Chapter 103: Fairy Leng Yuxi, Honest Zhou Sui
"พูดตามตรงเลย นี่คือโอกาสทองที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน"
ท้ายที่สุด ในสถานการณ์ปกติ โจวสุ่ยจะไม่มีคุณสมบัติที่จะพบกับผู้บ่มเพาะสร้างรากฐานนับประสาอะไรกับผู้บ่มเพาะสาวสวยอย่าง เล้งอวีซี ช่องว่างระหว่างสถานะและความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นกว้างใหญ่เกินไป จนยากที่โจว สุ่ย จะเอื้อมไปถึง
หากเขาปล่อยโอกาสเช่นนี้หลุดลอยไป ใครจะรู้ว่าเขาจะต้องรออีกนานแค่ไหน
นอกจากนี้ เขายังไม่เกี่ยงที่จะใช้ผู้หญิงเป็นบันไดไต่เต้าขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้น
บางคนพึ่งพาพ่อแม่เพื่อไต่ขึ้นไป บางคนพึ่งพาความสามารถของตนเอง บางคนพึ่งพาโชค ไม่ใช่พวกเขาทั้งหมดพึ่งพาพลังภายนอกหรือ?
ทำไมเขาถึงพึ่งพาคู่หูเต๋าของเขาไม่ได้?
วูช!
คิดถึงสิ่งนี้ โจวสุ่ยไม่รีรอ และสั่งร่างแยกของเขาอย่างทันที
วินาทีต่อมา ร่างแยกก็ปรากฏขึ้นในตรอกนี้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้าเล่งอวี้ซี
ทันใดนั้น จิตวิญญาณของเขาก็เบิกบาน แม้ในความมืดก็ไม่สามารถซ่อนความงามอันน่าทึ่งของหญิงสาวตรงหน้าเขาได้ ผิวของเธอละเอียดอ่อนใบหน้าของเธอสวยงามอย่างประณีตและกิริยาท่าทางของเธอชวนหลงไหล เธอมีเสน่ห์จริงๆ
แม้ว่าเธอจะอยู่ในโลกมนุษย์ แต่ทว่าบุคลิกอัน สง่างามประดุจเทพธิดาของเธอกลับไม่สามารถถูกปกปิดได้
รูปร่างของเธอก็น่าประทับใจเช่นกัน โดยไม่มีข้อบกพร่องใดๆ ที่จะพบได้ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
ไม่แปลกใจเลยที่ผู้หญิงคนนี้ถูกเรียกว่านางฟ้าของนิกาย เธอมีความสง่างามสมกับชื่อที่ได้รับอย่างแท้จริง
"น่าสนใจ ฉัน เล่งอวี้ซี ตกหลุมพรางและถูกโจมตีโดยผู้บ่มเพาะรวมลมปราณธรรมดาๆ?" ดวงตาที่สวยงามของเล่งอวี้ซีจ้องมองโจวสุ่ยอย่างเย็นชา และรัศมีแห่งความน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ออกมาจากตัวเธอ
เธอกำลังจะโจมตีทันทีและฆ่าชายหนุ่มที่ไม่รู้จักคนนี้ตรงหน้าเธอ
แม้ร่างกายนางจะถูกวางยาพิษจนไม่สามารถกำจัดได้แม้ผ่านไปสองปี แต่ผู้บ่มเพาะระดับรวมลมปราณ ผู้อ่อนแอ ไม่อาจยั่วยุผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐาน ได้ ไม่ว่าผู้บ่มเพาะระดับสร้างฐานนั้นจะอ่อนแอเพียงใด
มันเหมือนกับเสือที่อ่อนแอที่ไม่สามารถยั่วโมโหได้ด้วยกระต่าย
"ผู้อาวุโสเล่ง สบายใจเถอะ ฉันไม่ใช่ศัตรูของคุณ แต่เป็นคนที่ต้องการช่วยคุณ"
โจวสุ่ย ไร้ซึ่งแม้แต่ริ้วรอยความหวาดกลัว เขาจ้องมองนางอย่างใจเย็นราวกับไม่รู้สึกถึงเจตนาฆ่าอันเย็นเยียบที่กำลังพรากชีวิตเขาไปในไม่ช้า นับว่าจิตใจของเขาช่างเปิดกว้างและสงบจนน่าประหลาด
"ในฐานะผู้บ่มเพาะรวมลมปราณธรรมดาๆ คุณมีความสามารถอะไรบ้างที่จะช่วยเหลือฉัน"
