บทที่ 179: ครึ่งเทพหัวหมู (ฟรี)

ตอนนี้แต่ละทีมได้รับมอบหมายให้นั่งรถม้าคนละคัน เจ้าของคนอื่นๆ มองว่าสมาชิกของทีมมีดตัดกระดูก ถ้าซูจินไม่ได้ค้นพบความลับเบื้องหลังตั๋วรถไฟนี้ จะมีสักกี่คนที่รอดชีวิตจากขั้นตอนการชำระเงิน?

คู่มือไม่ได้ปล่อยให้เจ้าของมีเวลามากพอที่จะย้ายจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรีบไปที่รถม้าของตัวเอง เมื่อผู้หญิงจากเรดดราก้อนที่เสียสละชีวิตไปหลายปี ก่อนหน้านี้เดินผ่านซูจิน เธอจ้องมองเขาด้วยความเกลียดชังในดวงตาของเธอ

ซูจินแน่ใจว่ามันเป็นความเกลียดชัง พลังจิตของเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นถ้าใครรู้สึกอย่างแรงกล้าต่อเขามาก เขาก็สัมผัสได้ตอนนี้

แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงเกลียดเขา หลังจากคิดถึงความเป็นไปได้ต่างๆ แล้ว เขาก็หัวเราะกับตัวเองอย่างเศร้าๆ เธอโกรธเพราะคิดว่าเขารู้อยู่แล้วว่า คู่มือ คือตั๋วแต่จงใจไม่บอกเธอก่อนหน้านี้ซึ่งทำให้เธอต้องมาอยู่ในสภาพนี้?

เขาส่ายหัวและเยาะเย้ย เขาคิดถึงความเป็นไปได้นี้หลังจากที่ชายหัวแพะชี้มาที่เขาแล้วเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เขาจะบอกเธอได้ นอกจากนี้ นี่คือโลกแห่งคู่มือแห่งนรก เจ้าของทุกคนต้องรับผิดชอบต่อชีวิตและความตายของตนเอง และไม่มีใครจำเป็นต้องดูแลชีวิตของผู้อื่น แล้วถ้าเขารู้เรื่องนี้มาก่อนหน้านี้และจงใจเก็บข้อมูลกลับหล่ะ? เขารับผิดชอบในการดูแลเพื่อนร่วมทีมของเขา แต่เขาไม่รับผิดชอบต่อเพื่อนร่วมทีมของเจ้าของคนอื่น

เมื่อเขาปรับความคิดของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้แล้ว เขาก็นำทีมของเขาไปยังรถม้าที่พวกเขาได้รับมอบหมายให้ไป ห่างจากรถม้าที่พวกเขาปรากฏตัวครั้งแรกเพียงสองคัน ในขณะที่รถม้าของทีมหลิวโบเว่น จากทีมภูเขาสูง อยู่ข้างๆ พวกเขา

เมื่อทีมมีดตัดกระดูก เดินผ่านรถม้าคันแรกเพื่อไปถึงพวกเขา หัวใจของพวกเขาเต้นรัวด้วยความกลัว ตู้โดยสารอื่นๆ ก็เต็มไปด้วยผู้โดยสารคนอื่นๆ จริงๆ แต่ผู้โดยสารคนอื่นๆ ดูไม่เหมือนมนุษย์เลย ซูจินรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังดูนิทานพื้นบ้านบางเรื่องที่เขาอ่านตอนเป็นเด็กในรูปแบบ 3 มิติ มีสิ่งมีชีวิตบางอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

สิ่งมีชีวิตนั่งเงียบ ๆ บนที่นั่งของพวกเขา บางคนเงยหน้าขึ้นมองอย่างอยากรู้อยากเห็นขณะที่พวกเขาเดินผ่านไป แต่พวกเขาก็มองเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

พวกเขาทั้งห้าผ่านรถม้าคันแรกอย่างกระวนกระวายใจและมาถึงคันที่สอง เช่นเดียวกับครั้งก่อน รถม้าคันนี้ก็เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดเช่นกัน รูปร่างเหมือนมนุษย์จะปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราว แต่พวกมันก็ดูดีน่าขันหรือน่าเกลียดมาก คุณคงนึกอยากจะควักลูกตาออกมาโดยสัญชาตญาณ

นี่คือรถม้าที่จัดสรรให้กับทีมภูเขาสูง ที่นั่งของพวกเขาอยู่ที่มุมหนึ่งของรถม้า พวกเขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองเมื่อทีมมีดตัดกระดูก เดินผ่านพวกเขา แต่พวกเขาไม่กล้าทักทายพวกเขาหรือส่งเสียงแม้แต่น้อย เพราะสัตว์ประหลาดที่มีปีกปีศาจกำลังนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ พวกเขา

