บทที่6 ยารากฐานวิญญาณ

ณ ยามเช้า สวนสาธารณะ

“ฮึบ…..ฮู้!”

“อีกแค่20กิโล!”

" สู้โว้ย! ”

มีร่างของเด็กชายอายุราวๆ10 หน้าตางดงามราวกับตุ๊กตา ผิวพรรณที่ผ่องใสเหมือนทารก สวมชุดกีฬาสีน้ำเงินและเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อจำนวนมากราวกับอาบน้ำมาหมาดๆ กำลังวิ่งอยู่อย่างขยันขันแข็งโดยมีเด็กสาวหน้าตาน่ารักจ้องมองอยู่

“เจ้าน้องชายไปกินอะไรมา!? ถึงออกกำลังกายหนักขนาดนี้”

“ห่าวววววว..”

หลงชิงเหยาจ้องมองที่หลงเทียนที่กำลังวิ่งอยู่อย่างขยันขันแข็ง ก่อนที่จะหาวออกมาด้วยสีหน้านอนไม่เต็มอิ่ม ตอนแรกเธอตั้งใจแค่จะมาเข้าห้องน้ำเฉยๆ แต่เมื่อเห็นหลงเทียนกำลังออกไปไหนข้างนอก ด้วยความสงสัยเธอจึงตามไปจนอยู่ในสถานการณ์ ณ ปัจจุบัน

เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นหลงเทียนออกกำลังกายหนักขนาดนี้ ถึงแม้ปกติเขาจะออกกำลังกายค่อนข้างบ่อยอยู่แล้วแต่ไม่หนักเหมือนตอนนี้ อีกอย่างหนึ่งที่เธอสงสัยคือเมื่อไหร่ที่หลงเทียนแข็งแรงขนาดนี้!?

ถึงแม้เขาจะปลุกพลังวิญญาณทำให้ร่างกายดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมากแล้ว แต่ก็ไม่น่าถึงขนาดวิ่ง80กิโลติดต่อกันโดยไม่พัก

หลังจากผ่านไปอีกชั่วโมง หลงเทียนก็วิ่งครบ100กิโลจนสำเร็จ ก่อนจะนั่งที่เก้าอี้สวนสาธารณะและส่งเสียงหอบออกมาอย่างต่อเนื่อง

“ฮ่า..ฮ่า.. คิดว่าจะตายแล้วซะอีก”

หลงเทียนพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่วิ่งนานขนาดนี้ เขารู้สึกล้าไปหมดทั้งตัว หัวสมองเบลอว่างเปล่าไปหมดก่อนจะสัมผัสได้ถึงไอเย็นตรงแก้ม

“นี่…น้ำ!”

“ขอบใจ!”

“อึก…อึก…อึก”

หลงเทียนรับน้ำที่หลงชิงเหยายื่นให้ก่อนจะดื่มอย่างรวดเร็วและรู้สึกสดชื่นขึ้นมาก

“ตั้งแต่เมื่อไหรกันที่ร่างกายนายแข็งแกร่งขนาดนี้”

หลงชิงเหยาถามอย่างสงสัย

“หลังจากที่ปลุกพลังร่างกายฉันก็ดีขึ้นมาก.. บางทีตอนนี้ฉันอาจจะเอาชนะเธอได้ก็ได้”

“ฮึ่ม! ฝันไปเถอะ แล้วทำไมนายถึงออกกำลังกายหนักขนาดนั้นล่ะ”

“เพราะฉันกำลังก้าวสู่เส้นทางผู้ชายที่แข็งแกร่งยังไงล่ะ!”

" งั้นเหรอ!? น้องชายฉันกำลังเป็นผู้ใหญ่แล้วสินะ!

“เฮ้อ! น่าเสียดายจัง”

หลิงชิงเหยาถอนหายใจออกมาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ซึ่งทำให้หลงเทียนรู้สึกสงสัยเล็กน้อย

“ทำไมล่ะ!?”

