ยอดยุทธคลิกเดียว!! ตอนที่ 710 ปะทะผู้พิทักษ์

มหาภัยพิบัติหลงก๊วย ตามชื่อเขาเป็นมังกรที่มีร่างกายคล้ายมนุษย์ แต่มีปีกสีน้ำเงินขนาดใหญ่หนึ่งคู่ที่ข้างหลัง   มันไม่ต่างจากแผ่นเหล็กสีดำที่แข็งอย่างมาก เรียกได้ว่าพลังป้องกันและความรวดเร็วของเขาไม่เป็นรองใคร

ซู่เสี่ยวไป่พยายามเลี่ยงจุดที่ดูแข็งของปีก และเล็งที่ไปคอของหลงก๊วยแทน

แต่เมื่อผ่านไปเพียงแป๊บเดียว ก็เกิดเสียงหึ่งๆ ขึ้นในอากาศ ก่อนที่เส้นทางรอบๆ จะถูกฉีกขาดอย่างรุนแรง และกลายเป็นว่าทั้งสองเข้าปะทะกันอย่างรุนแรงทันที

“มีดบ้าอะไรเเร็วขนาดนี้!”

สีหน้าของหลงก๊วยไม่แสดงออกถึงความวิตกหรือแตกตื่นเลย  เขาเพียงถอยเล็กน้อยเพื่อลดแรงก่อนที่จะโต้กลับไปด้วยเส้นทางสู่สวรรค์ของเขา

ตูม!!

ร่างของซู่เสี่ยวไป่ถูกพลังสวรรค์ซัดกระเด็นออกไปทั้งตัว แต่มีดเองก็เฉือนเอาเกล็ดคอของหลงก๊วยได้ก่อน มันได้เกิดเสียงของเหล็กเสียดสีกัน แล้วมือของซู่เสี่ยวไป่ก็กระเด็นออกมา

ดูเหมือนชายผู้นี้จะไม่มีจุดอ่อนอยู่เลย อีกทั้งยังตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งโดยปกติแล้วยากที่จะรับมือกับการโจมตีแบบฉับพลันของซู่เสี่ยวไป่ได้

“มหาเส้นทางสู่สวรรค์ภัยพิบัติ”.

ซู่เสี่ยวไป่ใช้พลังของมหาเส้นทางสู่สวรรค์ทันที ทำให้เส้นทางสู่สวรรค์ของหลงก๊วยสลายหายไป จากนั้นกลุ่มดาราจักรชีวิตที่ 12 ก็ปรากฏขึ้นออกมาหมุนเวียนรอบตัวซู่เสี่ยวไป่  พร้อมทั้งเส้นทางสู่สวรรค์ทั้งหมดที่ระเบิดพลังออกมา พลังนี้แม้แต่เงาระดับศักดิ์สิทธิ์ก็ยังไม่อาจจะเทียบได้

มีดทมิฬถูกฟันออกไปอีกครั้งเป็นคลื่นพลังแสง ทำให้มิติกาลเวลารอบๆ ฉีกขาด หลงก๊วยหลบแต่ไม่พ้น และในครั้งนี้คมมีดได้ตัดผ่านเกล็ดแข็งๆ ของหลงก๊วยได้จนทำให้แขนของหลงก๊วยขาด

ตอนนี้หลงก๊วยถึงกับบาดเจ็บสาหัส

“แกผู้กลับชาติมาเกิดสินะ!!”

แววตาของหลงก๊วยเบิกกว้าง มีข่าวลือมาก่อนหน้านี้แล้วว่ามีตัวตนกลับชาติมาเกิดที่ว่ากันว่าไม่ได้รับอนุญาตจากพระเจ้าปรากฏตัวขึ้น และได้นำหายนะครั้งใหญ่มาสู่ดินแดน แต่เขาไม่คิดว่าชายที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นผู้กลับชาติมาเกิด

ดาราจักรชีวิตทั้ง 12 กับมหาเส้นทางสู่สวรรค์ภัยพิบัตินั้นเป็นข้อยืนยันแล้วว่านี้คือร่างของผู้กลับชาติมาเกิดอย่างแน่นอน

การปรากฏตัวของตัวตนนี้จะเติบโตได้อย่างไร้ที่สิ้นสุด เขาไม่สามารถปฏิบัติกับว่าตัวตนนี้มาจากโลกเบื้องล่างได้อีกแล้ว

ชาติกำเนิดของโลกเบื้องล่างไม่มีทางมาถึงระดับนี้ได้ และเมื่อตัวตนนี้เข้าสู่เขตแดนปฐมตำนาน คงไม่มีใครที่จะหยุดตัวตนนี้ได้อีกแล้ว

“ในเมื่อวันนี้แกรนหาที่ตาย ข้าเองก็จะขอกำจัดรากเหง้าของภัยพิบัตินี้เอง!”

