บทที่ 10 : การฆ่ากลางถนน!
บทที่ 10 : การฆ่ากลางถนน!
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ
ทันใดนั้นลูกศรแหลมคมก็ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าและเจาะหัวของเขาอย่างรวดเร็ว
วินาทีถัดมาร่างของเขาก็ล้มลงทันที
สมองของเขาปลิวว่อน….เเละเลือดจำนวนมากก็สาดกระเซ็นไปรอบๆ
หลังจากเห็นเเบบนี้, ผู้คนในสถานที่นี้ทั้งหมดก็เงียบเสียงลงทันที!
พร้อมกันนั้น, ใบหน้าของยิร์มาลาก็ซีดเซียวลงเช่นกัน
แม้ว่าเขาจะเตรียมใจไว้ก่อนหน้าเเล้ว
……แต่เมื่อช่วงเวลานี้มาถึง, เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ
"มันจบแล้ว, เราจะเดือดร้อนอย่างมากในอนาคต"
ไม่สําคัญว่าพ่อค้าข้าวคนหนึ่งจะตายไปหรือไม่ แต่คําถามคือแล้วพ่อค้าข้าวรายอื่นล่ะ?
พวกเขาทั้งหมดจะลาออกเลยหรือไม่?........เเละถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว
ช่องว่างด้านอาหารของหมู่บ้านเกรย์สโตนก็จะใหญ่มาก!
ถ้าพ่อค้าข้าวเหล่านี้หายไป…..มันก็หมายความว่าแม้ว่าพวกเขาจะมีเงิน แต่ก็ยากที่จะซื้ออาหารได้!
เว้นแต่พวกเขาจะเต็มใจที่จะไปเมืองอื่นเพื่อขอซื้อ……แต่ปัญหาคือฤดูหนาวกําลังใกล้เข้ามาและอันตรายระหว่างทางนั้นน่ากลัวมากเกินไป!
ยิ่งไปกว่านั้นช่องว่างอาหารขนาดใหญ่เช่นนี้ไม่สามารถแก้ไขได้ในการเดินทางหนึ่งหรือสองครั้ง!
นี่คือทางตัน!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ยิร์มาราก็กัดฟันทันทีและตะโกน
"ฟังข้า….ทุกคนกลับบ้านเดี๋ยวนี้, หากไม่ได้ยินคําสั่ง, จะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอก!"
ตอนนี้เขาไม่รู้จะทําอย่างไร…. จึงได้เเต่ปล่อยให้คนเหล่านี้กลับบ้านไปก่อน!
ในเวลาเดียวกันเขาก็รีบกลับมาที่ปราสาทของเรย์มอนด์อย่างรวดเร็ว
"เรียนท่านลอร์ดบารอน มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นเเล้ว.."
"เกิดอะไรขึ้น" เมื่อเห็นยิร์มารากลับมาอย่างรวดเร็ว, เขาก็สับสนเล็กน้อย!
"บอกข้าช้าๆ…ว่าเกิดอะไรขึ้น!"
"ลอร์ดบารอน, ขณะที่ข้ากําลังอ่านมาตรการภาษีใหม่ให้กับทุกคน……พ่อค้าข้าวปฏิเสธที่จะยอมรับและสร้างปัญหา, เป็นผลให้ลอร์ดพอร์ทแมนยิงเขาทันที!"
"พ่อค้าข้าว?" เรย์มอนด์ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
เมื่อเห็นว่าเรย์มอนด์ไม่ได้พูดอะไร, ยิร์มาราก็พูดต่ออย่างกระวนกระวายใจ!
"ลอร์ดบารอน, พ่อค้าข้าวเหล่านี้ล้วนทํางานร่วมกัน…..เมื่อเกิดอะไรขึ้นกับหนึ่งในนั้น มันก็เป็นไปไม่ได้ที่คนอื่นจะไม่ทำอะไร!"
"อีกอย่างภาษีของเราก็ไม่ยุติธรรมกับพวกเขา…..หากพวกเขาเลือกที่จะจากไปหมู่บ้านเกรย์สโตนของเราไป…..หมู่บ้านของเราจะมีปัญหาใหญ่อย่างเเน่นอน!"
อย่างไรก็ตามเรย์มอนด์กลับยกยิ้มอย่างดูถูกและพูดว่า
"ถ้าพวกเขาต้องการจากไป….ก็ปล่อยให้พวกเขาไป!"
"แต่ลอร์ดบารอน, ถ้าพวกเขาจากไป…..เเล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับช่องว่างอาหารในช่วงฤดูหนาว?”
“ช่องว่างนี้ใหญ่เกินไป, เเละพวกเราไม่สามารถต้านทานได้เลย!” ยิร์มารากล่าวอย่างวิตกกังวล
"เราฆ่าพ่อค้าข้าวไปคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ......เเล้วได้บุกค้นบ้านของเขาหรือยัง?"
"ถ้ายัง…..รีบไปค้นบ้านเขาเเล้วเอาอาหารทั้งหมดรวมทั้งเหรียญทองและแกนเวทย์มนตร์มาให้ข้า" เรย์มอนด์พูดอย่างใจเย็น!
เขาไม่เชื่อว่าพ่อค้าข้าวที่ร่ำรวยเหล่านั้นจะไม่มีข้าวส่วนเกิน
หากไม่มีอาหาร?....ก็เเค่ยึดบ้านของพ่อค้าข้าวเหล่านี้
ท้ายที่สุด ณ เวลานี้….ฤดูหนาวกำลังจะมาถึงแล้ว
อาหารควรนํามาเเจกจ่ายให้ทุกคน
อีกอย่างคนอ้วนเหล่านี้อาจมีเซอร์ไพรส์ให้เขาด้วยซ้ำ!
