บทที่ 171 : เนลม์ไฮมฟ์ (1-1)
บทที่ 171 : เนลม์ไฮมฟ์ (1-1)
ฉันวางเอกสารไว้ในลิ้นชักแล้วล็อคมันอย่างแน่นหนา
ฉันหยิบดาบและโล่ที่พิงกำแพงขึ้นมา นาฬิกาบอกเวลา 20:27 น. นายท่านยังคงเชื่อมต่ออยู่ในพิกมีอัพ
[นายท่าน บัญชีอื่นกำลังร้องขอการโอนย้ายฮีโร่ในรอยแยกของมิติ!]
[จะนำนายท่านเข้าสู่ห้องรอนี้ในไม่ช้า ท่านยอมรับหรือไม่?]
[ใช่ (เลือก) / ไม่ใช่]
[เปิดรอยแยกของมิติสำหรับบัญชี 'ดินแดนที่ 07'!]
[กัปตัน 'มิซิกัส (★★★★★)' กำลังขอการแลกเปลี่ยนกับนายท่าน]
[คำขอ – 1,500 อัญมณี]
หน้าต่างแลกเปลี่ยนปรากฏบนหน้าจอควบคุมของนายท่าน
การแลกเปลี่ยนนี้ใช้เพื่อเรียกชำระเงินสำหรับบริการฝึกฝนในเนลม์ไฮมฟ์ ในไม่ช้ากระเป๋าหนังที่บรรจุอัญมณีสีน้ำเงินก็ปรากฏขึ้นในหน้าต่างแลกเปลี่ยน
ฉันออกจากห้อง เหลือบมองหน้าจอจากหางตา
นอกจากอุปกรณ์ของฉันแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องเตรียมอีก ที่เนลม์ไฮมฟ์จะมอบทุกสิ่งที่ฉันต้องการมาให้เอง ขณะที่ฉันเดินออกไป ฉันก็พบเจนน่าและอารอนอยู่ที่ทางเดิน
"พร้อมไหม?"
"ฉันพร้อมแล้ว"
“ผมก็เหมือนกัน”
ฉันพยักหน้า
พวกเขาไม่มีอุปกรณ์อะไรพิเศษ มีแค่ธนู หอก และกริชสองสามเล่ม
เราออกจากที่พัก รอยแยกของมิติเปิดอยู่ข้างประตูหน้าจัตุรัสชั้นสอง ใบหน้าที่คุ้นเคยบางส่วนปรากฏให้เห็นใกล้ประตูที่เปิดอยู่
“จะไปตอนนี้เลยเหรอ?”
อีดิส และโรเดอริก
“ถ้าพวกนายไม่อยู่ ที่นี่มันคงจะน่าเบื่อแย่”
“เราจะรอ”
แม้แต่เวคิส เนเรสซ่า และออลก้า
ฮีโร่ทั้งหมดบนชั้นสองมารวมตัวกัน
“เป็นการมาส่งที่มีคนค่อนข้างเยอะเลยทีเดียวนะ”
ฉันยิ้ม
“อย่าสร้างปัญหาอะไรล่ะ ในอนาคตเรื่องแบบนี้อาจจะเกิดบ่อยขึ้นนับจากนี้เป็นต้นไป”
การส่งฮีโร่ไปยังสถานที่อื่นนอกเหนือจากห้องรอไม่ใช่เรื่องแปลก ตอนนี้ฮีโร่เกือบทั้งหมดต่างติดอยู่ที่นี่ แต่เมื่อเราปีนขึ้นไปบนหอคอยและมิติต่างๆ เข้าร่วมหอคอยมากขึ้น ก็จะมีเรื่องอะไรเช่นนี้บ่อยขึ้นอีก
“นายบอกว่านายหนึ่งเดือนใช่ไหม? แน่ใจใช่ไหม?”