แขนที่ขาดของหลงก๊วยนั้นบิดไปมาก่อนที่จะมีแขนใหม่งอกออกมา

ก่อนที่หลงก๊วยจะกระพือปีกอย่างรุนแรง สร้างคลื่น หรือกระแสน้ำขึ้นในอากาศ ก่อนที่มันจะควบแน่นจนกลายเป็นใบมีดน้ำ และพุ่งเข้าใส่ซู่เสี่ยวไป่

แต่ซู่เสี่ยวไป่ไม่ได้หลบหรือป้องกัน เขาเพียงเรียกเงาระดับศักดิ์สิทธิ์ออกมาตรงหน้า และให้มันรับการโจมตีจนร่างนั้นถูกตัดขาดเป็นชิ้นๆ และฟื้นกลับมาเรื่อยๆ

เมื่อร่างเงาศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวออกมา มันก็ได้เร่งเร้าพลังขึ้นในจุดสูงสุดทันที

“เป็นไงบ้างล่ะ……เดี๋ยว…..นั้นร่างแยกงั้นหรอ?”

หลงก๊วยถึงกับอุทานออกมาด้วยความสับสน ในขณะที่มีดน้ำของเขายังฟันอยู่ เขาเห็นร่างแยกของซู่เสี่ยวไป่ขึ้นมารับคมมีดน้ำ และขาดสลายหายไป ก่อนที่จะฟื้นคืนกลับมาใหม่

นี้เขาใช้ร่างแยกมารับการโจมตีไปกี่ครั้งแล้ว?

เมื่อเห็นแบบนั้นหลงก๊วยจึงเรียกดาบออกมา ครั้งนี้เขารวบรวมเส้นทางสู่สวรรค์ทั้งหมดไว้ในร่าง พร้อมทั้งเผาผลาญพลังภัยพิบัติที่มี เขาจะไม่ให้โอกาสซู่เสี่ยวไป่มีชีวิตอยู่อีกต่อไป!

หลงก๊วยฟาดดาบออกไปสร้างคลื่นใบดาบที่ทรงพลัง แต่ก็เป็นเช่นเดิมร่างเงาของซู่เสี่ยวไป่เข้ามารับแทน และแตกสลายไปต่อหน้า ซึ่งเงาศักดิ์สิทธิ์นี้มีพลังต่างจากร่างจริงแค่ 2 ส่วนเท่านั้น

“การฟื้นคืนสภาพของเงานั้นทรงพลังดีจริงๆ แบบนี้ไม่ต้องใช้เงาระดับเทพเลยด้วยซ้ำ”

ซู่เสี่ยวไป่แอบยิ้มมีความสุขอยู่เงียบๆ เนื่องจากไม่นานมานี้ระบบได้ให้ความสามารถใหม่เขามา และยังไม่ได้ลองใช้เองจริงๆ แต่ส่วนใหญ่เงาจะเป็นคนใช้ ซึ่งเป็นสิงที่พิเศษของออกล่าสัตว์อสูรในคลิกเดียว

แต่ตอนนี้เขาได้รู้แล้วว่าเงาที่ทรงพลังขึ้น 2 ใน 10 ส่วนทรงพลังขนาดไหน

เงาศักดิ์สิทธิ์มีความแข็งแกร่งพอๆ กับมหาภัยพิบัติได้ และห่างจากหลงก๊วยเพียงเล็กน้อย

แต่ตอนนี้ระยะห่างจะยิ่งน้อยลงไปอีกเมื่อเอาเงาศักดิ์สิทธิ์สองร่างมารวมกัน!

หรือจะกล่าวได้ว่าร่างเงาตอนนี้มีพลังพอๆ กับผู้พิทักษ์วิหารแล้ว

หลงก๊วยไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีปีศาจแบบนี้อยู่จริง ซู่เสี่ยวไป่เพียงยิ้มเยาะก่อนที่จะถอยออกมา แต่ให้เงาศักดิ์สิทธิ์เข้ารับการโจมตีต่อไป

ใกล้ถึงเวลาที่จะจบเรื่องนี้แล้ว

ซู่เสี่ยวไป่คิดก่อนที่จะให้เงาทั้งหมดสลายหายไปราวกับภาพลวงตา

และเพียงแค่ครู่เดียว พลังของเส้นทางสู่สวรรค์ทั้งสามหมื่นเส้นทางก็ระเบิดพลังออกมาพร้อมกัน  คลื่นพลังที่เกิดขึ้นได้ทำลายมีดดาบน้ำที่หลงก๊วยสร้างขึ้น ทุกอย่างจมหายเข้าไปในคลื่นพลัง

หลงก๊วยตอนนี้ในแววตาเห็นแต่ความสิ้นหวัง และสิ่งสุดท้ายที่เห็นแค่แสงสว่างจ้า

“มหาเส้นทางสู่สวรรค์ภัยพิบัติ”

ตูม!! ตูม!! ตูม!

