บทที่ 175 ความปรารถนาสมหวัง(ฟรี)
บทที่ 175
ความปรารถนาสมหวัง(ฟรี)
“ได้รับการระบุแล้ว ท่านกู่ เนื้อย่างนี้พิเศษจริงๆ” นักวิทยาศาสตร์รายงานด้วยความตื่นเต้นอย่างยิ่ง
“การวิเคราะห์เนื้อย่างบ่งชี้ว่ามันมาจากเนื้อวัวกลายพันธุ์ มันมีไวรัสพรีออนอยู่ในโปรตีน แต่กลไกการก่อโรคของพวกมันถูกกำจัดออกไปหมดแล้ว ทุกเซลล์ได้รับการรักษา ไม่น่าเชื่อเลย”
“ใช่แล้ว จากการทดสอบของเรา ส่วนประกอบของไวรัสในเนื้อกลายพันธุ์จะกระตุ้นให้สมองปล่อยโดปามีนจำนวนมาก ทำให้เกิดความรู้สึกพึงพอใจ สิ่งนี้สามารถพัฒนามนุษย์ได้ ซึ่งคล้ายคลึงกับยาเสริมสร้างพันธุกรรม”
กู่จุนกำหมัดของเขาด้วยชัยชนะ
“เยี่ยมมาก! ฉันต้องการรายงานที่มีรายละเอียด ยิ่งละเอียดมากเท่าไรก็ยิ่งดี ส่งกลับเป็นอย่างแรกในวันพรุ่งนี้ นอกจากนี้ พวกคุณไม่ควรพูดถึงเรื่องนี้ มีเพียงคนที่นี่เท่านั้นที่รู้”
กู่จุนรู้สึกว่าการค้นพบเนื้อสัตว์กลายพันธุ์นี้ เมื่อมีการค้นคว้าวิธีการล้างพิษแล้ว จะทำให้สัตว์กลายพันธุ์กลายเป็นส่วนหนึ่งของอาหารของมนุษย์อีกครั้ง ท้ายที่สุดแล้ว มนุษย์ก็ยังคงยืนอยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร
เมื่อคิดถึงบทบาทบุกเบิกของเขาทำให้เขาพองตัวด้วยความภาคภูมิใจ
คืนนั้น กู่จุนนอนหลับสนิท ปล่อยความกังวลทั้งหมดของเขาไป
...
เฉินเทียนเซิงได้สิ่งที่เขาต้องการ ในที่สุดก็ชักชวน สวี่เว่ยไคพ่อตาของเขาได้ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถนอนร่วมเตียงกับสวี่หว่านชิง ได้ แต่การทำลายอุปสรรคเริ่มต้นหมายความว่าอนาคตจะง่ายขึ้นมาก
หลังจากเนื้อย่างแล้ว เฉินเทียนเซิง ก็เอาชนะ สวี่หว่านชิว ผู้หิวโหยได้อย่างสมบูรณ์
เธอยังให้เขาลงนามในข้อตกลงที่ไม่ยุติธรรม โดยยืนกรานว่าเขาย่างเนื้ออร่อยๆ ให้เธอทุกวัน
ตราบใดที่น้องเมียของเขามีความสุข เฉินเทียนเซิงก็ไม่รังเกียจ
คืนนั้นทุกคนได้สิ่งที่ต้องการและนอนหลับอย่างสงบ
เช้าวันรุ่งขึ้น...
สนามฝึกซ้อมก้องกังวานด้วยเสียงตะโกนฝึกซ้อมที่ดังและมีระเบียบวินัย
เมื่อเฉินเทียนเซิงมาถึง พื้นดินเต็มไปด้วยทหาร โดยได้รับคำสั่งเป็นการส่วนตัวจาก "เสิ่นเจี้ยน" ทหารทุกคน แม้แต่ผู้บังคับบัญชา ต่างก็เรียนรู้อย่างกระตือรือร้น
การมาถึงของ เฉินเทียนเซิง โดยไม่มีใครสังเกตเห็นจากทหาร แต่สมาชิกทั้งสิบคนในทีมของ เสิ่นเจี้ยน สังเกตเห็นเขา
หัวหน้าทีมกำลังอธิบายเทคนิคการยิงต่างๆ
ในขณะที่หัวหน้าทีมของ เสิ่นเจี้ยนกำลังอธิบาย เฉินเทียนเซิงก็หัวเราะเบา ๆ จากระยะไกล เสียงหัวเราะของเขาเต็มไปด้วยการเสียดสี
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยนี้ทำให้ทหารของเสิ่นเจี้ยนรู้สึกถึงความเป็นศัตรูอย่างลึกซึ้ง
"กัปตัน!"
มีคนหยุดเขาไว้ โดยชี้ไปที่เฉินเทียนเซิง แล้วถามเสียงดังว่า "คุณหัวเราะอะไร"
เฉินเทียนเซิง ตอบตรงๆ ว่า "ฉันหัวเราะเพราะสิ่งที่คุณสอนล้าสมัย"
หากคำพูดก่อนหน้านี้เป็นการกระทุ้งอันละเอียดอ่อน นี่เป็นความท้าทายที่เปิดกว้าง
ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาคือทีมเสิ่นเจี้ยน ความภาคภูมิใจของชาติ!
