บทที่ 100 ความเร็วของชีวิตและความตาย(ฟรี)
บทที่ 100
ความเร็วของชีวิตและความตาย(ฟรี)
ทหารยังขึ้นไปบนรถได้ไม่เต็มที่ แต่ติดอยู่ด้านนอกของรถบรรทุก เท้าข้างหนึ่งอยู่บนขอบ มือข้างหนึ่งถือขวาน จัดการทั้งหนีและฆ่าซอมบี้
เมื่อรถคันใหญ่คันสุดท้ายพุ่งออกจากโรงเรียนสอนขับรถ หลี่เฮ่ารีบเอื้อมมือออกไปและตะโกน:
“กัปตันเฉิน ไปกันเถอะ!”
เฉินเทียนเซิง ไม่สนใจ หลี่เฮ่าสับและตะโกน:
“พวกนายไปเถอะ ไม่ต้องห่วงฉัน!”
ด้วยการเหวี่ยงขวานเพียงครั้งเดียว เขาก็ล้มฝูงซอมบี้ลงได้ รถใหญ่แล่นไปตามถนนแล้ว ลากรถเก๋งตามหลังมา คนเต็มเลย
เฉินเทียนเซิงเหวี่ยงขวานอีกครั้ง ใส่กลับเข้าไปในกระเป๋ามิติอย่างรวดเร็ว และวิ่งไปให้ทันรถเก๋ง ก้าวยาวๆ เท้าข้างหนึ่งอยู่บนท้ายรถ อีกข้างหนึ่งอยู่บนหลังคารถ ดึงขวานต่อสู้ออกมา และฟันซอมบี้ที่ไล่ตามมาอย่างต่อเนื่อง
ความเร็วโดยรวมของขบวนรถนั้นไม่เร็ว ส่วนใหญ่เป็นเพราะมีคนอยู่บนเรือมากเกินไป และซอมบี้ที่วิ่งด้วยความเร็วเต็มที่ก็สามารถตามทันได้ ความเร็วนี้เท่ากับคนธรรมดาวิ่ง 100 เมตร
“ไล่ตามมาสิวะ สับหัวแหลก!”
เฉินเทียนเซิง สาปแช่งและสับขณะที่เขาวิ่ง สิ่งนี้ทำให้นักเรียนสองสามคนในรถคันสุดท้ายตกตะลึง
“ผู้ชายคนนี้ดุร้ายเกินไปใช่ไหม”
“ก็ควรจะพูดว่ามีคนแบบนี้ปกป้องเราก็เป็นเกียรติ!”
ยังไม่ทันที่พวกเขาสรรเสริญเขาเสร็จ รถทั้งคันก็เซถลา เฉินเทียนเซิง เกือบจะตกจากรถ
โชคดีที่เขาทรงตัวได้ทัน วิ่ง 2-3 ก้าวบนพื้นแล้วตีลังกากลับขึ้นไปบนรถ
"ขับให้นิ่งขึ้น!"
นักศึกษาสาวขับรถปาดหน้าน้ำตาแทบไหล
“ทหาร ไม่ใช่ความผิดของฉัน มีศพซอมบี้เกลื่อนถนน ฉันทำอะไรไม่ได้กับการเซถลา!”
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขบวนรถกำลังหลบหนี สี่โมงกว่าแล้ว แค่ต้องรอให้นานกว่าหนึ่งชั่วโมง การไปถึงอุโมงค์ก็ถือว่าสำเร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว
ขบวนรถเคลื่อนที่อย่างยิ่งใหญ่ เป็นการยากที่จะไม่ดึงดูดความสนใจของซอมบี้ ซอมบี้จากตรอกซอกซอย อาคารที่พักอาศัย และร้านค้าต่างออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงดังกล่าว
ขณะที่เฉินเทียนเชิงสังหารคลื่นที่ใกล้ที่สุดและคลื่นลูกที่ไกลเกินกว่าจะไปถึง เสียงตะโกนดังมาจากรถคันหน้า: "ไม่ดี มีซอมบี้จำนวนมากขวางทางข้างหน้า!"