ทุกอย่างพินาศสันตะโรไปหมด ทั้งพื้นที่สิ่งปลูกสร้างราวกับถูกลบหายไปในพริบตา

เหล่าเศษดวงจิตนับไม่ถ้วนลอยออกมา ซึ่งเป็นเศษเสี้ยวของดวงจิตหนอนไหม

ผู้พิทักษ์ตายไปแล้วหนึ่งเหลืออีกสาม

ซู่เสี่ยวไป่เหาะต่อไปทางทิศตะวันตก

มันเป็นทะเลทรายที่กว้างใหญ่จนน่าตกใจ

และยิ่งเข้าใกล้ใจกลางมากเท่าไร อากาศก็ร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกำลังจะเผาทุกอย่างที่เข้ามาใกล้

ท่ามกลางทะเลทรายมีช้างตัวหนึ่งที่ส่งกลิ่นไอเก่าแก่ออกมา ตัวของมันลุกโชนไปด้วยไฟที่ดูไม่มีวันมอดดับ

ช้างตัวนี้คือหนึ่งในผู้พิทักษ์ทั้งสี่ ผู้ที่มีพลังแห่งเพลิง กู่เชียง

เมื่อร่างเงาเข้ามาใกล้กู่เชียงก็สัมผัสได้ เขาค่อยๆ หันกลับมามอง พร้อมกับขมวดคิ้ว

“หลงก๊วย…นี้แกถูกสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำจากโลกเบื้องล่างฆ่างั้นหรอ? แกเป็นตัวอะไรกันแน่”

“ก็คนที่จะมาฆ่าแกไง!”

ซู่เสี่ยวไป่ไม่ลังเลที่จะให้เงาบินตรงดิ่งเข้าไปหากู่เชียงทันที

ร่างเงาตอนนี้ได้รับผลของการเสริมพลัง แม้จะเป็นเงาศักดิ์สิทธิ์แต่ก็ทรงพลังพอๆ กับเงาเทพ ซึ่งเทียบได้กับร่างเงาที่รวมเงาไว้ถึงสิบล้านร่าง เพียงพอแล้วที่จะสู้กับเขตแดนปฐมตำนาน

เงาตวัดมีดทมิฬออกไป ทำให้ทุกอย่างในทะเลทรายแห่งนี้กลับตัลปัตรไปหมด เกิดพายุทรายขึ้นและทุกอย่างก็ดูราวกับวันสิ้นโลก

เปลวไฟบนตัวกู่เชียงไม่ได้พริ้วไหวไปตามแรงพายุ แต่กลับดูดกลืนและเผาทุกอย่าง ร่างของกู่เชียงแดงขึ้นมาในพริบตา

“เปลวเพลิงแห่งดวงชะตา”

มีเเปลวเพลิงพุ่งออกมาจากกู่เชียง และซู่เสี่ยวไป่เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า กาลเวลารอบๆ ได้หยุดนิ่งลง

ทุกอย่างดูเหมือนจะหยุดนิ่งอยู่กับที่ ยกเว้นร่างของกู่เชียงที่เคลื่อนไหว

มันพุ่งเข้ามาชนร่างเงาศักดิ์สิทธิ์ด้วยความเร็วที่ไม่มาก แต่พลังนั้นทำลายร่างเงาศักดิ์สิทธิ์แตกป็นเสี่ยงๆ

ซู่เสี่ยวไป่ไม่ได้หวาดกลัว เขาได้เปิดใช้งานระบบ สร้างเงาศักดิ์สิทธิอีกครั้ง พร้อมกับระเบิดพลังเส้นทางสู่สวรรค์ทั้งสามหมื่นเส้นทาง ทำให้ร่างเงานั้นทรงพลังมากขึ้น จนกระแสพลังนั้นกลบกู่เชียง

ตูม!!

เกิดแรงกระแทกกระจายออกไปทั่วทุกทิศ ทำให้สถานที่แห่งนี้ราวกับถูกเหวี่ยง

เมื่อทุกอย่างสงบลงร่างของกู่เชียน ก็ค่อยๆ สลายหายไป