บทที่ 49 กึ่งเทพฮันโซ!
บทที่ 49 กึ่งเทพฮันโซ!
“ลอบโจมตี? สามภัยพิบัติใต้คำสั่งของฉันล้วนอยู่บนเกาะ ใครสามารถลอบโจมตีได้?”
“แล้วรัฐบาลโลกของแกล่ะ? พวกมันมีความกล้าในการเริ่มสงครามเต็มรูปแบบกับฉันหรือเปล่า?”
ยักษ์ชื่อไคโดไม่สนใจคำพูดของเอเนลเลย แรงกดดันบนร่างกายของเขาเริ่มอันตรายมากขึ้นเรื่อยๆ
“...”
หลังจากได้ยินคำพูดของไคโด เอเนลหรี่ตาลง ราวกับกำลังพิจารณาข้อดีและข้อเสีย
แต่ในความเป็นจริงแล้ว เย่หลินซึ่งควบคุมหุ่นเชิดเอเนลกับหุ่นไคโดในเวลาเดียวกัน กำลังถอนหายใจ
“มันบังเอิญเกินไป”
ใช่แล้ว เย่หลินสามารถใช้คำว่าบังเอิญเพื่ออธิบายสถานการณ์ปัจจุบันได้เท่านั้น
อันที่จริงเย่หลินส่งหุ่นไปเพื่อเนตรสังสาระของนางาโตะ
ท้ายที่สุด เขารู้ว่าสิ่งนี้ต้องเป็นวัสดุระดับ SS และเขารู้ว่ามันอยู่ที่ไหน ดังนั้นเขาจึงต้องการคว้ามันไว้โดยธรรมชาติ
แต่ในขณะเดียวกัน เย่หลินชัดเจนมากเช่นกัน เขาสามารถเพิกเฉยต่อยาฮิโกะกับโคนันที่อยู่ถัดจากนางาโตะได้ แต่เขาต้องคำนึงถึงการมีอยู่ของเซ็ตสึดำด้วย
เนตรสังสาระคือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับการฟื้นคืนชีพคางุยะ รวมถึงแผนของมาดาระ
ดังนั้นไม่ว่าโครงเรื่องจะเปลี่ยนไปแค่ไหน อีกฝ่ายต้องอยู่ใกล้นางาโตะแน่นอน
เป็นเพราะการดำรงอยู่ของเซ็ตสึดำที่ซ่อนตัวในความมืด ทำให้เย่หลินส่งหุ่นไคโดออกไปเป็นพิเศษ
แต่เขาไม่คาดคิดว่าแผนปฏิบัติการที่เขาทำขึ้นหลังจากคิดถึงเรื่องนี้ได้กระทบกับแผนของฮันโซ ตอนกำลังบังคับให้ยาฮิโกะต้องฆ่าตัวตาย
ดังนั้นสถานการณ์ปัจจุบันจึงเกิดขึ้น
“ในกรณีนี้ ไม่สมจริงในการใช้พลังบังคับขั้นเด็ดขาดออกไป”
“ถ้าอย่างนั้นก็แค่…”
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เย่หลินตัดสินใจอย่างลับๆ
ให้ทุกคนในที่เกิดเหตุเห็นว่าเอเนลมองไคโดด้วยสายตาอัน ‘ลึกซึ้ง’
จากนั้น ประตูอวกาศก็เปิดออกตรงด้านหลังเขา เอเนลก้าวเข้าไปในนั้น หายไปอย่างไร้ร่องรอย!
ดันโซผู้แอบมองดูละครตกตะลึงมากในเวลานี้
เมื่อเผชิญหน้ากับชายที่ชื่อไคโด เอเนลผู้กล้าจู่โจมหมู่บ้านนินจาซึนะเพียงลำพัง เลือกละทิ้งภารกิจตัวเองและจากไปอย่างเด็ดขาด!
ความหมายของสิ่งนี้นั้นแย่มาก ดันโซเข้าใจมันโดยธรรมชาติ
หลังจากที่เอเนลจากไปแล้ว ไคโดหันไปมองนินจาอาเมะและฮันโซที่อยู่ตรงหน้า
“พวกแกไสหัวออกไปด้วย”
“วันนี้ฉันอารมณ์ดีจะปล่อยพวกแกไป!”