“ฉันไม่สามารถรับประกันได้หรอก มันอาจจะช้าหรือเร็วก็ได้”
"ฉันกังวลนิดหน่อย จะเกิดอะไรขึ้นถ้านายไปอยู่ที่อื่นเลยล่ะ?”
ออลก้าพูดตะกุกตะกัก
“เธอก็ไปค้นคว้าหาข้อมูลได้ในขณะที่ฉันไม่อยู่ไงล่ะ”
“เอ่อ แต่มัน...”
“อีดิส จับตาดูเธอให้ดี เธอคงจะแอบอู้แน่ถ้าฉันไม่อยู่”
"ได้"
หากไม่มีสมาชิกหลัก การขึ้นไปบนหอคอยจะล่าช้า มีงานหลายอย่างที่กองอยู่ข้างใน ฉันได้บอกอีดิสเกี่ยวกับงานที่ฮีโร่แต่ละคนควรจะทำแล้ว
"ดูแลตัวเองให้ดี กลับมาอย่างปลอดภัยนะ"
อีดิสที่ยืนอยู่เป็นคนสุดท้ายได้ยื่นมือมาหาฉัน
เราจับมือกัน ฉันรู้สึกอึดอัดแปลกๆ
เจนน่าที่เฝ้าดูอีดิสพูดขึ้น
“เราจะกลับมาใช่ไหม?”
“อย่ากังวลกับสิ่งที่ไม่จำเป็นเลยน่า เราไปแค่ชั่วคราวเท่านั้น”
เราเข้าสู่รอยแยกของมิติไป
ทางเดินตรงทอดยาวออกไปต่อหน้าเรา ในระหว่างที่เราเดินไปอย่างสบายๆ ไอเซลล์ก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับแสงที่คุ้นเคยของเธอ
[ท่านฮาน!]
"มีอะไรเหรอ?"
ดวงตาของไอเซลล์บวมและแดง เธอเช็ดตาด้วยผ้าเช็ดหน้าสีขาว น้ำเสียงของเธอสั่นเทา
[ฉันได้ยินข่าวลือแปลกๆ มา! ว่าท่านจะไม่กลับมาจากเนลม์ไฮมฟ์เหรอ? นี่มันไม่เป็นความจริงใช่ไหมคะ!]
“ใครเป็นคนกระจายเรื่องไร้สาระแบบนี้กัน”
[หา ไม่ใช่เหรอคะ?!]
ดูเหมือนข่าวลือจะแพร่กระจายไปแล้ว
ฉันส่ายหัวและก้าวไปข้างหน้า
"ไม่ต้องกังวล ฉันจะพาเขากลับมาอย่างปลอดภัยเอง”
เจนน่าปลอบใจไอเซลล์โดยโอบแขนเธอไว้
[จริงหรือ? ฉันไว้ใจเธอนะ! ถ้าคนพวกนั้นพาเขาไปมันก็จบสิ้นกันแล้ว! พวกเขมันาเป็นกลุ่มโจร เผด็จการ พวกเขามันมัน…]
ฉันดึงแก้มไอเซลล์
“ฉันขอโทษที่แกล้งเธอนะ”
[ไม่นะ! คือว่าฉันไม่ได้จะด่าท่านโลกิสักหน่อย…แต่ว่าช่วยสัญญากับฉันก่อนนะคะ!]
ไอเซลล์ยื่นนิ้วก้อยของเธอออกมา
ถ้าฉันปฏิเสธ เธอก็คงพร้อมที่จะหลั่งน้ำตาออกมาแน่
'จมูกของเธอแดงไปหมดแล้ว'
ฉันวางมือบนหน้าผากของฉัน
เมื่อฉันเกี่ยวก้อยสัญญากับเธอ ใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยน้ำตาของไอเซลล์ก็สดใสขึ้น
[เอาเป็นว่าท่านสัญญาแล้ว เพราะงั้นท่านก็รีบกลับมานะคะ!]
“อืม เพราะงั้นหยุดงอแงได้แล้วล่ะ”
[งั้นฉันจะรอนะคะ!]
