ยอดอาจารย์มหาเมตตา บทที่ 1043 สังหารเทพ

"เจ้า?" คังหลานยังคงสงบแม้เส้นทางหลบหนีของเขาจะถูกตัดขาดแล้ว เขามองเย่ชิวอย่างเย็นชาและเยาะเย้ย "แม้ว่าข้าจะไม่อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ ข้าไม่ใช่มดตัวเล็กๆ เหมือนเจ้าที่สามารถสั่นคลอนได้อย่างง่ายดาย เจ้าต้องการสังหารข้างั้นหรือ? เจ้าไม่มีคุณสมบัตินั้น"

ทันทีที่เขาพูดจบ พลังปราณในมือของคังหลานก็ตบออกไปทันที การต่อสู้ในระดับนี้รุนแรงมาก บ่อยครั้ง การเปลี่ยนแปลงนับพันจะเกิดขึ้นในทันที

คังหลานไม่ได้คุยโม้ ในฐานะยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ที่ชื่นชอบการบูชาของโลก ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขานั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เพียงช่วงเวลาที่เขาระเบิดออกมาเย่ชิวก็เข้าใจว่าชายคนนี้น่ากลัวแค่ไหน

เย่ชิวไม่ได้หลบฝ่ามืออันทรงพลังและเผชิญหน้ากับมันอีกครั้ง

คังหลานแข็งแกร่งมากจริงๆ แต่ปัญหาก็คือเขาได้รับบาดเจ็บมาแล้ว! ยิ่งกว่านั้น เขาไม่มีอารมณ์ที่จะต่อสู้ นี่เป็นข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเย่ชิว

ตู้ม!

แรงกระแทกอันทรงพลังกระจายออกไปทุกทิศทางทันที การต่อสู้ระหว่างสุดยอดสองยอดฝีมือได้บังคับให้วิญญาณต้นไม้จำนวนนับไม่ถ้วนกลับมา วิญญาณต้นไม้เหล่านี้ไม่ใช่คนโง่ เมื่อพวกมันรู้ว่าพยัคฆ์สองตัวกำลังต่อสู้กัน พวกมันก็หยุดโจมตีและรอโอกาส

เนื่องจากข้อจำกัดของกฎแห่งฟ้าดิน พวกเขาสองคนสามารถปลดปล่อยขีดจำกัดได้เพียงขอบเขตปลิดเต๋าได้เท่านั้น ดังนั้นการต่อสู้จึงน่าวิตกกังวลผิดปกติ

เย่ชิวไม่สามารถโค่นคังหลานลงได้ในช่วงเวลาสั้นๆ และคังหลานไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะต่อสู้กับเย่ชิว เขาต้องการที่จะวิ่งออกไป สนามรบยังคงเคลื่อนไหว ในขณะที่พวกเขาสองคนต่อสู้กันอย่างดุเดือดมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาก็กำลังจะไปถึงชายแดนของป่า

เย่ชิวรู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนความแข็งแกร่งของตนเองอีกต่อไป! วันนี้ เขาต้องสังหารคังหลาน! ไม่อย่างนั้น จะกลายเป็นปัญหาในอนาคตอย่างแน่นอน เมื่อเขาปล่อยชายคนนี้จากไปจริงๆ มันจะเป็นหายนะของเย่ชิวเมื่ออีกฝ่ายฟื้นขึ้นมา เขาจะไม่สามารถอดทนต่ออันตรายที่ซ่อนอยู่นี้ได้

"คังหลาน! เจ้าจะจากไปไม่ได้ ยอมรับคำตัดสินซะ" ในท้องฟ้ายามค่ำคืน เย่ชิวชี้นิ้วออกไปและกระบี่เซียนก็ปรากฏในมือของเขา

"อะไรนะ!" ทันทีที่กระบี่นี้ปรากฏขึ้น สีหน้าของคังหลานก็เปลี่ยนไปทันที กระบี่ในมือของเย่ชิวไม่ใช่กระบี่มารสวรรค์ที่เขาใช้ก่อนหน้านี้ แต่ นั่นคือกระบี่ที่เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์สูงสุดออกมา "กระบี่เทพเจ้า!"

