บทที่ 37 มีแต่เด็กน้อยที่ต้องเลือก แต่ตาแก่อย่างฉันจะเอาทุกอย่าง!
บทที่ 37 มีแต่เด็กน้อยที่ต้องเลือก แต่ตาแก่อย่างฉันจะเอาทุกอย่าง!
หลังจากที่พูดแบบนี้ ชูเฟิงก็ดาหน้าไปทางกรงเหล็กทันที
และหลังจากที่เขาเข้ามาใกล้มากขึ้น สัตว์ประหลาดดุร้ายที่อยู่รอบๆ ก็อ้าปากที่ฉ่ำไปด้วยเลือด กระโจนเข้าหาเขา!
มองภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ชูเซี่ยรู้สึกแค่ว่าหัวใจตัวเองราวกับถูกบีบรัด
เห็นได้ชัดว่าเขาก็คาดไม่ถึง ว่าเพื่อช่วยตัวเอง พ่อของตนต่อให้เสี่ยงชีวิตก็ไม่ลังเล!
ณ ขณะนี้ ราชาหมาป่าเงาวนอ้อมหลังของชูเฟิงอย่างเงียบเชียบ แล้วกระโจนอย่างกะทันหัน ปากฉ่ำเลือดของมันอ้ากว้าง เผยให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคม ประหนึ่งต้องการขย้ำคอของมนุษย์ตรงหน้าให้แหลก!
ขณะเดียวกัน จิตใจของชูเซี่ยคล้ายกำลังแตกสลาย เขาตะโกนด้วยเสียงแหบแห้ง“ระวัง!!”
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของชูเฟิงกลับไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย
ด้านหลังเขาราวกับมีตาที่สาม ทันทีที่ราชาหมาป่าเงาเข้าประชิด เจ้าตัวก็เอี้ยวหลบไปด้านข้าง ปล่อยให้อีกฝ่ายพุ่งใส่ความว่างเปล่า!
ชูเฟิงเตะเข้าที่กระดูกสันหลังของราชาหมาป่าเงาเต็มๆ!
ได้ยินเพียงเสียง 'แคร่ก' ที่ดังฟังชัด กระดูกสันหลังของราชาหมาป่าเงา แหลกเป็นผุยผง!
“เจ้าลูกหมาน้อย กล้าดียังไงมาลอบโจมตีฉัน?”
ชูเฟิงเหลือบมองราชาหมาป่าเงาอย่างไม่พอใจ ใช้เท้าข้างหนึ่งกระทืบลง ระเบิดหัวมันเป็นเศษเนื้อ
สัตว์ประหลาดคลาส C แบบนั้น ต่อหน้าเขา ไม่มีทางทนได้นานกว่า 5 วินาที
ชูเซี่ยเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
พ่อตัวเอง ทรงพลังขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!
ถ้าเขาจำไม่ผิด ปีนี้พ่อน่าจะอายุครบ 100 ปีแล้ว!
แต่พิจารณาจากพลังเตะของชูเฟิงที่ทำลายกระดูกสันหลังของราชาหมาป่าเงา มันไม่เหมือนคนอายุร้อยปีเลย!!
อาจจะเป็นไปได้ว่า พ่อเขาบังเอิญได้รับโชคในสมรภูมิแห่งโชคชะตาใช่หรือไม่?
ในความเห็นของชูเซี่ย นี่อาจกล่าวได้ว่าเป็นคำอธิบายที่สมเหตุสมผลที่สุด
ในขณะที่เขากำลังตกใจมาก สัตว์ประหลาดตัวอื่นๆก็กรูกันเข้าหาชูเฟิง
ในบรรดาพวกมัน มีกระทั่งสัตว์ประหลาดระดับ B อยู่ด้วย!
ทางเลือกที่ได้รับจากสมรภูมิแห่งโชคชะตาก็เป็นเช่นนี้
หากเลือกช่วยเหลือตัวประกัน ความยากก็จะเพิ่มขึ้น
อย่างไรก็ตามสำหรับชูเฟิง จะทางไหนก็ง่ายไม่ต่างกัน!
