ตอนที่ 21 เปิดร้านนวด
กายภาพบำบัดไม่ใช่สิ่งใหม่ในโลกนี้ การฝังเข็ม การใช้ถ้วยไฟและการนวดเป็นที่นิยม แต่แค่ในหมู่คนธรรมดา
เหนือสิ่งอื่นใด ยิ่งสิ่งเหล่านี้เจ็บปวด มันยิ่งมีผลดีและผู้บ่มเพาะที่ระดับต่างกันก็มีความทนต่อความเจ็บปวดต่างกัน ดังนั้น โดยปกติ ตอนผู้บ่มเพาะระดับต่ำบำบัดให้ผู้บ่มเพาะระดับสูง มันจึงเหมือนการเกา
แต่ เย่อันผินนั้นแตกต่าง
ในอดีต เขาฝังเข็มและนวดให้เพ่ยเหลียนเสวี่ยบ่อยเพื่อช่วยคลายกล้ามเนื้อและกระดูกนางให้ฝึกได้ดีขึ้น ตลอดมานี้ เขารวบรวมชุดวิธีกายภาพบำบัดจนมีผลต่อผู้บ่มเพาะ
สิ่งสำคัญสุดคือเขาไม่หยิ่งและมีนิสัยเหมือนผู้บ่มเพาะคนอื่น ไม่คิดว่าการปรนนิบัติคนอื่นจะเป็นการลดสถานะ
ผู้หญิงที่ตรวจสอบการยื่นคำขอเปิดร้านบอกว่านางอยากลอง เขาเลยขอให้นางพาไปห้องรับรองใกล้ๆ
ตอนนางกำลังสงสัยว่า’กายภาพบำบัด’คืออะไร เย่อันผิงก็พลันคุกเข่าตรงหน้านางข้างหนึ่ง ประคองเท้าขวานางด้วยมือสองข้าง พยายามถอดรองเท้าและถุงเท้านาง
พอเห็นแบบนี้ นางก็เตะเย่อันผิง แต่เขารีบหลบ
“เจ้าทำอะไรของเจ้า?!”นางจ้องเย่อันผิงและยังแตะฝักกระบี่บนหลัง“เจ้าถอดรองเท้าข้าทำไม?!เจ้ากล้าดียังไงถึงมาล่วงละเมิดข้า?”
พอได้ยินที่นางพูด เย่อันผิงก็อาย ทุกคนมีความเข้าใจคำว่าล่วงละเมิดต่างกัน
ผู้หญิงบางคนรู้สึกว่าถ้าพวกนางถูกเห็นเท้าเปล่า พวกนางจะแต่งงานไม่ได้ ส่วนผู้อื่นจะสงบต่อให้โดนแอบมองตอนอาบน้ำ
ศิษย์สำนักดาวดำตรงหน้าเขาคือจำพวกแรก
เย่อันผิงคิดสักพัก จากนั้นก็นำป้ายตัวตนสำนักร้อยดอกบัวออกจากเอวและส่งให้นาง
“แม่นาง ข้าไม่เคยจะหยามเกียรติเจ้า นี่คือป้ายตัวตนของข้า ถ้ารู้สึกว่าพฤติกรรมของข้าไม่เหมาะสม ก็เชิญเอาไปป่าวประกาศได้เลย?”
“ป้ายตัวตน?”หญิงสาวรับป้ายและหลังดู นางก็ขมวดคิ้ว“เจ้าคือนายน้อยของสำนักร้อยดอกบัว”
“ถูกต้อง”
“นายน้อยของสำนักร้อยดอกบัวมาดาวดำเพื่อเปิดร้านค้า แถมยังเป็นร้านประเภทนี้ เจ้าไม่ละอายใจหรือไง?”
เย่อันผิงพ่นลมและถาม“แม่นาง ขอข้าถาม คิดว่าสถานะของอาจารย์ที่งสั่งสอนคนเหนือหรือต่ำกว่าชาวไร่ไหม?”
“ย่อมเหนือกว่า”
“การเป็นอาจารย์น่าภาคภูมิใจก็จริง แต่ถ้าไม่มีชาวไร่ชาวนา งั้นอาจารย์ก็จะอดตาย”เย่อันผิงยิ้ม“มีร้อยพันวิธีในโลกนี้ และเราไม่สามารถขาดได้หากไร้อย่างหนึ่ง ทำไมถึงต้องละอาย?ข้าแค่ทำสิ่งที่ข้าอยากทำ”
“อืม ฟังดูสมเหตุสมผล แต่..”หญิงสาวลังเล“กายภาพบำบัดที่ว่านี่ไม่เหมือนหอนางโลมใช่ไหม?”
“ไม่ใช่อยู่แล้ว ลองดูแล้วจะรู้เอง ถ้าไม่ได้ผล ข้าจะไปเลย ถ้าคิดว่าเรื่องนี้ไม่เหมาะสม ข้าสามารถสวมถุงมือและที่ปิดตาก็ได้”
พอได้ยินที่เขาพูด นางก็มองหน้าเขาอีก พอเห็นว่าเขาลำบากใจจริง นางก็พยักหน้า
“ก็..ก็ได้ แต่ข้าขอบอกเจ้าไว้เลย ถ้าเจ้ากลับไม่ให้เกียรติข้า ข้าจะทำลายเจ้า”
“ตกลง”
เขาคว้าเท้านางและกดที่ตรงกลางฝ่าเท้าด้วยนิ้วโป้ง
“แม่นาง ช่วงนี้เจ้ากินอาหารมันและเผ็ดไปเยอะใช่ไหม?ม้ามและตับของเจ้าอักเสบ”
“เจ้ารู้ได้ไง?”