เมื่อได้ยินดังนี้ เล่งอวี้ซีก็อดหัวเราะไม่ได้ เธอเองก็อยู่ในสถานการณ์ที่เป็นอันตรายถึงชีวิตและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะออกจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัยหรือไม่ แต่กระนั้นผู้บ่มเพาะรวมลมปราณคนนี้ก็กล้าพูดคำไร้สาระเช่นนี้
ถ้าเป็นเวลาปกติ เธอคงฆ่าผู้บ่มเพาะคนนี้ด้วยฝ่ามือเดียวไปนานแล้ว
แต่ด้วยเหตุผลบางประการ เมื่อมองดูใบหน้าที่สงบของโจวสุ่ย เธอรู้สึกถึงความปลอดภัย
ดูเหมือนว่าสัญชาตญาณของเธอกำลังบอกเธอว่าชายคนนี้ไว้ใจได้
ที่สำคัญที่สุด ผู้บ่มเพาะชายคนนี้ดูเหมือนจะมีเสน่ห์อยู่บ้าง อย่างน้อยก็ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นๆ ที่น่ารังเกียจ
อันที่จริงนี่เป็นหนึ่งในพลังที่นำมาโดยกู่หลงเสน่ห์
แม้ว่ามันจะไม่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของโจวสุ่ยได้ แต่ก็สามารถเพิ่มเสน่ห์ของเขาได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อผู้หญิง
เสน่ห์ดังกล่าวไม่เกี่ยวข้องกับระดับการบ่มเพาะเกือบทั้งหมด
แน่นอนว่าระดับการบ่มเพาะของผู้บ่มเพาะหญิงยิ่งต่ำ ก็มีผลยิ่งมาก
เล่งอวี้ซีก็ได้รับผลกระทบโดยไม่รู้ตัวในระดับหนึ่งเช่นกัน
แม้ว่าเธอจะไม่ได้ตกหลุมรักเขา แต่เธอก็มีทัศนคติที่ดีเล็กน้อยและเต็มใจฟังโจวสุ่ย
ถ้าเป็นผู้บ่มเพาะชายคนอื่น เธอคงฆ่าเขาไปนานแล้วและไม่สนใจที่จะฟังเรื่องไร้สาระของเขา
"ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด ผู้อาวุโสเล่งน่าจะถูกวางยาพิษและความแข็งแกร่งก็ลดลงอย่างมาก"
"ตอนนี้มีผู้บ่มเพาะนิกายเงาปิศาจอยู่ข้างนอกพร้อมด้วยเหล่าผู้บ่มเพาะรากฐานคอยจ้องมองท่านอยู่
"หากผู้อาวุโสเล่งหนีออกจากเมืองเมฆหมอกตอนนี้ ผู้อาวุโสเล่งจะต้องตายอย่างแน่นอน"
"แต่ฉันมีที่พักที่สามารถช่วยชีวิตผู้อาวุโสเล่งได้"
"ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลว่าข้าจะคิดร้ายต่อผู้อาวุโส เพราะถ้าข้าต้องการข้าก็ทำเพียงส่งข้อมูลของท่านให้นิกายเงาปิศาจ ซึ่งก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ท่านเดือดร้อน"
โจวสุ่ยยิ้มอย่างอ่อนโยน
"น่าสนใจ แล้วอะไรกันล่ะที่คุณต้องการ? คุณต้องการอะไรจากฉัน?"
เล่งอวี้ซีจ้องมองบุคคลอื่นอย่างลึกซึ้ง
เธอเชื่อสามในสี่ของสิ่งที่โจวสุ่ยพูด
เพราะมันเป็นความจริง หากอีกฝ่ายมีเจตนาชั่วร้าย เขาแค่ปล่อยรั่วไหลตำแหน่งของเธอได้อย่างง่ายดาย แทนที่จะเสี่ยงชีวิตเพื่อสกัดกั้นเธอ
ฉันต้องการอะไร? แน่นอนว่าฉันต้องการคุณ ฉันต้องการตัวคุณทั้งหมด
กับคุณ ไม่มีอะไรที่ฉันไม่สามารถรับได้
โจวสุ่ยกระพริบตา แต่แน่นอน เขาจะไม่พูดคำเหล่านี้อย่างโง่เขลา เขาพูดอย่างจริงใจว่า
"พูดตามตรง ฉันเป็นผู้บ่มเพาะอิสระ และฉันกำลังจะถึงขั้นเก้าของรวมลมปราณ ในอนาคต หากฉันต้องการเป็นผู้บ่มเพาะระดับสร้างรากฐาน ฉันจะต้องใช้ยาสร้างรากฐาน ปัญหาคือ ผู้บ่มเพาะอิสระอย่างเราๆ มันยากที่จะได้ยาสร้างรากฐานมา