ด้วยเหตุนี้ ไอเซลล์จึงเปล่งแสงสว่างออกมาและหายตัวไป
อารอนหัวเราะเบาๆ
“พี่น่าจะเป็นคนเดียวที่นางฟ้าตัวน้อยนั้นปฏิบัติแบบนั้นด้วยล่ะมั้งครับ”
เราเดินต่อไปตามทางเดินตรง
ที่ทางตันของรอยแยกของมิติ มีบางสิ่งที่ผิดปกติเกิดขึ้น
สิ่งนั้นมันมีขนาดประมาณ 20 เมตร มันเป็นอะไรบางอย่างสีดำเงาลักษณะเหมือนเรือที่มีการตกแต่งด้วยสีทองเป็นรูปแพะภูเขาบนหัวเรือ ซึ่งมันเป็นโมเดลเรือเหาะของเนลม์ไฮมฟ์
“ว้าว นี้มันเจ๋งมากเลยไม่ใช่เหรอ?”
เจนน่ายิ้ม
“เธอรู้จักเรือบินไหม?”
“รู้จักสิ ฉันได้ยินเรื่องนี้มาจากพ่อของฉัน เขาบอกว่ามันมีเรือบินอยู่บนท้องฟ้าด้วย”
“ฉันเคยเห็นมาก่อนเหมือนกัน แต่ฉันขี่มันไม่ได้ เพราะมันเป็นสิทธิพิเศษของพวกขุนนางเท่านั้น”
“เป็นแบบนั้นเหรอ?”
ดูเหมือนว่าแม้แต่ในทาวน์เนียก็มีแนวคิดเรื่องเรือเหาะอยู่
หากไม่มีสิ่งนี้ในทาวน์เนีย เราก็คงไม่สามารถหาฮีโร่ที่เป็นวิศวกรมาสร้างมันได้แน่
ในเรือเหาะ
เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังก้อง
“คุณคือ ฮาน เจนน่า และอารอน จากทาวน์เนียใช่ไหม?”
ฉันพยักหน้า
แกร๊ก
เสียงบันไดเลื่อนลงมาตามเสียงกลไกจากราวจับเรือ
“นี่มันดูต่างไปจากสิ่งที่ฉันเคยเห็นมากเลยนะ”
“มันเป็นรุ่นใหม่หรือเปล่า?”
“ดูเหมือนว่าจะเป็นแบบนั้นนะครับ”
อารอนกับเจนน่าคุยกันอยู่ข้างหลังฉัน
"ไปกันเถอะ"
ฉันก้าวขึ้นบันไดไปด้านบนเรือเหาะ
[นายท่าน เริ่มการเคลื่อนย้ายได้!]
[ฮีโร่ที่ถูกส่งไป – 'ฮาน (★★★)' 'เจนน่า (★★★)' 'แอรอน (★★★)']
[พิกัดภูมิภาค – เนลม์ไฮมฟ์ (101.***.***.***)]
[ประเภท – การฝึกฝน]
[ระยะเวลา – 10 วัน]
[※ แจ้งเตือน!]
[นับตั้งแต่ช่วงเวลาที่ส่งฮีโร่ออกไป ความเกี่ยวข้องของฮีโร่จะเปลี่ยนเป็น 'เนลม์ไฮมฟ์' ชั่วคราว]
[คุณยอมรับหรือไม่?]
[ใช่ (เลือก) / ไม่ใช่]
กระบวนการแลกเปลี่ยนสิ้นสุดลงแล้ว
วังวนแห่งมิติด้านหลังเรือเหาะเริ่มส่องแสงสีฟ้า ขณะที่ฉันก้าวเท้าลงที่ขั้นแรกของราวบันได ก็มีหญิงสาวในชุดสีดำเดินเข้ามาหา
"ยินดีต้อนรับ! ฉันไลเดล ผู้นำทางพวกคุณสู่เนลม์ไฮมฟ์”
