บทที่ 22 ชายร่างใหญ่
บทที่ 22 ชายร่างใหญ่
"อะไรนะ?!"
ตอนนี้เองที่เตียวเอี๋ยนค้นพบว่า อู๋ฉีที่ล่าถอยตั้งแต่เริ่มการต่อสู้จนถึงตอนนี้ ทั้งสองคนได้เข้ามาในเมืองผ่านประตูเมืองแล้ว!
นี่มัน……
อู๋ฉีตะโกนทันที "เอาล่ะ! ปิดประตูเมือง!"
ประตูเมืองนี้มีประตูเหล็กอยู่ด้านบน เมื่อเปิดกลไก มันจะตกลงมาจากด้านบนและปิดประตูทันที!
ว่ากันว่ามันถูกเพิ่มโดยเซี่ยนลิ่งคนก่อนหน้าเมื่อหลายปีก่อน อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้มักจะไม่ได้ใช้และมันก็แขวนอยู่เหนือประตู
แต่อู๋ฉีได้ใช้มันในวันนี้!
อู๋ฉีอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา: ข้าฉลาดจริงๆ!
เตียวเอี๋ยนผู้นี้ ข้ารู้ตั้งแต่ที่เข้าปราบปรามหมู่บ้านเฮยเฟิงเป็นครั้งแรก เขาฉลาดแกมโกงมาก!
ขนาดเผชิญการเยาะเย้ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขายังคงเพิกเฉย!
ต่อมาเมื่อเขาตกลงที่จะดวลกับข้า ดวงตาของเขาก็เหลือบไปมองหลังประตูเป็นครั้งคราว ราวกับว่าเขากลัวโดนวางกับดัก!
เดิมทีข้าอยากเป็นเหมือนแม่ทัพในสามก๊กที่แสร้งทำเป็นพ่ายแพ้ แล้วหันหลังกลับวิ่งหนีไปหลังจากจัดการกับกระบวนท่าเล็กน้อยในการดวล
แต่เมื่อมองดูความระมัดระวังตัวของเตียวเอี๋ยน มันอาจจะไม่ได้ผล!
ที่สำคัญกว่านั้น หากเจ้าติดตั้งดาบสังหารมังกร ความคล่องตัวของเจ้าคือ -20 และเจ้าจะวิ่งเร็วไม่ได้!
ดังนั้น ข้าทำได้เพียงแสร้งทำเป็นว่าอ่อนแอ ทำเป็นโซเซกลับอย่างจงใจทุกครั้งที่ข้าถูกฟัน เพื่อที่อีกฝ่ายจะสนใจ 'ความอ่อนแอ' ของข้า
นี่คือวิธีที่เจ้าสามารถโกงได้สำเร็จ!
อย่างไรก็ตาม กระบวนการนี้ก็เป็นอันตรายเช่นกัน ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเตียวเอี๋ยนสูงถึง 1100! มันมากกว่าข้าเกือบสิบเท่า!
ถ้าข้าถูกฟันอีกครั้งตอนนี้ ข้าคงสูญเสียกำลังทั้งหมดไปแล้ว!
แม้งเอ้ย…โคตรเสี่ยงจริงๆ!
เตียวเอี๋ยนหันกลับมาและเห็นว่าเจ้าหน้าที่สองคนที่ถือดาบให้อู๋ฉีกำลังขยับกลไกทั้งสองด้านของทางเข้าประตูเพื่อลดประตูลง บนหอคอยกำแพงเมือง เจ้าหน้าที่จำนวนมากรีบลงมา พวกเขาเตรียมล้อมและสังหารเตียวเอี๋ยน!
เตียวเอี๋ยนเริ่มกังวลทันที โดยคิดว่าประตูเหล็กอาจหนักถึงพันจิน(500kg)! แม้ว่าข้าจะแข็งแกร่ง แต่ข้าก็เขย่าประตูเหล็กไม่ได้ด้วยซ้ำ แม้ว่าเจ้าหน้าที่เหล่านี้จะไม่แข็งแกร่ง แต่เขาก็ติดอยู่ในเมืองเพียงลำพัง เพียงแค่อีกฝ่ายช่วยกันยิงธนู ไม่ช้าก็เร็วข้าก็จะคงต้องตาย!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็รีบวิ่งออกจากประตูเมืองเพื่อหลบหนีก่อนที่ประตูจะปิดลง!
อู๋ฉีรีบเร่งเร้าทันที "เร็วเข้า! ปล่อยประตูลงเร็วๆ!"
ตึง!
ประตูเหล็กพังแล้ว!
มันลงมาเพียงเท่านั้น……
มันยังไม่ปิดถึงด้านล่างสุด!
ประตูติดอยู่ตอนที่ยังสูงจากพื้นเพียงครึ่งตัวคน!
อู๋ฉี “สารเลวเอ้ย…มันเป็นสนิมงั้นเหรอ?”
ประตูนี้ไม่ได้ใช้งานมาเป็นเวลานาน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะเกิดสนิม หากเมืองฟางเฉิงมีเวลาเตรียมการเพียงพอ เขาก็สามารถตรวจสอบและกำจัดสนิมได้
เตียวเอี๋ยนและพวกโจรมาถึงกะทันหันมากเกินไป!
