Chapter 117: With the Support of Foundation Building, Everyone is a Good Person
ไกลออกไป ตระกูลเฉิน พวกเขากำลังเดินไปยังที่พักของพวกเขา
"ปู่ ท่านคิดยังไงกับเด็กคนนั้นเมื่อกี้ เขามีเป้าหมายเดียวกับตระกูลเฉินของเราหรือเปล่า เขาเป็นภัยคุกคามต่อเราหรือไม่" เฉินวาน ถามผู้อาวุโสระดับสร้างรากฐานของตระกูลด้วยความเคารพ
"เด็กคนนั้นไม่ธรรมดา เขาอายุแค่ยี่สิบหรือยี่สิบเอ็ดปีแต่เขาก็อยู่ที่ขั้นแปดของรวมลมปราณอย่างน้อยเขาก็มีพรสวรรค์รากวิญญาณขั้นสูง" เฉินเซิงพูดเบาๆ
"แต่ถึงอย่างนั้น เด็กคนนั้นก็ยังไม่สำคัญเท่าคนที่อยู่ในหุบเขาลึกนั่น อีกฝ่ายน่าจะเป็นผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐานที่สมบูรณ์" เฉินเซิงกล่าวต่อ
อะไรนะ!
เมื่อได้ยินดังนี้ใบหน้าของผู้บ่มเพาะตระกูลเฉินหลายคนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
พวกเขารู้ดีว่าหมายความว่าอย่างไรที่จะเป็นผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐานที่สมบูรณ์ แม้แต่ผู้อาวุโสของพวกเขาเองก็อยู่เพียงในช่วงกลางของการสร้างรากฐานเท่านั้น
เว้นแต่ว่าพวกเขาจะมีโชคชะตาพิเศษ ระสร้างรากฐานขั้นกลางก็เป็นขีดจำกัดพื้นฐานสำหรับชีวิตทั้งหมดของพวกเขา
แต่ผู้เชี่ยวชาญลึกลับจากตระกูลโจวนั่น เขากำลังไปถึงระดับแกนทองแล้วเหรอ!
"ผู้อาวุโส ทำไมผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐานที่ทรงพลังเช่นนี้ถึงเข้าสู่เทือกเขาเมฆหมอก? เขาอาจจะพบถ้ำผู้บ่มเพาะระดับแกนทองเหมือนเราใช่ไหม" เฉินวานตกใจมาก
พวกเขามาที่ส่วนลึกของเทือกเขาเมฆหมอกไม่เพียงแต่เพื่อทรัพยากรของสัตว์อสูรและสมุนไพรวิญญาณในเทือกเขาแห่งนี้ แต่ยังเป็นเพราะพวกเขาค้นพบถ้ำบ่มเพาะระดับแกนทองโบราณ
อย่างไรก็ตาม การทำลายค่ายกลของถ้ำบ่มเพาะนี้เป็นเรื่องยากอย่างยิ่ง
ดังนั้นพวกเขาจึงร่วมมือกับตระกูลเซี่ยและตระกูลมู่เพื่อทำลายมันมาเป็นเวลาสิบกว่าปี และตอนนี้ก็ใกล้จะสำเร็จแล้ว
เขาไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันในเวลานี้
"โง่เง่า ที่ไหนจะมีเรื่องบังเอิญแบบนี้ เรื่องนี้เป็นความลับของตระกูลทั้งสามเรา ที่ไหนจะมีคนภายนอกรู้" เฉินเซิงกล่าว
"แม้ว่าผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐานที่สมบูรณ์จะหายาก แต่ก็มีอยู่"
"เป็นไปได้มากที่สุดที่เขามาที่เทือกเขาเมฆหมอกเพื่อล่าสัตว์อสูรระดับที่สองและปรุงยาสร้างรากฐาน"
"ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เราควรปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างปกติ อย่าให้พวกเขาจับผิดอะไรได้"
"ทำตัวเหมือนว่าเราก็เป็นหนึ่งในตระกูลที่เข้ามาล่าสัตว์อสูรในป่าหมอก"
"หากเรามีทรัพยากรอะไรก็สามารถใช้แลกเปลี่ยนกับพวกเขาได้เช่นกัน"
เฉินเซิงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"ครับ ปู่"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนต่างพยักหน้า
