วนคนหลังนี้ล้วนเป็นชาวบ้านจากดินแดนเดิมของเรา….เเละพวกเราไม่ได้คิดจะทำร้ายอะไรกับหมู่บ้านของพวกท่าน”
“ข้าเเค้สงสัยว่า….ข้าจะขอคุยกับบารอนโอมาร์ได้ไหม” นักเวทย์คริสพูดอย่างถ่อมตัว
“บารอนโอมาร์?” นากัส และ ชีนน์ มองหน้ากัน
สุดท้ายนากัสก็พูดอย่างใจเย็น!
"ไม่มีบารอนโอมาร์อีกต่อไปแล้ว..."
“เจ้าของที่นี่ในตอนนี้คือลอร์ดเรย์มอนด์ผู้ยิ่งใหญ่ของเรา!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา นักเวทย์คริสและอัศวินนาโคน่าก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง…..จากนั้นสีหน้าของพวกเขาก็ดูอึดอัดเล็กน้อย โดยเฉพาะนักเวทย์คริส
ตอนนี้ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่ทำอะไรไม่ถูก เพราะเดิมทีเขาวางแผนที่จะพึ่งพาความคุ้นเคยเพื่อให้อีกฝ่ายยอมรับพวกเขา……แต่ตอนนี้ทุกอย่างพังทลายลงเเล้ว!
บารอนโอมาร์หายไปงั้นเหรอ?
เเล้วลอร์ดเรย์มอนด์เป็นใคร….เขาเป็นคนแบบไหน?
ที่สำคัญกว่านั้น, มีหลายร้อยคนซึ่งเป็นภาระหนักมากสำหรับหมู่บ้านเกรย์สโตนที่ไม่ใหญ่โตที่อยู่ตรงหน้านี้
ดังนั้น, มันก็ไม่เเปลกที่อีกฝ่ายจะปฏิเสธพวกใช่ไหม?
……………………………..
