ตอนที่ 1530 นี่.. ฉันฝันไปงั้นเหรอ?

ชายฉกรรจ์ ไม่คิดว่า หลินฟาน จะปล่อยเขา เด็กคนนี้กล้ามาก..

หลังจาก หลี่ เจิน ใช้มีดตัดเชือกแล้ว ชายฉกรรจ์ ก็ดึงเชือกออก และขยับข้อมือไปมาก่อนที่จะเงยหน้าขึ้น และมองไปที่ หลินฟาน

“คุณพูดว่าอะไรนะ? แต่ขอโทษทีฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ” ชายฉกรรจ์ กล่าว

หลินฟาน กล่าวว่า : “ขอโทษที ทางผมเองก็ลืมแนะนําตัวเองไป ผมชื่อ หลินฟาน เป็นเจ้าของสโมสรฟุตบอลหยุนเฉิง คนที่พวกคุณเล่นงานไปในวันนี้ ก็คือ ..คนของผม”

ชายฉกรรจ์ อึ้งไปครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้จะเป็นเจ้าของทีมจริงๆ

“ขอโทษด้วย แต่ฉันยังคงเป็นประโยคเดิม ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ ต่อให้คุณส่งตัวฉันให้กับตํารวจ ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด” ชายฉกรรจ์ กล่าวออกมา ดูเหมือนเขาจะมีทัศนคติที่มั่นคงอย่างมาก

หลินฟาน กล่าวว่า : “คนคนนั้น ให้เงินคุณมากใช่ไหม?”

ชายฉกรรจ์ เงียบปากราวกับว่าเขาไม่อยากพูดอะไรอีกต่อไปแล้ว

หลี่ เจิน กล่าวว่า : “ผู้ชายคนนี้มันปากแข็งมาก ผมทุบตีเขามาแล้วแต่กลับไม่ยอมพูดอะไร..”

หลินฟาน พูดขัดขึ้นว่า : “เอามีดมาให้ผม”

หลี่ เจิน ยื่นมีดสั้นในมือให้กับ หลินฟาน

หลินฟาน รับมีดมาแล้วพูดว่า : “ไม่มีใครปากแข็งไปได้ตลอดหรอกนะ พี่เจิน คุณยังทุบตีเบาไป อีกอย่างเราต้องใช้มีดเล่มนี้ ตัดหูเขาออกสักข้างหนึ่งก่อน ถ้าไม่ยอมพูดอีก ก็ตัดอีกข้างหนึ่ง หากไม่พูดอีก ก็ควักลูกตาเขาออกข้างหนึ่ง ควักลูกตา ตัดหู ตัดปาก ตัดจมูกเสร็จแล้ว หากยังไม่ยอมพูดอีก ต่อไปจะตัดที่ไหนนั้น ผมว่าคุณก็น่าจะรู้.. บอกตามตรงผมไม่เชื่อหรอกว่า เขา.. จะทนได้จริงๆ”

หลี่ เจิน ตกใจจริงๆ คุณหลิน ตั้งใจจะทําแบบนี้จริงๆ นะเหรอ นี่ก็โหดเหี้ยมไปหน่อยมั้ง พอได้ยินประโยคท้ายๆ เขารีบหนีบขาของตัวเองเอาทันทีโดยไม่รู้ตัว

ชายฉกรรจ์ พอได้ยินสิ่งนี้เขาก็รู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูก เขาไม่คาดคิดเลยว่าชายหนุ่มคนนี้จะมีนิสัยโหดเหี้ยมได้ถึง …ขนาดนี้

ชายฉกรรจ์ กล่าวว่า : “ฉันบอกคุณแล้ว มันเป็นความคิดของฉันเอง ฉันแค่ไม่ชอบทีมหยุนเฉิงของคุณ ดังนั้นฉันจึงมาที่นี่เพื่อสั่งสอนพวกคุณ ที่นี่คุณก็ส่งฉันให้กับตํารวจได้แล้ว!”