เฉินเทียนเซิงผงะและกระโดดลงจากรถ ถือขวานแล้วพุ่งไปข้างหน้า
ความเร็วมากกว่า 50 แต้มของเขาอาจไม่เร็วเท่าของ หยางเซวี่ย แต่ถ้าไม่ได้ใช้ทักษะใดๆ การวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่นั้นเร็วกว่าขบวนมาก
สิ่งเดียวที่น่าปวดหัวคือถนนเต็มไปด้วยรถรากระจายไปทั่ว เขาต้องกระโดดข้ามพวกมันทุกๆ สองสามก้าว เหมือนกับการเอาชนะสิ่งกีดขวาง
ใครจะรู้ว่าการวิ่งของ เฉินเทียนเซิง จะดึงดูดกระแสความชื่นชมในทันที
เมื่อได้รับแจ้งจากระบบ เฉินเทียนเซิงเหลือบมองนักเรียนในรถคันใหญ่ ทำท่าทางส่งจูบ และกระโดดและวิ่งต่อไป เร่งความเร็วเพื่อพุ่งไปด้านหน้า!
หยางเซวี่ย ยืนอยู่ด้านบนของรถคันแรก ถือมีดไว้ในมือข้างหนึ่ง มองอย่างโหดเหี้ยมที่ฝูงซอมบี้ที่อยู่ข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง จำนวนนั้นมากมายนับไม่ถ้วน ราวกับคลื่นซอมบี้ขนาดเล็ก
เธอจำได้ว่าหัวหน้าเตือนเธอเมื่อพวกเขามาที่นี่ นี่คือตลาดแห่งความสุข เขาบอกว่ามันอันตรายและระวังขากลับด้วย
ในขณะที่ หยางเซวี่ย กำลังขนลุก เฉินเทียนเซิง รีบวิ่งออกมาจากด้านหลังขบวนรถ โบกขวานของเขาและตะโกน:
“ทุกคน หลีกทาง!”
"บูม!"
เฉินเทียนเซิง พุ่งเข้าใส่กลุ่มซอมบี้ ซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนกระเด็นขึ้นไปบนท้องฟ้า ราวกับการระเบิดครั้งใหญ่
“ว้าว กัปตันแข็งแกร่งมาก!”
คนขับรถกำลังจะยอมแพ้ แต่เมื่อพวกเขาเห็น เฉินเทียนเซิง กำลังเปิดช่องว่าง ทุกคนที่เห็นฉากนี้รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
เฉินเทียนเซิง เปิดใช้งานทักษะการพุ่งเข้าใส่อย่างดุเดือด และหลังจากเปิดช่องว่าง เขาก็ตะโกน:
“ลัวหลง หลับอยู่หรือ เผามันสิ!”
"มา!"
"ลัวหลงกลั้นมาตลอดทาง รอให้อาจารย์ออกคำสั่ง
ลัวหลงเอนตัวออกจากรถ โบกมือ และลูกไฟก็พุ่งเข้าหาฝูงซอมบี้ ช่วงเวลาที่มันติดต่อ...
"บูม"
มันระเบิดจริง
เฉินเทียนเซิงผงะและสาปแช่ง "ทำไมคุณไม่บอกว่าคุณเข้าใจทักษะใหม่ก่อนหน้านี้"
ขบวนรถเคลื่อนผ่านไป และลัวหลงยิ้มอย่างโง่เขลา "อาจารย์ คุณไม่ได้ถามฉัน!"
เฉินเทียนเซิงเขย่าแขนของเขาและพุ่งไปข้างหน้าต่อไป
“เมื่อเรากลับมา ฉันจะลงโทษนาย!”
“ไม่นะ อาจารย์”
ในขณะที่ ลัวหลง ร่ายระเบิดลูกไฟอย่างต่อเนื่อง เขาก็ร้องขอความเมตตา
“น้องสาวของฉันก็ได้เรียนรู้เทคนิคใหม่ๆ ทำไมคุณไม่ตำหนิเธอล่ะ”
ลัวเฟิงรู้สึกหนาวเหน็บที่หลังของเธอ และเธอไม่กล้ารอคำสั่งของอาจารย์อีกต่อไป เธอรีบชะโงกหน้าออกจากรถแล้วส่งกระแสลมไปทางซอมบี้ที่ขวางทาง
“โห่~”
สตอร์มเซิร์จ!
เมื่อเห็นซอมบี้ที่อาละวาดถูกลมกระโชกพัดจนปลิว เฉินเทียนเซิงรู้สึกมีความสุข นี่ไม่ใช่ทักษะที่โด่งดังของ ลัวเฟิง เหรอ?
สตอร์มเซิร์จ ตามชื่อคือคลื่นที่เกิดจากลม ไม่ว่ามันจะผ่านไปทางไหน ไม่ว่าจะเป็นซอมบี้หรือมนุษย์ น้อยคนนักที่จะต้านทานได้ พวกเขาทั้งหมดจะถูกพัดพาไป และความสามารถนี้จะแข็งแกร่งขึ้นเมื่อเธอเลเวลอัพ
ในปีหลังหายนะครั้งสุดท้าย ระหว่างการต่อสู้ของเหล่าทวยเทพ...
