ตอนที่ 6 การเพิ่มขึ้นของค่าความเข้าใจ
ตอนที่ 6 การเพิ่มขึ้นของค่าความเข้าใจ
เมื่อถึงเวลากลางคืน แสงจันทร์ก็สาดส่องแสงสว่าง
ในมุมที่เงียบสงบของสำนักเมียวชู ลู่ชางเฉิงกำลังเปิดแผงคุณลักษณะของเขา
บนแผงคุณลักษณะ เขาสังเกตเห็นว่าวิชาด้านกำลังขาของเขาอยู่ในระดับสมบูรณ์แบบแล้ว และทำให้ค่าความเข้าใจของเขาเพิ่มขึ้นสองแต้มทันที
สิ่งนี้ทําให้ลู่ชางเฉิงประหลาดใจมาก
"ค่าความเข้าใจของข้าเพิ่มขึ้น 2 แต้มไม่ใช่แค่ 1 งั้นเหรอ"
“ก่อนหน้านี้ วิชาหมัดพื้นฐานในขั้นสมบูรณ์แบบได้เพิ่มค่าความเข้าใจของข้าเพียง 1 แต้มเท่านั้นนี่?”
“เป็นไปได้ไหมว่าวิชาด้านกำลังขานั้นอยู่เหนือหน้ากว่าวิชาหมัดพื้นฐานเล็กน้อย นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทําไมมันถึงเพิ่มค่าความเข้าใจของข้าได้ถึง 2 แต้ม”
เมื่อลู่ชางเฉิงคิดแบบนี้ ทุกอย่างก็เริ่มสมเหตุสมผล
ยิ่งวิชาและศิลปะการต่อสู้ที่ยากขึ้นอยู่ในระดับสมบูรณ์แบบได้แล้ว มันสามารถเพิ่มค่าความเข้าใจได้ในปริมาณที่มากขึ้น
ซึ่งนั่นมันก็สมเหตุสมผลแล้ว!
ลู่ชางเฉิงหลับตาลงพร้อมกับจิตใจของเขาที่เริ่มสงบ
สิ่งที่เคยซับซ้อนและเข้าใจยากในอดีตตอนนี้ดูเหมือนจะค่อยๆเริ่มสมเหตุสมผลด้วยความคิดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ก่อนหน้านี้ ลู่ชางเฉิงรู้สึกสงสัยกับแนวคิดเรื่อง "การเสริมสร้างพลัง" ของวิชามหาสายธาร แต่ตอนนี้เพียงความคิดแค่แว่บเดียวของเขา มันกลับทําเขาเข้าใจมันได้อย่างชัดเจน
อันที่จริง วิชามหาสายธารนั้นใช้วิธีการ "การสั่นสะเทือน" แบบพิเศษเพื่อพัฒนาร่างกายอย่างต่อเนื่อง ทําให้ร่างกายสามารถเพิ่มพลังและเสริมสร้างความแข็งแรงได้
ในที่สุด ความสงสัยที่ค้างคาใจของลู่ชางเฉิงมาตลอดหลายวันก็หายไปทันที
ลู่ชางเฉิงจึงเปิดแผงคุณลักษณะของเขาขึ้นมา
โฮสต์ : ลู่ชางเฉิง
ค่าความเข้าใจ: 101 (ปานกลาง)
วิชามีดขั้นพื้นฐาน: ระดับเริ่มต้น
วิชาดาบขั้นพื้นฐาน: ระดับเริ่มต้น
วิชาตะบองขั้นพื้นฐาน : ระดับเริ่มต้น
วิชาหมัดพื้นฐาน : สมบูรณ์แบบ
วิชาด้านกำลังขา : สมบูรณ์แบบ
วิชามหาสายธาร : ขั้นแรก
ในแผงคุณลักษณะ ค่าความเข้าใจของเขาได้เปลี่ยนจาก 99 เป็น 101 และแม้แต่การประเมินก็เปลี่ยนไป
ก่อนหน้านี้มันเป็น "ค่าเฉลี่ย" แต่ตอนนี้มันเป็น "ปานกลาง" แล้ว
ลู่ชางเฉิงพึมพัมเบาๆว่า “ค่าความเข้าใจของข้าดีงั้นงั้นหรือ? ถึงแม้ว่าปานกลางอาจฟังดูธรรมดา แต่การพัฒนาขึ้นในครั้งนี้ช่างน่าทึ่งจริงๆ...”