ในขณะนี้ ร่องรอยของความตื่นตระหนกก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สงบของคังหลานในที่สุด ในขณะนี้เองที่เขาเข้าใจถึงความมุ่งมั่นของเย่ชิวที่จะสังหารเขาหลังจากที่เย่ชิวนำกระบี่เทพเจ้าออกมา

"เจ้ามดเวร! กล้าดีอย่างไรถึงมีสมบัติสูงสุดเช่นนี้?" คังหลานตื่นตระหนก เขาขุ่นเคือง เหตุใดมดอย่างเย่ชิวถึงมีกระบี่เทพเจ้า? นั่นเป็นสิ่งประดิษฐ์เทพเจ้าระดับสูงสุดที่มีเพียงจักรพรรดิเซียนเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเหมาะสม แม้แต่เขายังมีเพียงชิ้นส่วนที่ไม่สมบูรณ์เท่านั้น มันเป็นชิ้นส่วนสิ่งประดิษฐ์เทพเจ้าที่ตกลงมาจากสนามรบโบราณระหว่างภัยพิบัติยุคเซียนโบราณ

เย่ชิว ผู้ที่ถือกระบี่เทพเจ้า เป็นเหมือนเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่และทรงพลัง เขาเคร่งขรึมและสง่างาม เขายับยั้งเคล็ดวิชาการเคลื่อนไหวของคังหลานด้วยเพียงกลิ่นอายของเขา

"บัดซบ!"

หากก่อนหน้านี้เขายังสามารถเผชิญหน้ากับเย่ชิวได้อย่างง่ายดาย ในขณะนี้ เขารู้สึกกดดันจนหายใจไม่ออกแล้ว มีกระบี่เพียงเล่มเดียวเท่านั้น! สถานการณ์มีด้านเดียว นี่คือพลังของกระบี่เทพเจ้า! มันเหมือนกับสิ่งใหญ่โตที่สามารถยึดท้องฟ้าไว้ได้

"เซียนเทพเจ้าราชันยุทธ? ฮึ่ม ข้าจะใช้เจ้าทดสอบกระบี่ของข้าในวันนี้ นี่เป็นการสังเวยครั้งแรกของกระบี่เทพเจ้า เจ้าควรจะดีใจ! นี่คือเกียรติของเจ้า" เสียงเย็นชาของเย่ชิวดังขึ้น ในวินาทีถัดมา แสงศักดิ์สิทธิ์สุดขีดก็ปกคลุมไปในทันที เขตแดนกระบี่สูงสุดได้ห่อหุ้มคังหลานโดยตรง

ภายใต้พลังอันน่าสะพรึงกลัวของกระบี่เทพเจ้า พลังของเขตแดนกระบี่ภายนอกเพิ่มขึ้นนับหมื่นเท่า

"ไม่! ไม่ ข้าจะไม่ตายที่นี่แน่นอน" ในเวลานี้เองที่คังหลานเปิดเผยความเสียใจ เขาต่อสู้ด้วยพลังทั้งหมดและโจมตีกำแพงอย่างต่อเนื่อง เขาต้องหลบหนี เขาไม่สามารถตายที่นี่ได้! แผนการอันยิ่งใหญ่ของเขา ความฝันแห่งความเป็นอมตะนั้นยังไม่เป็นจริง เขาไม่สามารถตายได้

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนอย่างไร เขาก็ไม่สามารถออกจากเขตแดนกระบี่นี้ได้ หลังจากรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง คังหลานก็เปลี่ยนความกลัวเป็นความโกรธ เขามองย้อนกลับไปที่เย่ชิวอย่างเย็นชาแล้วพูด "มดเวร ในเมื่อเจ้ายืนกรานที่จะขอความตายจากข้า ข้าก็จะเติมเต็มความปรารถนาของเจ้า มา! มาดูกันว่าเจ้าจะสามารถปลดปล่อยความแข็งแกร่งที่แท้จริงด้วยกระบี่เทพเจ้าในมือเจ้าได้หรือไม่"

เนื่องจากเขาไม่สามารถหลบหนีได้ จึงมีทางเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือสังหารเย่ชิว คังหลานมีประสบการณ์มาก เขาไม่ได้สูญเสียเหตุผลของเขาไปอย่างสิ้นเชิงเพราะความตื่นตระหนกชั่วครู่และฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเขาก็เปิดปากออก และกลิ่นอายสีดำก็แผ่กระจายออกทันที ปกคลุมท้องฟ้าและโลก ห่อหุ้มโลกนี้ วิสัยทัศน์ของเขาถูกปิดกั้นโดยสิ้นเชิง เขาหายตัวไปในหมอกสีดำและพุ่งอย่างรวดเร็วราวกับผี

เย่ชิวหลับตาอย่างเงียบๆ เขาสัมผัสได้ว่าคังหลานอยู่ที่ใด เขาจดจำตำแหน่งของอีกฝ่ายได้อย่างรวดเร็วด้วยการสนับสนุนของเขตแดนอันทรงพลังของเขตแดนกระบี่ภายนอก ไม่มีทางเลือก ในเขตแดนกระบี่นี้ เย่ชิวเป็นผู้ปกครองที่ยิ่งใหญ่ที่สุด "เจอแล้ว!"

