บทที่ 130 ประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยม(ฟรี)

บทที่ 130

ประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยม(ฟรี)

นักเรียนหญิงหลังจากเงียบงันไปไม่กี่วินาที ก็ฟื้นจากความรู้สึกถูกทอดทิ้ง เธอเช็ดน้ำตาของเธออย่างดื้อรั้น เธอจับดาบปลายปืนไว้แน่น

"มาต่อสู้กันเถอะ ฆ่ามัน!"

แม้ว่าสุนัขกลายพันธุ์จะได้รับบาดเจ็บหนัก แต่หมูกลายพันธุ์ก็รับมือได้ยากกว่า และยังเพิ่มความรำคาญให้กับไก่และเป็ดกลายพันธุ์ที่บินไปมาอีกด้วย

ขณะที่นักเรียนหญิงขจัดความกลัวของเธอ และพร้อมที่จะมอบทุกสิ่ง ไก่กลายพันธุ์ก็กระพือปีกและบินตรงไปที่ลานบ้านโดยเล็งไปที่เธอ

“อา! ฉันจะฆ่าแก!”

ไก่กลายพันธุ์พยายามหยุมกรงเล็บใส่เธอ แต่เธอก็แทงมันด้วยดาบปลายปืนอย่างไม่ลดละ ภายในชั่วครู่ ก็มีเลือดออกอย่างหนัก ก่อนที่ไก่จะตอบสนอง นักเรียนชายคนหนึ่งก็เหวี่ยงพลั่วและตัดหัวมันทิ้ง

นักเรียนชายหยุดแล้วตะโกนอย่างตื่นเต้น:

"อย่ากลัวเลยทุกคน! ไก่และเป็ดฆ่าง่ายกว่าสุนัขมาก!"

แม้ว่าท้องฟ้าจะเต็มไปด้วยไก่และเป็ดบิน แต่อะไรก็ตามที่ตกลงมานั้นได้รับบาดเจ็บจากดาบปลายปืน ถูกพลั่วฟัน และในที่สุดก็ถูกฆ่าตาย นี่กลายเป็นบรรทัดฐานไปแล้ว

“ทุกคน ไม่ต้องกลัวสัตว์บินหรอก! ตบมันให้ยับเหมือนเล่นแบดมินตันเลย!”

ไก่และเป็ดบินไปทุกที่ และท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย หมูกลายพันธุ์ก็มีความท้าทายที่แตกต่างออกไป แต่ละครั้งที่พวกมันกระแทกรั้วเหล็ก เหล็กจะงอมากขึ้นเล็กน้อย หากเป็นเช่นนี้ต่อไป พวกมันก็จะทะลุทะลวงไปได้ในที่สุด

“เราจะทำอย่างไร? เราไม่สามารถฆ่าพวกมันทั้งหมดได้!”

"บูม!"

หมูกลายพันธุ์ทะลุรั้วไปแล้ว หัวอันใหญ่โตของมันติดอยู่ระหว่างลูกกรง ส่งเสียงฮึดฮัดและยังคงพยายามบีบตัวผ่าน

นักเรียนหญิงซึ่งก่อนหน้านี้ขี้กลัวและคุกเข่าลงเพื่อขอความช่วยเหลือจาก หยางเซวี่ย ได้จับดาบปลายปืนของเธอไว้แน่น ขณะที่หมูกลายพันธุ์พยายามดิ้นรนและพยายามจะทะลุรั้ว เธอก็ตะโกนว่า "ฉันจะฆ่าแก!"

เธอเจาะคอของมันด้วยแรงผลัก เลือดพุ่งออกมาเป็นกระแสน้ำ

หมูกลายพันธุ์กรีดร้องอย่างเจ็บปวด และดิ้นอย่างรุนแรงยิ่งขึ้น นักเรียนหญิงที่หวาดกลัวสะดุดล้มลงกับพื้น ด้วยความตื่นตระหนก เธอถึงกับลืมหยิบดาบปลายปืนออกมาด้วยซ้ำ

หมูกลายพันธุ์เคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง ทำให้ดาบปลายปืนที่ติดอยู่ที่คอของมันเฉือนเข้าไปอีกโดยไม่ตั้งใจ หลังจากก้าวเดินไปไม่กี่ก้าว มันก็ล้มลงกับพื้นและกระตุก การสูญเสียเลือดจำนวนมากส่งผลร้ายแรง และหมูก็หายใจเฮือกสุดท้าย