จากนั้น ลู่ชางเฉิงก็ฝึกฝนวิชามหาสายธารอีกครั้ง
ค่าความเข้าใจระดับ "ปานกลาง" นั้น ไม่ได้เสริมสร้างพลังของเขาในทันที แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงการไหลเวียนของพลังฉีของเขาได้และแม้กระทั่งวิเคราะห์ ซึ่งทําให้สามารถจัดการพลังฉีของเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น
เมื่อเวลาผ่านไป มันยังช่วยเพิ่มความมีชีวิตชีวาของเขาด้วย
ลู่ชางเฉิงรู้สึกพอใจมาก
และนี่เป็นเพียงการบรรลุค่าความเข้าใจ "ปานกลาง" เท่านั้น
ถ้าเขาพัฒนาค่าความเข้าใจของเขาต่อไปเรื่อยๆในอนาคต มันก็น่าจะดียิ่งขึ้นไปอีก!
ลู่ชางเฉิง ยังฝึกฝนวิชาพื้นฐานเกี่ยวกับมีด ดาบ และตะบองอีกครั้ง เพราะการพัฒนาค่าความเข้าใจของเขานั้นมีประโยชน์มากสําหรับทักษะการต่อสู้
เขาเชื่อว่าคงอีกไม่นานที่ทักษะการต่อสู้ทั้งสามนี้จะไประดับสมบูรณ์แบบ
เมื่อถึงตอนนั้น เขาจะได้รับค่าความเข้าใจเพิ่มอีก 3 แต้ม!
หลังจากจบการฝึก ลู่ชางเฉิงได้นึกย้อนถึงการต่อสู้ที่เขาสู้กับโจรทั้งสองคนในระหว่างวัน
แม้ว่าเขาจะฆ่าโจรทั้งสองได้ แต่เขาก็เป็นอันตรายอยู่ดี
เพราะฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่นักศิลปะการต่อสู้ เป็นแค่คนธรรมดาที่ร่างกายแข็งแกร่งเท่านั้น
ถึงอย่างนั้น การใช้วิชาด้านกำลังขาก็ค่อนข้างอันตราย และความผิดพลาดเล็กน้อยอาจทําให้เขาตายได้เลย
"ดูเหมือนว่าข้าต้องหาอาวุธแล้วสินะ"
“ถึงแม้ว่าการถือมีดหรือดาบจึงไม่สะดวกสำหรับข้า แต่ข้าก็พอจะถือกริชได้”
“ด้วยวิชาด้านกำลังขาในระดับสมบูรณ์แบบบวกับกริชของข้า ข้าน่าจะสามารถจัดการกับคู่ต่อสู้ธรรมดาๆได้แน่”
ลู่ชางเฉิงคิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจว่าสถานะปัจจุบันของเขา การใช้กริชถือว่าเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด
วันต่อมา ลู่ชางเฉิงกลับมาทํากิจวัตรประจําวันตามปกติของเขาอีกครั้ง
เขาทำงานตั้งแต่เช้าจรดค่ำ โดยไม่มีเวลาพักผ่อนเลยระหว่างวัน
ลู่ชางเฉิงต้องการซื้ออาหารสมุนไพรสําหรับการฝึกฝน แต่สถานะของเขาในฐานะผู้ฝึกตนระดับต่ำสุด ทําให้เขาออกไปข้างนอกได้ยากมาก
เพราะการเป็นผู้ฝึกตนเบ็ดเตล็ดนั้นไม่สามารถทำอะไรได้สะดวกมากนัก
“ข้าต้องหาวิธีที่ทำให้หลุดออกจากสถานะของผู้ฝึกตนเบ็ดเตล็ดและต้องมีเวลาว่างให้ตัวเองบ้างแล้ว”
เนื่องจากลู่ชางเฉิงมีสมบัติที่ซ่อนอยู่ในถ้ำ แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถไปเอามันมาใช้ได้ มันก็เท่ากับเขาไม่มีอะไรเลย
