บทที่ 39 รสชาติของเนื้อมังกร
บทที่ 39 รสชาติของเนื้อมังกร
ในห้องถ่ายทอดสด ไม่ช้าทุกคนก็รู้ความหมายของมังกรทองห้ากรงเล็บ
ในสมัยโบราณ จักรพรรดิแห่งแดนมังกร ทุกคนต่างเรียกตัวเองว่า 'จักรพรรดิมังกร'
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ถึงมีแค่เฉพาะเครื่องแต่งกายของจักรพรรดิเท่านั้นที่สามารถปักทอภาพ 'มังกรทองห้ากรงเล็บ'
ส่วนชุดเสื้อผ้าอื่นๆที่ต้องการใช้ลายมังกร ก็จะปักด้วย 'มังกรสี่กรงเล็บแทน'
กระนั้น มังกรสี่กรงเล็บ มันก็แค่งูยักษ์ ไม่ใช่มังกรจริงๆ
ขณะที่มังกรทองห้ากรงเล็บนั้น จะมีสีเหลืองทอง ตรงกรงเล็บมีห้านิ้ว มีตาเหมือนกระต่าย เขาเหมือนกวาง ปากเหมือนวัว หัวเหมือนอูฐ เกล็ดเหมือนปลา อุ้งเท้าเหมือนเสือ กรงเล็บเหมือนอินทรี ลำตัวเหมือนงู เปรียบเสมือนราชาแห่งมังกร
หลังจากทราบเรื่องทั้งหมด ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดก็มองมังกรทองตัวน้อยอีกครั้ง แล้วก็เริ่มรัวแชท!
“นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าเจ้ามังกรน้อยตัวนี้ที่แท้จะเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์!”
“นี่คือสัญลักษณ์ของแดนมังกรเรา แต่ประเด็นคือมันเกือบถูกท่านผู้เฒ่าชูเฟิงย่างสุก!”
“ตอนนี้ท่านผู้เฒ่าน่าจะรู้ถึงคุณค่าของไข่มังกรใบนี้แล้วใช่ไหม? โชคดีที่มังกรทองห้ากรงเล็บโผล่ออกมาได้ทันเวลา ไม่งั้นมันคงกลายเป็นอาหารในท้องเขาไปแล้ว”
ชูเซี่ยเงยหน้าขึ้น มองมังกรทองน้อยตรงหน้า สีสันในดวงตาเต็มไปด้วยความตกใจ อดพึมพำกับตัวเองไม่ได้ “ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าในโลกใบนี้จะมีมังกรอยู่จริง!”
ชูเฟิงตอบอย่างสบายๆ พูดล้อเล่นว่า “แน่นอนว่ามีอยู่แล้ว พ่อเองก็เคยขี่มันเล่นตอนเด็กๆ”
แต่ดูเหมือนคนอื่นๆจะไม่คิดว่าเขาพูดเล่น
“อะไร???”
“เคยขี่มังกรเล่นตอนเด็ก?”
“ให้ตายเถอะ เหมือนฉันจะได้ยินความลับอันน่าเหลือเชื่อเข้าให้แล้ว”
จากนั้น ชูเฟิงยื่นมือออกไปด้วยความเร็วดุจสายฟ้า จับมังกรทองห้ากรงเล็บในอากาศ
ไม่ว่ามังกรทองห้ากรงเล็บตัวนี้จะดิ้นรนอย่างไร ก็ไม่อาจสลัดหลุดจากมือขวาที่ไม่ต่างจากคีมเหล็กของชูเฟิงได้เลย
ดูมังกรทองห้าเล็บที่อยู่ตรงหน้า ชูเฟิงอดพึมพำไม่ได้ “ถึงไข่จะกินไม่ได้แล้ว แต่เนื้อมังกรย่างก็ไม่เลว ...”
“รสชาติของเนื้อมังกร ไม่รู้ว่าเป็นยังไง...”
“！！！”
ได้ยินชูเฟิงพูดแบบนั้น คนดูในห้องถ่ายทอดสดถึงกับช็อก!!
ท่านผู้เฒ่า! นี่ยังคิดจะกินมันอยู่อีกหรือ? อุกอาจ ... นี่มันอุกอาจเกินไปแล้ว!
โชคยังดี ขณะที่ชูเฟิงกำลังจะย่างเจ้ามังกรน้อย ชูเซี่ยก็ยืนขึ้นและหยุดพฤติกรรมอันบ้าคลั่งของพ่อตัวเอง
“พ่อ ตอนนี้ผมยังไม่หิว เพราะงั้น ... ปล่อยมันไปเถอะ”
“ถึงอย่างไร มังกรตัวนี้ถือเป็นสัตว์มงคล อย่าจับมันย่างเลย”
“พ่อลองมองมันสิ น่าสงสารจะตายไม่เห็นหรอ”
ชูเฟิงขมวดคิ้วและพูดว่า “แต่ลูกกำลังโต ต้องกินอาหารบำรุงเยอะๆ”
ชูเซี่ย “พ่อ ... ผมโตเป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้ว ...”
“... ก็ได้ เอาตามลูกว่า ปล่อยก็ปล่อย”
ชูเฟิงถอนหายใจ มองมังกรทองห้ากรงเล็บในมือ แล้วเอ่ยอย่างใจเย็น “ฉันจะปล่อยแก แต่แกต้องเชื่อฟังฉัน ได้ยินชัดไหม?”
และมังกรทองตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้า มันราวกับเข้าใจภาษามนุษย์ พยักหน้าอย่างเร่งรีบ
เห็นมังกรทองน้อยประพฤติตัวดีมาก ชูเฟิงจึงยอมผละมือจากมัน
หลังจากรอดชีวิตจากความตาย มังกรทองน้อยก็ไม่หนีจากไป แต่กลับบินวนรอบตัวชูเฟิง
เห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดแดนมังกรต่างตกตะลึง
“ทำไมเจ้ามังกรยังไม่ยอมหนีไป?”