จากคำพูดของเขา เขาไม่ได้ใส่ใจกับนินจาอาเมะจำนวนมากเลย
แต่สิ่งที่เขาพูดไม่ได้หมายความว่าฮันโซจะจากไปโดยตรงจริงๆ
เพราะท้ายที่สุดแล้ว ฮันโซซาลาแมนเดอร์ไม่เคยต่อสู้กับเจ็ดเทพโจรสลัดเลย และข้อมูลเกี่ยวกับอีกฝ่ายมาจากหมู่บ้านนินจาแห่งอื่นเท่านั้น
ต้องอย่าลืมว่าเขาคือฮันโซซาลาแมนเดอร์!
สุดยอดแห่งโลกนินจา ถือเป็นสุดยอดนินจากึ่งเทพ
เมื่อเขาถึงจุดสูงสุด มันเป็นสงครามโลกนินจาครั้งที่สอง และในสงครามครั้งนั้น แม้แต่คาเงะทั้งห้ายังต้องล่าถอยเมื่อเผชิญหน้ากับเขา
ผู้ชายที่มาจากไหนไม่รู้ต้องการให้เขาไสหัวไปด้วยประโยคเดียว?
แม้แต่เซนจู ฮาชิรามะ เทพเจ้านินจายังทำแบบนั้นไม่ได้!
ไม่ต้องพูดถึง…
“เนตรสังสาระ”
เมื่อมองดูนางาโตะกับยาฮิโกะที่กำลังตกอยู่ในภาวะสับสน ดวงตาของฮันโซฉายแววของความเฉียบคมและความปรารถนา
ในเวลานี้ เขาเข้าใจเช่นกัน ปรากฏว่าสิ่งที่เอเนลพูดก่อนหน้านี้เป็นเรื่องจริง
อีกฝ่ายมาหาเด็กคนนี้นางาโตะจริงๆ เพราะเด็กคนนี้…มีดวงตาของเซียนหกวิถีในตำนาน!
ดังนั้น…
“แกจะหยิ่งเกินไปแล้ว”
เขายกมือขึ้นเล็กน้อย
“นางาโตะเป็นนินจาแห่งหมู่บ้านอาเมะ สิ่งของของเขา…แน่นอนว่าเป็นของหมู่บ้านนินจาอาเมะ!”
นินจาอาเมะที่อยู่รอบๆ เห็นการกระทำของผู้นำ พวกเขาเริ่มประสานอินเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ทันที
“คาถาน้ำ…”
“คาถาไฟ…”
อย่างไรก็ตาม การประสานอินของพวกเขายังไม่เสร็จสมบูรณ์ด้วยซ้ำ
ในขณะที่พวกเขากำลังประสานอิน ดวงตาของไคโดจ้องมองทันที
เขาไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ เพิ่มเติม เพียงแค่จ้องมองเบาๆ
แต่เพียงแค่การจ้องมองเช่นนี้ พลังที่อธิบายไม่ได้เริ่มแพร่กระจายออกมาจากเขา!
“วูบ!”
“วูบ!”
พลังที่มองไม่เห็นนั้นเปรียบเสมือนลมกรรโชก มันปกคลุมทั่วทั้งหุบเขาในทันที
วินาทีต่อมา การเคลื่อนไหวของนินจาอาเมะทั้งหมดก็หยุดชะงักลง
จากนั้น…
“ตุบ!”
“ตุบ!”
“ตุบ!”
ด้วยการทรุดตัวลงของนินจาอาเมะคนแรก นินจาอาเมะอีกหลายคนล้มลงกับพื้นเช่นกัน
และไม่มีข้อยกเว้น พวกเขาทั้งหมดกรอกตาน้ำลายฟูมปาก ดูเหมือนจะหมดสติไปโดยสิ้นเชิง
คนที่ยืนอยู่ได้ในกลุ่มผู้ชมคือยาฮิโกะ นางาโตะ ฮันโซ โคนัน และดันโซ
เป็นที่น่าสังเกตว่าดันโซ ผู้กำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืดในเวลานี้ก็ตกตะลึงมากเช่นกัน
“อะไรกัน…นี่มันวิชานินจาประเภทไหน?”