ในตอนนี้ ลู่ชางเฉิงเป็นผู้ฝึกตนที่สำนักเมียวชู และเพื่อความก้าวหน้าของเขา เขาจึงมีแค่สามทางเลือก
หนึ่งคือการเป็นผู้ฝึกตนในหน่วยรักษาความปลอดภัยซึ่งเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่ความสามารถก่อนหน้านี้ของเขานั้นแย่มาก ดังนั้นวิธีนี้จึงเป็นไปได้ยาก
สองคือการเป็นผู้ฝึกตนประจํา ผู้ฝึกตนเหล่านี้จะได้รับมอบหมายให้ไปร้านยาต่างๆ และทําหน้าที่เป็นนักบัญชีหรือเจ้าของร้าน ซึ่
พวกเขามีงานต้องทํามากมาย แต่มันจะทำให้เขามีเวลาที่น้อยลงในการฝึกฝน ซึ่งนี่ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนัก
ดังนั้นทางเลือกสุดท้ายคือการเป็นผู้จ่ายยาฝึกหัด
ผู้จ่ายยาฝึกหัดนั้นไม่ใช่แพทย์พวกเขามีความเชี่ยวชาญในการเตรียมสมุนไพร แต่พวกเขาไม่สามารถวินิจฉัยอาการเจ็บป่วยได้ พวกเขามีหน้าที่เตรียมสมุนไพรที่แพทย์ใช้ ซึ่งทำใก้สถานะของพวกเขาต่ำกว่าแพทย์เล็กน้อย แต่ก็เป็นที่น่านับถือ การได้เป็นผู้จ่ายยาฝึกหัดนั้นมาพร้อมกับค่าตอบแทนที่สูงกว่าการเป็นผู้ฝึกตนทั่วไป และยังมีโอกาสที่แพทย์จะเห็นความสามารถจนได้กลายผู้ฝึกตนระดับที่สูงขึ้นอีกด้วย
เมื่อคิดได้แบบนี้ ลู่ชางเฉิงจึงตัดสินใจทันที
เขาอยากเป็นผู้จ่ายยาฝึกหัด!
แต่ถึงอย่างนั้น การเป็นผู้จ่ายยาฝึกหัดก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เขาจําเป็นต้องมีความเชี่ยวชาญในการจดจําชื่อ ปี และคุณสมบัติของสมุนไพรต่างๆ ซึ่งเขาจะต้องทํางานหนักและมีความจำเฉียบแหลม
“ดูเหมือนว่าข้าคงจะไม่สามารถเอาเงินจากถ้ำได้เร็วๆนี้สินะ.. ถ้าอย่างนั้นข้าควรมุ่งเน้นไปที่การเป็นผู้จ่ายยาฝึกหัดก่อน”
ลู่ชางเฉิงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
เขารู้สึกสบายใจมากขึ้นกับการตัดสินใจครั้งนี้
ดังนั้น ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ลู่ชางเฉิงจึงจะแบ่งเวลาระหว่างการฝึกซ้อมภายใต้การดูแลของอาจารย์โม่และการท่องจําตำราต่างๆเกี่ยวกับสมุนไพร
หลังจากนั้นผ่านไปเป็นเวลากว่าสิบวัน แม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่เหนื่อยเหมือนเมื่อก่อน แต่สภาพจิตใจของเขากลับค่อยๆถดถอยลง
การอ่านตำราอย่างต่อเนื่องเป็อะไรที่ทรมานมากๆ
โชคดีที่ในเวลาเพียงสิบกว่าวัน ลู่ชางเฉิงได้บรรลุความสมบูรณ์แบบในทักษะศิลปะการต่อสู้พื้นฐานทั้งสามอย่างของเขาแล้ว
“ความสมบูรณ์แบบของทักษะศิลปะการต่อสู้พื้นฐานสามอย่าง นั่นหมายความว่าค่าความเข้าใจเพิ่มขึ้นมาอีกสามแต้ม!”