ด้วยกลอุบายนี้ เทพสงครามทุกคนที่ต่อสู้กับลัวเฟิงถูกปลิวกระเด็นออกจากเวที ซึ่งทำให้ชื่อเสียงของเธอพุ่งสูงขึ้น กระทั่งแซงหน้าลัวหลงในการจัดอันดับ
ในขณะที่วิ่ง เฉินเทียนเซิง รีบคว้าที่จับของรถออกแรงและกระโดดยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับ หยางเซวี่ย บนหลังคารถชั้นนำ
"ใกล้จะถึงตลาดสุขใจแล้ว เตรียมตัวให้พร้อม"
เฉินเทียนเซิง ยื่นขวดน้ำแร่ให้เธอ
หยางเซวี่ย รับมันและดื่มจนหมดในอึกเดียว เช็ดปากของเธอแล้วถามว่า "ซอมบี้มีพลังแค่ไหน"
"คุณรู้ได้อย่างไร?"
"ฉันเดา"
เฉินเทียนเซิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "น่าจะเป็นซอมบี้ระดับ 4 เมื่อฝนกรดตกลงมา ไม่มีผู้รอดชีวิตที่ตลาดแห่งความสุข มันเป็นความโกลาหลอย่างสมบูรณ์ ผู้คนเสียชีวิตนับไม่ถ้วน ท่ามกลางซอมบี้จำนวนมาก เป็นไปได้สำหรับ ระดับ 4 ที่จะเกิด ฉันหวังว่าฉันคิดผิด”
การระเบิด การถูกระเบิด และถูกพัดพาไป คลื่นของ ซอมบี้ไม่ได้เป็นภัยร้ายแรง
แต่พวกเขากำลังจะถึงทางแยกของตลาดในอีกร้อยเมตร และความรู้สึกถึงอันตรายก็ใกล้เข้ามาทุกที
ทันใดนั้น เฉินเทียนเซิงกล่าวว่า
"มาแล้ว ดูดวงของฉัน คำทำนายที่ดีไม่เคยได้ผล แต่คำทำนายแย่ๆ เกิดเสมอ!"
หยางเซวี่ย รีบค้นหาและถามว่า "เป็นระดับ 4 หรือไม่ อยู่ที่ไหน ฉันไม่เห็น"
เฉินเทียนเซิงชี้ด้วยขวานของเขาและพูดว่า "คนหัวโล้นนั่นปะปนกับฝูงชนที่ทางเข้าตลาด!"
“เขาเป็นเลเวล 4 เหรอ ฉันคิดว่าพวกมันจะตัวใหญ่กว่าเลเวล 3”
หยางเซวี่ย ค่อนข้างผิดหวัง แต่ เฉินเทียนเซิง กล่าวว่า
“มันไม่ใช่อย่างนั้น ความแตกต่างระหว่างซอมบี้ระดับ 1 และ 2 นั้นไม่ใหญ่ ซอมบี้ระดับ 3 มีขนาดค่อนข้างใหญ่ ส่วนใหญ่เป็นเพราะพวกมันกินมากเกินไปและยังย่อยไม่หมด แต่เมื่อพวกมันย่อยหมดแล้ว พลังจะรวมเข้ากับเนื้อเน่ากลายเป็นระดับ 4 ที่แท้จริงด้วยพลังระเบิดที่น่าอัศจรรย์ ระวังตัวในภายหลัง ฉันไม่แน่ใจว่าจะชนะได้ทั้งหมด”
ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน ขบวนได้มาถึงทางแยกแล้ว
ซอมบี้ระดับ 4 ก็เริ่มพุ่งเข้าโจมตี อาละวาด ความเร็วของมันเร็วมาก ซอมบี้ทุกตัวที่ขวางทางของมันกระเด็นปลิวว่อน
"อา!~"
เสียงคำรามกึกก้อง ทำให้ซอมบี้ทุกตัวที่อยู่รอบ ๆ หวาดกลัวและถอยออกไป ทิ้งพื้นที่ว่างไว้ทั้งหมด
"ตะโกนเหี้ยอะไรล่ะ!"
เฉินเทียนเซิงย่อตัวลงเล็กน้อย กระโดดขึ้นสูง และยกขวานขึ้นพร้อมที่จะโจมตี
“ระเบิดพลังระดับ 2 โจมตีคริติคอลระดับ 2 ไป!”