…
หลังจากที่ผู้บ่มเพาะตระกูลเฉินออกไป ผู้บ่มเพาะจากตระกูลเสียว ตระกูลมู่ และตระกูลอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เคียงก็มาเยี่ยมโจวสุ่ยและพวก
พวกเขาดูเหมือนจะเป็นตระกูลผู้บ่มเพาะที่อยู่ในเทือกเขาเมฆหมอกมาเป็นเวลานานและคุ้นเคยกับเทือกเขาเมฆหมอกเป็นอย่างดี
โจวสุ่ยก็ออกไปรับพวกเขาและได้รับข้อมูลมากมายเกี่ยวกับเทือกเขาเมฆหมอกจากพวกเขา
เช่น ตำแหน่งของสัตว์อสูร ตำแหน่งของสมุนไพรวิญญาณ และสถานที่ใดที่อันตราย เป็นต้น
โดยรวมแล้ว เขาได้เรียนรู้มากมายจากการติดต่อกันหลายครั้ง
"สามี ตระกูลผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐานเหล่านี้ใจดีจริงๆ" มู่ จื่อหยานถอนหายใจ
เห็นได้ชัดว่าเมื่อผู้บ่มเพาะเหล่านี้มาเยี่ยม พวกเขายังนำของขวัญมาให้มากมาย
ทุกคนล้วนเป็นมิตรและอ่อนโยน
พวกเขาแตกต่างจากผู้บ่มเพาะที่ดุร้ายและชั่วร้ายของนิกายและตระกูลในเมืองเมฆหมอกอย่างสิ้นเชิง ราวกับเป็นคนละคนกัน
หลังจากเป็นผู้บ่มเพาะอิสระมาเป็นเวลานาน เธอไม่เคยพบเจอผู้บ่มเพาะที่ใจดีแบบนี้มาก่อน
ผู้บ่มเพาะที่เธอเคยพบเจอมาส่วนใหญ่มาเพื่อปล้นหรือขึ้นราคาค่าเช่า
"ใจดี? พวกเขาแค่แสร้งทำเพราะเกรงใจอาวุโสเล้งเท่านั้น เมื่อคุณกลายเป็นผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐาน คุณจะพบว่าทุกคนรอบข้างคุณเกือบทั้งหมดเป็นคนดี"
โจวสุ่ยพูดอย่างประชดประชัน
เขารู้ดีว่าทำไมตระกูลผู้บ่มเพาะเหล่านี้ถึงมีทัศนคติที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก มันเป็นเพียงเพราะเกรงใจอาวุโสเล่งอวี้ซี ผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐานที่สมบูรณ์
หากไม่ใช่เพราะการสนับสนุนของเล่งอวี้ซี พวกเขาคงจะแสดงท่าทีอีกแบบหนึ่ง
พวกเขาอาจหันไปใช้ความรุนแรงและฆาตกรรม แทนที่จะพูดสุภาพเช่นนี้
แน่นอนว่าความรู้สึกนี้ยังทำให้เขามีความสุขอย่างมาก
ด้วยผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐานหนุนหลัง ผู้บ่มเพาะทุกคนต่างโค้งคำนับเขา
แสดงความเคารพต่อเขา ความปลอดภัยเช่นนี้อธิบายไม่ถูก
พูดง่ายๆ ก็คือ สบาย
"ใช่แล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐานที่สมบูรณ์ การพูดจาไม่สุภาพก็เหมือนกับการแสวงหาความตาย ทั้งหมดต้องขอบคุณชื่อเสียงของอาวุโสเล้ง"
จี ชิงหยูก็พยักหน้าเห็นด้วย
เธอก็เข้าใจความโหดร้ายของโลกนี้เช่นกัน
การมีผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐานคอยหนุนหลังย่อมทำให้ทุกอย่างแตกต่างออกไป
ทุกคนจะปฏิบัติต่อคุณด้วยความเคารพอย่างสูงสุก อย่างน้อยก็ให้เกียรติคุณอย่างเหมาะสม
ผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐานนั้นมีความสำคัญยิ่งนัก แม้กระทั่งในนิกาย ก็ถือเป็นกำลังหลักที่ขาดไม่ได้
พวกเขาสามารถกลายเป็นผู้อาวุโสของนิกายได้แล้ว
