ตอนที่ 748 วิชาเทพสายฟ้าเหินเป็นปัญหาจริงๆ
“นี่ชายชรา คุณคิดว่าสิ่งนั้นมันสังเกตเห็นได้ง่ายๆ รึไง?”
“จากคำอธิบายของคุณ สิ่งนั้นมันมีขนาดเล็กมาก”
“พวกเราจะไปสังเกตเห็นสิ่งเล็กๆ น้อยๆ แบบนั้นง่ายๆ ได้ยังไง?”
“คุณนั่นแหละ ตัวเองเป็นคนที่เจอกับหลี่ฟานก่อนแท้ๆ”
“ทำไมคุณถึงไม่พูดคุยกับเขาให้ดีๆ กันห้ะ?”
“แถมยังทำให้เขาขุ่นเคืองอีก?”
“ตอนนี้ลูกศิษย์ของหลี่ฟานกำลังไล่ท้าทายโฮคาเงะของโคโนฮะ มันคงเป็นเพราะคุณใช่ไหม?”
ซึนาเดะพับแขนเสื้อขึ้น และมองไปที่ฮิรุเซ็นด้วยความไม่พอใจ
สำหรับฮิรุเซ็นแล้ว ซึนาเดะไม่ได้มีความประทับใจอะไรมากมาย
แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดออกมา แต่ซึนาเดะก็รู้ดีว่าหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดกับตระกูลเซนจูนั้น เกี่ยวข้องกับอาจารย์ที่เธอเคารพนับถือ
และตอนนี้ หลังจากที่ได้เห็นผลงานของฮิรุเซ็นในรายการทองคำแล้ว ซึนาเดะก็อดไม่ได้ที่จะไม่พอใจเขามากขึ้น
“โอเคๆ ซึนาเดะ หยุดพูดได้แล้ว”
“มันไม่ใช่ความผิดของอาจารย์หรอกน่า”
จิไรยะถอนหายใจ ยิ้มเยาะ และเล่นเกมต่อ
ด้านข้าง ฮิรุเซ็นมีเส้นสีดำปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
แม้ว่าเขาจะไม่พอใจมากกับซึนาเดะที่พูดแบบนั้น แต่ตอนนี้เขาทำได้แค่อดทนกับมันให้ดีที่สุดเท่านั้น
“แทนที่จะมาโต้เถียงกันที่นี่ ฉันคิดว่าพวกนายเอาเวลาไปดูการต่อสู้ในรายการทองคำดีกว่า”
“ความแข็งแกร่งของเด็กผู้หญิงคนนั้น แม้แต่อาจารย์ก็ยังรับมือได้ยาก”
ดันโซพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่รายการทองคำด้านบน
หลายคนในห้องจึงมองตามดันโซขึ้นไปที่เพดาน
สถานการณ์ปัจจุบันของโทบิรามะ สามารถอธิบายได้อย่างสมบูรณ์ว่า เป็นการรับมือที่ยากลำบาก!
“พลังของเธอคืออะไรกันแน่?”
หลังจากที่โทบิรามะใช้วิชาเทพสายฟ้าเหินเพื่อโจมตีอีกครั้งและล้มเหลว เขาหันกลับมามองกุเร็นที่ยืนอยู่ตรงข้ามเขาอย่างจริงจัง
ก่อนหน้านี้ โทบิรามะเห็นกุเร็นหยิบไพ่แปลกๆ ออกมา และในขณะที่การ์ดใบนั้นฉายแสง
ไม่เพียงแต่ชุดของกุเร็นจะเปลี่ยนไปเท่านั้น แม้แต่ออร่าของเธอก็กลายเป็นภาพลวงตาอย่างมาก ราวกับว่าในเวลานี้เธอไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป
แต่โทบิรามะคงไม่รู้หรอกว่า กุเร็นในเวลานี้อาจกล่าวได้ว่ายังเป็นมนุษย์อยู่
เป็นเหมือนกับการเลียนแบบวิญญาณวีรชน และเป็นการดำรงอยู่ระหว่างมนุษย์และวิญญาณวีรชน
แม้ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่หลังจากยืนยันความสามารถในการต่อสู้ของกุเร็นแล้ว
โทบิรามะก็ไม่กล้าประเมินกุเร็นต่ำไป ตอนนี้เขาสามารถพูดได้ว่ากุเร็น เป็นคนที่มีความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง
“พลังของหนู? มันก็คือเวทมนตร์ยังไงล่ะ”
“อืม… ลืมไปเถอะ คุณคงไม่เข้าใจมันหรอก”
“เพราะงั้นมาสู้กันต่อเถอะ คุณลุง!”
กุเร็นยิ้มและยกมือขึ้นโดยทำท่าทางเล็งธนูไปที่โทบิรามะ ราวกับว่าเธอกำลังชักธนูและยิงธนู
แต่น่าแปลก ที่ไม่มีสิ่งใดอยู่ในมือของกุเร็นเลย
“เทรส ออน(Trace On)” ด้วยเสียงครางต่ำ คันธนูและลูกธนูก็เริ่มปรากฏขึ้นจากอากาศในมือของกุเร็น
อย่างไรก็ตาม ลูกธนูนี้ไม่ใช่ลูกธนูรูปทรงปกติ แต่เป็นดาบทรงเกลียวที่กลายมาเป็นลูกธนู
เมื่อเห็นฉากนี้ โทบิรามะก็ลดร่างกายของเขาลงทันที
เขาสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า ลูกธนูในมือของกุเร็นมันอันตรายมาก!
“คาลาดโบล์ก!” กุเร็นคลายนิ้วของเธอออก
ชั่วพริบตา ลูกธนูพุ่งออกไปราวกับสายรุ้งยาว และมุ่งตรงไปที่ร่างของโทบิรามะอย่างรวดเร็ว
*ตู้มมมมม!
ลูกธนูตกลงบนพื้น และทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ตรงจุดนั้น
พลังในการระเบิดของมันนั้น สามารถเทียบได้กับพลังของกระสุนสัตว์หาง
อย่างไรก็ตาม การโจมตีดังกล่าวไม่ได้ทำให้กุเร็นยิ้มออกมา
เธอส่ายหัวและมองไปทางด้านหลังเธอ
“อืม… วิชาเทพสายฟ้าเหินเป็นปัญหาจริงๆ”
“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องใช้พลังนั้นเพื่อเอาชนะคุณ คุณลุงโฮคาเงะรุ่นที่สอง!”
…