“ก็เพราะหน้าตาที่งดงามราวกับตุ๊กตานี้กำลังจะหายไปไงล่ะ ฉันยังคิดถึงตอนสมัยเด็กที่นายแต่งหญิงอยู่เลย”

“จริงสิ! ถ้าไม่ว่าอะไรนายช่วยแต่งหญิงให้ฉันดูอีกซักครั้งได้ไหมก่อนที่จะเป็นผู้ใหญ่ ไม่งั้นฉันคงไม่มีโอกาสได้เห็นอีกแล้ว”

“หลงชิงเหยา!!!”

หลงเทียนตะโกนด้วยความอับอายทันที ตั้งแต่ที่เขามาโลกแห่งนี้สิ่งแรกที่เขาเห็นในความทรงจำก็คือพี่สาวจอมชั่วร้ายของเขาชอบรังแกและชอบบังคับให้เขาแต่งหญิงอยู่บ่อยครั้งซึ่งนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาปะทะกับหลงชิงเหยาอยู่บ่อยครั้งตั้งแต่ปลุกความทรงจำ

“เอาล่ะ! ถ้างั้นเรากลับบ้านกันเถอะ”

หลงชิงเหยาชักชวนให้หลินเทียนกลับบ้านด้วยท่าทีสะลึมสะลือเล็กน้อย เธออยากกลับไปนอนต่อที่บ้านอีกสักหน่อย

“เธอกลับไปก่อนได้เลย! ฉันจะไปออกกำลังกายที่ยิมต่อ”

“นายยังจะออกกำลังกายต่ออยู่อีกเหรอ!?”

“ใช่! บอกพ่อแม่ด้วยล่ะว่าไม่ต้องเตรียมอาหารเช้าให้ฉัน”

“ไม่! ฉันจะไปกับนายด้วย!”

หลงชิงเหยาที่เห็นหลงเทียนเดินไปก็ตอบกลับอย่างรวดเร็วและรีบตามไปทันที

หลายชั่วโมงต่อมา

หลงชิงเหยามองไปที่หลงเทียนที่กำลังนอนแน่นิ่งราวกับศพอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เธอจะลากหลงเทียนออกไปจากยิมและกลับบ้านทันที

“ฟู่!…วันนี้ชั่งเป็นวันที่เหนื่อยล้าจริง!”

หลงเทียนกำลังแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยสีหน้าผ่อนคลาย หลังจากออกกำลังกายหนักมาทั้งวันการแช่น้ำอุ่นทำให้เขารู้สึกดีอย่างมาก

“ยินดีด้วยโฮสต์ที่ทำภารกิจสำเร็จ!”

“ติ๊ง!”

“+1 คะแนนจิตวิญญาณ +10 คะแนนโชคชะตา”

เสียงของระบบดังขึ้นมาในใจของหลงเทียน ก่อนที่จะเขาเปิดหน้าต่างสถานะทันที

[ชื่อ: หลงเทียน ]

[อายุ: 10 ปี ]

[จิตวิญญาณการต่อสู้: งูหยกน้ำแข็งอัสนี (กลาง) / กระบี่ดารา (สูง) ]

[สายเลือด: มนุษย์ คุณภาพ:กลาง ความเข้มข้น:50% , กิเลนเบญจธาตุสวรรค์(คุณภาพ:? ความเข้มข้น:50% (ยังไม่ถูกปลุก) ]

[ระดับ: 16]

[ทักษะ: ดารากลืนสวรรค์ ,หนังสือลับงูสวรรค์แปลงร่างมังกร ]

[มิติพกพา: ไม่มี ]

[คะแนนจิตวิญญาณ: 1 ]

[คะแนนโชคชะตา: 10 ]

“ระบบ! ไปที่ร้านค้าหน่อย”

“รับทราบ!”

ทันใดนั้นก็มีภาพหน้าจอปรากฎขึ้นในใจของหลงเทียน มีช่องและตัวเลือกมากมายไม่ว่าจะเป็น เม็ดยา สายเลือด อาวุธ สมุนไพรและอื่นๆอีกมากมาย ก่อนที่หลงเทียนจับจ้องไปที่เม็ดยาเม็ดหนึ่ง

[ ยารากฐานวิญญาณ ]

-ช่วยฟื้นฟูและซ่อมแซมร่างกาย สร้างกล้ามเนื้อที่แข็งแรงกว่าเดิมขึ้นมา รวมถึงช่วยเร่งการฝึกฝนพลังวิญญาณและบำรุงรากฐานเล็กน้อย

คำเตือน:ไม่มีผลกับคนที่มีพลังวิญญาณสูงกว่า20

ราคา 10 คะแนนโชคชะตา

เมื่ออ่านข้อมูลแล้วดวงตาของหลงเทียนก็เปล่งประกายทันที สิ่งนี้เหมาะกับเขามาก โดยเฉพาะสามารถช่วยบำรุงรากฐานของเขาได้ เนื่องจากเขาไม่ได้รับสมุนไพรหรือยาที่บำรุงรากฐานมาก่อนจะปลุกจิตวิญญาณการต่อสู้มากนักเนื่องจากราคาที่สูงลิ้ว ทำให้รากฐานของเขาค่อนข้างอ่อนแอ

หลงเทียนกดซื้อมาทันที ก่อนที่เม็ดยาสีเขียวที่ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆออกมาจะปรากฎขึ้นบนมือของเขา ซึ่งเขาเองก็ไม่รอช้ารีบกินเข้าไปทันที

หลังจากกินเข้าไป หลงเทียนก็รู้สึกร่างกายของเขากำลังฟื้นฟูทีละทีละน้อยและรู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก หลงเทียนไม่รอช้ารีบเข้าสู่สภาวะฝึกฝนทันที

ผ่านไป1ชั่วโมง

หลงเทียนก็ลืมตาตื่นขึ้นมา เขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเล็กน้อย

“ร่างกายและพลังวิญญาณของฉันดีขึ้นเล็กน้อย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือรากฐานของฉันดีขึ้นจริงๆ ถึงแม้จะไม่มากแต่นี่ก็เป็นสิ่งที่ดีมากอยู่แล้วเมื่อเทียบกับยาระดับ1ทั่วไป”

“เกรงว่าถ้านำยานี้ไปขายจะมีคนจำนวนมากแย่งมัน อย่างน้อยก็ราคาหลายพันเหรียญทอง โชคไม่ดีที่ฉันไม่ใช่นักปรุงยา ไม่งั้นฉันจะสามารถสร้างรายได้มหาศาล”

หลงเทียนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเสียดาย ในเส้นทางปรมาจารย์วิญญาณนั้นทรัพยากรในการฝึกฝนเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ต่อให้เป็นอัจฉริยะแค่ไหน แต่ตราบใดที่ไม่มีตัวช่วยในการฝึนฝน ก็ไม่สามารถฝึนฝนพลังวิญญาณได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพได้ซึ่งราคาทรัพยากรเหล่านี้ต่างมีราคาที่แพงมาก

ดังนั้นหลงเทียนจึงต้องการสร้างแหล่งเงินของเขาเองเพื่อเส้นทางการฝึกฝนของเขารวมถึงสนับสนุนครอบครัวของเขาด้วย

“ติ๊ง!”

" โฮสต์! ปลุกภารกิจพิเศษ!

[ภารกิจพิเศษ]

1.กลายเป็นนักปรุงยาระดับ1 ระยะเวลา:3เดือน

(รางวัล: +120คะแนนจิตวิญญาณ +2000คะแนนโชคชะตา + ยารากฐานศักดิ์สิทธิ์)

ทันใดนั้นหลงเทียนรู้สึกตกใจและประหลาดใจอย่างมากที่เขากระตุ้นภารกิจพิเศษออกมา แต่หลังจากที่ดูเนื้อหาแล้วถึงกับทำให้เขากุมขมับทันที การเป็นช่างตีเหล็กว่ายากแล้วแต่การเป็นนักปรุงยานั้นยากยิ่งกว่า อย่างน้อยเขาก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีใครที่สามารถเป็นนักปรุงยาระดับ1ได้ภายใน3เดือน

แต่รางวัลที่ได้นั้นดีมากจริงๆ โดยเฉพาะยารากฐานศักดิ์สิทธิ์ นั้นคือเม็ดยาระดับ9! ตราบใดที่เขาได้ทานเข้าไปเขาจะมีรากฐานที่ดีที่สุดซึ่งจะช่วยเขาในอนาคตได้อย่างมาก ทั้งในเรื่องความเร็วการฝึกฝนและความหนาแน่นของพลังวิญญาณทำให้เขาสามารถสู่ข้ามขั้นได้ในอนาคต

“ลองถามท่านพ่อดูว่าสามารถจ้างคนมาฝึกสอนได้หรือเปล่า!?”

