บทที่ 159-160
บทที่ 159 นางคือยารักษาโรคของเขา ภายในจิตใจของหลิงอวี่จื้อขาวโพลนราวกับคลื่นไฟฟ้าในสมองลัดวงจร ตอนนี้นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนกำลังทำอะไรหรืออยู่ที่ใด หลังจากเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เซียวเยี่ยนก็ยอมปล่อยให้นางเป็นอิสระ ขณะที่ใบหน้าของหลิงอวี่จื้อเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ จากนั้นนางก็ถอยหลังไปสองสามก้าว “เซียวเยี่ยน...