เป็ง!!
ตามมาด้วยเสียงอันดังสนั่น
แรดโลหิตระดับ B ตัวหนึ่ง ถูกชูเฟิงชกหมัดเดียวร่างทะลุ หัวใจถูกทำลาย ล้มกลิ้งลงกับพื้นอย่างแรง!
ต่อมา ชูเฟิงชักหมัดที่เต็มไปด้วยเลือดออกมาด้วยสีหน้าที่ยังเยือกเย็น มุ่งหน้าตรงเข้าหากรงเหล็กต่อ
ระหว่างทางไปข้างหน้า ไม่มีสัตว์ประหลาดเลยที่สามารถหยุดฝีเท้าของชูเฟิงได้
“ท่านผู้เฒ่าจะร้ายกาจไปหน่อยไหมเนี่ย? แม้แต่สัตว์ประหลาดระดับ B ก็ตายในหมัดเดียว!”
“นายสังเกตไหมว่า ตั้งแต่ต้นจนจบ ท่านผู้เฒ่ายังไม่ได้ใช้ดาบด้วยซ้ำ!”
“ยังต้องถามอีกเหรอ? สัตว์ประหลาดพวกนี้ไม่มีค่าพอให้ท่านผู้เฒ่าเอาจริงยังไงเล่า!”
ในที่สุด หลังจากฆ่าสัตว์ประหลาดไปหลายตัว ในที่สุดชูเฟิงก็มาถึงกรงเหล็ก
อึก ...
มองใบหน้าที่คุ้นเคยตรงหน้า ชูเซี่ยอดกลืนน้ำลายไม่ได้
หลังจากนั้น เขากระซิบว่า “พ่อ พ่อเก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
ชูเฟิงเหลือบมองเขา ยิ้มยิงฟัน “พ่อก็เดือดแบบนี้มาตลอดนั่นแหละ แค่ลูกยังไม่สังเกตเห็นก็เท่านั้น”
ว่าจบ ชูเฟิงยื่นมือออกมา จับราวเหล็กสองข้างตรงหน้าแล้วกำแน่น แล้วระเบิดพลัง!
วินาทีถัดไป ราวเหล็กที่อยู่ตรงหน้า สภาพเฉกเช่นเดียวกับเส้นก๋วยเตี๋ยว ถูกเขาบิดและงออย่างกะทันหัน!
สำหรับชูเฟิงในทุกวันนี้ ไม่ว่าเหล็กจะแข็งแค่ไหนก็ตาม ต่อหน้าเขา มันก็เปราะบางเหมือนเต้าหู้!
แล้วอีกอย่าง หลังจากช่วยชูเซี่ยแล้ว ในเวลาภารกิจสิบนาทีที่กำหนด มันยังไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ
เมื่อเห็นแบบนั้น ชูเฟิงหันศีรษะตัวเองมองไปทางหีบสมบัติระดับไดมอนด์ในระยะไกล
เห็นเพียงชูเฟิงเดาะลิ้น พูดด้วยสีหน้าครุ่นคิด “มีแต่เด็กน้อยที่ต้องเลือก แต่ตาแก่อย่างฉันจะเอาทุกอย่าง!”
“อะไร?”
“นายได้ยินที่ท่านผู้เฒ่าพูดใช่ไหม!”
“สมรภูมิแห่งโชคชะตาพูด : พวกเจ้าจงเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง , ท่านผู้เฒ่าชูเฟิงพูด : ไม่เลือก! ข้าจะเอาทั้งคู่!!”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ขอโทษที ให้ทำไงได้ ก็เขาแข็งแกร่ง ดังนั้นทำได้ทุกอย่าง”
ในห้องถ่ายทอดสดแดนมังกร ผู้ชมจากประเทศอื่นต่างตกตะลึง
ว้อทเดอะฟรากกก!
มีทางเลือกผ่าเหล่าผ่ากอเช่นนี้ด้วยหรือ!?