ท้ายที่สุด เขาอยู่ไกลจากศูนย์กลางของสนามรบ ดังนั้นแรงกดดันที่มีต่อเขาจึงค่อนข้างเบา
แต่แม้อยู่ไกลขนาดนั้น เขายังสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาล!
ดันโซไม่เคยเห็นวิชานินจาประเภทนี้มาก่อน ไม่มีการประสานอิน ไม่มีกลิ่นการใช้จักระ
แทนที่จะเรียกมันว่าวิชานินจา ดันโซรู้สึกเหมือนนี่คือแรงกดดันอันสง่างามของราชันย์มากกว่า
แต่ในความเห็นของดันโซ มันไม่สมเหตุสมผลเลย เพราะถ้ามันเป็นแค่แรงผลักดัน นินจาอาเมะมากมายขนาดนี้จะสูญเสียประสิทธิภาพการต่อสู้ในทันทีได้อย่างไร!
ในเวลาเดียวกัน เย่หลินซึ่งควบคุมหุ่นเชิดไคโดก็ต้องถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
“ในอนาคต ชื่อของ ‘สกิลเคลียร์ครีป’ จะถูกลบออกจากเซ็มบงซากุระ”
ใช่แล้ว ในเวลานี้การเคลื่อนไหวของไคโดเพื่อล้มนินจาอาเมะจำนวนมากเกือบในทันทีคือฮาคิราชันย์จากโลกโจรสลัด!
ความสามารถโดยกำเนิดในการเป็นราชันย์นั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแม้แต่ในโลกโจรสลัดเอง
‘ต่อหน้าราชา ผู้อ่อนแอไม่มีคุณสมบัติในการยืนหยัดได้’ นี่คือความสามารถนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของหมู่บ้านนินจาอาเมะ มันเหมาะสมมากสำหรับฮาคิราชันย์
หมู่บ้านนินจาอาเมะนั้นเป็นหมู่บ้านนินจาที่อ่อนแอ เพียงอาศัยชื่อเสียงของฮันโซอย่างเดียวในการยืนหยัดอยู่ในโลกนินจา
นอกจากฮันโซแล้ว โจนินชั้นสูงของหมู่บ้านอาเมะผู้แข็งแกร่งที่สุดหากถูกวางไว้ในหมู่บ้านนินจาอื่นๆ แม้กระทั่งโจนินธรรมดาก็ไม่สามารถต้านทานได้ด้วยซ้ำ
ดังนั้นในเวลานี้ คุณสมบัติของการเคลียร์ครีปทันทีจากฮาคิราชันย์มีความโดดเด่นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เย่หลินรู้สึกประหลาดใจมากที่นางาโตะ ยาฮิโกะ และโคนันไม่ได้สลบไปโดยตรง
“ตามที่คาดไว้สำหรับลูกศิษย์ทั้งสามคนของจิไรยะ”
แต่เมื่อเย่หลินกำลังถอนหายใจ ฮันโซรู้สึกได้ถึงอันตรายอย่างชัดเจน
ดังนั้นเขาจึงกัดนิ้วของตัวเองโดยตรง หลังจากประสานอิน เขาตบมือลงบนพื้น!
“คาถาอัญเชิญ ซันโชยุ อิบุชิ!”
ท่ามกลางควันที่ระเบิดออกมา สัตว์ประหลาดตัวใหญ่ปรากฏขึ้นภายใต้ฮันโซ
มันคือซาลาแมนเดอร์ที่ปกคลุมไปด้วยส่วนนูนตะปุ่มตะป่ำ
หลังจากเห็นสัตว์อันเชิญตัวนี้ ยาฮิโกะและนางาโตะซึ่งเป็นนินจาแห่งดินแดนสายฝนตัวแข็งทื่อทันที
“นางาโตะ ถอย!”