เตียวเอี๋ยนดีใจมากและตะโกนออกมาว่า "สวรรค์ช่วยข้าแล้ว!"
เขารีบเร่งไปที่ประตูทันที ตราบใดที่เขาหลบหนีไปยังอีกฟากหนึ่งของประตูได้สำเร็จ เขาจะได้รับการสนับสนุนจากทหารโพกผ้าเหลืองนับหมื่นที่อยู่ข้างนอก เขาก็จะสามารถหลบหนีได้อย่างแน่นอน!
และเมื่อเขาหนีพ้นละก็...
“ฮึ่ม!” แสงอันโหดเหี้ยมฉายแวววาวในดวงตาของเตียวเอี๋ยน “ไอ้สารเลวอู๋ฉี ข้าจะหั่นเจ้าเป็นชิ้นๆ ด้วยดาบนับพันเล่ม!”
เมื่อเขาอยู่ห่างจากประตูเพียงสองก้าวเท่านั้น...
อู๋ฉีหัวเราะเบาๆ ออกมาว่า "เจ้าจะวิ่งไปไหน ข้าอนุญาตให้เจ้าวิ่งออกไปหรือยัง?"
"เพ่ย…นี่มันคือสิ่งใด!"
ช่วงเวลาต่อมา เม็ดดาวหลายดวงก็บินตกลงมาต่อหน้าต่อตาของเตียวเอี๋ยน...
มันคือ…ถั่ว? !
แล้วสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือ…
ทันทีที่เมล็ดถั่วตกถึงพื้น มันก็กลายเป็นๆ...
คน…มันกลายเป็นคนโว้ย!
อู๋ฉี “น่าเสียดายถั่วกรุบกรอบถุงนี้ ข้ายังไม่ได้ชิมมันเลย!”
ใช่แล้ว มันคือถั่วกรอบที่อู๋ฉีได้รับผ่านการจับรางวัลก่อนหน้านี้!
“นายท่าน โปรดออกคำสั่งด้วย!” ทหารกองหนุนรุ่นเยาว์ยืนหันหน้าไปทางอู๋ฉีซึ่งอยู่ไม่ไกล!
อู๋ฉีตอบเสียงดังว่า "หยุดฉู่เอี๋ยนไว้ พวกเจ้าต้องไม่ปล่อยให้เขาข้ามประตู!"
“รับทราบ!” ทหารถั่วเข้าแถวและปิดกั้นประตูทันที!
แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกับฉู่เอี๋ยน แต่อู๋ฉีก็คิดออกแล้วหลังจากการทดลองมาครึ่งปี ตราบใดที่อู๋ฉีเรียกชื่อของคู่ต่อสู้อย่างถูกต้อง ทหารถั่วก็สามารถเข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึงได้
เมื่อเผชิญหน้ากับทหารถั่วแถวนี้ เตียวเอี๋ยนก็ตกใจมาก!
คำๆ หนึ่งแวบขึ้นมาในใจของข้า...
โปรยถั่วและสร้างกองทัพ!
เขาได้ยินมานานแล้วว่ามีเซียนอมตะหลายคนในกองทัพโพกผ้าเหลืองที่รู้วิธีใช้คาถาของเซียน โดยเฉพาะผู้นำระดับสูงของกองทัพโพกผ้าเหลือง แม่ทัพสวรรค์เตียวก๊ก(จางเจียว) แม่ทัพปฐพีเตียวโป้(จางเป่า) และแม่ทัพมนุษย์เตียวเหลียง(จางเลี้ยง) พวกเขาล้วนมีทักษะด้านเวทมนตร์คาถาของเซียน
น่าเสียดาย……
ไม่มี 'พรสวรรค์' เช่นนี้ในกองกำลังของเขา
อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ เขาเป็นเพียงกลุ่มโจรในหมู่บ้านเฮยเฟิงเท่านั้น ซึ่งพวกเขาได้เข้าร่วมกองทัพโพกผ้าเหลืองแบบชั่วคราว แล้วเขาจะมีทักษะเวทย์มนตร์ได้อย่างไร!
ถ้าเขารู้จักเวทย์มนตร์ พวกเขาจะแค่รวมตัวกันอยู่ในเทือกเขาไท่หางอย่างเดียวงั้นเหรอ? ป่านนี้พวกเขาออกมาวิ่งอาละวาดไปทั่วนานแล้ว!
ก่อนหน้านี้เขาไม่เชื่อเรื่องเวทมนตร์ใดๆ เลย... แม้ว่าเตียวเอี๋ยนจะบอกทุกคนว่าเขาเคารพนับถือแม่ทัพเตียวก๊กมากเพียงใด แต่ในใจเขากลับคิดว่าพวกเตียวก๊กและคนอื่นๆ เป็นเพียงพวกคนหลอกลวงแค่นั้น!
จนถึงตอนนี้ เขาได้รู้แล้วว่าเวทมนตร์อมตะมีจริง!
