บทที่ 36 สิบสามหน่วยพิทักษ์ปรากฏตัว!
บทที่ 36 สิบสามหน่วยพิทักษ์ปรากฏตัว!
“แน่นอนว่าสัญชาตญาณในการต่อสู้ของระดับคาเงะนั้นแตกต่างออกไป”
เมื่อมองไปยังสนามรบที่เปลี่ยนไปในชั่วพริบตา และคาเงะทั้งสามผู้เกือบล้อมรอบหุ่นเชิดทั้งสองเอาไว้ เย่หลินรู้สึกชื่นชมเช่นกัน
เช่นเดียวกับภูมิปัญญาอันสูงส่งของมาดาระในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ การต่อสู้ของผู้ทรงพลังนั้นพลิกแพลงได้ในชั่วพริบตา มันคือจิตสำนึกและสัญชาตญาณ
จากก่อนหน้านี้ ตั้งแต่การลงมือของคาคาชิ ไปจนถึงการช่วยเหลือของมินาโตะ ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย มันเป็นเพียงชั่วพริบตาเดียว!
แต่ในช่วงพริบตานั้น คาเงะทั้งสามได้ตัดเส้นทางที่ดีที่สุดในการหลบหนีของหุ่นทั้งสองออกไปแล้ว!
นี่คือสัญชาตญาณการต่อสู้
“ดูเหมือนจะเข้าใจเราผิด”
เมื่อเห็นขุมพลังระดับคาเงะสี่คนล้อมรอบตัว เอเนลไม่ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเผชิญหน้ากับคาเงะทั้งสามและมินาโตะ เขายิ้มเบาๆ: “พวกแกมาที่นี่เพื่อนินจาชื่ออุจิวะโอบิโตะงั้นเหรอ?”
“ถึงพูดไปพวกแกอาจไม่เชื่อ แต่การลักพาตัวนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับเรา มันทำโดยชายชื่อเซ็ตสึดำ”
หลังได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของมหาอำนาจระดับคาเงะทั้งสี่ไม่ได้เปลี่ยนแปลง
แน่นอนว่าพวกเขาถือว่าเอเนลเป็นศัตรูแล้ว พวกเขาไม่เชื่อสิ่งที่เอเนลพูดแน่นอน
“ช่างยุ่งยากจริงๆ ครอกโคไดล์ แกแสดงให้พวกมันดูสิ”
เมื่อเห็นเช่นนั้น เอเนลส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดอะไรบางอย่าง
‘ชื่อสมาชิกคนที่สองของเจ็ดเทพโจรสลัด…ครอกโคไดล์?’
ในเวลานี้ ฮิรุเซ็นยังแอบจำชื่อนี้ไว้ในใจ
ในเวลาเดียวกัน เมื่อเห็นความเคลื่อนไหวของทั้งสอง พวกเขาก็ระมัดระวังมากขึ้น เพราะกลัวว่าทั้งสองจะโจมตีอย่างกะทันหัน
แต่ไม่นานพวกเขาพบว่าทั้งสองไม่ได้โจมตี
จากนั้นลูกบอลทรายด้านหลังครอกโคไดล์แตกออกเป็นรู
ในโพรงนั้น คาเงะทั้งสามกับมินาโตะสามารถมองเห็นร่างชราในผืนทรายได้อย่างชัดเจน
แต่เป็นที่น่าสังเกตว่าอาการตกตะลึงของมินาโตะเมื่อเห็นร่างนั้น เป็นเพราะร่างในทรายไม่ใช่โอบิโตะจริงๆ
ดังนั้นมินาโตะจึงเริ่มสังเกตการแสดงออกของคาเงะที่เหลือทั้งสามโดยไม่รู้ตัว
คนแรกที่เขาสังเกตเห็นคือไรคาเงะ
ไรคาเงะรุ่นสี่ซึ่งควรเป็นรุ่นที่ต่ำกว่าในบรรดาคาเงะทั้งสามขมวดคิ้วกับศพในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้จัก
แต่…
“!!!”
“!!!”
การแสดงออกของคาเงะทั้งสองที่เหลือเปลี่ยนไปอย่างมาก
“เขา…คือผู้ชายคนนั้น!”
มินาโตะสังเกตเห็นว่าร่างกายของสึจิคาเงะโอโนกิอดสั่นไม่ได้ด้วยซ้ำ ใบหน้าของเขาดูหวาดกลัวและตื่นตระหนก ในขณะเดียวกันดูเหมือนมีความเกลียดชัง
สำหรับโฮคาเงะรุ่นสามฮิรุเซ็น สีหน้าของเขาดูหมองคล้ำอย่างยิ่งในเวลานี้
แม้แต่ข่าวการเริ่มต้นของสงครามโลกนินจาครั้งที่สามยังไม่เพียงพอในการเคลื่อนย้ายนินจาคนนี้ได้ แต่ศพตรงหน้าเขามีคุณสมบัติเพียงพอ!
“ท่านโฮคาเงะ ศพนั้นคือ…”
เมื่อเห็นความตกใจที่คาเงะทั้งสองไม่อาจปกปิดได้ มินาโตะถามขึ้นด้วยตนเอง
จากนั้นเขาได้ยินเสียงอันสั่นเครือของฮิรุเซ็นดังออกมา
“ผู้ชายคนนั้นคือ…อุจิวะ มาดาระ!”
