ตอนที่ 19 วิกฤติ

สัตว์กลายพันธุ์นับไม่ถ้วนก็ถาโถมเข้าใส่พวกเขาซึ่งมันทำให้พื้นดินถึงกับสั่นไหวเลย ในขณะที่พื้นสั่นไม่หยุดนั้น จิตใจของผู้คนในสถานที่รวมตัวนั้นก็สั่นไหวไม่หยุดเหมือน

พวกเขามักจะได้ยินเรื่องการทำลายล้างสถานที่รวมตัวของสัตว์กลายพันธุ์มาบ่อยครั้งแต่เนื่องจากมันไม่เคยเกิดขึ้นกับพวกเขา พวกเขาจึงไม่ได้ใส่ใจนัก อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มันก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขาแล้ว พวกเขานั้นกลัวมาก

“บอส วันนี้พวกเรากำลังจะตายงั้นหรอ? ผมยังไม่อยากตายเลย ขนาดแฟนผมยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ”ลั่วฮางนั้นก็พูดออกมาด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น

เหลิงหยูเหว่ยนั้นก็ปลอบใจเขา “ขนาดฝูงของพวกสัตว์กลายพันธุ์ดูไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่ บางทีพวกเราอาจจะยังมีหวังอยู่ก็ได้”

ความจริงแล้ว เหลิงหยูเหว่ยนั้นรู้อยู่แล้วว่าโอกาสรอดชีวิตของพวกเขานั้นมีน้อยมาก นอกจากนี้ เธอยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันแข็งแกร่งจากสัตว์กลายพันธุ์ตรงหน้าพวกเธอด้วย อย่างน้อยมันจะต้องเป็นสัตว์กลายพันธุ์ระดับสามดาวแน่ๆ

เธอนั้นยังเป็นแค่คนเหนือมนุษย์ระดับสองดาว ต้นเอง และแม้กระทั่งคนที่แข็งแกร่งที่สุดในสถานที่รวมตัว หม่าซานหยานเองก็เป็นคนระดับสอง สูงสุด หากให้เผชิญหน้ากับสัตว์กลายพันธุ์ระดับสามดาวต้น พวกเขานั้นคงไม่อาจจะต้านทานมันไหวแน่ และไม่ใช่แค่นั้นสัตว์กลายพันธุ์ตัวนั้นก็ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่ระดับสามดาวต้นด้วย

“ฉันไม่คิดเลยว่าจะต้องได้เผชิญหน้ากับฝูงสัตว์กลายพันธุ์เร็วแบบนี้ ถ้าหากพวกเราไม่มีทางเลือกอื่นอีกหล่ะก็ พวกเราคงทำได้แค่…”

ในขณะที่ทั้งสามคนกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงตะโกน “สัตว์กลายพันธุ์กำลังเข้ามา ห้าร้อยเมตร…..สี่ร้อยเมตร…..หนึ่งร้อยเมตร!!

สำหรับสัตว์กลายพันธุ์ ระยะนี้เป็นระยะที่ต้องบุกทะลวงแล้ว แต่ที่น่าแปลกคือ ด้วยสัตว์กลายพันธุ์ที่มากมายขนาดนี้ มันกลับไม่ได้บุกเข้ามาในทันที แต่กลับหยุดยืนห่างจากสถานที่รวมตัวหนึ่งร้อยเมตร

ทันใดนั้นสุนัขพันธุ์ชีพด็อก(Sheepdog)ก็ก้าวออกมาอย่างองอาจๆแล้วเห่าใส่พวกเขา

โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง…

ผู้คนในสถานที่รวมตัวแห่งนี้ต่างก็สับสน พวกเขานั้นรู้ว่าหมามันกำลังพูดแต่ปัญหาก็คือไม่มีใครเข้าใจภาษาหมา

สัตว์กลายพันธุ์นั้นมีภาษาเป็นของตัวเองและในหมู่คนเหนือมนุษย์นั้นก็มีคนที่มีความสามารถในการสื่อสารกับสัตว์กลายพันธุ์ พวกเขานั้นได้ยินมาว่าสัตว์กลายพันธุ์ขั้นสูงนั้นสามารถพูดภาษามนุษย์ได้แต่พวกเขานั้นไม่เคยเจอเลย

หลังจากเห่าอยู่สักพัก ดูเหมือนเจ้าหมาตัวนี้จะตระหนักได้ว่ามนุษย์ไม่เข้าใจมัน ดังนั้นมันเลยเอากระดานออกมาแล้วให้สัตว์กลายพันธุ์ที่เหมือนลิงเขียนอะไรสักอย่างบนนั้นก่อนจะโยนออกมา

ในฐานะคนที่แข็งแกร่งที่สุดในสถานที่รวมตัว หม่าซานหยานั้นก็เดินออกมาหยิบกระดานนั่น

แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่เขียนอยู่ ใบหน้าของเขาก็ทะมึนขึ้นมาทันที ไอ้ลายมือยึกยือนี่มันเชี่ยอะไรเนี่ย?

