บทที่ 155 : ความต่อเนื่อง (2-2)
บทที่ 155 : ความต่อเนื่อง (2-2)
[ปาร์ตี้ทั้งสอง มารวมตัวกันที่จัตุรัส!]
เสียงของไอเซลล์ที่เรียกพวกเราดังก้อง
ประชุมอีกแล้วเหมือนเมื่อวาน ดูเหมือนเราคงจะได้วนเวียนอยู่ที่ชั้น 18 เหมือนเมื่อก่อน
“เราเหลือเวลาไม่มากจนกว่าจะถึงการปีนหอคอยอีกครั้ง”
ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้
ถ้วยยู่ยี่ก็กลับมาเป็นปกติ
เวคิสก็ลุกขึ้นเช่นกัน
“เมื่อปาร์ตี้ที่สองถึงระดับที่เหมาะสม เราจะมุ่งหน้าไปที่นั่นทันทีเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อที่จะได้ไม่เสียใจทีหลัง”
“คุณก็ควรระวังเช่นกัน มันจะลำบากถ้าคุณตามผมช้า”
“ฉันชอบความมั่นใจของนายนะ”
ฉันหัวเราะและดึงดาบออกจากฝัก
ออลก้าได้เข้าไปในห้องสมุดเวทย์มนตร์ เธอกำลังมองหาหนังสือที่เกี่ยวข้องกับเวทมนตร์บางอย่าง
ในคืนนั้นเอง
[ปลุกพลังทักษะ!]
[ ทักษะดาบพื้นฐานของฮาน (★★) ถึงเลเวล 8 แล้ว!]
ฉันทะลุไปถึงทักษะอาวุธระดับ 8
การเตรียมการสำหรับการปีนหอคอยได้ก้าวหน้าอย่างต่อเนื่องขึ้นมาก
อุปกรณ์ที่สร้างขึ้นในครั้งนี้คือเกราะหนังระดับ D+ เมื่อพิจารณาถึงระดับของวัสดุแล้ว มันก็เป็นระดับที่ค่อนข้างดี ชุดเกราะหนังหลายชุดถูกสร้างขึ้นและแจกจ่ายระหว่างปาร์ตี้ที่หนึ่งและปาร์ตี้ที่สอง นอกจากนี้นายท่านยังผลิตสิ่งของสิ้นเปลืองอย่างต่อเนื่อง เช่น มีดขว้าง ยาแก้พิษ และยารักษา
ฮีโร่ที่มีพรสวรรค์และประโยชน์ก็ขึ้นมาที่ชั้นสองเช่นกัน
คนแรกคือเภสัชกรที่สามารถปรุงยารักษาได้ เธอได้รับมอบหมายให้ทำงานในห้องสมุดเวทย์มนตร์
ต่อไปคือดีก้า คนที่มาเป็นผู้ฝึกสอนก็ได้ขึ้นมาที่ชั้นสอง ดีก้าเข้ามาหาฉันเพราะฉันแนะนำให้เขาเป็นผู้สอน เขาโค้งคำนับด้วยความขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า นอกจากนั้นยังมีผู้ช่วยสองสามคนจากกลุ่มสนับสนุนอีกด้วย
ปาร์ตี้ที่สามก็เริ่มการฝึกฝนเต็มรูปแบบเช่นกัน
ปาร์ตี้ที่สามกำลังก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว
มันเป็นขั้นตอนที่จำเป็น มีความเป็นไปได้ที่เราจะต้องมีปาร์ตี้มากถึงสามปาร์ตี้สำหรับการท้าทายในชั้นที่ 20 หลังจากการท้าทายนี้สิ้นสุดลง ก็ดูเหมือนว่าพวกเขาจะขึ้นมาที่ชั้นสองในฐานะปาร์ตี้ที่สามอย่างเป็นทางการ บางทีพวกเขาก็อาจจะสามารถทดแทนสมาชิกในปาร์ต้ที่สองได้เลย
“เขากำลังเตรียมตัวอย่างจริงจังสำหรับชั้น 20 เลยสินะ”
ชั้นที่ 20 ยากมาก
นายท่านไรก็ได้เคยเห็นกลยุทธ์ที่ฉันส่งไปคงจะรู้ดี
ก่อนหน้านี้ฉันมีประสบการณ์บนชั้นที่ 20 ทั้งหมดสามครั้ง แต่ที่นี่ฉันไม่สามารถล้มเหลวได้แม้แต่ครั้งเดียว ไม่ใช่แค่บนชั้น 20 มันรวมถึงภารกิจต่างๆ ในอนาคตด้วย
ฉันรู้ว่าเงื่อนไขนี้ไร้สาระแค่ไหน แต่ฉันไม่มีความตั้งใจที่จะยอมแพ้
ฉันจะใช้ทุกอย่างที่มี
ฉันจะรอดและกลับไปยังโลก
นั่นเป็นเป้าหมายที่ไม่เปลี่ยนแปลงของฉันนับตั้งแต่ฉันมาที่นี่
"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม..."
