บทที่ 20 : สังหารราชาอสรพิษเงา!
บทที่ 20 : สังหารราชาอสรพิษเงา!
สองวันต่อมา
พวกเขาก็เดินทางมาถึงพื้นที่เป้าหมายได้สำเร็จ
จากนั้นพวกเขาก็ก้าวเข้าไปป่าทึบทางตอนเหนืออย่างระมัดระวัง
บางที, อาจเป็นเพราะการมาถึงของฤดูหนาว……แม้แต่ป่าทึบทางตอนเหนือที่ปกติมีสัตว์เวทย์ออกอาละวาดอยู่ตลอดเวลา, กลับดูเงียบสงบมากในตอนนี้!
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เข้ามาในป่าได้ไม่นาน, การโจมตีระลอกแรกก็เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ
ฟ่อ ฟ่อ ฟ่อ...
เสียงอสรพิษจำนวนมากถูกส่งออกมาจากสักที่ในป่าสีขาวราวกับหิมะนี้!
เเละเมื่อได้ยินเสียงนี้, สีหน้าของ แมตต์-เยอร์มันก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
“ทุกคน…..ระวังด้วย, นี่น่าจะเป็นเสียงของฝูงอสรพิษเงา!”
เท่าที่เขารู้
แม้ว่าจะมีอสรพิษมากมายในป่าทึบทางตอนเหนือ…..แต่พวกที่ยังกล้าปรากฏตัวเมื่อรู้ว่ามีสัตว์เวทย์ระดับห้าอย่างกริฟฟอนที่นี่, ควรมีเเต่เจ้าเหนือหัวเพียงตัวเดียวในป่าทึบทางตอนเหนือที่กล้าเช่นนี้
นั่นคือราชาอสรพิษเงา
ทันใดนั้นเอง, อสรพิษเงาจำนวนมากก็ปรากฏตัวขึ้น
พวกมันมีตั้งแต่ระดับสอง, ระดับสาม และแม้แต่ระดับสี่!
พวกมันมีจำนวนมากมายจนเริ่มก่อตัวเป็นวงกลมขนาดใหญ่, ล้อมรอบเรย์มอนด์และคนอื่นๆ
และในที่สุด, อสรพิษเงาขนาดยักษ์ที่ทรงพลังที่สุดก็ปรากฏต่อหน้าต่อตาพวกเขา!
……..
“มนุษย์….นี่คือดินแดนของข้า”
“ทำไมพวกเจ้าถึงมาที่นี่?.....ต้องการที่จะเริ่มสงครามกับพวกข้างั้นหรือ?” ราชาอสรพิษเงากล่าวอย่างเย็นชา
แต่ในขณะเดียวกัน, มันก็จ้องมองไปที่กริฟฟอนโอเวนส์อย่างระเเวดระวัง
นี่มันตัวอะไร?
แน่นอนว่าราชาอสรพิษเงาไม่เคยเห็นสัตว์ในตำนานอย่างกริฟฟอนมาก่อน!
แต่สัญชาตญาณบอกมันว่า……อีกฝ่ายอันตรายมาก!
“เป้าหมายของเราไม่ใช่เจ้า...” แมตต์-เยอร์มันกำลังจะอธิบาย แต่ก็ถูกเรย์มอนด์โบกมือให้เงียบลง
เเมตต์-เยอร์มัน ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง…จากนั้นเขาก็ก้าวถอยหลังทันทีพร้อมก้มศีรษะลง
มันเป็นการกระทำตามจิตใต้สำนึก…. แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาได้ล้ำเส้นมากเกินไป
เรย์มอนด์คือบารอน….ดังนั้นในเวลานี้เขายังไม่มีสิทธิ์พูด!
ในเวลาเดียวกัน, เขาก็เห็นว่าเรย์มอนด์ได้มองไปทางราชาอสรพิษเงาแล้วเอ่ยขึ้นเบาๆ
“หลีกทางเดี๋ยวนี้…..ไม่อย่างนั้น, ตาย!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ทุกคนในสถานที่นี้ก็เงียบเสียงลงทันที
ด้านราชาอสรพิษเงาเอง ก็ไม่ได้คาดหวังเลยว่าเรย์มอนด์จะหยิ่งผยองมากขนาดนี้?
