EP.20
“พอได้ป้ะ”
“โอ้โห! หรูกว่าคอนโดกูอี๊ก”
เมื่อถึงวันที่ขิมต้องย้ายเข้ามาอาศัยที่ร้านโปรคลับในฐานะตัวประกัน...ในฐานะพนักงานแคชเชียร์
แฟนหนุ่มก็ทำหน้าที่ขนสัมภาระมาส่งพร้อมทั้งตรวจตราห้องหับของแฟนสาวด้วยตัวเอง
“ห้องสวยเนาะขิม”
“มาอยู่เองมั้ยล่ะ”
“ขิม...” ซิมรู้ดีว่าขิมไม่ได้เต็มใจจะช่วยนัก
แต่เพราะเธอไม่ใช่คนใจจืดใจดำว่าจะไม่ช่วยเหลือ
หรืออาจเป็นเพราะคำสัญญาจากปากลูกผู้ชายว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขพวกนี้อีก หากปัญหานี้ได้รับการแก้ไขเรียบร้อย
“แล้วใครนอนที่นี่บ้าง” ซิมเปลี่ยนความสนใจหันไปถามโซ่
“ไม่มี”
“ขิมนอนที่นี่คนเดียวเหรอ”
“เออ! หรือว่ามึงจะมานอนด้วย” เจ้าของร้านมองซิมตาขวาง
จู่ๆ ก็หวงสถานที่ขึ้นมาเฉย
“เปล่า...กูแค่ถามเฉยๆ” แค่ไม่รู้จะพูดอะไรต่อเพราะบรรยากาศมันชวนอึดอัดเหลือทน
เจ้าของร้านปล่อยคู่รักสองคนใช้เวลาร่ำลากันตามลำพัง แล้วงานคืนแรกในฐานะแคชเชียร์ประจำเคาร์เตอร์เกมก็เริ่มขึ้น
เข้างานสองทุ่มเลิกงานตีสอง ความรับผิดชอบหลักก็คือแลกเหรียญ เก็บเงิน ทำบัญชี ส่งสรุปยอดขายรายวันให้โซ่
เป็นประสบการณ์ใหม่ที่ขิมไม่เคยเจอมาก่อน และมันก็ไม่ดูสุ่มเสี่ยงเหมือนงานพิเศษที่เคยรับจากพริตตี้มะนาวด้วย
“เจ้ขิม!”
“อืม! ว่าไงติก”
“เจ้เรียนปีไหนแล้ว แล้วก็คณะอะไรเหรอ”
“ปีสี่สถาปัตย์ เอกตกแต่งภายใน”
“เจ๋งอะ...”
กระติก_พนักงานทำความสะอาดกะกลางวันประจำร้านโปรคลับ เพื่อนร่วมงานของขิม เป็นเด็กสาวอายุน้อยที่ไม่ได้เรียนต่อเพราะต้องออกมาทำงานเลี้ยงดูตัวเองและครอบครัว
กระติกมองขิมด้วยความชื่นชมผสมอิจฉา
“ติก! การเรียนมันสำคัญนะ”
“ติกไม่มีทั้งเงินและเวลา”
“กศน.ก็ไม่ได้แพงนะ เรียนแค่อาทิตย์ละวันเอง อย่างน้อยๆ ให้ได้วุฒิม.หก ติกอายุยังน้อย ยังมีโอกาส เผื่ออนาคตได้เจอช่องทางมีอาชีพ มีรายได้ที่มากขึ้น” ความสนิทของสองสาวเกิดขึ้นเร็วมาก
เพราะกระติกเป็นเด็กพูดเก่ง อัธยาศัยดี เจอกันวันแรกที่ถามนู้น ถามนี่ไม่หยุด
“เลิกงานจากที่นี่ติกก็ไปรับจ้างอีกสองงาน เวลานอนยังไม่พอเลยเจ้”
“เอาน่ะ! อดทนเรียนอีกไม่กี่ปี เชื่อพี่นะ”
ถ้าคนเรามัวแต่อิจฉาคนอื่นที่เขาเกิดมาพร้อมทรัพย์สมบัติของพ่อแม่ก็คงไม่เป็นอันทำมาหากิน
ดูอย่างเพื่อนร่วมสถาบันจอมขี้เก๊กและหน้านิ่ง โซ่ยังเป็นเจ้าของธุรกิจในวัยเพียงเท่านี้
อาชีพเทาๆ ที่ไม่ได้ขาวสะอาดแต่ก็ถือว่ารู้จักทำมาหากิน ไม่ได้ถือว่าเกิดมารวยแล้วจะผลาญเงินทองพ่อแม่ทิ้งไปวันๆ
“จะเรียนมั้ย เดี๋ยวเฮียส่งเอง”
“จริงเหรอเฮียโซ่”
“อืม”
ความประทับใจและประหลาดใจเล็กๆ เกิดขึ้นในเช้าวันถัดมา
ทาวโฮมสูงสี่ชั้นในเวลาเจ็ดโมงกว่า จริงๆ แล้วควรจะมีขิมอยู่แค่คนเดียว
“เฮียนอนที่นี่เหรอ”
“อืม”
“ฮะ...” ขิมไม่คิดว่าจะมีอีกคนนอนค้างที่นี่
ก็ไหนว่าจะมีแค่ขิมคนเดียวที่นอนค้าง แล้วแม่บ้านกระติกจะมาทำความสะอาดในตอนเช้า
“จะไปมอยัง”
“ทำไมเหรอ”
“เดี๋ยวรถติด...ป้ะ!”