การจู่โจมของสัตว์กลายพันธุ์ใช้เวลาไม่นาน ประมาณ 10 นาทีต่อมา ขณะที่หัวของสุนัขกลายพันธุ์ตัวสุดท้ายถูกตัดออก การต่อสู้ระหว่างความเป็นความตายก็สิ้นสุดลงในที่สุด

นักเรียนทุกคนรู้สึกราวกับว่าพวกเขารอดชีวิตจากภัยพิบัติมาได้ แม้ว่าจะเป็นการต่อสู้เพียงสิบนาที แต่ก็เป็นอันตรายถึงชีวิตอย่างรุนแรง ประสบการณ์เฉียดตายแบบนี้เกินกว่าที่ใครจะทนได้

"มันจบลงแล้ว เรายังมีชีวิตอยู่ ขอบคุณพระเจ้า เรายังมีชีวิตอยู่!"

นักเรียนต่างโห่ร้อง บ้างก็กอดกันเพื่อเฉลิมฉลอง บางคนร้องไห้ด้วยความดีใจ ในขณะที่บางคนเป็นคู่รักกอดกันและจูบกันอย่างชัดเจน

ขณะที่นักเรียนมีจิตใจเบิกบาน เฉินเทียนเซิงและ      หยางเสวี่ยก็ปรากฏตัวขึ้นบนถนนทันที

"ทุกคนเงียบๆ หน่อย"

เฉินเทียนเซิงพูดขึ้นเพื่อดึงดูดความสนใจของนักเรียนทุกคน

“ในการต่อสู้ครั้งล่าสุด นักเรียนมากกว่า 30 คนโดดเด่น ในหมู่พวกเขา มีสามคนที่ยกระดับจนกลายเป็นมนุษย์พันธุใหม่ภายใต้สถานการณ์ที่เลวร้าย”

นักเรียนมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ แม้แต่ทั้งสามก็ยังไม่รู้ว่าพวกเขาคือผู้ถูกเลือก

“ฉันจะเรียกชื่อ ก้าวมาข้างหน้า”

เฉินเทียนเซิงจึงเอ่ยชื่อออกมา 34 ชื่อ ผู้ที่ได้รับเรียกรู้สึกปีติล้นหลาม และเบิกบานใจยิ่งกว่าเมื่อได้รับผลสอบเข้าวิทยาลัย

“พวกคุณ 34 คน ทำงานได้ดีเป็นพิเศษ โดยเฉพาะคุณทั้งสามคน ด้านความแข็งแกร่ง 2 คนและที่น่าประหลาดใจคือด้านพลังจิต”

นักกีฬาสามคน ต่างรู้สึกปลาบปลื้มใจ หากไม่มีการเปิดเผยของ เฉินเทียนเซิง พวกเขาก็คงไม่รู้ตัว

เฉินเทียนเซิงตรวจดูฝูงชนและพูดกับคนอื่นๆ "ฉันพอใจกับผลงานของพวกคุณและวางแผนที่จะให้รางวัลพวกคุณด้วยยาพิเศษ อย่าท้อแท้ การทดสอบยังไม่จบ"

เขาหยุดชั่วคราวแล้วกล่าวเสริมว่า "ยังมีซอมบี้จำนวนมากในหมู่บ้าน อย่างที่ฉันได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ ความท้าทายยังคงดำเนินต่อไป ตอนนี้มันขึ้นอยู่กับคุณแล้ว"

ทันทีที่เขาพูดจบ นักเรียนที่ตื่นเต้นก็พุ่งเข้าไปในหมู่บ้านพร้อมอาวุธในมือ พวกเขารวมกลุ่มกันสามถึงห้าคนเพื่อค้นหาบ้านทุกหลัง

แน่นอนว่ามีนักเรียนจำนวนไม่มากที่ยังคงอยู่ที่เดิม ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง ผู้ที่เคยลังเลเมื่อก่อนก็ยิ่งลังเลมากขึ้นในตอนนี้

เฉินเทียนเซิงไม่ได้ไปกับพวกเขา แต่เขาหันไปหากลุ่มที่มีความสุขทั้ง 34 คนและยื่นขวดยาคุณสมบัติให้แต่ละคน แม้ว่า 31 คนจะยังไม่แสดงสัญญาณของการวิวัฒนาการ แต่จากประสบการณ์ในอดีตของเขา เฉินเทียนเซิงก็มั่นใจในการตัดสินของเขาว่าเขาไม่พลาด

