ตอนที่แล้วนักรบพันธุ์ผสม บทที่ 519 - รีบจับเอาไว้! อย่าให้มันหนีไปได้!!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปนักรบพันธุ์ผสม บทที่ 521 - ฟลินท์! ตื่นมาทำงานเดี๋ยวนี้!

นักรบพันธุ์ผสม บทที่ 520 - หา! ว่ายังไงนะ!?


“บอกมา! ต้องทำยังไงต่อ?”

หลังจากที่เทเลพอร์ตมาดักหน้าโลหะทรงกลมเอาไว้ได้ เดวิดก็เอ่ยถามออกมาเสียงเรียบ

“ชิปหลักของฉันอยู่ที่ข้อมือซ้ายนาย เพราะฉะนั้น! ใช้มันแตะเจ้านั่นเอาไว้ก็พอ แล้วฉันจะปล่อยสัญญาณคลื่นความถี่ที่เหมาะสมออกไปจัดการกับนาโนบอทพวกนั้นเอง พอทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว นายก็แค่ต้องส่งมันเข้าไปในโลกใบเล็ก ฉันจะดำเนินกระบวนการขั้นถัดไปในนั้น” เฮเซลตอบกลับออกมาทันที

“ไม่มีทาง! ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่มีทางแตะต้องมันเป็นอันขาด” เดวิดส่ายหัวดิก

“ที่ผ่านมาฉันไม่เคยขอร้องอะไรจากนายเลยใช่มั้ย? ครั้งนี้เป็นครั้งแรก นายทำให้ฉันหน่อยไม่ได้หรือยังไง?”

เดวิดเม้มปากแน่น สายตามีความลังเลเล็กน้อย แต่ก็ขยับพุ่งเข้าไปหาเจ้าลูกกลมที่กำลังหมุนวนเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ในที่สุด

ดูเหมือนว่ากลไกการป้องกันตัวของไบโอนาโนบอทจะทำงานอย่างอัตโนมัติเมื่อรู้สึกว่ามีภัยคุกคาม มันหยุดหมุนตัวอย่างฉับพลันและกลายสภาพเป็นโลหะเหลวอีกครั้ง แน่นอนว่ามีเสียงกรีดร้องแสบหูพร้อมกับหนามแหลมจำนวนมากที่โจมตีออกมาในเวลาเดียวกัน แต่! หนามพวกนั้นพุ่งจากทางด้านหน้าเท่านั้น ร่างของเดวิดกระพริบหายไปปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของเหลวสีเงินลูกกลม พร้อมกับวางมือซ้ายทาบลงไปอย่างรวดเร็ว

เฮเซลทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างมีประสิทธิภาพเหมือนเช่นเคย เดวิดรู้สึกว่ามือของตัวเองสั่นเล็กน้อย คลื่นสัญญาความถี่บางอย่างพุ่งผ่านฝ่ามือออกไปสัมผัสคลอบคลุมกลุ่มของไบโอนาโนบอททั้งหมดเอาไว้ในพริบตา หนามแหลมที่พุ่งออกไปถูกดึงกลับมารวมกลุ่มเป็นทรงกลมที่สมบูรณ์เหมือนเดิม ก่อนที่จะใช้เวลาไม่นานนักกลายเป็นก้อนโลหะแข็งสีเงินอีกครั้ง

เดวิดรีบส่งมันเข้าไปในโลกใบเล็กอย่างไม่รอรี ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกออกมาเบา ๆ

“ขอบคุณมาก! ที่เหลือจากนี้ไปฉันจัดการเองได้แล้ว” เสียงของเฮเซลดังขึ้นอีกครั้ง มันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ

เขาพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการส่งสัญญาณว่าจะทำอะไรก็ทำ แต่แล้ว! คิ้วของเดวิดก็ขมวดแน่นติดกันทันที เดี๋ยวนะ! ทำไมบางอย่างมันไม่ค่อยจะถูกต้องนัก

“หยุดก่อน! เธอเข้าไปในโลกใบเล็กได้อย่างนั้นหรือ? เข้าไปด้วยตัวเองได้ยังไง!?” สายตาของเขาเริ่มเย็นชาขึ้นมาเล็กน้อย

“ใช่! มันง่ายจะตาย เจ้าดำนั่นก็ทำได้เหมือนกันนั่นแหละ” เฮเซลตอบกลับมาเหมือนกับเป็นเรื่องปกติ

“หา! ว่ายังไงนะ!!” เดวิดสะดุ้งออกมาสุดตัว เจ้าฟลินท์ก็เข้าไปด้านในได้ด้วยตัวเองเหมือนกันอย่างนั้นหรือ?