เเละคำพูดนี้ก็ทำให้มันโกรธอย่างมาก…..จิตสังหารอันรุนแรงได้ระเบิดออกมาจากดวงตาของมันในทันที
เเต่อย่างไรก็ตาม…..ก่อนที่มันจะได้ตอบสนอง
เรย์มอนด์ก็เริ่มลงมือก่อนเเล้ว!
“ดาบแสงศักดิ์สิทธิ์!”
บูมมมม!
ทันใดนั้น ดาบแสงศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่เกือบสามเมตรก็ระเบิดตรงไปยังราชาอสรพิษเงาโดยตรง!
ความเร็วของมันเร็วมากจนอีกฝ่ายไม่สามารถตอบสนองได้เลย...
ดังนั้น, นี่จึงเป็นการลอบโจมตีที่ประสบความสำเร็จโดยธรรมชาติ!
"ลงมือ!" เรย์มอนด์คำรามเพื่อสั่งการ
เเทบจะในทันที…..การยิงธนูทั้งแปดลูกจากนักธนูทั้งสี่แห่งวิหารศักดิ์สิทธ์ก็บรรลุถึงเป้าหมาย
ฉึก!
ฉึก!
ฉึก!
การโจมตีของพวกเขาเกือบจะฆ่าอสรพิษเงาแปดตัวในฝูงอสรพิษที่กำลังปั่นป่วนอยู่!
เเละในขณะเดียวกัน, กริฟฟอน โอเวนส์ก็ลงมือเช่นกัน!
"กรรรร!"
หลังเสียงคำราม
ทุกคนก็เห็นโอเวนส์กระพือปีกและบินขึ้นฟ้า!
จากนั้น โอเวนส์ก็ทิ้งตัวลงมาชนเข้ากับอสรพิษเงาระดับสี่ทันที
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการปราบปรามความแข็งแกร่งหรือการปราบปรามทางสายเลือด……โดยไม่คาดคิด, อสรพิษเงาระดับสี่เหล่านี้กลับกลายเป็นเหมือนของเล่นในมือของโอเวนส์
กรงเล็บอันเเหลมคมของกริฟฟอนได้ฉีกพวกมันหลายตัวออกเป็นชิ้นๆ อย่างรวดเร็ว!
……
อีกด้านหนึ่ง
ณ ขณะนี้มันก็เริ่มมีการโจมตีของฝูงอสรพิษที่เล็ดลอดผ่านไปถึง, นากัส, ชีนน์ และคนอื่นๆ……แต่อย่างไรก็ตาม, พวกมันทั้งหมดก็ถูกเเมตต์-เยอร์มันสกัดเอาไว้ได้!
จากสิ่งนี้, จะเห็นได้ว่าแผนการรบของพวกเขานั้นสมบูรณ์แบบมาก!
นากัส, ชีนน์ และนักธนูเทมพลาร์คนอื่นๆมีหน้าที่รับผิดชอบในการโจมตีระยะไกล….ส่วนเเมตต์-เยอร์มันนั้นมีหน้าที่ในการปกป้อง!
เเละสำหรับราชาอสรพิษเงาที่ทรงพลังที่สุดนั้น
หน้าที่นี้จะตกเป็นของเรย์มอนด์เพียงลำพัง!
ยิ่งไปกว่านั้น, แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาต่อสู้…..แต่ความสามารถในการต่อสู้ของเรย์มอนด์กลับผิดธรรมชาติจนน่ากลัว!
ภายใต้การโจมตีอันสมบูรณ์แบบของทักษะดาบแสงศักดิ์สิทธิ์ของเขา
เขาสามารถกดดันราชาอสรพิษเงาระดับห้าได้อย่างสมบูรณ์ด้วยตัวคนเดียว!
และที่สำคัญกว่านั้นคือ…..นี่เป็นเพียงพลังจากร่างมนุษย์ของเขาเท่านั้น
“วิชาดาบแสงศักดิ์สิทธิ์ – ฟาดฟันศักดิ์สิทธิ์!”
