บทที่ 5 วันที่ฝุ่นบนตัวถูกปัดออก

บทที่ 5 วันที่ฝุ่นบนตัวถูกปัดออก

[การนับถอยหลังสิ้นสุดลงแล้ว]

[การบุกของสัตว์ประหลาด เริ่มอย่างเป็นทางการ!]

[สัตว์ประหลาดระลอกแรก: ซอมบี้หนึ่งร้อยตัว!]

[ซอมบี้ สัตว์ประหลาดระดับ E เคลื่อนไหวช้า โปรดใช้จุดอ่อนนี้ให้เกิดประโยชน์ที่สุดเท่าที่จะทำได้]

หลังจากม่านแสงปรากฏขึ้นอีกครั้ง ผู้ชมในประเทศต่างๆพากันสูดหายใจเย็นเยียบ

นี่บ้าไปแล้ว!?

แค่การบุกระลอกแรก กลับเป็นซอมบี้ถึงร้อยตัว!

อย่ามาล้อกันเล่นนะ!!

ไอ้ตัวแบบนี้ มันใช่อะไรที่คนธรรมดาสามารถสู้ได้หรอ!

ในขณะที่ทุกคนกำลังตกใจ ซอมบี้ร้อยตัวที่มีผิวขาวหม่นดั่งขี้เถ้า ได้ปรากฏต่อหน้าตัวแทนจากนานาประเทศทันที!

ซอมบี้กลุ่มนี้ลากเท้าก้าวช้าๆ มุ่งหน้าสู่ที่ตั้งของเมือง

มันเคลื่อนไหวช้าอย่างที่เสียงแจ้งเตือนระบุไว้จริงๆ!

กระนั้น หากซอมบี้หลุดเข้าไปในเมืองได้ นั่นหมายความว่า จะมีซอมบี้หมื่นตัวปรากฏขึ้นในโลกจริง!

และถ้าซอมบี้ทั้งหมดหลุดเข้าไป นั่นเท่ากับซอมบี้จำนวนนับล้านบุกประเทศ!

ซึ่งไม่ว่าจะเป็นประเทศไหน นั่นหมายถึงหายนะร้ายแรง!

หลังจากซอมบี้ระลอกแรกโจมตีเมืองปรากฏตัวขึ้น ตัวแทนจากประเทศต่างๆ ก็เริ่มเคลื่อนไหว

ชายร่างกำยำจากแดนหมีขาว ใช้หน้าไม้ที่ติดตั้งบนกำแพงเมืองยิงจากระยะไกล!

วิลเลี่ยมจากเมืองผู้ดี กุมหอกที่เหลาเอาจากวัสดุข้างทาง แล้วรุกเข้าประชิดซอมบี้ตรงหน้า เว้นระยะห่างนิดหน่อย ทิ่มแทงพวกมัน!

ด้วยการโจมตีของเขา ซอมบี้ที่ยังไม่ทันเข้าถึงตัวเริ่มล้มลงทีละตน!

สำหรับอเล็กซ์จากแดนพญาอินทรี เขาเข้าประชิดพวกเช่นกัน แต่ดุเดือดยิ่งกว่า!

นับแต่ได้รับเซรุ่มซุปเปอร์โซลเยอร์ เขาตัดสินใจใช้เพียงมีดกรูข่าที่พวกทหารชอบใช้ ดาหน้าเข้าฟาดฟันกลุ่มซอมบี้เบื้องหน้าตรงๆ

และทุกครั้งที่คมมีดเชือดเฉือน ซอมบี้ตัวแล้วตัวเล่าล้มลงอย่างต่อเนื่อง!

...

มองดูตัวแทนจากประเทศต่างๆ ที่พยายามฆ่าศัตรูอย่างกล้าหาญ บรรยากาศในห้องถ่ายทอดสด ถูกผลักดันไปถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง!

“ทำได้ดีมาก!อเล็กซ์ เจาะหัวพวกซอมบี้ให้พรุน!”

“วิลเลียม ทำได้ดีมาก! อย่าปล่อยให้พวกซอมบี้หลุดเข้าไปได้นะ!”

“คุโรคาวะซัง อดทนไว้ คุณคือความหวังของชาวแดนปลาดิบ!”

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ตัวแทนทุกคนที่สามารถรับมือกับซอมบี้ร้อยตัวตรงหน้าได้ เช่นเดียวกับตัวแทนจากหนึ่งในประเทศแถบอาหรับ เขาไม่มีอุปกรณ์ใดๆพกติดตัวก่อนเข้ามา อีกทั้งยังโชคร้ายไม่พบหีบสมบัติใดๆนอกเมืองเช่นกัน เขาเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง--

--ดังนั้นไม่มีทางเลยที่จะต่อกรกับกลุ่มซอมบี้เบื้องหน้า!