ร่างของเขาหายวับไปในทันที บนอากาศเหลืออยู่เพียงลูกแก้วที่มีลวดลายสีดำปกคลุมลอยอยู่เท่านั้น เดวิดรีบพาตัวเองเข้ามาในโลกใบเล็ก สิ่งแรกที่เขาทำคือการพุ่งเข้าไปตรวจสอบแหวนเก็บของที่เพิ่งได้มาจากผู้ก่อสวรรค์ทั้ง 3 คน และเมื่อพบว่าคลื่นสมองที่ใช้ผนึกมันเอาไว้ยังอยู่ดี ลมหายใจที่แสดงถึงความโล่งอกก็ถูกระบายออกมา ดูเหมือนว่าเจ้าตัวตะกละนั่นยังไม่ได้บุกเข้าไปขโมยอะไรออกมากิน

เดวิดกลับออกมาสู่โลกภายนอกอีกครั้ง แหวนทั้ง 3 วงถูกนำติดตัวออกมาด้วย เขาไม่วางใจที่จะเก็บมันเอาไว้ในโลกใบเล็กอีก คลื่นสมองถูกเสริมความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว กันเอาไว้ดีกว่าจะมานั่งล้อมคอกหลังจากวัวหายไปแล้ว ไม่สิ! เจ้าตะกละนั่นเคยขโมยวัวไปกินฝูงใหญ่แล้วด้วยซ้ำ

หลังจากที่เงยหน้าขึ้นมองสังเกตไปรอบทิศทาง ตรวจสอบตำแหน่งที่อยู่ของตัวเองกับแผนที่การเดินทางคร่าว ๆ แล้วรีบเทเลพอร์ตเคลื่อนย้ายตัวเองให้กลับเข้าสู่เส้นทางที่ถูกต้องทันที

.....

หลังจากเก็บเมกะตันเบลดกลับเข้าไปในแหวนเรียบร้อยแล้ว เดวิดก็ยืนมองผลงานของตัวเองด้วยความพึงพอใจ ตอนนี้เขาอยู่ที่เทือกเขาขนาดใหญ่ไม่ไกลจากชายของทวีปแห่งนี้มากนัก แน่นอนว่ามันเป็นสถานที่ที่เรือเหาะของทางสถาบันจะบินผ่าน และเมื่อคำนวณเวลาแล้ว ยังเหลืออีกเกือบ 5 วันเต็มกว่าที่พวกเขาจะเดินทางมาถึง เดวิดทำเวลาได้ดีไม่น้อยเลยทีเดียว

ด้านหน้าของเขาคือหลุมขนาดใหญ่ที่เพิ่งใช้เมกะตันเบลดขุดสร้างขึ้นมา ด้วยน้ำหนักและความแหลมคมของมัน ภูเขาหินถูกทะลวงเป็นหลุมลึกอย่างง่ายดายเหมือนกับการใช้ช้อนร้อน ๆ ตักเนยนิ่ม ๆ เดวิดจะใช้สถานที่แห่งนี้เก็บตัวแก้ปัญหาเมล็ดพันธ์สายฟ้าของตนเอง ด้วยระยะทางที่หนีออกมาได้ไกลขนาดนี้ เขาไม่คิดว่าจะมีใครตามมาพบได้ในระยะเวลาอันสั้นอย่างแน่นอน!

เดวิดลอยตัวลงมันนั่งขัดสมาธิอยู่ที่ก้นหลุมลึกทันที หลังจากที่หยิบเลือดออกมาดื่มเพื่อฟื้นฟูร่างกายจากอาการบาดเจ็บเพราะการเทเลพอร์ตอย่างต่อเนื่องเรียบร้อย เขาก็นั่งหลับตาลงครุ่นคิดหาวิธีจัดการกับระเบิดเวลาที่อยู่ในร่างกายของตนอย่างไม่รีรอ แม้ว่าร่างกายจะเริ่มชินชากับสายฟ้าเป็นอย่างมากแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าการปะทุแต่ละครั้งจะทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน บางทีการที่เดวิดส่งพลังงานเข้าไปจำนวนมากเพื่อทำลายมันในครั้งนั้นจะให้ผลที่กลับกันเลยก็ได้ ไม่เพียงแค่มันจะไม่เสียหาย ตรงกันข้าม! มันทำงานได้ดีและรุนแรงขึ้นอีกอย่างไม่น่าเชื่อเลย

เลือดและพลังงานในร่างกาย! เจ้าเมล็ดพันธุ์สายฟ้าใช้ 2 สิ่งนี้เป็นตัวกระตุ้นการทำงานของมัน และเป็น 2 สิ่งที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตอยู่ในโลกที่โหดร้ายใบนี้ของเดวิดด้วยเช่นกัน เขาหยุดสร้างพลังงานไม่ได้ เช่นเดียวกับเลือดที่ต้องหมุนเวียนหล่อเลี้ยงไปทั่วร่างกาย เซลล์ทุกเซลล์ต้องการให้เลือดนำพลังงานที่จำเป็นไปส่งให้ และนั่นกลายเป็นช่องทางให้พลังของสายฟ้าเดินทางผ่านไปทำลายพวกมันเช่นกัน