เรย์มอนด์ถือดาบยาวเเละตวัดมันลงมาอย่างต่อเนื่อง
บูม!
บูม!
บูม!
พลังงานดาบเเสงศักดิ์สิทธ์ซึ่งยาวหนึ่งเมตรหลายอันคำรามเเละพุ่งทะยานออกมา!
เช่นเดียวกับพายุที่รุนแรง มันรัดคอไปทางราชาอสรพิษเงาที่กำลังหลบอยู่ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว
แต่ในระหว่างกระบวนการนี้, จู่ๆราชาอสรพิษเงาก็ดูเหมือนจะมีปฏิกิริยาตอบสนองในที่สุด
มันหลบดาบเเสงศักดิ์สิทธ์หลายอันอย่างรวดเร็ว…..แล้วคำรามด้วยความโกรธ
ทันใดนั้น, ใบมีดคมใสก็พุ่งออกมาจากปากของมันแล้วยิงออกมา!
"เวทย์มนต์งั้นหรือ?!"
ใบหน้าของเรย์มอนด์เปลี่ยนไปเล็กน้อย และในเวลาเดียวกัน พลังปราณแสงศักดิ์สิทธิ์ในร่างกายของเขาก็ระเบิดออกมาทั่วร่างกายและต้านทานดาบลมได้ชั่วขณะหนึ่ง
โชคดีที่ครั้งนี้เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ…..แต่อย่างไรก็ตาม, ณ ขณะนี้ ราชาอสรพิษเงาได้พุ่งเข้ามาโจมตีเรย์มอนด์อย่างรวดเร็ว
มันอ้าปากกว้าง…..เปิดฟันและเขี้ยวอันแหลมคมออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัว
"แปลงร่างเป็นสัตว์เวทย์! แปลงร่างเป็นกริฟฟอน!"
หลังจากเห็นฉากนี้, เรย์มอนด์ก็ไม่ได้ซ่อนความแข็งแกร่งของเขาอีกต่อไป
เขาทำการใช้ทักษะแปลงร่างสัตว์เวทย์ในทันที…..จากนั้นเขาก็เหวี่ยงกรงเล็บกริฟฟอนของเขาไปทางราชาอสรพิษเงาทันที!
บูมมมม!
แผ่นดินโดยรอบสั่นสะเทือน
พลังอันดุร้ายที่น่าสะพรึงกลัวนี้ได้ทำให้เกิดหลุมลึกบนพื้นโดยตรง
เเละสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือการโจมตีครั้งนี้ทำให้ราชาอสรพิษเงาถูกฉีกเป็นสองชิ้นโดยตรง!
"มันจบแล้ว!" เรย์มอนด์หัวเราะ
เเละการปรากฏขึ้นของฉากนี้…..ทำให้เเมตต์-เยอร์มันตกตะลึงอย่างถึงที่สุด
“เมื่อกี้มัน…..การแปลงร่างสัตว์เวทย์งั้นหรือ?!”
แต่ตอนนี้, มันไม่มีเวลาให้เขาตกใจมากนัก
เพราะการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป!
แต่อย่างไรก็ตาม, มันก็เป็นเพียงการทุบตีฝ่ายเดียวเท่านั้น
จากการเสียชีวิตของราชาอสรพิษเงา, มันก็ทำให้เหล่าอสรพิษเงาที่เหลือสัญเสียจิตวิญญาณโดยตรง!
ใช้เวลาไม่นาน
พื้นดินเเถบนี้ก็กลายเป็นสีแดงเลือดและมีศพอยู่เต็มไปหมด
ฝูงอสรพิษเงาซึ่งมีชื่อเสียงน่ากลัวมากในป่าทึบทางตอนเหนือ…..ถูกพวกเขากำจัดทิ้งทั้งหมดเเล้ว
“ดูเหมือนว่าข้ายังประเมินความแข็งแกร่งของตนเองต่ำไป” เรย์มอนด์บ่นพึมพำ
………………………………