ตอนนี้แค่ยืนมองพวกมัน ขาเขาก็สั่นไม่หยุด!

“อย่ากินฉัน! ฉันไม่อยากตาย!”

เขากลัวมาก นั่งกอดเข่าคุดคู้กับพื้น หยุดอยู่กับที่ไม่กล้าไปไหน!

และช่างน่าสงสาร แน่นอนว่าฝูงซอมบี้ไม่ยินยอมที่จะปล่อยเขาไปง่ายๆ

ไม่นาน ซอมบี้นับร้อยก็รุมล้อมเขาจากทุกทิศทาง

ต่อมา

เสียงกรีดร้องอันน่าโศกสลดก็ดังขึ้นในห้องถ่ายทอดสด!

[ตัวแทนจากหนึ่งในประเทศแถบอาหรับเสียชีวิต! อายุขัยของพลเมืองหนึ่งในประเทศแถบอาหรับลดลง 5 ปี!]

[ตัวแทนจากหนึ่งในประเทศแถบอาหรับปกป้องเมืองล้มเหลว! ซอมบี้หนึ่งล้านตัวจะถูกส่งไปยังประเทศของท่าน!]

“ไอ้บ้าเอ๊ย มีซอมบี้โผล่มาบนถนนจริงๆ”

“อา อา อา อา ช่วยด้วย มีซอมบี้โผล่มาในบ้านของฉัน!”

“ซอมบี้นับล้านตัวบุก!โอ้พระเจ้า ใครก็ได้ช่วยเราด้วย!”

ผู้ชมจากทั่วทุกมุมโลกตื่นตระหนก บทลงโทษของสมรภูมิแห่งโชคชะตา...มีจริง!

ทุกครั้งที่มีสัตว์ประหลาดบุกเข้าไปในเมืองได้ พวกมันจะไปปรากฏตัวในประเทศนั้นๆจริงๆ!

นี่คือความโหดร้ายของสมรภูมิแห่งโชคชะตา!

ตราบใดที่คุณเข้มแข็ง คุณก็สามารถส่งทรัพยากรมหาศาลแก่ประเทศได้!

ตราบใดที่คุณอ่อนแอ ประเทศของคุณจะถูกเหยียบย่ำโดยสัตว์ประหลาดนับไม่ถ้วน!

ณ ขณะนี้ หัวใจของชาวแดนมังกรปกคลุมไปด้วยเมฆดำ

“ทุกคน เตรียมตัวให้พร้อม พวกเราก็ต้องรับมือซอมบี้ที่จะถูกส่งมาเหมือนกัน”

“ดูท่าผู้เฒ่าชูเฟิง แค่ซอมบี้ตัวเดียวก็คงฆ่าไม่ได้”

“อนิจจา ไม่คิดเลยว่าแดนมังกรของเรากำลังจะล่มสลายแบบเดียวกับหนึ่งในประเทศแถบอาหรับ”

“หยุดบ่นได้แล้ว รีบหาที่ซ่อนที่ปลอดภัย ซอมบี้กำลังมา!”

ในขณะที่ผู้ชมแดนมังกรสื่อสารกันภายในห้องถ่ายทอดสด โดยไม่มีใครทันสังเกตเห็น ชูเฟิงซึ่งดวงตาตัวเองปิดสนิทมาตลอด ในที่สุดก็ลืมตาขึ้น!

ในแววตาเขา คล้ายมีแสงสว่างไสววูบวาบ!

ก่อนหน้านี้ สาเหตุที่ชูเฟิงยังไม่เคลื่อนไหว ไม่ใช่แค่การหลับตาพักฟื้นเพื่อทำให้จิตใจสดชื่นเท่านั้น แต่เขากำลังย่อยพลังของวิชาสยบเทพคชสารอีกด้วย!

เพราะท้ายที่สุดแล้ว พลังของมันยิ่งใหญ่เหลือเกิน ยิ่งใหญ่เสียจนเขาต้องใช้เวลาปรับตัว!

จากนั้น ชูเฟิงค่อยๆ ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ กระดูกทั่วร่างกาย ส่งเสียง 'แคร็ก' ที่คมชัดราวกับถั่วทอด

เขาเงยหน้าขึ้น สาวเท้ายาวๆเหมือนพยัคฆ์เปิดออกจากถ้ำ!

เอวของชูเฟิงตั้งตรงเหมือนหอก ทั้งคนทั้งร่างเปล่งประกายด้วยรังสีฆ่าฟัน!