แม้แต่ผู้บ่มเพาะอิสระในระดับสร้างรากฐานก็จะได้รับเชิญอย่างอบอุ่นจากนิกายและกลายเป็นแขกผู้มีเกียรติ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ยิ่งกระตือรือร้นที่จะก้าวไปสู่ระดับสร้างรากฐานมากขึ้นไปอีก
เมื่อเธอกลายเป็นผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐาน พลัง สถานะ และอายุขัยของเธอก็จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย
"เรายังคงต้องระวัง พวกเขาดูเหมือนจะเป็นมิตร แต่ใครจะรู้ว่าพวกเขามีแผนอะไรอยู่เบื้องหลัง"
เซี่ยจิงย่านรู้สึกว่ายังต้องระวังไว้ให้ดี ไม่ควรถูกพวกตระกูลบ่มเพาะเหล่านี้หลอกเอา
"อย่ากังวลเกี่ยวกับพวกเขา เราแค่มาที่นี่เพื่อบ่มเพาะในเทือกเขาเมฆหมอก"
โจวสุ่ยตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปที่การบ่มเพาะอย่างสงบสุขในหุบเขาแห่งนี้ ส่วนแผนการของตระกูลผู้บ่มเพาะเหล่านี้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขามากนัก
แน่นอน เขาจำเป็นต้องระวังสัตว์อสูรที่ทรงพลังในส่วนลึกของเทือกเขาด้วยเช่นกัน
หากเขาไปยั่วโมโหสัตว์อสูรระดับที่สามโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาจะเจอปัญหาใหญ่
โชคดีที่นี่ห่างจากถ้ำสัตว์อสูรระดับที่สามพอสมควร
ไม่อย่างนั้นเขาก็ต้องพิจารณาย้ายบ้านหินแล้ว
"ดีมาก สามี"
จี ชิงหยู มู่ จื่อหยาน และเซี่ยจิงย่านทั้งสามต่างพยักหน้า พวกนางอยู่กับโจวสุ่ยมาเป็นเวลานานแล้ว จึงย่อมเรียนรู้ที่จะระมัดระวังตัว
การประจบสอพลอเป็นเพียงการปกปิดความหลอกลวง
ตราบใดที่พวกเขาเพิกเฉยต่อเบ็ดที่ฝ่ายอื่นโยนมา พวกเขาก็จะเป็นฝ่ายที่ไม่แพ้ใครอย่างเป็นธรรมชาติ
"มาสำรวจบริเวณรอบๆ กันก่อนดีกว่า" โจวสุ่ยคิดและปล่อยร่างแยกหกตัวและหนอนกินทองหลายร้อยตัวออกไปเพื่อเดินเตร่ในทุกทิศทาง
แม้ว่าเขาจะได้รับข้อมูลมากมายจากตระกูลผู้บ่มเพาะเหล่านั้น แต่ใครจะรู้ว่ามันเป็นจริงหรือเท็จ
ไม่ว่าในกรณีใด เขาจำเป็นต้องเห็นด้วยตาของตัวเองเพื่อยืนยันความถูกต้องของข้อมูลนี้
แน่นอนว่านี่ก็ไม่จำเป็นต้องเคลื่อนย้ายร่างจริงของตัวเอง ร่างแยกไปสืบข่าว ก็เพียงพอแล้ว
ช่วงดึก
หลังจากกินและดื่มจนอิ่ม โจวสุ่ยก็เข้าสู่การบ่มเพาะแบบคู่อีกครั้ง ทำงานอย่างหนัก
ภรรยาของเขาก็พึงพอใจเช่นกัน ใบหน้าของพวกเธอแดงก่ำด้วยความสุข
................
"ไอ้สารเลวคนนี้ทำมันอีกแล้ว" เล่งอวี้ซี ผู้กำลังบ่มเพาะอย่างสันโดษหน้าแดงก่ำ เมื่อได้ยินเสียงนั้น ทันใดนั้นก็รู้สึกเขินอายอย่างอดไม่ได้
แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ท้ายที่สุด ผู้ชายคนนี้คือผู้มีพระคุณของเธอที่ช่วยชีวิตเธอไว้
และนี่ก็เป็นพฤติกรรมปกติระหว่างคู่รัก ตัวเองจะตำหนิอะไรได้บ้าง
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงทำได้เพียงแต่เพิ่มชั้นกั้นเสียงอีกชั้นหนึ่งและหลับตาข้างหนึ่ง
แต่ความกระวนกระวายภายในใจ ก็ไม่สามารถสงบลงได้นานนัก
(จบบทนี้)