บนกระดานมันมีคำเขียนอยู่ก็จริงแต่มันดูเละและอ่านไม่ออกถึงขั้นที่ตัวอักษรแนวเขียนติดกันยังอ่านง่ายกว่าอีก แล้วใครมันจะอ่านนี่ออกหล่ะเน่ย?

เหลิงหยูเหว่ยก็ชำเลืองมองและเหงื่อแตกพลั่กในทันที เธอนั้นเองก็อ่านไม่ออกด้วย

“ฉันไม่รู้ว่าใครไปทำให้เจ้าขุ่นเคือง ได้โปรดชี้แนะด้วย”หม่าซานหยานั้นก็ตะโกนใส่หมาชีพด็อกเมื่อเขาเห็นว่าเขาสามารถสื่อสารกับมันได้

แต่เจ้าหมาชีพด็อกกลับดูจะไม่พอใจที่หม่าซานหยานไม่ตอบคำถามของมัน ถ้าหากมันเป็นสัตว์กลายพันธุ์ที่สามารถพูดได้ ป่านนี้มันคงบอกแล้วว่าที่เขียนไว้หน่ะมันคือ ‘ใครฆ่าลูกน้องของตรูไป?’ฃ

โฮ่ง!!

หมาชีพด็อกนั้นก็ไม่อยากจะคุยกับหม่าซานหยานอีกก่อนจะเห่าเสียงดังออกมา และทันใดนั้นสัตว์กลายพันธุ์ทั้งหมดก็กระโจนโจมตีในทันที ซึ่งดูราวกับว่าพวกมันตั้งใจจะบดขยี้สถานที่รวมตัวแห่งนี้ให้ราบ

หม่าซานหยานนั้นก็ตระหนักได้ว่าพวกเขานั้นไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสู้ ในตอนนี้เขานั้นคิดถึงกวงโตวเฉียงกับหวังต้าเฉียงมาก ถ้าหากทั้งสองยังอยู่ เขาคงจะไม่ต้องรับภาระแบบนี้

ในตอนนี้ในสถานที่รวมตัวแห่งนี้มีเพียงเขาคนเดียวที่เป็นคนเหนือมนุษย์ระดับสองดาว สูงสุด ส่วนคนเหนือมนุษย์ระดับสองดาวคนนั้นมีน้อยกกว่าสิบคนด้วยอีก ที่นี่ก็แค่สถานที่รวมตัวเล็กๆที่ไม่อาจจะเทียบกับเมืองฐานทัพได้

มนุษย์ที่แข็งแกร่งนั้นได้เข้าเมืองฐานทัพไปนานแล้ว เพราะสถานที่รวมตัวแห่งนี้มันไม่มีอนาคตเหลืออยู่เลย

“ทุกคน ยิงพวกมันซะ หากมันเข้ามาใกล้ ให้เปลี่ยนไปเป็นต่อสู้ระยะประชิต ถ้าหากใครบังอาจยิ่งมั่ว ฉันจะจัดการมันเอง!!”ในสถานการณ์อันสำคัญแบบนี้ หม่าซานหยานนั้นก็ยังคงเป็นที่พึ่งได้ ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของเขา

ปัง ปัง ปัง…

พวกคนที่มีปืนนั้นก็ดึงปืนของตัวเองออกมาระดมยิ่งใส่ศัตรูตรงหน้า ห่ากระสุนมากมายนั้นก็ได้เข้าสกัดการโจมตีของสัตว์กลายพันธุ์

สัตว์กลายพันธุ์ส่วนใหญ่นั้นเป็นแค่ระดับหนึ่งดาวซึ่งมีเพียงไม่กี่ตัวที่เป็นระดับสองดาว ดังนั้นอาวุธปืนก็ยังสามารถจัดการพวกมันได้ นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าการเปลี่ยนแปลงของปริมาณส่งผลให้คุณภาพเปลี่ยนแปลง

สัตว์กลายพันธุ์ระดับหนึ่งนั้นก็ถูกห่ากระสุนยิงใส่อย่างต่อเนื่องและบางตัวก็ถูกยิงจนล้มกองกับพื้น

เรื่องนี้ทำให้ผู้คนมากมายในสถานที่รวมตัวต่างก็รู้สึกมีหวังขึ้นมาซึ่งนั่นทำให้พวกเขาต่างก็จดจ่อกับการยิงมากขึ้น

ความจริงแล้ว ในสถานที่รวมตัวแห่งนี้ มีไม่กี่คนที่จะอาวุธปืน ส่วนใหญ่นั้นเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีอาวุธ

ในครั้งนี้ มันเป็นเรื่องเป็นตายของสถานที่รวมตัว นั่นรวมถึงหม่าซานหยานที่ชอบกักตุนอาวุธเองก็ถึงขั้นต้องเอาอาวุธออกมาแจกจ่ายให้คนธรรมดาเพื่อจะให้พวกเขาไปเป็นด่านป้องกันแรกในการต่อกรกับสัตว์กลายพันธุ์

หม่าซานหยานและคนอื่นๆจึงถอยเข้ามาด้านหลัง

“อ้า!!”ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น เขาของสัตว์กลายพันธุ์ก็ได้เสียบแทงทะลุหน้าอกของชายคนหนึ่งแล้วจากนั้นคนๆนั้นก็ถูกคนอื่นยิงตาย

คนๆนี้ก็คือคนที่ตายคนแรกแต่ไม่ใช่คนสุดท้ายแน่นอน

เมื่อห่ากระสุนปืนเบาบางลง สัตว์กลายพันธุ์ที่บาดเจ็บหนักนั้นก็พุ่งเข้าสู่สถานที่รวมตัว และนี่เองที่เป็นจุดเริ่มต้นของการเข่นฆ่า

สัตว์กลายพันธุ์นั้นไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถต้านทานได้ หากไม่มีอาวุธปืน คนธรรมดาเหล่านี้คงได้บาดเจ็บร้ายแรงแน่แม้ว่าพวกเขาจะโดนสัตว์กลายพันธุ์แตะเบาๆก็ตาม

มีเพียงคนเหนือมนุษย์เท่านั้นถึงจะสามารถเผชิญหน้ากับสัตว์กลายพันธุ์แบบตรงๆ แต่แม้กระทั่งคนเหนือมนุษย์ระดับหนึ่งเองก็ไม่ค่อยจะได้ต่อสู้ในระยะประชิตกับสัตว์กลายพันธุ์นัก ส่วนใหญ่พวกเขานั้นมักจะใช้อาวุธปืน

ภายในไม่กี่นาที คนธรรมดาที่ถืออาวุธปืนพวกนั้นก็ถูกฆ่าจนเกือบหมดซึ่งมันส่งผลให้กลิ่นคาวเลือดตลบอบอวลไปหมด

“บอส ตอนนี้เราลงมือได้เลยใหมครับ?”ลูกน้องของหม่าซานหยานก็ถามขึ้น

บางคนนั้นมักจะเรียกเขาว่า หม่าซานหยาน แต่ลูกน้องของเขานั้นจะเรียกเขาว่า “บอส”

หม่าซานหยานก็สูบบุหรี่ฟืดนึงแล้วพูดว่า “เอาอาวุธที่สร้างผลกระทบต่อพื้นที่ออกมาฆ่าสัตว์กลายพันธุ์พวกนั้นซะ”

ในขณะที่เขาพูดออกมา เขานั้นรู้สึกปวดใจมาก

แม้แต่เขาเอง การจะหาอาวุธแบบนั้นมานั้นไม่ใช่เรื่องง่ายดายนัก นี่ก็คือสิ่งที่เขาเก็บรวบรวมมาหลายสิบปี

“ในโลกนี้ นอกจากโฮปคอยน์แล้ว อาวุธทุกประเภทนั้นมีค่ามาก ออะไรก็ตามที่สามารถช่วยให้มีชีวิตรอดได้ในโลกนี้เป็นของที่มีค่าหมด”

จากนั้นแล้วสถานที่ที่สัตว์กลายพันธ์อยู่นั้นก็เกิดระเบิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง มันทำให้สัตว์กลายพันธุ์หลายตัวกลายเป็นเศษเนื้อเลย

อาวุธพวกนี้ไม่ได้แย่กว่าระเบิดน้ำแข็งของเหลิงหยูเหว่ยเลย และบางทีมันอาจจะทรงพลังมากกว่าด้วยซ้ำ

ในครั้งนี้เพื่อรอดชีวิต หม่าซานหยานนั้นก็เทหมดหน้าตัก ไม่ว่าใครก็ตามก็พร้อมจะใช้ทุกวิถีทางเพื่อเอาชีวิตรอด

แต่เมื่อสัตว์กลายพันธุ์ฝูงต่อไปเข้ามาในสถานที่รวมตัวและพวกมันทั้งหมดนั้นก็แทบจะเป็นสัตว์กลายพันธุ์ระดับสองดาวทั้งสิ้น ในดวงตาของหม่าซานหยานนั้นก็เริ่มมีความสิ้นหวังปรากฏขึ้น

สัตว์กลายพันธุ์บางส่วนนั้นแข็งแกร่งเท่ากับเขาด้วย แม้ว่าพวกเขาจะสู้อย่างเต็มกำลัง แต่พวกเขาจะมีโอกาสรอดชีวิตไปจนจบจริงๆหรือเปล่า