บทที่ 16 โคคุชิโบปะทะมินาโตะ!
บทที่ 16 โคคุชิโบปะทะมินาโตะ!
“เมื่อเจออสูรกินคนอย่าปล่อยมันไป…”
เห็นได้ชัดว่าเด็กหนุ่มมาถึงขีดจำกัดของตัวเองแล้ว ถึงกับพูดออกมาด้วยเสียงหอบเหมือนเครื่องเป่าลม
แต่คำพูดของเขายังคงหนักแน่น
“โง่เขลา”
บทสนทนาระหว่างทั้งสองทำให้มินาโตะตกตะลึงมาก
การพูดคุยเพียงไม่กี่คำทำให้เขาสามารถรู้ข้อมูลพื้นฐานบางอย่างได้
ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะมาจากองค์กรที่เรียกว่านักล่าอสูร
ในทางตรงกันข้าม สัตว์ประหลาดที่เรียกว่าโคคุชิโบนั้นเป็นอสูรที่ทีมนักล่าอสูรตามล่า!
สำหรับ ‘เสาหลัก’ และ ‘อสูรจันทราข้างขึ้น’ ที่อีกฝ่ายกล่าวถึง มินาโตะเดาว่าควรเป็นชื่อใช้แสดงออกถึงความแข็งแกร่ง
‘จากคำพูดของพวกเขาดูเหมือนว่าอสูรจะกินคนงั้นเหรอ? ยังมีชีวิตที่ยืนยาวมาก?’
หัวใจของมินาโตะจึงหนักอึ้ง
เพราะเขาไม่เคยคิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นในส่วนมืดของโลกนินจา
กลุ่มอสูรที่กินมนุษย์ กับองค์กรที่ต่อสู้กับอสูร!
‘ทุกปีนินจาจำนวนมากหายตัวไปในโลกนินจา บางทีอาจถูกอสูรโจมตี?’
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาคิดถึงการหายตัวไปของนินจาที่มักเกิดขึ้นในโลกนินจาทุกปี มินาโตะก็มีความคิดต่างๆ อยู่ในใจ
แต่เมื่อมินาโตะกำลังครุ่นคิด การต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายได้เริ่มต้นขึ้น!
“ลมหายใจแห่งสายฟ้า…”
มือที่สั่นเทาของเด็กหนุ่มถือดาบ ความเร็วการหายใจของเขาเต็มไปด้วยจังหวะที่อธิบายไม่ได้
เสียงหายใจเหมือนฟ้าร้อง
“กระบวนท่าที่หนึ่ง สายฟ้าฟาด!”
เมื่อคำพูดจบลง ทันใดนั้นแสงของสายฟ้าขนาดใหญ่ก็พุ่งออกมาจากร่างของเด็กหนุ่ม
สายฟ้าขนาดใหญ่ปรากฎขึ้น ส่วนโค้งของมันกระทบกับพื้นโดยรอบเป็นครั้งคราว
“บูม!”
ด้วยพลังแห่งสายฟ้า ร่างของเด็กหนุ่มดูเหมือนฉีกอากาศโดยรอบพุ่งเข้าหาโคคุชิโบด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า!
‘เสียงฟ้าร้องก่อนหน้านี้คือเขา!’
มินาโตะตระหนักได้ในขณะนี้ว่าเสียงเหมือนฟ้าร้องที่เขาได้ยินก่อนหน้านี้ไม่ได้มาจากเอเนล แต่มาจากเด็กคนนี้!
โดยเฉพาะสายฟ้าที่เกิดจากความเร็วอันรุนแรงของเด็กหนุ่มในขณะนั้น ทำให้มินาโตะตกตะลึงอย่างมาก
เขามั่นใจว่าเพียงแค่การโจมตีครั้งนี้มันเพียงพอในการฆ่าโจนินส่วนใหญ่ได้อย่างแน่นอน!
และเมื่อพิจารณาถึงอายุของอีกฝ่าย…
“ไม่ด้อยไปกว่าคาคาชิ หรือแม้แต่เป็นอัจฉริยะที่มีความสามารถสูงกว่า!”
มินาโตะอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่ง
แต่แล้วเขาเห็นอสูรที่เรียกว่าโคคุชิโบค่อยๆ ยกมือขึ้น
“ฉึบ”
เสียงดาบอันแหลมคมดูรุนแรงถูกชักออก เขาค่อยๆ ดึงดาบออกจากฝัก
จากนั้นมินาโตะจึงเห็นว่าดาบไม่เพียงแต่ขยับเหมือนสิ่งมีชีวิตเท่านั้น แต่ยังมีดวงตาปกคลุมอยู่ด้วย
ในขณะที่ดาบถูกดึงออกมา เขารู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากร่างกายของโคคุชิโบอย่างอธิบายไม่ได้!
“ฟุ่บ!”
เขาเพียงแค่โบกดาบเบาๆ แรงมหาศาลทำให้ใบดาบฉีกอากาศสร้างเสียงระเบิด
สายฟ้าฟาดจากเด็กหนุ่มที่พุ่งไปข้างหน้าด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา ถูกดาบเล่มนี้สกัดกั้นเอาไว้อย่างง่ายดาย
“ตายและกลายเป็นอาหาร ไอ้หนู นั่นคือชะตากรรมของเจ้า”
โคคุชิโบยกดาบขึ้นอย่างไม่แยแสแล้วฟันมันลง!
แต่ในตอนนั้นเอง ในที่สุดมินาโตะก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
เมื่อรู้ว่าโคคุชิโบตรงหน้าเขาคือปีศาจกินคน ควบคู่ไปกับความชื่นชมที่มีต่อเด็กหนุ่มก่อนหน้านี้ ทำให้เขาไม่สามารถเฝ้าดูเฉยๆ ได้!
“ฟุ่บ!”
คุไนตัดผ่านอากาศบินตรงไปยังโคคุชิโบ
“เคร็ง!”
โคคุชิโบยกดาบขึ้นป้องกันคุไนโดยตรง
ชั่วพริบตาต่อมา ร่างของมินาโตะปรากฏขึ้นในตำแหน่งที่คุไนบินอยู่ทันที!
เขาเตะเด็กคนนั้นออกไป จากนั้นเหวี่ยงคุไนลงมาอย่างรวดเร็ว!
“เคร็ง!”
มินาโตะจินตนาการถึงเสียงคุไนที่แทงร่างกายของอีกฝ่าย
แต่ครู่ต่อมา เขาเห็นว่าคุไนในในมือโดนวัตถุแข็งที่ไม่สามารถทำลายได้ และไม่สามารถเคลื่อนที่ไปด้านหน้าได้แม้แต่นิ้วเดียว!
ในเวลาเดียวกัน ดวงตาทั้งหกของโคคุชิโบที่ไม่มีอารมณ์ของมนุษย์ก็มองไปยังมินาโตะด้วย พร้อมเหวี่ยงดาบฟันอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว!
มินาโตะใช้คุไนต้านทานเอาไว้ได้ ทั้งสองฝ่ายเปิดฉากต่อสู้ชุลมุนทันที!
“เคร็ง!”
“ฟุ่บ!”
“ฟุ่บ!”
ร่างของมินาโตะและร่างของโคคุชิโบกระพริบในคืนอันมืดมิดโดยแทบมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
แต่หลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่รอบ มินาโตะเริ่มรู้สึกกดดันแล้ว
“พลังของสัตว์ประหลาดตัวนี้…แข็งแกร่งมาก!”
ทุกครั้งที่ดาบอสูรและคุไนปะทะกัน มินาโตะสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่มาจากอีกด้านหนึ่งของคุไน!
พลังนั้นทำให้มินาโตะตกตะลึง
เขาไม่ใช่นินจาธรรมดา แต่เป็นอัจฉริยะที่แท้จริง
พรสวรรค์ของเขาได้รับการยอมรับเป็นการส่วนตัวจากหนึ่งในนินจาในตำนานอาจารย์ของเขาจิไรยะ อัจฉริยะคนไหนๆ ต้องหน้าซีดเมื่อเปรียบเทียบกับมินาโตะ
ทักษะการต่อสู้ การคำนวณอย่างรวดเร็ว ทักษะทางกายภาพที่แข็งแกร่ง และวิชานินจาที่ครอบคลุม เขาแทบไม่มีข้อบกพร่องเลย!
