บทที่ 17 : เหตุการณ์ไม่คาดฝัน!
บทที่ 17 : เหตุการณ์ไม่คาดฝัน!
จากนั้น, หยานหยานก็เปลี่ยนเป็นชุดธรรมดาแล้วออกไปพร้อมถือถุงช้อปปิ้ง
เช่นเดียวกับตอนที่เธอไปซื้อผัก
……เธอก็เดินออกจากชุมชนตามเวลาปกติและไปตามเทางเหมือนทุกๆวัน ข้ามถนน และเดินไปจนถึงตลาดผัก
หลังจากเลือกผักผลไม้สดในตลาดได้หลายชนิดแล้ว เธอก็ถือถุงช้อปปิ้งและเดินไปที่ชุมชน
ระหว่างทางกลับบ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผ่านตรอกเล็กๆ สองสามซอย หยานหยานก็เริ่มรู้สึกกังวลเล็กน้อย
บ่ายวานนี้, ใกล้ๆกับที่นี่…..มันคือที่ที่เธอพบกับชายร่างเล็กที่มีผิวสีเหลือง
เเต่ทันใดนั้นเอง….หน้าจอโทรศัพท์ของเธอก็สว่างขึ้น
เเละข้อความก็เด้งขึ้นมา
“พี่หยานหยาน กลับบ้านตามปกติ…..อย่ามองไปรอบๆ ผมกำลังตามพี่อยู่”
หยานหยานรู้สึกสบายใจมากขึ้นเมื่อเห็นข้อความนี้จากซูไป๋
ตอนนี้, เธอไม่รู้สึกกลัวอีกต่อไปเเล้ว
เธอก้าวเท้ายาวๆ เเล้วเดินไปที่ชุมชน
เเต่เมื่อเธอกำลังจะไปถึงชุมชน หน้าจอโทรศัพท์มือถือของหยานหยานก็สว่างขึ้นอีกครั้ง
"พี่หยานหยาน ฉันเห็นพวกเขาแล้ว พี่วางของไว้ที่คนเฝ้าประตูก่อน แล้วเดินไปตามทางอย่างที่เคย….เข้าไปในตรอกนั้น”
พวกเขามาอีกแล้ว!
แน่นอนว่าพวกเขากำลังมุ่งเป้ามาที่ตัวเธอ!
ณ ขณะนี้หัวใจของหยานหยานเริ่มเต้นรัว: "เสี่ยวซู….โทรหาตำรวจหน่อยดีไหม?"
“ไม่มีประโยชน์ที่จะแจ้งตำรวจ”
"พวกเขายังไม่ได้ทำอะไร….พวกเขาแค่ตามพี่จากระยะไกล แม้ว่าตำรวจจะมา….พวกเขาก็แค่จะถูกตักเตือนสักคำสองคำเท่านั้น"
“นี่ไม่เพียงแต่จะไม่มีประโยชน์….มันจะยิ่งทำให้พวกเขาโกรธมากขึ้นเท่านั้น”
“พี่หยานหยาน เชื่อใจผม….เเล้วทำตามที่ผมบอกเถอะนะ”
หยานหยานกำโทรศัพท์เอาไว้ในมือและเหลือบมองไปที่ร่างทั้งสามซึ่งอยู่ห่างจากเธอมากกว่าสิบเมตร: "ก็ได้ พี่จะเชื่อเธอ"
ต่อมา
เธอวางผักและผลไม้ที่เธอซื้อไว้กับคนเฝ้าประตู….จากนั้นจึงข้ามถนน เพื่อเดินไปยังตรอกห่างไกลที่นำไปสู่มหาวิทยาลัยหลินเจียง
เมื่อเห็นเช่นนี้, พวกอันธพาลทั้งสามก็รีบตามเธอไปในทันที
พวกเขาติดตามเธอ, และหยอกล้อเธอไปพร้อมๆกัน
เซียวหวงเหมา หนึ่งในสามพวกอันธพาล เขาจ้องมองที่แผ่นหลังของหยานหยานอย่างหยาบโลน คำพูดของเต็มไปด้วยคำหยาบคาย พลางกระซิบบางอย่างกับเพื่อนทั้งสองคนของเขา
หน้าจอโทรศัพท์มือถือของหยานหยานสว่างขึ้นเป็นครั้งคราว, บางครั้งก้าวของเธอก็เร็วและบางครั้งก็ช้าลง
เมื่อไปถึงสุดซอย หยานหยานกลับไม่ได้เร่งความเร็วเพื่อเดินออกจากตรอก……ในทางกลับกัน, เธอหันหลังกลับและเดินไปยังทางตันอีกด้านหนึ่ง
พวกอันธพาลทั้งสามรีบตามไป
เเละเมื่อพวกเขาเข้าสู่ทางตัน….ทั้งสามคนก็ได้เห็นหยานหยานผู้กำลังกังวลเพราะทางที่ไร้ซึ่งทางไปต่อ
ทันใดนั้น, ความคิดอันไร้สาระก็ผุดขึ้นในใจของพวกอันธพาลทั้งสามพร้อมๆกัน
พวกเขาไม่ได้เข้ามาใกล้ในทันที
แต่คนทั้งสามทำการกระจายกันออกไป…..ปิดกั้นทางตันที่คับแคบและห่างไกลนี้
บางที…..พวกเขาคงไม่กล้าทำอะไรเธอจริงๆหรอก
แต่ความเครียดและความกลัวก็ยังส่งผลต่อเด็กสาว….ไม่ต่างจากพวกเขาจะทำจริงๆ
หยานหยานยืนสั่นอยู่ที่ปลายทางที่ไร้ทางออก, เธอกำโทรศัพท์ของเธอเอาไว้แน่น
พวกอันธพาลสามคนปิดกั้นทางออก…..และหยอกล้อเธอเป็นครั้งคราว
"เธอสวยใช่หรือเปล่า?"