“จะดีจะร้าย ท่านผู้เฒ่าเป็นคนเปิดมันจากหีบสมบัติระดับไดมอนด์ มันเลยคิดว่าเขาเป็นนายของมัน”
“พอนายพูดแบบนี้ ฉันก็รู้สึกว่ามีความเป็นไปได้เหมือนกัน”
“ช่างเป็นมังกรทองตัวน้อยที่น่าสงสาร ไม่น่ามีเจ้านายใจดำแบบนี้เลย”
“นายก็พูดเกินไป มีโอกาสได้ติดตามผู้เฒ่าชูเฟิง นับเป็นพรอันประเสริฐของเจ้ามังกร”
ชูเฟิงเหลือบมองมังกรทองตัวน้อยที่บินวนไปมา ก็อดยิ้มไม่ได้ “ดูสิ เจ้าตัวน้อยนี่เชื่อฟังฉันไม่ยอมหนีด้วย”
“เอาล่ะ ในเมื่อแกเลือกติดตามฉัน งั้นฉันจะตั้งชื่อให้แกก็แล้วกัน”
“อืม......”
ชูเฟิงครุ่นคิดอยู่นาน ในที่สุดก็เอ่ยออกมาชื่อหนึ่ง “ดูจากสีทองที่เปล่งประกายของแก งั้นเรียกแกว่าเสี่ยวจิน (เจ้าทองน้อย) ก็แล้วกัน”
“อะไรนะ???”
“เช้ดเด้! แบบนี้จะดีเหรอ ชื่อนี้มันเชยไปหน่อยไหม”
“ผู้เฒ่าชูเฟิง ไม่ใช่แค่ชอบทำตัวตามสบาย แต่ชื่อก็ยังตั้งง่ายๆแบบเน้นเอาสบายตัวเองว่าด้วย”
“สารภาพตามตรง หมาที่บ้านฉันก็ชื่อเสี่ยวจินเหมือนกัน ...”
หลังจากได้ยินชื่อนี้ ชูเซี่ยก็ตกอยู่ในความเงียบ
หลังจากเงียบไปนาน ในที่สุดเขาก็เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “พ่อ ไม่รู้ทำไม จู่ๆผมก็เกิดรู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ... ดูเหมือนตอนตั้งชื่อผม พ่อจะใช้ความพยายามไม่น้อยเลย ...”
ชูเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “ลูกหมายความว่ายังไง? กำลังจะบอกว่าชื่อเสี่ยวจินที่พ่อตั้งไม่ดีรึ?”
กรร--
หลังจากได้ยินชื่อเสี่ยวจิน แม้แต่มังกรทองตัวน้อยก็ยังร้อนรน!
เห็นได้ชัดว่า มันสามารถเข้าใจคำพูดคนได้
มันส่งเสียงคำรามของมังกรอย่างต่อเนื่องเพื่อแสดงความไม่พอใจกับชื่อนี้!
แต่ชูเฟิงกลับพูดอย่างร่าเริงว่า “ลูกดูสิ มันดูมีความสุขกับชื่อนี้มากเลย”
“？？？”
“ท่านผู้เฒ่า ท่านเรียกท่าทีแบบนั้นว่ามีความสุขเรอะ!”
“ท่านผู้เฒ่าเหมือนจะกำลังเข้าใจผิด!”
ต่อมา ชูเฟิงขยับมือวูบราวกับสายฟ้า จับมังกรทองตัวน้อยตรงหน้าเขา เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “ว่าไง ชอบชื่อที่ฉันตั้งให้รึเปล่า? แกมีความสุขใช่ไหม?”
มังกรทองตัวน้อยไม่กล้าลังเล พยักหน้าอย่างร้อนรน ยอมจำนนอย่างว่าง่ายภายใต้แรงกกดดันของชูเฟิง
“เจ้ามังกรน้อยช่างน่าสงสารเหลือเกิน”
“เสี่ยวจิน ทำใจซะเถอะ นายไม่น่าได้เปลี่ยนชื่อใหม่แล้วล่ะ”
เห็นมังกรน้อยสีหน้าขมขื่น ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดหัวเราะเฮฮาขึ้นมาทันที
สำหรับมังกรทองห้าเล็บในวัยเยาว์ตัวนี้ เนื่องจากมันสู้ชูเฟิงไม่ได้ จึงไม่อาจหลีกเลี่ยงชะตากรรม ...
กระนั้น หากรอจนมันโตเต็มวัย สุดท้ายมันอาจพลิกกลับมาเหนือกว่าชูเฟิงก็ได้!
ขณะนี้ เจ้ามังกรน้อยเชื่อมันแบบนั้นจากก้นบึ้งในส่วนลึกของหัวใจ!
ต่อมา ชูเฟิงลูบคางตัวเอง เอ่ยปากพูดว่า “ถึงแกจะดูสง่างามและเป็นสัตว์มงคล แต่ฉันยังไม่รู้ว่าแกแกร่งขนาดไหน ...”
“มาเถอะ ฉันจะพาแกไปหาสัตว์ประหลาดซักสองสามตัวเพื่อทดสอบพลัง”
“ถ้าแกอ่อนแอ วันนี้ยังไงฉันก็จะจับแกมาย่างกิน อย่างน้อยจะได้ไม่เสียของ!”
ได้ยินแบบนี้ มังกรทองตัวน้อยขนลุกซู่ทันที แผ่นหลังของมันเหยียดตรง
มันไม่อยากเป็นมังกรย่าง!