แต่ถ้าฉันช่วยผู้อาวุโสเล่ง ฉันคิดว่าฉันอาจจะได้ยาสร้างรากฐานมาหนึ่งเม็ดเพื่อช่วยฉันก้าวไปสู่ขั้นสร้างรากฐาน นั่นคือเป้าหมายของฉัน"
"แต่ถ้าคุณมอบฉันให้เขา คุณจะไม่ได้ยาสร้างรากฐานจากนิกายเงาปิศาจหรือ?" เล่งอวี้ซีไม่ได้
ยืนยันหรือปฏิเสธ
แต่ในใจของเธอ เธอเชื่อสี่ในห้าของทั้งหมด
เธอไม่กลัวอีกฝ่ายจะมีข้อเรียกร้อง แต่เธอกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่มีข้อเรียกร้องเลย
ถ้าเป็นยาสร้างรากฐาน ตามฐานะและตำแหน่งของเธอ มันคงไม่ใช่เรื่องยาก
"คุณจะไว้ใจผู้บ่มเพาะปีศาจได้อย่างไร? เมื่อเทียบกับพวกเขา ฉันเชื่อใจผู้อาวุโสเล่งมากกว่า ซึ่งมาจากนิกายที่มีชื่อเสียง"*/
"ถ้าเป็นผู้บ่มเพาะจากนิกายเงาปิศาจ ฉันเกรงว่าฉันจะไม่ได้ยาสร้างรากฐานและจะถูกผู้บ่มเพาะปีศาจฆ่าตาย"
โจวสุ่ยพูดอย่างจริงจัง
"อันที่จริง คุณเป็นคนฉลาด ผู้บ่มเพาะปีศาจเหล่านั้นช่างน่ารังเกียจ ชั่วร้าย และไร้ศีลธรรมอย่างแท้จริง หากคุณเชื่อสัญญาของพวกเขาจริงๆ คุณก็เท่ากับตายไปแล้ว"
เล่งอวี้ซีพอใจกับคำตอบของโจวสุ่ยมาก
ดูเหมือนว่าชื่อเสียงของนิกายที่มีชื่อเสียงจะยังคงมีประโยชน์อยู่บ้าง อย่างน้อยในช่วงเวลาที่สำคัญ ผู้บ่มเพาะอิสระก็ยังสามารถให้ความช่วยเหลือได้
"ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสเล่งจะยินยอมตามคำขอของฉันแล้วใช่ไหม?"
โจวสุ่ยแสดงท่าทางดีใจ
"ใช่ ฉันตกลงแล้ว ถ้าคุณช่วยฉัน ยาสร้างรากฐานจะเป็นของคุณโดยธรรมชาติ"
"แต่ตอนนี้เมืองเมฆหมอกถูกล้อมรอบไปด้วยผู้บ่มเพาะปีศาจ คุณวางแผนจะช่วยฉันอย่างไร?"
"ถ้าฉันตายที่นี่ ฉันจะไม่สามารถทำตามสัญญากับคุณได้"
เล่งอวี้ซีอยากรู้มากว่าชายคนนี้ใช้วิธีใดในการช่วยเธอ ท้ายที่สุด พวกเขาก็ถูกล้อมรอบด้วยนิกายเงาปิศาจแล้วและไม่มีทางหลบหนี
"ผู้อาวุโสเล่ง เพียงแค่ตามฉันมา"
โจวสุ่ยไม่ได้อธิบายอะไรและนำเล่งอวี้ซีไปที่ลานบ้านร้างใกล้เคียง ข้างในมีหลุมขนาดใหญ่ที่นำไปสู่หลุมหลบภัยใต้ดิน
"หลุม? คุณขุดทางเดินใต้ดินงั้นหรือ?"
เล่งอวี้ซีเข้าใจแผนการหลบหนีของโจวสุ่ยทันที
"ใช่ ฉันใช้เวลานานมากในการขุดเขาวงกตขนาดใหญ่ใต้ดินในเมืองเมฆหมอก"
โจวสุ่ยพยักหน้า "ตราบใดที่เราหลบหนีผ่านอุโมงค์ใต้ดิน แม้แต่ผู้บ่มเพาะขั้นสร้างรากฐานจากนิกายเงาปิศาจก็จะไม่รู้ว่าเรากำลังซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ถ้าเราหลบซ่อนใต้ดินสักพัก ผู้บ่มเพาะปีศาจเหล่านั้นก็จะไม่สามารถหาคุณได้ จากนั้นนิกายเงาปิศาจก็จะล่าถอยโดยธรรมชาติ และเราสามารถออกจากที่นี่ได้"
"ดี ดี"
เมื่อได้ยินดังนี้ ดวงตาที่สวยงามของเล่งอวี้ซีก็สว่างขึ้น รู้สึกตื่นเต้นมาก
ถ้ามีทางเดินใต้ดินขนาดใหญ่จริงๆ พวกเขาก็สามารถหลบหนีการไล่ล่าของนิกายเงาปิศาจและหลบหนีออกไปได้อย่างปลอดภัย
เธอรู้สึกยินดีในใจ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ต้องตายในครั้งนี้จริงๆ
(จบตอนนี้)
