บทที่ 357-358
บทที่ 357 อวี่จื้อ ข้าขอโทษ หลิงอวี่จื้อนั่งอยู่บนขอบเตียงอย่างว่างเปล่า จ้องมองเซียวเยี่ยนที่อยู่บนเตียงตาไม่กะพริบ นางโง่เขลายิ่งนัก เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงนี้ ก่อนหน้านี้ถึงกับมิสังเกตเห็นว่าเขากำลังจะฝืนทนไม่ไหวด้วยได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก "อวี่จื้อ เจ้าอย่าได้ทุกข์ใจไป จักต้องมีหนทางเป็นแน่ ข้...