แต่ว่ากันตามจริง ต่อให้รู้ว่ามีทางเลือกที่สามแบบนี้แล้วยังไง?
หากไม่ใช่ชูเฟิง คงไม่มีตัวแทนจากประเทศใดสามารถบรรลุเป้าหมายได้
ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะ มีใครอีกบ้างที่สามารถต่อยทะลุสัตว์ประหลาดระดับ B ได้ในหมัดเดียว? แล้วไล่ฆ่ามาตลอดทางโดยใช้เวลาไม่ถึงครึ่ง?
มันไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะพูดว่า ภายในสมรภูมิแห่งโชคชะตา ชูเฟิงคือตัวบั๊ค!
ยิ่งไปกว่านั้น ความเข้มแข็งที่เขาแสดงออกมา มันเกินขอบเขตการรับรู้ของสมรภูมิแห่งโชคชะตาโดยสิ้นเชิง
ตามลักษณะของภารกิจนี้ ตัวแทนจะต้องเลือกระหว่างตัวประกันหรือหีบสมบัติ
อย่างไรก็ตาม มันดันมีตัวบั๊คอย่างชูเฟิง!
หลังจากช่วยเหลือตัวประกันได้ กลับยังเหลือเวลามากพอไปเปิดหีบสมบัติ!
เมื่อเทียบกับการช่วยเหลือตัวประกัน เส้นทางสู่หีบสมบัติระดับไดมอนด์ มันดูราบรื่นกว่ามาก
ชูเฟิงเดินไปจนสุดทาง อย่างมากก็ถูกสัตว์ประหลาดระดับ C หลายตัวล้อมโจมตี
สำหรับเขา การล้อมระดับนี้ ก็ไม่ต่างจากการถูกจั๊กจี้
แต่ ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ก็ตาม ชูเฟิงก็ไม่เสียเวลาเช่นกัน หลังจากฆ่าสัตว์ประหลาดที่ล้อมตัวเองแล้ว เขาก็รีบไปหยุดหน้าหีบสมบัติระดับไดมอนด์ทันที
บอกตามตรงนะ ชูเฟิงก็ค่อนข้างอยากรู้เช่นกัน ว่าภายในหีบสมบัติระดับไดมอนด์ จะมีของดีอะไร
แต่ความคิดในใจเขา เมื่อเทียบกับตัวแทนจากประเทศอื่นๆแล้วมันต่างกัน
ตัวแทนจากประเทศอื่นต่างมุ่งหวังว่าข้างในจะเป็นของที่ช่วยเสริมแกร่ง เพื่อที่จะได้รับทรัพยากรในสมรภูมิแห่งโชคชะตามากขึ้น!
ทว่าชูเฟิงกลับไม่ใช่ ความแข็งแกร่งที่เขามี มันมากเกินพออยู่แล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรเลยก็ตาม แต่ก็ยังสามารถแกร่งขึ้นได้ด้วยการล็อกอินรายวัน!
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า ความคิดในใจเขาจึงผ่อนคลายอย่างไม่น่าเชื่อ
แม้ว่าจะเป็นหีบสมบัติระดับไดมอนด์ สำหรับเขา มันเหมือนกับกล่องสุ่ม
เวลาเปิดกล่องสุ่มต้องรู้สึกยังไง?
มันมีไว้เพื่อความตื่นเต้นสนุกสนานไม่ใช่เหรอ?
อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับชูเฟิงที่ผ่อนคลายและสงบแล้ว ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดแดนมังกร กลับดูเครียดมาก
เพราะท้ายที่สุดแล้ว สมบัติที่ชูเฟิงเปิด มันเกี่ยวพันกับผลประโยชน์ของแดนมังกร!
จนในที่สุด ท่ามกลางสายตาจับจ้องของผู้ชม ชูเฟิงยื่นมือออกไป ค่อยๆเปิดหีบสมบัติระดับไดมอนด์ที่อยู่ตรงหน้า
แคร่ก
ตามมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา
แสงสีทองบานสะพรั่งจากหีบสมบัติทันที