ค่าความเข้าใจของลู่ชางเฉิงในตอนนี้เพิ่มขึ้นจาก 101 เป็น 104 แต้มแล้ว
ค่าความเข้าใจ 104 แต้มไม่ได้มีผลกับศิลปะการต่อสู้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังมีผลอย่างมากต่อการอ่านและการท่องจําสมุนไพรต่างๆ
อันที่จริง ลู่ชางเฉิงรู้สึกว่าแม้แต่ความจําของเขาก็เริ่มดีขึ้น
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่บรรลุความสมบูรณ์แบบของศิลปะการต่อสู้พื้นฐานทั้งสามอย่างแล้ว เขากลับไม่สามารถหาศิลปะการต่อสู้พื้นฐานอื่นๆมาเพิ่มอีกได้
เมื่อเป็นแบบนี้ มันจึงทําให้ลู่ชางเฉิงตั้งใจแน่วแน่ที่จะเป็นผู้จ่ายยาฝึกหัดให้ได้โดยเร็วที่สุด
หลังจากนั้น เวลาก็ผ่านไปสามเดือน
"ในที่สุดข้าก็ท่องจําจนหมดแล้ว"
“อาจารย์โม่ บอกว่าตอนนี้ข้ารู้จักสมุนไพรทั้งหมดที่ข้าควรรู้จักแล้วเช่นกัน”
“ตอนนี้ จึงเหลือเพียงการตีความบทความและอื่นๆ ซึ่งมันจะใช้เวลามากขึ้น”
“แต่ข้าจะพยายามศึกษาอย่างช้าๆเมื่อข้ามีเวลา และในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา ข้าได้จําชื่อของสมุนไพรหลายร้อยชนิดได้อย่างแม่นยำ ซึ่งน่าจะเพียงพอแล้วที่จะเป็นผู้จ่ายยาฝึกหัดได้”
“ข้าไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว วันนี้ข้าจะไปสมัครเป็นผู้จ่ายยาฝึกหัด!”
ลู่ชางเฉิงคิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจลองดูทันที เพื่อดูว่าเขาจะสามารถเป็นผู้จ่ายยาฝึกหัดได้หรือไม่?
เขาไม่ต้องการเสียเวลาเป็นผู้ฝึกตนเบ็ดเตล็ดอีกต่อไป
เพราะในช่วงสามเดือนนี้ เขาไม่ได้รับทักษะการต่อสู้ใหม่ใดๆเลย และค่าความเข้าใจของเขาก็อยู่ที่ 104 แต้มเท่านั้น
ส่วนความคืบหน้าของวิชามหาสายธารนั้นช้ามากเพราะเขาไม่ได้ทานอาหารสมุนไพร
ในตอนเช้า เมื่อผู้ฝึกตนทั้งหมดมารวมตัวกันที่ลานกว้าง ลู่ชางเฉิงจึงก้าวไปข้างหน้าและพูดกับหัวหน้าจางว่า “ท่านหัวหน้าจาง ข้าต้องการสมัครเป็นผู้จ่ายยาฝึกหัด ได้โปรดอนุมัติข้าด้วยเถิด”
"ห้ะ?!"
ไม่เพียงแค่หัวหน้าจางเท่านั้น แต่ผู้ฝึกตนคนอื่นๆทั้งหมดก็หันมามองลู่ชางเฉิงด้วยใบหน้าของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