ยาฮิโกะคำราม นางาโตะถอยกลับจากก้นหุบเขาทันที
นินจาอาเมะรอบๆ ซึ่งเดิมทีมีหน้าที่สกัดกั้นพวกเขาได้หมดสติไปแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาได้โอกาสในการเคลื่อนที่อย่างอิสระ!
ซันโซยุอิบุชิ สัตว์อัญเชิญของฮันโซ
มีพิษอยู่บนร่างกาย มันสามารถฆ่าใครก็ได้ในทันที มีเพียงฮันโซผู้มีถุงพิษฝังอยู่ในร่างกายของตัวเองเท่านั้นสามารถอยู่รอดได้โดยตรง ไม่ต้องใช้ยาถอนพิษ
เมื่อการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น ฮันโซถูกล้อมรอบไปด้วยควันพิษ ยกเว้นตัวเขาเอง สิ่งมีชีวิตใดๆ ก็ตามที่เข้ามาในบริเวณนั้นจะตายทันที แม้แต่พื้นดินและอากาศโดยรอบยังถูกสึกกร่อน!
ด้วยวิชานินจาอันน่าสะพรึงกลัวนี้เองที่ฮันโซเคยใช้สังหารกองทัพนินจาผู้รุกรานหมู่บ้านนินจาอาเมะหลายพันคนในอดีต ทำให้เขามีชื่อเสียงจากการต่อสู้เพียงครั้งเดียวในฐานะกึ่งเทพ!
“เจ็ดพิษ!”
ทันทีที่ฮันโซตะโกน ซาลาแมนเดอร์ใต้เท้าของเขาพ่นพิษสีม่วงใส่ไคโดทันที!
“คาถานินจา ระเบิดพิษ!”
ในเวลาเดียวกัน มือของฮันโซประสานอินอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่พิษเข้าใกล้ไคโด มันระเบิดออกเป็นหมอกพิษสีม่วงขนาดใหญ่!
“วิชาดาบก้าวพริบตา!”
ชั่วพริบตาถัดมา ร่างของฮันโซปรากฏตัวข้างไคโดด้วยเทคนิคก้าวพริบตาอันรวดเร็ว เคียวในมือเหวี่ยงเข้าใส่หัวของไคโด!
“...”
เมื่อดูการลงมือของฮันโซ ดวงตาของดันโซฉายแววเฉียบคม
เขารู้ดีว่านี่คือการเคลื่อนไหวขั้นสูงสุดของฮันโซด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมดแน่นอน
ด้วยความช่วยเหลือจากการปิดกั้นของหมอกพิษ คู่ต่อสู้จะสูดดมหมอกพิษและตาย ตราบเท่าที่อีกฝ่ายหายใจเข้าไปเพียงหนึ่งครั้ง
และแม้ว่าคู่ต่อสู้อาจกลั้นหายใจ แต่ทักษะดาบก้าวพริบตาของฮันโซก็เพียงพอในการฆ่าคู่ต่อสู้ได้อย่างแน่นอน!
เมื่อเผชิญกับการโจมตีครั้งนี้ แม้แต่มหาอำนาจระดับคาเงะยังแทบไม่มีทางป้องกันได้ ตราบใดที่ตกอยู่ในหมอกพิษ คุณจะตกอยู่ในสถานการณ์อันสิ้นหวัง!
แต่…
“พิษ?”
เมื่อเผชิญหน้ากับการลงมือของฮันโซ ไคโดเพียงแค่หัวเราะเยาะออกมา: “ไร้สาระ”
เขาไม่สนใจหมอกพิษรอบตัวเลยจากคำพูด ดวงตาอันดุร้ายของเขามองเพียงฮันโซเท่านั้น
จากนั้นไคโดยื่นมือออกมา
กระบองขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในมือของเขา
เหนือแท่งเหล็กสีเข้มนั้น มีส่วนโค้งของสายฟ้าดำมืดปรากฏขึ้น!
“ในเมื่อแกกำลังติดพันความตาย ฉันจะเติมเต็มให้”
“อัสนีแปดทิศ!”
…………………….