แม้แต่ในหัวใจของมินาโตะยังสั่นไหวในทันใด
อุจิวะ มาดาระ เป็นชื่อในตำนานของประวัติศาสตร์โลกนินจา
อัจฉริยะผู้ไม่มีใครเทียบได้ในยุคเดียวกับ เซนจู ฮาชิรามะ เทพเจ้าแห่งนินจา ผู้เดียวเท่านั้นสามารถครอบงำมนุษย์ทั้งหมดในโลกนินจาได้
โลกนินจาตระหนักดีว่าถ้าไม่ใช่เพราะการมีอยู่ของเซนจู ฮาชิรามะ แล้วโลกนินจาควรรวมเป็นหนึ่งเดียวกันมากที่สุดโดยอุจิวะ มาดาระ!
“อุจิวะ มาดาระ ว่ากันว่าตายไปแล้วในหุบเขาแห่งจุดจบไม่ใช่หรือ?”
ในช่วงพริบตา มินาโตะเข้าใจถึงความสำคัญของสถานการณ์ทันที
การมีอยู่ของร่างมาดาระที่นี่ ย่อมหมายความว่าเขาอาจไม่ตายในหุบเขาแห่งจุดจบอย่างแน่นอน
แต่ตอนนี้เขาตายไปแล้วจริงๆ
ด้วยน้ำมือของสมาชิกทั้งสองแห่งเจ็ดเทพโจรสลัด!
“พวกแกได้เห็นแล้วว่านี่ไม่ใช่คนที่กำลังมองหา”
แต่ไม่นาน ครอกโคไดล์เอื้อมมือมาห่อร่างของมาดาระไว้ในทรายอีกครั้ง
หลังจากนั้น ครอกโคไดล์มองดูคนทั้งสี่ตรงหน้าอย่างไม่แยแส: “เอาล่ะ กรุณาหลีกทางด้วย”
“ตอนนี้มีผู้ชายเจ้าปัญหาอยู่สองคนแถวนี้ เราไม่ต้องการทะเลาะกับพวกแกและได้รับความสนใจจากพวกมัน”
เมื่อคำพูดจบลง คาเงะทั้งสามรู้สึกถึงร่องรอยของความโกรธผุดขึ้นมาในใจ
ความหมายของคำพูดอีกฝ่ายชัดเจนมาก
พวกเขาไม่กลัวความขัดแย้งกับคาเงะทั้งสามเลย แต่จริงๆ แล้วพวกเขากังวลเกี่ยวกับคนที่เรียกว่า ‘ผู้ชายเจ้าปัญหา’
สำหรับเหล่าคาเงะ นี่เป็นรูปแบบหนึ่งของการดูถูกอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่เมื่อเทียบกับคาเงะทั้งสามแล้ว หัวใจของมินาโตะกลับสั่นไหว
‘ใครคือคนที่เจ็ดเทพโจรสลัดเรียกว่าปัญหา?’
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ มินาโตะเตือนคาเงะทั้งสามทันทีว่าอย่าหุนหันพลันแล่น
แต่ในจังหวะเดียวกัน…
“ฉันคิดว่ามันสายเกินไปแล้วสำหรับแกที่จะไป”
เสียงนั้นฟังดูครอบงำแต่สง่างามดังออกมาจากป่า
ในเวลาเดียวกันกับที่ได้ยินเสียงนี้ ผู้คนมากมายในหมู่นินจาอิวะเปลี่ยนสีหน้าทันที
เพราะพวกเขาคุ้นเคยกับเสียงนี้มาก
เจ้าของเสียงนี้เองทำให้พวกเขาต้องอับอายเมื่อไม่กี่เดือนก่อน!
หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนเห็นร่างสองร่างค่อยๆ เดินออกมาจากส่วนลึกของป่า
สีหน้าและอารมณ์ของทั้งสองแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
หนึ่งสง่างามเหมือนขุนนาง ดูเรียบเฉยและสงบ
อีกคนดุร้ายรุนแรง มีรอยยิ้มราวกับสัตว์ร้ายกำลังมองหาเหยื่อ
และสิ่งเดียวที่เหมือนกันอันสามารถเชื่อมโยงทั้งสองได้คือฮาโอริสีขาวบริสุทธิ์ มีอักษร ‘หก’ และ ‘สิบเอ็ด’ ด้านหลังพวกเขา
“เจ็ดเทพโจรสลัดเอเนลกับครอกโคไดล์…ฉันคิดว่าใครขโมยเป้าหมายของเราไป พวกแกอีกแล้ว”
ทันใดนั้นทั้งสองปรากฏตัวขึ้น มองไปยังเอเนลและครอกโคไดล์ แล้วพูดอย่างเย็นชา
เอเนลตอบโต้กลับ: “มันไร้สาระ”
“คุจิกิ เบียคุยะ และซาราคิ เคมปาจิ กัปตันของสิบสามหน่วยพิทักษ์แห่งเซเรย์เทย์ พวกแกไม่เข้าใจหลักการมาก่อนได้ก่อนงั้นเหรอ?”
การเผชิญหน้าระหว่างทั้งสองฝ่ายนั้นเกือบทำให้ตัวตนของสองร่างที่ปรากฏขึ้นใหม่ชัดเจน
การแสดงออกของคาเงะทั้งสามกับมินาโตะเริ่มเคร่งขรึมมากขึ้นกว่าเดิม
สิบสามหน่วยพิทักษ์ เจ็ดเทพโจรสลัด
นับเป็นครั้งแรกที่ทั้งสององค์กรซึ่งถูกซ่อนอยู่ในความมืดแต่ไม่เคยมีข้อมูลใดๆ ได้ปรากฏตัวขึ้นในขอบเขตการมองเห็นของทุกคนในเวลาเดียวกัน…
…………………….