อีกครั้งที่โซ่สร้างความประหลาดใจให้กับขิม ผู้ชายหน้านิ่งที่ชอบทำตัวแปลกๆ และไม่สามารถคาดเดาความคิดได้
“ไม่เป็นไร ขิมไม่รีบ”
“เหรอ แล้วกินไรอะ”
“ข้าวหมูทอด”
“มีอีกมั้ยขอกินด้วย”
“แต่มันมีกระเทียมนะ”
“กินได้”
...
กินได้จริงๆ และอร่อยมาก ชายหน้านิ่งตักหมูหมักทอดกระเทียมกินกับข้าวสวยร้อนๆ ใส่ปากจนเกลี้ยงจาน ไม่เหลือสักเม็ด
ดูเหมือนว่านอกจากซิมแล้วจะมีอีกคนที่ชื่นชอบเมนูนี้
“ป้ะ” ปกติอยู่คอนโดคนเดียวตื่นมาก็จะมีแค่คอนเฟลกกับนมรองท้องแล้วไปเติมมื้อหนักที่มหาวิทยาลัย
แต่เพราะกลิ่นหมูทอดกระเทียมมันรอยฟุ้งไปถึงชั้นบน มันไม่ได้ปลุกแค่โซ่แต่มันปลุกน้ำย่อยในกระเพาะให้ร้องโครกคราก
ไม่ได้ตื่นเจ็ดโมงมานานเท่าไรแล้ว
“ฮะ”
“จะไปมอกี่โมง”
“เดี๋ยวเราไปเอง...//เร็วๆ นะ”
“ฮะ”
เจ้าของร้านโปรคลับวางแก้วน้ำที่ดื่มจนหมดคว้ากุญแจรถแล้วเดินจากไป ส่วนขิมก็ไม่อาจปฏิเสธได้เธอจึงได้แต่คว้ากระเป๋าผ้าใบใหญ่วิ่งตามไปแบบงงๆ
ระหว่างทาง...
“แล้วนี่เลิกเรียนกี่โมง”
“วันนี้ขิมแค่มาส่งงานไม่มีเรียน”
“แล้วจะกลับกี่โมง”
“เดี๋ยวเสร็จแล้วก็กลับเอง”
“จะด่าว่าเสือก?”
“เปล่าๆ ไม่ใช่” ระหว่างทางที่อาศัยรถซีดานราคาเจ็ดหลักไปยังสถาบัน
ขิมไม่เข้าใจตัวเองว่าเพราะอะไรเธอถึงต้องวิ่งขึ้นรถโซ่มาด้วยตามคำที่เขาเรียก
“จะได้กลับพร้อมกันไง”
“คือขิมไม่รู้จะเสร็จธุระกี่โมง”
“ไลน์บอกด้วยแล้วกัน”
“อืม...ฮะ!?”
มือบางงัดมือถือรุ่นเคยฮิตในอดีตขึ้นมากดดู
ขิมมั่นใจว่าไม่เคยมีคอนแทกต์ระหว่างเธอกับโซ่
Ping!
คนหน้านิ่งเห็นว่าขิมปาดนิ้วขึ้นลงไปมาคงเพราะหาไลน์เขาไม่เจอ เจ้าตัวก็เลยส่งสติ๊กเกอร์รูปนาฬิกามาทักทาย แอบสื่อความหมายเบาๆ อย่าให้รอนาน
นิ้วเจ้ากรรมเผลอกดรูปโพรไฟล์ของชายหนุ่มหล่อลากยิ้มแบบกระชากใจขึ้นมา รอยยิ้มมุมปากดูเจ้าเล่ห์แต่ก็มีเสน่ห์เหลือรับประทานนั้น เพิ่งเคยเห็นมันประดับอยู่บนใบหน้าพ่อหนุ่มจอมขี้เก๊ก
แต่งกายด้วยสไตล์ All Black ทั้งตัว เสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมยกแถว อวดกล้ามอกแน่นๆ จุกเล็กสีชมพู ซิกแพคหกก้อนเรียงรายเป็นระเบียบ ร่องเอว v shape เซ็กซี่แบบที่ขิมเห็นแล้วแอบกลืนน้ำลายซะเสียงดัง...อึก!