“นี่คือรถไฟแห่งสิ่งเหนือธรรมชาติ… แล้วพวกนี้คือสิ่งมีชีวิตจากตำนานและนิทานพื้นบ้านพวกนั้นเหรอ?” ซูจิน คิดว่า ขณะที่พวกเขากำลังจะผ่านรถม้าคันที่สอง จู่ๆ ร่างขนาดมหึมาก็ปรากฏตัวขึ้นและขวางทางพวกเขา

“เทพีแห่งการเก็บเกี่ยว! กล้าดียังไงมาหลอกฉัน! ฉันจะฆ่าคุณ!” สิ่งใหญ่โตที่ขวางทางพวกเขากลายเป็นสัตว์ประหลาดหัวหมู ชั่วขณะหนึ่ง พวกเขาคิดว่านี่คือ จูปาเจี๋ย จาก เรื่องไซอิ๋ว

เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวกลายเป็นผู้หญิงที่สวยและสง่างาม เธอมีผมสีเขียวยาวและมีก้านสีเขียวงอกออกมาจากไหล่และปลายหูของเธอ ดังนั้นเธอจึงดูเข้าถึงได้

“อันวี! คุณอาจเป็นเทพเจ้าจากอารยธรรม แคทาร์ แต่พลังของคุณเทียบไม่ได้กับเทพเจ้าที่แท้จริง ดังนั้นอย่ากล้าท้าทายฉัน ไม่งั้นฉันจะบอกให้รู้ว่าพระเจ้าที่แท้จริงนั้นน่ากลัวแค่ไหน” ดูเหมือนว่าเทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวจะไม่ถูกรบกวนแม้แต่น้อยจากการคุกคามของสัตว์หัวหมู

สัตว์หัวหมูที่เรียกว่าอันวีโกรธจัดและคำรามด้วยความโกรธทันที แต่เขาไม่กล้าเข้าใกล้เทพธิดามากกว่านี้ ดังนั้นบางทีเทพธิดาอาจพูดถูกว่าอันวีไม่มีพลังเท่าเธอเลย

เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวมองดูหัวหมูน่าเกลียดของอันวีด้วยความรังเกียจ เธอแตะอากาศด้วยกิ่งก้านผอมๆ เหมือนนิ้ว และก้านสีเขียวสดใสก็งอกออกมาจากจมูกของอันวีทันที และเต็มรูจมูกของเขาอย่างรวดเร็ว

"ไม่ไม่! เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยว ฉันผิดแล้ว! ฉันยอมรับความผิดของฉัน! ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย!“อันวีขอโทษอย่างล้นหลามและไม่มีความภาคภูมิใจอย่างที่พระเจ้าควรมีอีกต่อไป ดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำอะไรแบบนี้

เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวดึงก้านกลับจากรูจมูกของเขา และอันวีรีบถอยหลังไปหลายก้าว ทำให้เขาพุ่งตรงเข้าไปหาซูจิน

ซูจินต้องยอมรับว่าอันวี คนนี้เป็นเทพเจ้าแห่งอารยธรรมอย่างแท้จริง ตอนนี้ร่างกายของซูจินเกือบจะอยู่ยงคงกระพัน แต่เขาก็ยังถอยหลังไปหลายก้าวหลังจากที่อันวี ชนเข้ากับเขา และเพื่อนร่วมทีมที่เหลือก็เกือบจะล้มลงเช่นกัน

“ค้างคาวตาบอดตัวนี้มาจากไหน? เบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ?!” อันวีคำรามด้วยความโกรธที่ซูจินและพรรคพวกของเขา น้ำลายที่พ่นออกมาจากปากและจมูกของเขาน่าขยะแขยงอย่างไม่น่าเชื่อ

ซูจินขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดอะไร เป็นการดีกว่าที่จะไม่รุกรานสิ่งมีชีวิตใดๆ ในการท้าทาย

อันวี รู้สึกสบายใจทันทีเมื่อเห็นว่าซูจินและคนอื่นๆ ก้มหัวโดยไม่พูดอะไรสักคำ ขณะที่พวกเขาเดินผ่านเขา จู่ๆ เขาก็สูดหายใจเล็กน้อย

"เดี๋ยวก่อน! หยุดตรงนั้น!“มีประกายแวววาวแปลก ๆ ในดวงตาของเขาขณะที่เขาเดินไปที่คาโนไมและดมเธอขึ้น ๆ ลง ๆ

“อ๊ะ! กลิ่นนี้… คุณใกล้เคียงกับความแข็งแกร่งของฉันมาก แม้ว่า… จะมีความแตกต่างเล็กน้อยก็ตาม แต่มันก็ดีทั้งหมด ฉันจะพาผู้หญิงคนนี้ไป” อันวีพูดขณะขยับตัวไปคว้าคาโนไม

ซูจินจะไม่ยอมให้เขาพาคาโนไมไปแบบนั้น ดังนั้นเขาจึงรีบไปยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วตะคอกว่า “บทเรียนที่เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวมอบให้คุณตอนนี้เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ?”

