บทที่ 186: ตามนักพรตซือมู่เพื่อนำศพออกไป
บทที่ 186: ตามนักพรตซือมู่เพื่อนำศพออกไป ซูโม่นั่งขัดสมาธิบนห้องใต้หลังคา ยังคงรู้สึกถึงกลิ่นหอมหวานจากเมื่อคืนที่ยังคงอยู่ในรูจมูกของเขา เขากลืนสายหยางบริสุทธิ์ และลืมตาขึ้นช้าๆ “หูฉีเยว่…” เขาพึมพำเบา ๆ พลางจ้องมองที่หลังมือของเขา มีรอยดอกท้อสีชมพูบนมือของเขา ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่หูฉีเยว่ทิ้งไว้ เ...
