บทที่ 295-296
บทที่ 295 ที่แท้เซียวเยี่ยนสำคัญต่อตัวนางถึงเพียงนี้ “นี่ธรรมดายิ่งนัก” หลิงอวี่จื้อหัวร่อออกมาเสียงดัง “ตัวข้าเหม็นหรือไม่? มารดาข้าอาบน้ำอีกครั้ง ข้ายังไม่ได้อาบน้ำเลย?” “มิมีกลิ่น” “เช่นนั้นข้าย่อมวางใจแล้ว ข้าจักได้กอดเจ้าแนบชิดขึ้นอีกหน่อย” เซียวเยี่ยนหัวเราะมิได้ร้องไห้มิออกอยู่หน่อย ๆ โอบกอดห...