อันวี ผงะเล็กน้อยในขณะที่เขามองไปที่เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวครู่หนึ่ง จากนั้นมองกลับไปที่ซูจินและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหลังเขา เขาไม่เคยเห็นเพื่อนเหล่านี้มาก่อน พวกมันจะเป็นเทพจริงๆ เหรอ?

เขาตัดสินใจที่จะระมัดระวังและถามว่า “ทำไม? พวกคุณต่างก็เป็นเทพเจ้าที่แท้จริงเหมือนกันเหรอ?”

ซูจินเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นยืนกรานว่า “เราไม่ใช่เทพเจ้าที่แท้จริง แต่… เราเป็นตัวแทนของเทพเจ้าที่แท้จริง การรุกรานพวกเราก็เหมือนกับการรุกรานพระเจ้าของเรา!”

ทันทีหลังจากที่ซูจินพูดอย่างนั้น เอินนุยก็ดูถูกสายตาของเขา ตัวแทนกลุ่มหนึ่งกล้าดียังไงมาทำตัวหยิ่งผยองขนาดนี้?

ในขณะเดียวกันหลิวโบเว่น และทีมของเขาก็หันมาดูด้วยเช่นกัน ทีมของซูจินแข็งแกร่งที่สุดในสามทีม ดังนั้นพวกเขาต้องการดูว่าเขาจะรับมือกับวิกฤตินี้บนรถไฟได้หรือไม่

“เฮ่ เฮ่! เนื่องจากคุณไม่ใช่พระเจ้าที่แท้จริง ดังนั้นฉันจะไม่ฟังเรื่องไร้สาระของคุณ ฉันจะพาผู้หญิงคนนี้ไปด้วย หากคุณต้องการให้เธอกลับมาก็ขอให้พระเจ้าของคุณคุยกับฉัน” อันวีเอื้อมมือไปหาคาโนไมอีกครั้ง

คาโนไม มีแววตาหวาดกลัว สัตว์หัวหมูตัวนี้แข็งแกร่งมากและเทียบได้กับเจ้าชายผู้มีเสน่ห์แห่งเทพนิยายแห่งความสยองขวัญ ซูจินและคนอื่นๆ แข็งแกร่งกว่าตอนที่พวกเขาผ่านการท้าทายนั้น แต่ก็ยังเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะเอาชนะกึ่งเทพได้อย่างง่ายดาย

แต่ซูจินคว้ามือที่อันวี ยื่นไปทางคาโนไม สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมในขณะที่เขาพูดว่า “คุณแน่ใจหรือว่าต้องการทำเช่นนี้?”

อันวีตัวสั่นเล็กน้อยขณะที่เขามองซูจินด้วยความประหลาดใจ ผู้โดยสารคนอื่น ๆ ก็เงยหน้าขึ้นมองและเทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวก็อุทานเบา ๆ

“สวัสดีฉัน! พลังนี้มาจากเทพเจ้าแห่งความมืดที่แท้จริงและเขามีพลังมหาศาล แข็งแกร่งกว่าฉัน!” เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวให้การประเมินภายในเวลาไม่ถึงวินาที

ซูจินได้ใช้ดวงตาของจอมมารที่มาแทนที่หัวใจของเขาเพื่อปลดปล่อยพลังวิญญาณของจอมมารบางส่วน สิ่งเดียวที่เขาทำได้ตอนนี้คือแสร้งทำเป็นว่ามีพลังมากกว่าที่เขาเป็นจริง โดยหวังว่าชื่อของจอมมารจะเพียงพอที่จะทำให้มนุษย์ครึ่งเทพหัวหมูตัวนี้หวาดกลัว

เช่นเดียวกับที่เขาหวังไว้ ครึ่งเทพหัวหมูลังเลก่อนที่จะชักมือออก ลูกทีมงานถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกำลังจะเดินหน้าต่อไป เมื่ออันวี ตะโกนให้พวกเขาหยุดอีกครั้ง

“หนุ่มน้อย เนื่องจากพระเจ้าของคุณทรงพลังมาก ฉันจะไม่แย่งเธอไปจากคุณ แต่เนื่องจากเราเป็นเทพทั้งคู่ ดังนั้นฉันจึงต้องการทำข้อตกลงกับคุณ แล้วเรื่องนั้นล่ะ?” อันวีอิกล่าวด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก

“ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น” ซูจินปฏิเสธเขาโดยไม่ลังเล เขาไม่ต้องการนำปัญหาที่ไม่จำเป็นมาสู่ตัวเอง เขาต้องการรีบไปที่รถม้าที่เขาควรจะนั่งอย่างรวดเร็ว หาที่นั่งแล้วนั่งลง

แต่มนุษย์ครึ่งเทพกลับไม่ปฏิเสธคำตอบ ซูจินรู้สึกถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่รวบรวมอยู่ข้างหลังเขาทันที เขาหันศีรษะอย่างแข็งทื่อเพื่อดูว่าอันวี ดูโกรธจัด เขี้ยวแหลมคมหลายอันปรากฏขึ้นในปากของเขา และเขาก็ดูพร้อมที่จะกลืนมันทุกเมื่อ

“เพียงเพราะพระเจ้าของคุณทรงพลังไม่ได้หมายความว่าคุณสามารถพูดกับพระเจ้าคนอื่นแบบนี้ได้! ฉันแจ้งให้คุณทราบไม่ใช่กำลังเจรจากับคุณ!” อันวี เป็นเหมือนปีศาจที่ทำหน้าที่ลงโทษในนรก เขาก้าวไปข้างหน้าและจ้องมองไปที่ซูจินจากความสูงมากกว่าสามเมตร หากพลังจิตของซูจินไม่แข็งแกร่งพอ เขาคงจะหลุดพ้นจากรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่อันวีเปล่งออกมา

เห็นได้ชัดว่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปฏิบัติตาม ซูจินถอนหายใจ จากนั้นพยักหน้าเห็นด้วย “เราจะทำเช่นนี้ได้อย่างไร”

เมื่อซูจินถามคำถามนั้น อันวีก็หยุดเปล่งรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวนั้น และฟันในปากของเขาก็หดตัวลงทันที เขาพยักหน้าอย่างพอใจและกล่าวว่า “ฉันสามารถให้สิ่งของแก่คุณเป็นการแลกเปลี่ยนได้ คุณต้องการอะไร?”

ซูจินขมวดคิ้วเพราะมันยากมากที่จะจัดการกับครึ่งเทพนี้ แต่รอยยิ้มจางๆ ก็ปรากฏบนริมฝีปากของเขาเกือบจะในทันที “ฉันต้องการอาวุธที่สร้างโดยพระเจ้า คุณมีอะไรแบบนั้นหรือเปล่า?”

อันวีจ้องไปที่ซูจินอย่างว่างเปล่า และผู้โดยสารคนอื่นๆ ก็ดูเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองเช่นกัน ครู่ต่อมา อันวี จ้องมองไปที่ซูจิน และพูดว่า "คุณคิดว่ามันง่ายสำหรับพระเจ้าที่จะสร้างอาวุธหรือไม่? ผู้ที่สามารถทำเช่นนั้นได้คือผู้ที่ทรงพลังที่สุดในบรรดาเทพเจ้าที่แท้จริง!“

“แล้ว… คุณไม่มีข้อเสนอเลยเหรอ?” ถามซูจินอย่างใจเย็น

อันวี มีสีหน้าน่ารังเกียจ “ฉันไม่มี แต่… จะบอกคุณว่า ฉันจะใช้ผู้ชายคนนี้เป็นการแลกเปลี่ยน มันไม่ใช่เรื่องเลวร้าย ฉันสัญญา”

เขาหยิบตุ๊กตาตัวเล็ก ๆ ที่มีลักษณะคล้ายกับที่ใช้เล่นหมากรุกออกมา รูปปั้นนั้นเป็นนักรบที่มีดาบยาวห้อยอยู่ข้างตัว และ... เขามีหัวหมูแทนหัว

“ฉันไม่ต้องการสิ่งนี้ ฉันได้บอกคุณไปแล้วว่าฉันต้องการอะไร และถ้าคุณไม่มีมัน งั้น… ฉันขอโทษ” ซูจินส่ายหัว เขาไม่สนใจว่าตุ๊กตาตัวนั้นจะเป็นอะไร ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยคาโนไมไป

อันวี กำลังจะระเบิดความโกรธอีกครั้งเมื่อเทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวกล่าวว่า "อันวี คุณต้องให้ทั้งสองฝ่ายตกลงก่อนจึงจะสามารถตกลงกันได้ คุณไม่สามารถบังคับให้อีกฝ่ายยอมรับข้อตกลงได้“

หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากระงับความโกรธ เขาพูดกับซูจินด้วยเสียงอู้อี้ “ฉันจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง มาเล่นพนันกันและถ้าคุณชนะคุณก็จะได้สิ่งนี้ แต่ถ้าคุณแพ้…เธอก็จะเป็นของฉัน!”