“จุดหัวใจเสือร้อนหน่อย มันอาจเจ็บสักนิด โปรดทน”
หญิงสาวเลิกคิ้วและถอนหายใจ ชายหนุ่มคนนี้ดูเหมือนจะเก่งจริง เขาสามารถรู้เพียงแตะเบาๆ
วินาทีต่อมา เย่อันผิงก็รวมลมปราณที่ปลายนิ้วและแตะจุดนั้น
ทันใดนั้น นางก็รู้สึกถึงกระแสไฟฟ้าที่วิ่งจากจุดที่นิ้วของเย่อันผิงแตะและนางก็ไม่สามารถกลั้นเสียงได้
“อ้า”
นางรีบปิดปาก แต่หลังจากนั้น พลังงานอีกสายที่อบอุ่นก็วิ่งแล่นทั่วตัวนาง
“อู้ว อื้มมม”
“แม่นาง กดเท่านี้พอไหม?”
“อืม..ยัง..ยัง…อา”
“แม่นาง อย่าเกร็งสิ ผ่อนคลาย ไม่งั้นข้าไม่รู้ว่าต้องใช้แรงเท่าไร”
“อือ..’
สุดท้าย เย่อันผิงก็กดจุดบนเท้านางอยู่หนึ่งก้านธูป(15นาที) แต่ไม่มีใครสังเกตว่าศิษย์หลายคนที่เข้ากะสถานที่นี้วันนี้ผ่านห้องพวกเขาและได้ยินเสียงแปลกๆ
ตอนนี้ ด้านนอกประตูมีชายสาม หญิงสี่กำลังฟังการเคลื่อนไหวในห้อง ใบหน้าพวกเขาแดงก่ำ
“เจ้าอยากให้ข้าอ่อนโยนกว่านี้ไหม?”
“ไม่ ไม่ต้องห่วง ใช้แรงเท่านี้แหละ มัน..สบายมาก”
“ดีจัง”’
เสียงในห้องยิ่งแปลกขึ้นและชายสามหญิงสี่ก็กระซิบกัน
“ศิษย์พี่ไป่กล้ามาก!นาง..กล้าฝึกฝนคู่จริงๆ”
“ว่าแต่ คู่ฝึกของศิษย์พี่ไป่เป็นใคร?ทำไมข้าไม่เห็นนางจะรู้จักใคร”
“ข้าเห็นชายหนุ่มเข้าห้องไปกับนาง เขาดูโดดเด่น และสดใส ไม่รู้ว่าเขามาจากตระกูลไหน แต่เขาไม่ใช่ศิษย์ดาวดำ”
ตอนนี้ มันดูเหมือนกิจกรรมในห้องจะจบแล้ว
“แค่..แค่นี้เหรอ?”
“ไม่ใช่ว่าแม่นางทำงานอยู่เหรอ?”
“ใช่..ข้าจะออกไปเดี๋ยวนี้”
คนที่ประตูขยิบตาให้กัน’หนี!’
พอนางกำลังจะออกมา พวกเขาก็หายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“แม่นาง กายภาพบำบัดของข้าเป็ฯยังไง?รู้สึกผ่อนคลายขึ้นไหมตอนหมุนเวียนลมปราณ?”
“อืม”ศิษย์พี่ไป่เม้มปาก หลับตา ตอนพยายามเคลื่อนลมปราณ นางก็แปลกใจ“มันง่ายขึ้นจริงๆ ข้ารู้สึกสดชื่นมาก”
“อืม งั้นเรื่องการยื่นคำขอเปิดร้านของข้า ..”
“ได้ แต่.ข้าต้องไปถามผู้อาวุโส”นางนำตราประทับของนางออกมา และหลังประทับ นางก็เตือนเขา“เจ้าสามารถเปิดร้านได้เลย แต่จากนั้นผู้อาวุโสจะมาตรวจดู มันขึ้นอยู่กับว่าเจ้าจะยังเปิดต่อได้ไหม ข้าว่าหลายคนคงไม่เคยได้ยินคำว่ากายภาพบำบัด”
“เข้าใจแล้ว”เย่อันผิงรับเอกสารมาและประสานมือ“ขอบคุณมาก งั้นข้าขอตัว”
พอเห็นว่าเขาจะไปแล้ว นางก็ลังเล จากนั้นก็ขอให้เขารอ
“นายน้อยเย่ ข้าชื่อไป่เยวี่ยซิน ข้าเป็นศิษย์สำนักดาวดำบนยอดเขาเมฆาสวรรค์ ถ้ามีคำถามใดในอนาคต สามารถมาที่นี่และถามข้าได้ แค่บอกว่ามาหาแม่นางไป่จากยอดเขาเมฆาสวรรค์ ข้าคือคนเดียวที่แซ่ไป่ในยอดเขาเมฆาสวรรค์”
“ขอบคุณมากแม่นางไป่”