ขณะที่เขาก้าวออกมาที่ประตูเมือง ผมหงอกสีขาวปลิวไปตามสายลมข้างหลังเขา ภาพนี้เหมือนทหารผ่านศึกที่ออกรบในสมัยโบราณ!

เห็นภาพตรงหน้า ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสด ทุกคนตะลึง อึ้งไปหมด

“ทำไมฉันรู้สึกว่า ... ผู้เฒ่าชูเฟิงดูเฉียบคมขึ้นยังไงไม่รู้ ไม่เห็นเหมือนคนแก่เลย”

“เฉียบคมแล้วจะมีประโยชน์อะไร? ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้เตรียมตัวด้วยซ้ำ แล้วจะหยุดฝูงซอมบี้ได้หรือ!”

“เลิกฝันเฟื่องเถอะ! ไม่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นหรอก!”

“อนิจจา ผู้เฒ่าชูเฟิงสามารถออกมานอกเมืองแล้ว ฉันควรใช้เวลาช่วงสุดท้ายของชีวิตอยู่กับครอบครัว!”

ชาวแดนมังกรได้เตรียมพร้อมสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดแล้ว

แม้กระทั่งกองทัพแดนมังกร ทั้งหมดก็เตรียมตัวรับมือกับซอมบี้นับล้านตัว

อย่างไรก็ตาม ณ ขณะนี้ ในที่สุดชูเฟิงก็ก้าวออกจากประตูเมือง

ซอมบี้นับร้อย มันอยู่ใกล้กับเมืองนี้มากแล้ว พวกมันกำลังเคลื่อนที่อย่างช้าๆ ในปากส่งเสียงคำรามต่ำราวกับสัตว์ร้าย

วินาทีถัดไป ฉากที่ไม่มีใครคาดคิดก็ปรากฏขึ้น!

ชูเฟิงแทนที่จะล่าถอย กลับเป็นฝ่ายตบเท้าออกไปต้อนรับแทน!

ทุกคนเบิกตากว้าง หรือผู้เฒ่าชูเฟิง ... จะพาตัวเองไปตาย?

ผู้ชมจากประเทศอื่นๆ เห็นแบบนี้ก็ยิ่งพากันเยาะเย้ย

“นี่ล่ะหนอ แดนมังกรของพวกแกมีตัวแทนเป็นคนแก่อายุร้อยปี ผลลัพธ์ก็เลยเป็นแบบนี้!”

“แดนมังกรดูเหมือนจะมีคำพูดที่ว่า ม้าแก่แต่กาย ใจหมายพันลี้ (老骥伏枥，志在千里。) คนแก่ยังมี ใจกล้ามิคลาย (烈士暮年，壮心不已。) อยู่ด้วยนี่นา”

“ฮ่าฮ่าฮ่า จะบอกว่าตาแก่นี่ใจกล้า? แล้วยังไง เดี๋ยวเขาก็ถูกซอมบี้กินเกลี้ยงแล้ว!”

“แต่ฉันว่าเขาน่าจะตายช้าหน่อย เพราะตอนซอมบี้กัดเนื้อน่าจะเหนียวติดฟัน!”

ขณะนี้ช่องแชทในห้องถ่ายทอดสดไหลอย่างเมามัน ในที่สุดชูเฟิงก็เข้าประชิดฝูงซอมบี้เบื้องหน้า

เห็นเพียงชูเฟิงเงยหน้าขึ้น มองฝูงซอมบี้ พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเป็นวลีว่า “ใจอันฮึกเหิมของข้าที่ถูกปิดกั้นจนฝุ่นจับ ไม่ใช้งานมาเนิ่นนาน ....”

ผมหงอกขาวของเขา พลิ้วไหวไปข้างหลังตามสายลม

ใบหน้าที่มีรอยย่น เต็มไปด้วยร่องรอยความผันผวนของชีวิต!

หลังจากที่เขาปรากฏตัว ฝูงซอมบี้ข้างหน้าก็กู่ร้องและตรงเข้าหาเขาทันที!

อย่างไรก็ตาม ชูเฟิงไม่สะทกสะท้าน พึมพําเบาๆ ต่อไปว่า “บัดนี้ ... ถึงเวลาปัดฝุ่นเสียที!”

พริบตาที่เสียงเขาแผ่วลง พลังของวิชาสยบเทพคชสาร ก็ถูกปลดปล่อยอย่างสมบูรณ์!

บรึ้ม!!!

แรงกดดันอันน่าสะพรึง พร้อมกลิ่นอายอันหนักหน่วง พุ่งเข้าสะกดฝูงซอมบี้!

ซอมบี้นับร้อยตน ถูกบังคับให้คุกเข่าลงต่อหน้าชูเฟิง!