ตอนที่ 689 คำตอบของคิซาเมะ
หลังจากที่เทรุมิ เมย์ทิ้งข้อความไว้ในรายการทองคำ นอกจากซาบุสะแล้ว นินจาถอนตัวอีกหลายคนก็เลือกที่จะรีบไปที่หมู่บ้านคิริงาคุเระ
ลักษณะที่ระมัดระวังโดยธรรมชาติของนินจาถอนตัว ทำให้พวกเขาไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เทรุมิ เมย์พูดได้อย่างสมบูรณ์
ดังนั้นเหตุผลที่พวกเขาเต็มใจจะรีบกลับไปที่หมู่บ้านคิริงาคุเระ ก็เพื่อทำให้แน่ใจว่าสิ่งที่เทรุมิ เมย์พูดนั้นเป็นความจริง
ส่วนจะเข้าร่วมในภายหลังหรือไม่นั้น มันก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขามองเห็นหมู่บ้านคิริงาคุเระเป็นแบบใดด้วยตาของตัวเอง
แน่นอน นอกจากกลุ่มนินจาถอนตัวของหมู่บ้านคิริงาคุเระ ที่กำลังรีบเร่งไปยังหมู่บ้านคิริงาคุเระแล้ว ยังมีนินจาที่เกิดถอนตัวหลายคนที่ไม่เลือกที่จะกลับไปด้วย
ในดินแดนแห่งสายฝน ในห้องที่มีแสงสลัว ‘โฮชิงากิ คิซาเมะ’ ซึ่งพึ่งจะมาถึงห้องและพบที่นั่งด้วยตัวเอง เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองไปที่รายการทองคำ
“ฮ่าฮ่า ปรากฎว่า... นั่นสินะ”
“เธอเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญจริงๆ ถึงกลับกล้าเรียกคนอย่างพวกเรากลับไปแบบนี้”
ได้ยินคำพูดของคิซาเมะ ‘เพน’ ซึ่งมาถึงที่นี่หนึ่งก้าวก่อนคิซาเมะ ก็หันไปมองเขาและพูดออกมา
“แล้วนายจะกลับไปที่หมู่บ้านคิริงาคุเระไหม โฮชิงากิ คิซาเมะ?”
“ไม่ ผมไม่มีความคิดแบบนั้น” คิซาเมะส่ายหัว
“ถ้าเป็นก่อนจะมาร่วมงานกับแสงอุษา ผมก็อาจจะมีความคิดแบบนี้ แต่หลังจากเข้าร่วมกับแสงอุษา ผมก็มีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าแล้ว”
“แม้ว่า ตอนนี้ผมจะค่อนข้างสงสัยมากว่า พวกเราจะสามารถบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่นี้ได้ได้หรือไม่ก็ตาม”
คิซาเมะได้รับเชิญโดยตรงให้เข้าร่วมกับแสงอุษา โดย ‘อุจิวะ โอบิโตะ’ ซึ่งปลอมตัวเป็น ‘อุจิวะ มาดาระ’
นอกจากนี้ เขายังเป็นนินจาเพียงคนเดียวที่รู้เกี่ยวกับแผน ‘ดวงตาแห่งดวงจันทร์’ แม้ว่าแผนที่เขารู้จะเป็นเพียงแผนที่ผสมจากคำโกหกก็ตาม
“ตอบได้ดี ถ้านายไม่ตอบแบบนี้ บางทีฉันคงเลือกได้แค่จัดการกับนาย”
เพนพยักหน้าอย่างสงบ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้ว่าสิ่งที่คิซาเมะพูดนั้นถูกต้อง
ตอนนี้ มันเป็นเรื่องยากมากที่จะบรรลุเป้าหมายขององค์กรแสงอุษา ตามที่เขาต้องการได้
เพนต้องการรวบรวมสัตว์หาง และทำให้พวกมันกลายเป็นอาวุธอันทรงพลัง ที่สามารถยับยั้งโลกนินจาทั้งหมดได้
แต่สำหรับตอนนี้ อย่าพึ่งพูดถึงเรื่องที่ว่าอาวุธที่เกิดขึ้นโดยสัตว์หาง จะสามารถต่อกรกับนินจาที่แข็งแกร่งอย่างหลี่ฟาน และ โอซึซึกิ คางูยะ ได้หรือไม่
หลังจากที่ลูกศิษย์ของหลี่ฟาน ปากุระและเทรุมิ เมย์ กลายเป็นคาเงะของหมู่บ้านซึนะงาคุเงะ และหมู่บ้านคิริงาคุเระตามลำดับ
ต่อมา ซามุย จากหมู่บ้านคุโมะงาคุเระ ก็กลายเป็นนินจาผู้แข็งแกร่งที่สามารถเอาชนะไรคาเงะรุ่นที่สาม และโฮคาเงะรุ่นที่สี่ได้ติดต่อกัน
ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ยากมากๆ ที่องค์กรแสงอุษาจะสามารถรวบรวมสัตว์หางของทั้งสามหมู่บ้านนี้ได้
ในขั้นต้น เพนรู้สึกว่าเมื่อถึงเวลา ตราบใดที่มีการส่งสมาชิกสองคนขององค์กรแสงอุษาไป การจับสัตว์หางก็น่าจะเป็นเรื่องที่ไม่เกินมือพวกเขา
แต่ตอนนี้ เพนรู้สึกว่าถ้าเขาจะจับสัตว์หางของ หมู่บ้านซึนะงาคุเงะ หมู่บ้านคิริงาคุเระ และ หมู่บ้านคุโมะงาคุเระ บางทีเขาอาจจะต้องลงมือด้วยตัวเอง
แต่เพื่อเป็นหลักประกัน บางทีเขาคงต้องพาสมาชิกหลายคนขององค์กรแสงอุษาไปด้วย
“ใจเย็นๆ ก่อนครับหัวหน้า ผมจะไม่มีวันออกจากองค์กรแสงอุษา จนกว่าเป้าหมายจะสำเร็จ”
คิซาเมะเปิดปากของเขาและหัวเราะ
‘แน่นอนว่า มันคือการบรรลุจุดประสงค์ของอุจิวะ มาดาระ ฮิฮิ’
ในขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง คฤหาสน์ของหลี่ฟาน
เมื่อแสงวูบวาบสองครั้งตกลงมา หลี่ฟานและกุเร็นก็เคลื่อนย้ายกลับมาภายในคฤหาสน์
“ท่านอาจารย์หลี่ฟาน คุณกลับมาแล้ว!” เมื่อเห็นหลี่ฟาน ซามุยที่กำลังสอนน้องชายอยู่ก็เดินเข้ามาทันที
“โย่ ซามุย ไม่นึกเลยว่าเธอจะกลับมาที่นี่ด้วย ตอนนี้หมู่บ้านคุโมะงาคุเระของเธอดูเหมือนจะค่อนข้างยุ่งไม่ใช่หรอ?”
หลี่ฟานยิ้มและเอื้อมมือออกไปหาซามุยเพื่อเป็นการทักทาย ในขณะที่พยักหน้าให้กับคนที่เหลือภายในห้อง
ตอนนี้คฤหาสน์ค่อยๆ มีชีวิตชีวาขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เหมือนกับโรงฝึกในโลกโจรสลัดของเขา
“อ๊ะ! อาจารย์หลี่ฟาน คุณพาคนกลับมาจริงๆ ด้วย แถมเธอยังเป็นเด็กผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าผมอีก!”
“อาจารย์หลี่ฟานครับ เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นลูกศิษย์นอกด้วยเหรอ?”
อัทซุยวิ่งมาหาหลี่ฟาน และมองดูกุเร็นที่อยู่ข้างๆ เขาด้วยความสงสัย
ในทำนองเดียวกัน มาบุยก็มองไปที่หลี่ฟานอย่างสงสัยด้วยเช่นกัน “อาจารย์หลี่ฟาน การที่คุณรีบออกจากหมู่บ้านคุโมะงาคุเระก่อนหน้านี้ เป็นเพราะเด็กผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม?”
“ใช่ มันเป็นเพราะเธอจริงๆ” หลี่ฟานวางมือบนผมที่เรียบลื่นของกุเร็น
“อัทซุย เธอเป็นลูกศิษย์ใหม่ของฉันจริงๆ แต่ไม่เหมือนกับนาย เธอไม่ใช่ลูกศิษย์นอก แต่เป็นลูกศิษย์อย่างเป็นทางการ”
“อะไรนะ ลูกศิษย์อย่างเป็นทางการ แต่เธอยังเด็กอยู่เลย!”
ปากของอัทซุยเบิกกว้าง และเธอมองไปที่กุเร็นอย่างไม่เชื่อสายตา ความอิจฉาริษยาในดวงตาของเขาส่องประกายอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ลูกศิษย์อย่างเป็นทางการ? เธอเป็นเด็กที่โชคดีจริงๆ ที่สามารถหยิบตราลูกศิษย์ที่กระจัดกระจายไปทั่วขึ้นมาได้แบบนี้ อาจารย์หลี่ฟาน”
มาบุยโอบแขนของเธอไว้รอบหน้าอก และพยักหน้าอย่างรู้เท่าทัน
หลี่ฟานยิ้มและไม่ได้ตอบมาบุย
อย่างไรก็ตาม เขาขอตราลูกศิษย์ของกุเร็นมา และตอบคำถามของมาบุยด้วยการกระทำ
…