หลงเทียนคิดออกมาในใจก่อนจะลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำและไปแต่งตัวให้เรียบร้อย

หลังจากนั้นหลงเทียนก็เดินไปยังโต๊ะอาหารที่มีพ่อ แม่และพี่สาวเขารออยู่

“น้องชายทำไมมาช้าจัง! มานี่เร็ว!”

หลงชิงเหยาพูดออกมาอย่างไม่พอใจ หลงเทียนที่ได้ยินก็รีบเดินเข้ามานั่งข้างพี่สาวเขาอย่างรวดเร็ว

“หลงเทียน! ทำไมพลังวิญญาณของลูกถึงกลายเป็นระดับ16ได้ล่ะ!?”

ทันใดนั้นผู้ชายหน้าตาคมเข้ม ร่างกายกำยำ อายุราวๆ30ปี จ้องมองมาที่หลงเทียนอย่างตกตะลึง เขาคือหลงหยวนพ่อของหลงเทียน

“อะไรนะ!”

หลงเยว่กับหลงชิงเหยาอุทานออกมาทันที

“อันที่จริงแล้วผมพึ่งได้รับสืบทอดมรดกจากปรมาจารย์ที่ทรงพลัง”

หลงเทียนที่คาดไว้อยู่แล้วว่าจะโดนถามจึงเล่าว่า เมื่อวานเขาได้ปลุกจิตวิญญาณการต่อสู้อีกอันขึ้นมาและตอนนั้นเองก็มีปรมาจารย์ที่ทรงพลังผ่านมาพอดี ปรมาจารย์ท่านนั้นเห็นถึงความสามารถของเขาจึงถ่ายทอดวิชาให้แก่เขารวมถึงให้สมุนไพรระดับ9ที่ช่วยให้เขาสามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้10ระดับ

“เอาล่ะ! ดูเหมือนลูกจะโชคดีมากนอกจากจะปลุกจิตวิญญาณการต่อสู้คู่ได้แล้ว ยังได้สืบทอดมรดกจากปรมาจารย์วิญญาณที่ทรงอำนาจ”หลงหยวนพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้จะมีจุดน่าสงสัยบางจุดบ้างแต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมเนื่องจากเป็นความลับชองลูกชายของเขา

"ที่จริงแล้วผมสามารถถ่ายทอดทักษะที่ได้รับมาให้ทุกคนได้" หลงเทียนตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม

“ปรมาจารย์ท่านนั้นจะไม่ว่าหรอกหรือ!?” หลงหยวนถามด้วยน้ำเสียงกังวล

“ไม่แน่นอน!”

"ปรมาจารย์ท่านนั้นอายุใกล้ถึงคราวสิ้นสุดลงแล้ว ท่านจึงหวังว่าจะมีคนสืบทอดวิชาต่อจากท่านก่อนที่ท่านจะจากไป เมื่อผมลองถาม ท่านอนุญาติให้เฉพาะคนในครอบครัวของพวกเราเท่านั้นที่สามารถถ่ายทอดให้ได้

หลังจากนั้นหลินเทียนก็ถ่ายทอดทักษะดารากลืนสววรค์ให้แก่พ่อ แม่และพี่สาวเขาทันที

"นี่เป็นทักษะที่ทรงพลังและล้ำค่ามาก!"

“หลงเทียน..ลูกอย่าบอกทักษะนี้กับใครล่ะ! ไม่งั้นมันอาจทำให้ครอบครัวเรามีปัญหาได้”

หลงหยวนพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ในฐานะปรมาจารย์วิญญาณเขารู้ว่าทักษะนี้ล้ำค่าแค่ไหน

“แน่นอนครับ” หลงเทียนพยักหน้าตอบกลับ

“ท่านพ่อที่จริงแล้วผมอยากเป็นช่างตีเหล็กและนักปรุงยา”