ในกลุ่ม 18 คนมีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น และ 13 คนมีความเร็วเพิ่มขึ้น หลังจากแจกจ่ายยาแล้ว พวกเขาก็บริโภคมันอย่างกระตือรือร้น

ตามที่คาดไว้ หลังจากอดทนต่อการต่อสู้อันแสนทรหดและมีจิตวิญญาณของพวกเขาขยายไปถึงขีดจำกัด ยาจะปลดล็อคศักยภาพในวิวัฒนาการของพวกเขาทันที

การพัฒนาทั้ง 31 คนประสบความสำเร็จ ส่งผลให้มีผู้วิวัฒนาการแล้ว 34 คน หนึ่งในนั้นเป็นผู้เสริมพลังจิตที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

"คุณชื่ออะไร?" เฉินเทียนเซิง ถามนักเรียนพลังจิตที่สวมแว่นตา

“ผมชื่อหมินจื้อหลง”

เฉินเทียนเซิงหัวเราะเบา ๆ "ฉันคิดว่าคุณดูคุ้นเคย" ในชีวิตที่แล้ว หมินจื้อหลง เป็นนักยุทธศาสตร์ที่มีชื่อเสียง เขาได้รับการชื่นชมว่าเป็นผู้คิดค้นกลยุทธ์และยุทธวิธีการต่อสู้ใหม่ๆ ส่วนใหญ่ในยุคหลังโลกาวินาศ

“นี่คือรางวัลของคุณ”

"ขอบคุณ." หมินจื้อหลง โค้งคำนับด้วยความขอบคุณขณะรับหลอดทดลอง

เฉินเทียนเซิงหันไปหานักกีฬาทั้งสองคน "คุณชื่ออะไร"

“ผมชื่อ ชุ่ยห่าว ฉันเคยเล่นบาสเก็ตบอล”

“ผมชื่อหวู่เล่ย มาจากทีมบาสเก็ตบอลเหมือนกัน”

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้ที่ขึ้นมาเป็นผู้นำในปัจจุบันจะกลายเป็นบุคคลสำคัญในอนาคต ตัวอย่างเช่น สองคนนี้จะกลายเป็นกัปตันและรองกัปตันของหน่วยอิสระชุดแรกของฐานผู้รอดชีวิตเมืองเจียง

“นี่สำหรับพวกคุณสองคน” เฉินเทียนเซิงยื่นยาให้พวกเขา แทนที่จะเพิ่มความแข็งแกร่ง เขากลับมอบพลังกายให้กับพวกเขา การมีความแข็งแกร่งเป็นสิ่งสำคัญ แต่พลังกายก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน การรวมกันของทั้งสองก็ไม่มีใครเทียบได้

“ขอบคุณอาจารย์เฉิน!” ทั้งคู่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ดื่มยาเช่นเดียวกับคนอื่นๆ

หลังจากให้รางวัลแก่นักเรียนทั้ง 34 คนแล้ว                   เฉินเทียนเซิงก็หันความสนใจไปที่นักเรียนหญิงที่อยู่ด้านหลัง

“เกิดอะไรขึ้นกับพวกคุณทุกคน? คุณยอมแพ้แล้วเหรอ?”

สาวๆ ก้มหน้าลง ผลักกัน ลังเลที่จะพูด ในที่สุด เด็กผู้หญิงที่คุกเข่าลงและอ้อนวอนกับ หยางเซวี่ย ก็ถูกผลักไปข้างหน้า เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวกับเสียงยุง “อาจารย์เฉิน พวกเราทำให้คุณผิดหวังหรือเปล่า?”

เฉินเทียนเซิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง "พูดตามตรง มันเป็นทั้งที่คาดหวังและไม่คาดคิด"

ใบหน้าของสาวๆ แดงมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเชื่อว่าพวกเธอรู้สึกเขินอายอย่างมาก และทำให้ความอดทนของ เฉินเทียนเซิง หมดลง

“พอแล้ว การทดสอบที่แท้จริงของสาวๆ เพิ่งเริ่มต้นขึ้น พวกคุณทุกคน ติดตาม หยางเซวี่ย ไป”