บทที่ 239: เหนือใต้พิภพ
ที่จุดสูงสุดของ ภูเขารกร้างโบราณ หิมะตกหนักขึ้นเรื่อยๆ เกล็ดหิมะที่กระพือเหมือนขนห่านที่ปลิวไสวในอากาศปกคลุมคนสองคนที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างถ้ำโบราณบนหน้าผาราวกับรูปปั้นน้ำแข็งสองตัว เกล็ดหิมะที่มีรอยด่างปกคลุมตัวหมากรุกบนกระดานหมากรุก เหลือเพียงโต๊ะหินสั้นๆ วังวนสีดำเปิดออก และจากหมอกของยมโลก ลำ...