แต่ในเวลานี้เมื่อเผชิญกับพลังอันไม่มีที่สิ้นสุดของอสูร มินาโตะรู้สึกกดดันอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ทักษะดาบของคู่ต่อสู้นั้นยอดเยี่ยมราวกับว่ามันถูกสร้างขึ้นจากการสะสมมาเป็นเวลาหลายร้อยปี
พลังของฝ่ายตรงข้ามนั้นแข็งแกร่งมากจนไม่อยู่ในประเภทของมนุษย์เลย
และที่สำคัญเขาไม่สามารถทำร้ายคู่ต่อสู้ได้
แม้คุไนของเขาจะฟันโดน แต่มันไม่สามารถเจาะทะลุผิวหนังของอีกฝ่ายได้!
ในการเผชิญหน้าช่วงสั้นๆ นี้ มินาโตะรู้สึกกดดันมากกว่าการต่อสู้ใดๆ ที่เคยผ่านมา!
มีรอยดาบมากมายกับเลือดอยู่บนร่างกายของเขาโดยไม่รู้ตัว แม้ไม่มีรอยไหนโดนส่วนสำคัญเลย แต่พวกมันยังทำให้เขาดูสะบักสะบอมมาก
‘ฉันไม่สามารถแข่งขันกับเขาด้วยทักษะทางกายภาพเช่นนี้ต่อไปได้’
มินาโตะคิดกับตัวเองถือโอกาสตีตัวออกห่าง
จากนั้น…
“คาถาน้ำ ระเบิดน้ำมังกรวารี!”
“คาถาสายฟ้า บอลสายฟ้า!”
หลังจากจับคู่รูปแบบคาถาน้ำกับสายฟ้ามาตรฐานแล้ว สายฟ้าจำนวนมหาศาลปะทะกับระเบิดน้ำในอากาศ ปล่อยพลังงานอันทรงพลังออกมาโจมตีโคคุชิโบ!
“คาถาไฟ…”
แต่มินาโตะยังไม่มีเวลาทำการโจมตีด้วยคาถาครั้งต่อไป…
“จันทร์แรมคืนเทพสถิต!”
แสงดาบสีแดงเข้มสับคาถาน้ำที่เต็มไปด้วยสายฟ้าเป็นชิ้นๆ นับไม่ถ้วนในวินาทีต่อมา
มินาโตะมองดูมันแล้วเห็นลำแสงดาบสีแดงมากกว่าสิบสายพุ่งออกมาจากร่างของโคคุชิโอในทันที พวกมันยื่นออกมาราวกับกระดูก!
หลังจากทำลายการโจมตีของมินาโตะได้อย่างง่ายดาย ดวงตาทั้งหกมองไปยังมินาโตะ
“ไม่ใช่นักล่าอสูร แต่เป็นนินจา?”
“อย่างไรก็ตาม มันเหมือนกันหมด”
สิ้นคำพูด โคคุชิโบค่อยๆ เก็บดาบกลับเข้าไปในฝัก
เป็นช่วงเวลาที่คู่ต่อสู้นำดาบกลับเข้าไปในฝัก มินาโตะรู้สึกถึงความหนาวเย็นทันที!
“อันตราย!”
มินาโตะสัมผัสได้ถึงความสยดสยองของการโจมตีครั้งนี้โดยสัญชาตญาณ คว้าเซ็นอิทสึด้วยมือข้างเดียวอย่างรวดเร็ว
“เทพสายฟ้าเหิน!”
ในเวลาเดียวกันโคคุชิโบดึงดาบของเขาออกมาจากฝัก
“ปราณจันทรากระบวนท่าที่แปด…”
“วงแหวนมังกรจันทรา”
ใบดาบกลับคืนสู่ฝัก ความเร็วนั้นเร็วมากจนมองแทบไม่ทัน!
ลำแสงดาบที่เหมือนพระจันทร์เต็มดวงนับไม่ถ้วนระเบิดออกมา!
……………………