“'คุณกำลังพูดอะไร อาวุธปืนเนี่ยนะที่ล้าสมัย?'” กัปตันทีมเสิ่นเจี้ยนถามอย่างเข้มงวด
เฉินเทียนเซิงถามอย่างเกียจคร้าน:
“ฉันแค่อยากถามคุณอย่างหนึ่ง: คุณเคยไปเมืองและต่อสู้กับซอมบี้อย่างใกล้ชิดบ้างไหม?”
คำถามนี้ทำให้ทหารที่รวมตัวกันหน้าแดง พวกเขาคือ เสิ่นเจี้ยนทีมระดับแนวหน้าของจีน ที่ทำภารกิจสูงสุด ปกป้องผู้นำของรัฐ พวกเขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่งกับซอมบี้ในระยะใกล้เลย
ดังนั้นคำถามนี้จึงจี้ใจตรงๆ จนเจ็บ
“ถ้าคุณยังไม่ได้ฆ่าซอมบี้ ใครทำให้คุณกล้าที่จะพูดถึงสิ่งที่ดีที่สุดในการล่าพวกมัน? ใครทำให้คุณกล้าที่จะสอนโดยไม่เข้าใจ?”
"คุณ!"
สมาชิกในทีมโกรธเคืองและกำลังจะลงมือ แต่ถูกกัปตันรั้งไว้
“หยุด!ก็แค่เสียงรบกวน”
เมื่อหันไปหาเฉินเทียนเซิง เขาพูดว่า:
“อาจารย์เฉิน คุณมีความเข้าใจอะไรบ้าง?”
เฉินเทียนเซิงกระโดดลงจากอัฒจันทร์และเดินไปหาพวกเขาอย่างเกียจคร้าน
“เนื่องจากคุณสุภาพ ฉันจะสอนคุณอย่างไม่เต็มใจ”
"โปรดให้ความกระจ่างแก่เราด้วย"
กัปตันเสิ่นเจี้ยนทำความเคารพด้วยหมัดของเขา
กัปตันยังคงดูจริงจังและขอคำแนะนำจากภายนอก แต่เขาอยากจะต่อสู้จริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่พัฒนาไปเมื่อคืนก่อนเนื่องจากมีเนื้ออยู่บ้าง
เฉินเทียนเซิงกล่าวอย่างเมินเฉย:
“ไม่จำเป็นต้องให้ความกระจ่าง การทุบตีคุณง่ายเกินไปและไม่มีประโยชน์ทางการศึกษาใดๆ เลย”
“คุณเสนอให้เราดำเนินการอย่างไร” กัปตันถาม
เฉินเทียนเซิง ทำตัวสูงส่งและทรงพลัง เดินเอามือไปข้างหลัง แล้วพูดว่า:
"ซอมบี้ตามล่าผู้รอดชีวิตจากการได้ยิน กลิ่น และประสาทสัมผัส ในการเผชิญหน้า อาวุธปืนไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด จริงๆ แล้ว ปืนมีไว้เพื่อฆ่ามนุษย์ หากคุณใช้ปืนต่อสู้กับซอมบี้ เสียงจะดึงดูดซอมบี้นับพัน"
“แม้ว่าคุณจะมีกระสุนไม่จำกัดและสามารถยิงได้สิบนัดในห้าวินาที โดนหัวทุกครั้ง คุณจะรับมือกับการโจมตีจากซอมบี้นับร้อยนับพันตัวได้หรือไม่?”
สมาชิก เสิ่นเจี้ยนโต้กลับ "แล้วคุณจะแนะนำให้เราต่อสู้อย่างไร?"
"ใจเย็นๆ วันนี้ฉันอารมณ์ดี ฉันจะสอนวิธีต่อสู้กับซอมบี้"
ในขณะที่พูด เฉินเทียนเซิงหันกลับมาและนำของเล่นบอลลูนออกมาจากกล่องแล้วโยนมันลงบนพื้น
“พวกคุณทั้งสิบคนสวมผ้าปิดตาแล้วพยายามจับฉันไว้ ถ้าแตะฉัน ฉันก็จะแพ้และจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการ ถ้าฉันตีหัวของคุณด้วยค้อนบอลลูน คุณจะแพ้ และจะต้องทำทุกอย่างที่ฉันพูด”
ทหารเมืองเจียงหัวเราะ พวกเขาคิดว่า เฉินเทียนเซิง กำลังเล่นเกมอีกครั้ง
แต่หลังจากการสบตากันครู่หนึ่ง กัปตันเสิ่นเจี้ยนก็กล่าวว่า:
“นี่คือเกมของคุณ เสิ่นเจี้ยน ใส่ผ้าปิดตา!”
พวกเขาสวมผ้าปิดตาอย่างรวดเร็ว เฉินเทียนเซิงหยิบค้อนบอลลูนและผูกระฆังไว้รอบตัวเขา ระฆังดังกริ๊งทุกการเคลื่อนไหว
“เมื่อพร้อมแล้วให้มาจับฉัน”
"เฮอะ เรื่องง่ายๆ!"
ทีมเสิ่นเจี้ยนพุ่งเข้าใส่เขา