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณโกหก ทั้งยังไม่ได้พูดความจริงออกมา”

ความกลัวในคำพูดของ หลินฟาน ยังคงมีผล อีกฝ่ายอ่อนข้อให้แล้ว ..ดูเหมือนเขาจะกลัวว่า หลินฟาน จะทําพฤติกรรมบ้าๆ แบบนั้นลงไปจริงๆ แต่แล้วสิ่งที่เขากล่าวออกมานั้นมันกลับเป็นคำโกหก..

ชายฉกรรจ์ กล่าวว่า : “มันเป็นความจริง คุณรีบส่งตัวฉันให้ตํารวจไปเถอะ ฉันยินดีรับผลที่จะตามมา แค่ติดคุกมันไม่สำคัญอะไรสำหรับฉัน และนี่มันก็คือสิ่งที่ฉันควรได้รับ!”

เขายอมติดคุกดีกว่าตกไปอยู่ในมือของ หลินฟาน ตำรวจจะไม่ตัดหูของเขา หลินฟาน มันคนบ้า มันคนโรคจิต เขาสามารถทำได้ทุกอย่างที่ต้องการ แน่นอนว่าหากเขาเลือกติดคุกมันยังจะปลอดภัยกว่ามาก

แน่นอนว่า หลินฟาน ไม่ได้ต้องการจะตัดหูของเขาจริงๆ เพียงแค่ทําให้ผู้ชายคนนี้กลัว ผู้ชายคนนี้ปากแข็งไม่ใช่หรือ? ..ทั้งตอนนี้ดูเหมือนจะไม่แข็งขนาดนั้นแล้ว

หลินฟาน กล่าวว่า : “อย่าเพิ่งรีบไป เราจะส่งตัวคุณให้กับตํารวจอย่างแน่นอน.. ถึงอย่างไรคุณก็ทุบตีคนแล้ว ไม่ว่าใครจะยุยง หรือสั่งการคุณ คุณก็จะถูกจับเข้าคุก แต่คุณอยากแบกรับโทษนี้ไว้ที่ตัวเอง? แน่นอนว่ามันได้ แต่คุณจะต้องบอกกับผมมาก่อนว่าผู้ที่บงการอยู่เบื้องหลังในเรื่องนี้เป็นใคร?”

ชายฉกรรจ์ กล่าวว่า : “ฉันพูดไปแล้วว่าฉันอยากตีพวกเขาเอง ฉันไม่ชอบทีมหยุนเฉิง พวกมันเอาชนะทีมที่ฉันชอบ ดังนั้นฉันจึงเกลียดทีมหยุนเฉิง”

หลินฟาน กล่าวว่า : “โอเค.. งั้นคุณเป็นแฟนของทีมไหน ทีมหยุนเฉิงของเราได้เล่นเกมอุ่นเครื่องสามนัดล่าสุดไปเมื่อเร็วๆ นี้ แล้ว.. คุณรู้หรือไม่ว่าทั้งสามทีมที่เราพบเป็นทีมไหนบ้าง?”

ชายฉกรรจ์ : “อ่า…”

เขาพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

หลินฟาน กล่าวว่า : “..ดูหน้าคุณสิ นี่คุณตบหน้าตัวเองหรือ? ทีมที่คุณชอบ แม้แต่ชื่อ.. คุณก็ยังบอกไม่ได้?”

ชายฉกรรจ์ ถูกเปิดโปง ทั้งมันยังออกจะน่าอายเล็กน้อย

“ไอ้หนู แกรู้มั้ยว่า.. เมื่อกี้แกมันได้ตัดสินใจผิดแล้ว!” ชายฉกรรจ์ ได้หัวเราะอย่างเย็นชา

หลินฟาน กล่าวว่า : “ตัดสินใจผิด ผมตัดสินใจอะไรผิดไป?”

ชายฉกรรจ์ พูดว่า : “ก็การที่แกสั่งให้คนของแกแก้มัดฉันไง เวลานี้หากว่าฉันต้องการจะไป พวกแกก็ทำอะไรฉันไม่ได้!”