ฉันเปิดสมุดบันทึกของฉัน
ภายในนั้นมีบันทึกของประเภทบอสและรูปแบบการต่อสู้ต่างๆ สำหรับการต่อสู้กับบอส เราไม่สามารถรู้ได้แน่ชัดว่าบอสตัวไหนจะปรากฏออกมา แต่กลยุทธ์ส่วนใหญ่ถูกจดจำไว้ในสมองฉันหมดแล้ว
ฉันมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
ท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด
ช่วงเวลาที่ทุกคนหลับใหล มันเป็นช่วงเลยเที่ยงคืนไปแล้ว
การปีนหอคอยน่าจะเริ่มพรุ่งนี้
การปรับระดับของทั้งสองปาร์ตี้ได้เสร็จสิ้นแล้วตั้งแต่เมื่อวันก่อน
อุปกรณ์ก็ได้รับการปรับปรุงเสร็จสิ้นแล้ว ทักษะการสังเกตของเหล่าฮีโร่ก็ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเช่นกัน
“มันคงจะดีมากถ้าเราทุกคนสามารถผ่านไปได้”
ฉันหัวเราะเบาๆ
วันรุ่งขึ้น
เหล่าฮีโร่เตรียมตัวกันพร้อมแล้ว
ในตอนเช้าฉันพูดคุยกับผู้คนที่มารวมตัวกันในห้องอาหาร
“วันนี้ไม่มีการฝึก รอจนถึงเย็น อย่าเสียแรงของพวกนายโดยใช่เหตุ”
สมาชิกทั้งหมดของปาร์ตี้ที่หนึ่งและสองอยู่ในห้องอาหาร
“หากมีความผิดปกติให้รายงานด้วย หากพวกนายกลัวเกินกว่าจะออกไปข้างนอก ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม ไว้ฉันจะพยายามพูดคุยกับนายท่านอย่างเต็มที่ให้เอง”
“นี่คุณคิดว่าเรากลัวกันงั้นเหรอ?”
เวคิสพูดขึ้น
“นายน่ะเหรอ?”
“ฉันไม่คิดว่าที่นายพูดมามันตลกเลยนะ”
อีดิสได้ตอบกลับไป
“ปาร์ตี้ที่สองพร้อมหรือยัง?”
ฉันมองไปที่อีดิสแล้วพูดว่า “ข้างหลังเธอ สมาชิกของปาร์ตี้ที่สอง รวมทั้งโรเดอริกและอารอนก็มาแล้วสินะ”
“เราค่อนข้างพร้อมแล้ว ดูเหมือนว่าเราคงต้องร่วมด้วยงั้นเหรอ?”
“คราวนี้พวกเธอจะเข้าร่วมด้วย มันแตกต่างจากชั้นที่ 15”
"เรารู้"
'และแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่อาจมีปาร์ตี้ที่สามร่วมด้วย'
ฉันมองไปรอบๆ เหล่าฮีโร่
“นายท่านจะใช้เวลาในการเชื่อมต่อ หากมีสิ่งใดที่ยังไม่ได้ทำให้ทำ เขียนพินัยกรรมหรืออะไรก็ตามไว้เลย ฉันจะเปิดมันให้เองถ้าเกิดตายขึ้นมา”
“นายคิดว่าเราจะสามารถกลับมาจากภารกิจนี้ได้อย่างปลอดภัยไหม?”
อีดิสพูดกับฉันด้วยสายตาไม่มั่นใจ ฉันยิ้มให้เธอ
“ถ้าเราทำตามหน้าที่ของเราอย่างถูกต้องแหละนะ”
ฉันลุกขึ้นจากที่นั่ง
เป็นสัญญาณว่าให้ทุกคนเริ่มลุกขึ้นทีละคนและแยกย้ายกันไป บางคนไปที่ห้องครัวเพื่อสั่งอะไรอร่อยๆ ในขณะที่บางคนก็ไปที่ที่พักของตน กลุ่มหนึ่งก็มุ่งหน้าไปที่ห้องนั่งเล่นเช่นกัน ท่ามกลางทั้งหมดนี้ มีบางคนกำลังเขียนพินัยกรรมด้วย
“จะเขียนพินัยกรรมจริงๆ เหรอ?”
“อย่าไปสนใจมันเลยน่า” ออลก้าแลบลิ้นออกมา
ออลก้าพับกระดาษอย่างรวดเร็วแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องของเธอ ดูเหมือนเธอตั้งใจจะเขียนมันให้เสร็จในห้องของเธอ ทุกคนในห้องอาหารหายไปหมดภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ฉันพูดกับอารอนซึ่งนั่งเงียบๆ อยู่
“รับรองว่าฉันจะไม่ผิดสัญญา”
อารอนยิ้มและวางหอกไว้ในมือ
“ผมไม่มีเหตุที่จะต้องตายอย่างแน่นอน”
"ดีใจที่ได้ยินแบบนี้"
“จะไปไหนเหรอครับพี่?”
“ฉันจะไปงีบสักพัก”
แน่นอนว่าฉันไม่มีแผนจะทำอะไรสบายๆ แบบนั้นหรอก
ฉันวางแผนที่จะดูข้อมูลอีกครั้งในห้องของฉัน จนกระทั่งนายท่านเชื่อมต่อ
เพราะชั้นที่ 20 อยู่ตรงหน้าเราแล้ว