ในวินาทีถัดมา กระบี่ที่ทำลายความว่างเปล่าก็ฟาดฟัน และสังหารเทพก็ฟันลงอย่างโหดเหี้ยม หมอกสีดำถูกเปิดออกทันที ในความมืด คังหลานถือชิ้นส่วนสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ไว้ในมือของเขา และทันใดนั้นก็ปะทุขึ้นด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขาด้วยความตั้งใจที่จะตาย

ตู้ม!

แรงกระแทกอันทรงพลังถูกขับไล่ออกไปทันที เย่ชิวถูกทำลายโดยตรงจากแรงกระแทกนี้และแขนของเขาข้างหนึ่งก็ปลิวไป อย่างไรก็ตาม เพียงไม่นาน แขนใหม่ก็งอกออกมา

เย่ชิวมองคังหลานอย่างเย็นชาท่ามกลางหมอกสีดำ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร

"ช่างกล้าอะไรอย่างนี้! เจ้าเต็มใจที่จะระเบิดชิ้นส่วนสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ด้วยงั้นหรือ?"

"ฮึ่ม ตราบใดที่ข้าสามารถกำจัดเจ้าได้ แค่เศษเสี้ยวเดียวก็ไม่มีอะไร" น่าเสียดาย แผนการที่เตรียมไว้อย่างรอบคอบของเขาไม่ได้สังหารเย่ชิวโดยตรง มันทำให้อีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บสาหัสเท่านั้น แต่ในไม่ช้า สีหน้าของคังหลานก็เปลี่ยนไป เขาค่อยๆ ตระหนักถึงปัญหา แผนการสังหารของเขาน่าจะทำให้เย่ชิวได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขาไม่คาดว่าอีกฝ่ายจะฟื้นตัวในทันที "เจ้า!"

"เจ้าแปลกใจมากหรือ?" เย่ชิวยิ้มแล้วพูด "ข้าขอโทษจริงๆ ความฝันแห่งความเป็นอมตะที่เจ้าต้องการอย่างอุตสาหะข้าได้ทำให้เป็นจริงแล้ว เจ้าไม่สามารถสังหารข้าได้! แต่ข้าสามารถสังหารเจ้าได้" เมื่อมาถึงจุดนี้ กระบี่ของเย่ชิวพลิกผัน ฉับพลัน เจตนากระบี่ที่น่าตกตะลึงก็ปะทุขึ้น "ชีวิตของเจ้าสิ้นสุดที่นี่! มันจบแล้ว"

เย่ชิวไม่เสียเวลาหายใจไปมากกว่านี้สุนัขจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ตัวนี้ฉลาดมากและมีวิธีการมากมาย เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต เขาไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป แสงศักดิ์สิทธิ์เบ่งบาน และปราณกระบี่ที่น่าตกตะลึงก็เหมือนกับดอกบัวที่เปล่งประกายบนท้องฟ้า

"หนึ่งกระบี่ สังหารมาร!"

เคล็ดวิชากระบี่พงไพรถูกเปิดใช้งานทันที! กระบี่สังหารฟาดฟันทันที ภายใต้การปรับปรุงของกระบี่เทพเจ้า คังหลานไม่มีแม้แต่ความแข็งแกร่งที่จะต่อสู้กลับ

ขณะที่เขาเสียชีวิต เย่ชิวเห็นความกลัวในดวงตาของเขา ปรากฎว่าคนอย่างเขาก็รู้ว่าความกลัวคืออะไร ปราณกระบี่ที่ทำลายล้างโลกฟาดฟันลงทันที ในขณะนั้น ไม่มีใบหญ้าสักใบเดียวที่เติบโตในรัศมีหลายร้อยลี้ พลังทำลายล้างอันน่าตกตะลึงนี้ทำให้สวรรค์ทั้งเก้าตื่นตระหนก สายฟ้าฟาดดังสนั่นทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนสว่างขึ้น

สังหารทันที!

มันเป็นการสังหารทันทีอย่างแท้จริง ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว คังหลานก็กลายเป็นเถ้าถ่านและถูกทำลายอย่างสิ้นเชิงในแม่น้ำสายยาวแห่งประวัติศาสตร์

เขาตายแล้ว!

เย่ชิวไม่รู้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกเสียใจในใจในวินาทีสุดท้ายหรือไม่ แต่สิ่งนี้ไม่สำคัญอีกต่อไป สิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายเช่นอีกฝ่ายยืนอยู่บนจุดสูงสุดของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดและดูดเลือดของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดเพื่อส่งให้ตนเอง การตายของอีกฝ่ายไม่คุ้มค่าที่จะสงสาร