หลินฟาน กล่าวว่า : “โอ้.. งั้นทําไมคุณไม่ลองดูล่ะ นี่ เอามีดไป”

ขณะที่พูด หลินฟาน ก็ขว้างมีดสั้นลงไปที่พื้นต่อหน้า ชายฉกรรจ์

ชายฉกรรจ์ ตกตะลึง เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า หลินฟาน จะโยนมีดให้กับเขาจริงๆ เหตุผลที่เขาไม่กล้าทําอะไรบุ่มบ่ามไปในก่อนหน้านี้ นั่นเป็นเพราะ หลินฟาน มีมีดอยู่ในมือ เขาอาจจะเสียเปรียบด้วยที่มือเปล่า แต่ตอนนี้ หลินฟาน ก็ให้มีดแก่เขามาแล้ว

นี่.. ฉันฝันไปงั้นเหรอ?

ชายฉกรรจ์ มองมีดที่พื้นอย่างกระสับกระส่ายเหมือนปลาที่เห็นเหยื่อแล้วอดไม่ได้อยากจะขึ้นไปกัด

หลี่ เจิน กลับมองดูฉากนี้ด้วยความตื่นเต้นอยู่ข้างๆ จริงๆ แล้วสิ่งที่ คุณหลิน กำลังทำ ก็แค่การตกปลา ถ้าผู้ชายคนนี้หยิบมีดขึ้นมาจริงๆ นั่นก็เท่ากับว่า ปลา ..ติดเบ็ดแล้ว

มีดก็อยู่ตรงหน้าคุณ โอกาสหนีก็อยู่ตรงหน้าคุณ สิ่งล่อตาล่อใจนี้ช่างยิ่งใหญ่จริงๆ

ในที่สุด ชายฉกรรจ์ ก็ต้านทานสิ่งล่อตาล่อใจไม่ไหว จึงรีบวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว คว้ามีดที่พื้นแล้วแกว่งมีดไปมาพุ่งเข้าไปทาง หลินฟาน พยายามเข้าไปจับ หลินฟาน ขอแค่จับ หลินฟาน มาไว้ในมือได้ คนอื่นคงไม่กล้าทําอะไรบุ่มบ่ามกับเขาอย่างแน่นอน และเมื่อนั้นเขาก็จะสามารถหลบหนีออกไปได้…

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเขาที่จะหลบหนี สิ่งล่อตาล่อใจนี้ ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถต้านทานได้

เขากำลังคิดว่าด้วยความสามารถของเขาบวกกับมีดในมือ แน่นอนเขาสามารถควบคุม หลินฟาน ได้ง่าย เด็กคนนี้ดูไม่เก่งอะไรด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม มีดในมือของเขา ไม่ได้สัมผัสแม้แต่เส้นผมสักเส้นของ หลินฟาน เลย และจู่ๆ เขาก็ถูกเตะเข้าที่ท้องน้อยอย่างกะทันหัน

หลินฟาน เตะเข้าที่ท้องน้อยของเขา และเขาได้ล้มลงไปโดย ..ไม่ได้ตั้งใจ

บูม!

ชายฉกรรจ์ กระเด็นไปพร้อมกับมีดในมือล้มทับเก้าอี้ตัวนั้น เก้าอี้ตัวนั้นพังยับเยินทันที ชายฉกรรจ์ ปวดบริเวณท้องน้อย ทั้งใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียวช้ำ และเขาดูเหมือนจะขยับตัวไม่ได้อีกสักพัก

หลินฟาน กล่าวว่า : “ทุกคนคงเห็นแล้ว ผู้ชายคนนี้เป็นคนโจมตีฉันก่อน และฉันแค่ป้องกันตัวเท่านั้น”

ขณะที่พูด หลินฟาน ก็เดินเข้าไปหา ชายฉกรรจ์ ที่นอนหมอบคว่ำหน้าลงอยู่..