ในเมื่ออู๋ฉีรู้จักเวทมนตร์อมตะ นั่นหมายความว่า...
เตียวเอี๋ยนกลอกตา เขาหันกลับมาอย่างรวดเร็ว และพูดเสียงดังกับอู๋ฉีว่า "เดี๋ยวก่อน! ข้ามีอะไรจะถาม เจ้าอยู่ในลัทธิไท่ผิงเต้า(หนทางมหาสันติ) หรือเปล่า?"
ไท่ผิงเต้าคือลัทธิของพวกโพกผ้าเหลือง ชื่อ "กองทัพโพกผ้าเหลือง" ส่วนใหญ่ถูกเรียกโดยบุคคลภายนอก แต่ในหมู่คนของพวกเขาเอง พวกเขาเรียกกันว่ากองทัพไท่ผิงเต้า
เตียวเอี๋ยนคิดว่าถ้าอู๋ฉีเป็นนักพรตลัทธิไท่ผิงเต้าที่ซ่อนตัวอยู่ เขาก็คงจะเป็นหนึ่งในพวกเดียวกัน และบางทีเรื่องนี้อาจจะจบลงอย่างสงบ...
ส่วนความบาดหมางครั้งก่อนนั้น เรามายุติแบบลับๆ ในอนาคตก็แล้วกัน!
ตอนนี้เตียวเอี๋ยนแสร้งทำเป็นชวนอู๋ฉีสนทนา โดยคิดว่าแม้อู๋ฉีจะปฏิเสธ แต่เตียวเอี๋ยนก็สามารถใช้โอกาสนี้ในการชะลอเรื่องนี้ได้ เจ้าต้องรู้ว่าข้ายังมีลูกน้องอยู่ข้างนอก! พวกเขาจะมาช่วยข้าอย่างแน่นอน!
แต่หลังจากที่เตียวเอี๋ยนถามเสร็จแล้ว คำตอบของอู๋ฉีก็คือ...
“เฮ้ย…มันหันกลับมาแล้ว! เร็วเข้า เตะเข้าที่เอว! เตะเข้าที่ข้อพับขา! ตีเข้าที่หลังหัว!”
เตียวเอี๋ยน “……”
ข้าสงสัยว่าอู๋ฉีผู้นี้ไม่สมกับฉายาของเขาจริงๆ เขาไม่มีมารยาทใดๆ เลยงั้นเหรอ?
เตียวเอี๋ยนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับการท้าทาย และหันกลับมาต่อสู้กับทหารถั่วอีกครั้ง เขาใช้ดาบฟันแขนของทหารถั่วคนหนึ่งด้วยกำลังทั้งหมดที่มี
"ตายซะ!"
แขนของทหารถั่วถูกตัดออกโดยเตียวเอี๋ยน!
อย่างไรก็ตาม ทหารถั่วไม่ได้ขมวดคิ้วและยังคงรีบวิ่งเข้าหาเตียวเอี๋ยนต่อไปด้วยแขนที่ไม่บุบสลายอีกข้างหนึ่งของเขา เขาคว้ามุมเสื้อผ้าของเตียวเอี๋ยนอย่างแน่นหนา!
“นี่มัน…” เตียวเอี๋ยนมองไปที่ฉากที่คุ้นเคยและตอบสนองในที่สุด!
“ทหารถั่ว!”
เขาคิดในใจว่า นี่มันเหมือนกับทหารถั่วที่อู๋ฉีนำมาเพื่อทำลายหมู่บ้านเฮยเฟิงนี่นา...
ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาถูกเรียกว่าทหารถั่ว พวกเขาถูกทำมาจากถั่วจริงๆ ใช่ไหม?
เตียวเอี๋ยนเริ่มคิดมากทำให้เขาประมาท และในไม่ช้าทหารถั่วอีกสองคนก็เข้ามาหาเขา และเริ่มทักทายเตียวเอี๋ยนด้วยหมัดและเท้า!
บูม!
บูม!
บูม!
เตียวเอี๋ยนถูกโจมตีสามครั้งในทันที!
น่าเสียดายที่เตียวเอี๋ยนสวมชุดเกราะเหล็ก และเขามีร่างกายที่แข็งแรงอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ!
ในขณะนี้ ในที่สุดเตียวเอี๋ยนก็เริ่มตอบสนองและกำจัดทหารถั่วที่พันธนาการอย่างรุนแรง!
อย่างไรก็ตาม……
เขาเห็นฉากที่ทำให้เขาตกตะลึง!
มีถั่วอีกสองสามเม็ดถูกโยนเข้าใส่เตียวเอี๋ยน
วินาทีต่อมา เตียวเอี๋ยนก็เหงื่อออกเล็กน้อย...
ไม่สิ! ข้าเหงื่อออกมาก!
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยชายร่างใหญ่!
อู๋ฉี "อะฮ้า…ฉู่เอี๋ยน ให้ข้าดูว่าเจ้าจะหนีไปไหน!?"
อู๋ฉีตะโกนต่อว่า "ทหารถั่วทุกคนฟังคำสั่ง! จับฉู่เอี๋ยนกดลงพื้นเพื่อข้า!"