เเต่จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“แน่นอนสิเธอสวยมาก!.....ไม่สิ เเกเป็นใคร?”
เซียวหวงเหมาซึ่งยืนอยู่ตรงกลางของพวกอันธพาลทั้งสามตอบโดยไม่รู้ตัว….จากนั้นเขาก็ตระหนักได้เมื่อเห็นซูไป๋ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังพวกเขา
"น้องชายของเธอไง"
ซูไป๋ตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบ จากนั้นเขาก็สะบัดมือตบเข้าที่หน้าเซียวหวงเหมาทันที
"อะไรวะ-"
"แม่ง!"
เมื่อเห็นลูกพี่ของตนกำลังจะถูกทุบตี พวกอันธพาลอีกสองคนก็แกว่งแขนไปมาเเละพร้อมที่จะมีเรื่องในทันใด
แต่ครู่ต่อมา การเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งหมดต่างก็หยุดนิ่ง
เพลี๊ยะ!!!!
ซูไป่ตบเซียวหวงเหมาจนอีกฝ่ายลอยเคว้งไปบนอากาศสูงถึงประมาณสามเมตรเห็นจะได้
เจ้านั่นหมุนไปมาสองสามครั้งกลางอากาศก่อนจะล่วงสู่พื้นในทันที
ฉากที่เหมือนหลุดออกจากหนังนี้…..ทำเอาอันธพาลทั้งสองหน่อถึงกับจ้องมองอย่างตื่นตะลึง
อะไรวะเนี่ยย!
การตบครั้งเดียวสามารถส่งคนให้บินสูงสองถึงสามเมตรได้ยังไง..
ไอ้บ้านี่ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?
“เสี่ยวซู...”
เมื่อร่างของซูไป๋ปรากฏตัวขึ้น ความกลัวในใจของหยานหยานก็หายไปทันที
เธอไม่รู้ว่าแรงตบของซูไป๋นั้นจะเหนือจินตนาการมากแค่ไหน เธอเพียงเดินผ่านสามอันธพาลอย่างรวดเร็วและมาซ่อนตัวอยู่ด้านหลังซูไป๋
"อย่าทะเลาะกับพวกเขาเลย, เราแจ้งตำรวจเถอะ!"
“พี่หยานหยาน พี่ไปที่ตรอกแล้วรอผมนะ…..ผมจะจัดการให้เสร็จในเร็วๆนี้แหละ”
"แต่……"
"ไปเถอะ"
ซูไป๋สั่งให้เธอเดินออกไปโดยไม่ให้หยานหยานได้มีโอกาสโต้แย้ง จากนั้นเขาก็หันกลับมามองดูพวกอันธพาลทั้งสาม
สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้นยินดี
ความจริงเขาไม่ได้คาดหวังกับสิ่งนี้เลย
เขาแค่อยากช่วยพี่หยานหยานแก้ปัญหาเล็กๆน้อยๆ…..แต่กลับบังเอิญได้เจอลูกค้ารายใหม่!
และ……ลูกค้ารายนี้อาจแตกต่างจากลูกค้ารายก่อนๆ
ท้ายที่สุดแล้ว, นี่คือยุคแห่งสันติภาพที่ต้องเคารพกฏหมาย
แม้ว่าซูไป๋จะต้องการเพิ่มคะแนนให้เร็วที่สุด….เเต่เขาจะไม่สามารถโจมตีคนธรรมดาได้อย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม, ถ้าเป็นอันธพาลล่ะ
ตราบใดที่ไม่ได้บาดเจ็บมากไป….ก็คงไม่มีใครสนใจหรอกใช่ไหม?
【คำเตือน! โฮสต์กำลังจะเผชิญหน้ากับซอมบี้ชั้นสูงระดับสามและซอมบี้ระดับหนึ่งสองตัว ด้วยความแข็งแกร่งของโฮสต์ในปัจจุบัน หากโฮสต์เผชิญกับการล่าของซอมบี้ชั้นสูงระดับสามและซอมบี้ธรรมดาร่วมกัน…….มันจะจบลงด้วยการหลบหนีได้อย่างหวุดหวิด! โฮสต์โปรดหลบหนีโดยเร็วที่สุด! 】
นี่คือข้อความแจ้งเตือนของระบบที่เกิดขึ้นเมื่อซูไป๋เดินเข้ามาในทางตันและเข้าใกล้เหล่าอันธพาล
เซียวหวงเหมานั้นเป็นซอมบี้ชั้นสูงระดับสาม
ส่วนพวกอันธพาลอีกสองคนนั้นเป็นซอมบี้ธรรมดาระดับหนึ่ง
หากมันอยู่ในสถานการณ์อื่น….ซอมบี้ชั้นสูงระดับสามหนึ่งตัวและซอมบี้ธรรมดาระดับหนึ่งสองตัวจะมีค่ามากที่สุดเท่ากับ 40 คะแนนการเอาชีวิตรอด
แต่ในถนนทางตันที่ไม่มีใครเข้าถึงได้แห่งนี้
การเผชิญหน้ากับสามอันธพาลที่ใครๆต่างก็เกลียด……คะแนนการเอาชีวิตรอดที่จะได้รับนั้นจะขึ้นอยู่กับความสามารถของซูไป๋เองเเล้ว
……………..