ชายฉกรรจ์ เห็น หลินฟาน ที่เดินเข้ามาก็ราวกับเห็นผี เด็กคนนี้ ทําไมถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยที่เขากล้าให้คนมาช่วยแก้มัดให้เขา.. และถึงขนาดกล้าโยนมีดให้ ที่แท้อีกฝ่ายก็ไม่ได้กลัวเขาเลย

“ฉันจะไม่ยอมแพ้ และฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับคุณด้วย ถ้าคุณทําร้ายฉัน ตัดหูฉัน นั่นเท่ากับว่าคุณก็มีความผิดเช่นกัน!” ชายฉกรรจ์ กล่าวออกมา แต่ฟังออกว่าน้ำเสียงของเขาสั่นเล็กน้อย

หลินฟาน กล่าวว่า : “ผมจะทําร้ายคุณจริงๆ แต่ผมจะไม่ใช้มีด ผมจะใช้สิ่งนี้”

หลินฟาน พลิกฝ่ามือขึ้น ปรากฏเข็มเงินอยู่ตรงระหว่างนิ้วของเขา ถ้าหากไม่มองดูดีๆ คุณก็ไม่สามารถมองเห็นมันได้เลย

ชายฉกรรจ์ ยังไม่เข้าใจ เพราะเขาไม่ได้เห็นสิ่งใด จากนั้นมือของ หลินฟาน ก็ตบลงไปที่กลางศีรษะของเขาแล้ว

ฉากต่อไป สามารถอธิบายได้แค่ว่า ..น่ากลัวมาก

ชายฉกรรจ์ ได้ดิ้น และกรีดร้องไปมาไม่หยุดอยู่บนพื้น : “คันมาก เจ็บมากด้วย โอ๊ย.. ช่วยฉัน ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย หยุดมันเร็วๆ ฉันทนไม่ไหวแล้ว คุณ.. คุณฆ่าฉันเถอะ ฆ่าฉัน ฆ่าฉันให้ตายที เร็วๆ อ๊ากก ขอร้องล่ะ!!”

หลี่ เจิน และลูกน้อง ที่กำลังเฝ้ามองอยู่ข้างๆ ต่างตกตะลึง และมีความรู้สึกหนาวเย็นไปทั่วทั้งร่างกาย วิธีการนี้คืออะไร?

เมื่อมองดูความเจ็บปวดของผู้ชายคนนี้ พวกเขาที่แค่ยืนดูก็รู้สึกขนลุก  และก็ไม่มีใครอยากเป็นเหมือนกับผู้ชายคนนี้ ..อย่างแน่นอน

สําหรับ หลินฟาน พวกเขายิ่งหวาดกลัวมากขึ้น คุณหลิน ..คนนี้ ไม่ใช่มีมากกว่าแค่ร่ำรวยเท่านั้น ..ลองมองดูผู้ชายคนนี้สิ แล้วมันจะมีใครกล้าที่จะต่อต้าน หลินฟาน อีก?

ชายฉกรรจ์ ในเวลานี้ เกรงว่าจะเลือกยอมถูก หลินฟาน ตัดหูยังจะดีกว่า ควักลูกตาก็ได้ หรือจะเปลี่ยนให้เขากลายเป็นขันทีก็ได้ ทั้งหมดมันดีกว่าการมาถูกทรมานแบบนี้ ความรู้สึกที่ทั้งเจ็บปวด และคันไปพร้อมๆ กัน ความคันนี้มันเข้าไปถึงข้างในไขกระดูก แต่กลับไม่สามารถเกาได้ซึ่งมันเป็นอะไรที่ทรมานมากจริงๆ

หลินฟาน ได้ขยับเก้าอี้ตัวหนึ่ง แล้วนั่งลงมองดูผู้ชายคนนี้ เขาไม่ได้มีความรู้สึกกังวลเลย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครสามารถรอดจากเหตุการณ์นี้ได้ ซึ่งนี่มันเลวร้ายยิ่งกว่าการทรมานใดๆ

“..หยุด ช่วยหยุดทีเถอะ ฉันพูดแล้ว ฉันยอมพูดแล้ว แต่ช่วยหยุดมันที!”

ในที่สุด ชายฉกรรจ์ ก็เข้าใจในที่สุด เขาเพียงแค่ต้องพูดความจริงออกมาเท่านั้นจึงจะสามารถหยุดความทรมานในเวลานี้ได้…

#สวัสดีปีใหม่ 2567 ผู้อ่านทุกท่านด้วยครับ #Happy New Year 2024