ในโลกนี้, เหรียญทองแดง, เหรียญเงิน, เหรียญทอง, และเหรียญทองม่วงเป็นสกุลเงินที่ใช้งานเเพร่หลาย……แต่ไม่ใช่สกุลเงินที่แข็งแกร่งที่สุด
แกนเวทย์มนตร์ต่างหากที่เป็นสกุลเงินที่เเข็งเเกร่งที่สุด!
ดังนั้นตราบใดที่มีคนร่ำรวยหรือมีความมั่งคั่งเล็กน้อย….พวกเขาก็มักชอบที่จะชอบเก็บแกนเวทย์มนตร์แทนสกุลเงินอื่นๆ
ดังนั้นสําหรับเขา….นี่มันเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ!
"ค้นบ้าน….ค้นบ้าน?!"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยิร์มาราก็ส่ายหน้าและพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ!
"ลอร์ดบารอน ท่านอยากทําสิ่งนี้จริงๆเหรอ?!"
"แต่ถ้าเราทําแบบนี้ เราจะไม่ทําให้เบื้องหลังพวกเขาขุ่นเคืองหรือ?”
“เบื้องหลังพ่อค้าข้าวเหล่านี้, อาจเป็นตระกูลขุนนางที่ทรงพลังหรือเหล่าเชื้อกษัตริย์ด้วยซ้ำ!”
"แล้วไง?.......อย่างไรตอนนี้ข้าก็ได้ฆ่าพวกเขาไปคนหนึ่งเเล้ว, เเค่ค้นบ้านจะเป็นไรไป" เรย์มอนด์ยักไหล่
จากนั้นเขาก็มองไปที่พอร์ทแมนด้านหลังยิร์มารา และสั่งการทันที
“พอร์ทแมน นําคนไปบุกบ้านพ่อค้าข้าวคนนั้น….ค้นหาอย่างระมัดระวังทั้งภายในและภายนอก, ถ้ามีแกนเวทย์มนตร์ให้นํามันกลับมาให้ข้าโดยเร็วที่สุด”
"รับคำสั่ง, ลอร์ดบารอน!" พอร์ทแมนรับคำสั่งเเละหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกันเรย์มอนด์ก็หันกลับมาพูดกับยิร์มาราอีกครั้ง
"ยิร์มารา, ข้าแนะนําให้เจ้ายอมรับความคิดและพฤติกรรมของข้านับจากนี้เป็นต้นไป…….มิฉะนั้นข้าจะหาคนที่เหมาะสมเเละเชื่อฟังข้ามากกว่ามาแทนที่เจ้า”
“เจ้าเข้าใจไหม?”
"เจ้าสามารถให้คําแนะนําและอธิบายความเสี่ยงได้, แต่การตัดสินใจเป็นของข้า,ไม่ใช่ของเจ้า......เจ้าเข้าใจไหม?"
เมื่อได้ยินเช่นนี้, ยิร์มาราก็ได้เเต่ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า
"ข้าทราบเเล้ว, ท่านรู้ลอร์ดบารอน…..และข้าจะแก้ไขโดยเร็วที่สุด"
“ข้าขอตัวก่อนนะครับ, ท่านบารอน)
"อืม..."
……..
หลังจากนั้นในไม่ช้า….การดําเนินการครั้งใหญ่ก็เริ่มขึ้น
สมาชิกประมาณสิบคนของกลุ่มล่าสัตว์เวทย์ซึ่งนําโดยพอร์ทเเมน รีบไปที่บ้านของพ่อค้าข้าวที่โชคร้ายเเละเริ่มบุกค้น
ในเวลาไม่ถึงชั่วโมง
การดําเนินการทั้งหมดก็เสร็จสิ้นโดยสมบูรณ์
ข้าวจำนวนมากก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเรย์มอนด์!
เมื่อมองไปที่กองเมล็ดข้าวตรงหน้า…..เรย์มอนด์ก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย!
"ยิร์มารา, เจ้าไม่ได้บอกหรือว่าหมู่บ้านเราอาหารไม่เพียงพอ…..เจ้าคิดว่าเท่านี้เพียงพอหรือไม่ ฮ่าฮ่า”
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ยิร์มาราก็นิ่งเงียบทันที
ใช่….อาหารมากมายขนาดนี้เพียงพอที่จะเลี้ยงผู้คนในหมู่บ้านเกรย์สโตนของพวกเขาได้เป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือน!
เมื่อรวมกับอาหารที่แมตต์-เยอร์มัน ซื้อกลับมาก่อนหน้านี้…..มันจะไม่มีปัญหาอย่างแน่นอนในการผ่านสองเดือนของหน้าหนาวนี้!
และที่สําคัญไปกว่านั้น
นี่เป็นเพียงข้าวจากหนึ่งในพ่อค้าข้าวรายใหญ่
ในหมู่บ้านเกรย์สโตนของพวกเขามีพ่อค้าข้าวรายใหญ่อย่างน้อยอีกสองคน……และมีพ่อค้าข้าวรายย่อยอีกสี่หรือห้าคน!
ถ้ายึดข้าวจากพวกเขาทั้งหมด
หมู่บ้านของพวกเขาคงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการขาดแคลนอาหารอีกต่อไป
มันอาจจะทำให้พวกเขามีข้าวกินจนถึงปีหน้า!
เเละเมื่อนึกถึงสิ่งนี้….เขาก็ได้เเต่ยกยิ้มอย่างขมขื่น
เขาพบเเล้วว่า, ความคิดของเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนตามเรย์มอนด์ไปบ้างเเล้ว
ถ้าเป็นเมื่อก่อน, เขาคงจะไม่กล้าที่จะมีความคิดเช่นนี้อย่างเเน่นอน!
………………..