เดวิดหันมานั่งคำนึงถึงสิ่งที่ตัวเองทำได้เกี่ยวกับการควบคุมเลือดและพลังงานในร่างกาย เขายืดหรือเร่งเวลาในการปะทุของสายฟ้าได้จากการควบคุมอัตราการไหลเวียนเลือด เขาสามารถเร่งความเร็วของเลือดที่ออกจากหัวใจดวงที่ 2 เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้การระเบิดตัวของสายฟ้าทำอันตรายกับหัวใจทั้ง 2 ดวงโดยตรงได้  แต่เดวิดไม่สามารถจัดการกับพลังทำลายล้างที่เกิดขึ้นได้อย่างสมบูรณ์ ยังต้องปล่อยให้มันไหลวนไปช็อตทำลายทั่วร่างกายอยู่ดี

อัตราการหมุนเวียนเลือดในร่างกายของเดวิดสูงขึ้นอย่างฉับพลัน ประกายไฟแปลบปลาบเกิดขึ้นทั่วร่างกายหลังจากนั้นไม่ถึง 1 วินาที คิ้วของเขาขมวดติดกันพร้อมกับกรามที่ขบติดกันแน่น อัตราการไหลเวียนเลือดที่ชะงักลงไปถูกกระตุ้นอย่างรุนแรงครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดเดวิดก็ถึงขีดจำกัด หลังจากที่กระตุ้นให้สายฟ้าปะทุขึ้นอย่างต่อเนื่อง 4-5 ครั้ง เขาก็ต้องรีบลืมตาขึ้นมาคว้าเหยือกเลือดดื่มเข้าไปจนเกือบเกลี้ยง ผิวหนังทั่วทั้งตัวไหม้เกรียมและเต็มไปด้วยควันที่ลอยคลุ้ง แต่! การทดลองครั้งนี้ได้รับข้อมูลที่น่าพึงพอใจกลับมา!

ระยะเวลาที่เมล็ดพันธุ์สายฟ้าปะทุส่งพลังออกมาสั้นเพียงเสี้ยวของเสี้ยววินาทีเท่านั้น เลือดที่มีพลังทำลายล้างของสายฟ้าบรรจุอยู่ในช่วงเวลานั้นมีปริมาณไม่มากนักเลย ถ้าเดวิดจำกัดปริมาณเลือดที่ปนเปื้อนได้ ก็จะสามารถกำจัดความเสียหายที่จะเกิดขึ้นได้เช่นกัน

ความทรงจำครั้งที่เขาบีบอัดคลื่นทำลายล้างเอาไว้ในมือขวาแวบเข้ามาในหัวทันที ไอเดียอันบรรเจิดผุดขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย รอยยิ้มบาง ๆ เริ่มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้า ในที่สุดเดวิดก็คิดวิธีที่จะจัดการกับปัญหาอย่างเบ็ดเสร็จได้แล้ว ความยุ่งยากเดียวที่เหลืออยู่ก็คือ มันจะทำได้ดั่งที่คิดเอาไว้หรือไม่นั่นเอง!!

สมาธิของเขากลับไปอยู่ในร่างกายของตัวเองอีกครั้ง เส้นเลือดแดงที่อยู่รอบ ๆ หัวใจถูกตรวจสอบอย่างละเอียด และในที่สุด เดวิดก็หยุดพิจารณาเส้นเลือดฝอยเส้นหนึ่งที่แยกออกมาจากหลอดเลือดแดงใหญ่บริเวณหน้าอกด้านซ้ายของตน มันอยู่ห่างจากหัวใจทั้ง 2 ดวงออกมาเล็กน้อย และเป็นเส้นเลือดที่หล่อเลี้ยงกล้ามเนื้อหน้าอกไม่ได้เกี่ยวข้องกับอวัยวะที่สำคัญอะไร เขาตัดสินใจได้ในที่สุด ตกลงเป็นตรงนี้แหละ น่าจะเหมาะสมที่สุดแล้ว

เส้นเลือดเล็ก ๆ นั่นระเบิดตัวออกและถูกสร้างขึ้นใหม่ทันที สมาธิทั้งหมดของเดวิดถูกใช้ควบคุมทักษะการฟื้นฟูฉับพลันของตัวเองอย่างเต็มกำลัง เขาเคยควบคุมการฟื้นฟูร่างการจนถึงระดับเซลล์มาแล้วครั้งหนึ่งตอนที่ไม่อยากให้มีแผลเป็นอยู่ที่ท้อง ความพยายามคราวนี้เข้มข้นยิ่งขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัวนัก ผนังของเส้นเลือดถูกสร้างขึ้นมาใหม่เป็นชั้นหนา เดวิดถึงกับพยายามสร้างผนังของเส้นเลือดให้เป็น 2 ชั้นเหมือนกับแก้วเก็บความเย็นสุญญากาศเลยด้วยซ้ำ เขาไม่เพียงแค่ต้องการให้มันทนทานต่อพลังทำลายล้างอันมหาศาลของสายฟ้าได้ แต่ต้องการจะสร้างให้ผนังหลอดเลือดเป็นเหมือนฉนวนกันไฟฟ้าเลย

ใช่แล้ว! เดวิดกำลังจะสร้างแบตเตอรี่เก็บสายฟ้าเอาไว้ที่หน้าอกของตัวเอง มันเป็นความคิดที่กล้าบ้าบิ่นอย่างหลุดโลกไปเลยทีเดียว...

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด