บทที่ 115-116
บทที่ 115 น่าสมเพชยิ่งนัก “แล้วหากเจ้าตายเล่า?” เฉินหนิงซวงเผยรอยยิ้มเยือกเย็น เส้นขนของหลิงอวี่จื้อลุกชันไปทั้งร่าง เฉินหนิงซวงคงไม่คิดจะฆ่านางจริง ๆ ใช่หรือไม่! นางเสียสติไปแล้ว เฉินหนิงซวงจ้องเขม็งไปยังหลิงอวี่จื้อ เพียงเพราะต้องการเข้าใกล้ท่านผู้แทนพระองค์ นางถึงกับต้องฆ่าแกงกันเลยหรือ เฉินหนิงซ...
