บทที่ 171 การพบเจอกันของทุกฝ่าย (ตอนที่ 1)
บทที่ 171 การพบเจอกันของทุกฝ่าย (ตอนที่ 1)
“ลูกศรงั้นเหรอ...?”
ก่อนที่ความคิดของอีวานจะเปลี่ยนไป ในวินาทีต่อมา ลูกศรที่กระทบหลังของเขาก็ระเบิดขึ้นทันที คลื่นกระแทกรุนแรงทำให้เขาปั่นป่วนจนลอยอยู่กลางอากาศ
“ผมขอลาไปพักร้อนแล้ว แค่รอให้ผู้อำนวยการอนุมัติเท่านั้น”
ไม่ไกลนัก บนเฮลิคอปเตอร์ขององค์กรชีลด์ ชายคนหนึ่งที่ถือธนูและลูกศรได้พูดกับนาตาชาที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่กองทัพไซบอร์กที่อยู่ข้างใต้พวกเขา "ดูเหมือนว่าจะต้องรีบจบงานแล้วสิ..."
ขณะที่เขาพูด มือขวาของเขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ลูกศรพิเศษสามลูกได้ถูกยิงในพริบตา
“แย่แล้วสิ!”
แรงระเบิดจากลูกศรไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับอีวานมากนัก แต่มันทำให้เขาโกรธยิ่ง เขาหันไปมองทันที เมื่อเห็นลูกธนูพุ่งตรงมาหาเขา เขาก็เหวี่ยงแส้และสะบัดมันลง
เมื่อกระทบกับลูกศร ไฟฟ้าจากแส้ก็จุดชนวนลูกศรขึ้นกลางอากาศทันที
เมื่อเห็นเช่นนั้น อีวานก็ยกมุมริมฝีปากของเขาขึ้นจนเผยให้เห็นรอยยิ้ม ทว่าก่อนที่รอยยิ้มจะเบ่งบานเต็มที่ ลูกศรอีกลูกก็ปรากฏด้านล่างของลูกศรที่เขาเพิ่งทำลายมันไป เขาไม่ได้สังเกตเห็นมันเลย! ลูกศรกำลังพุ่งตรงไปที่หัวของเขา ถ้าลูกศรนี้โดนเข้า เขาจะตายอย่างแน่นอน เพราะมีเพยีงสมองที่อีวานไม่สามารถปรับเปลี่ยนหรือแม้แต่สัมผัสได้ มันจึงไม่สามารถถูกแทนที่ได้
ดวงตาของเขาเบิกกว้างในขณะที่วิกฤตกำลังใกล้ขเ้ามา
ในช่วงรอยต่อที่อันตรายนี้เอง อีวานก็กรีดร้องออกมาต่อความตาย เปลวไฟจากตัวขับดันใต้เท้าของเขาพุ่งทะยานขึ้น
"อืม แย่แฮะ"
จากเฮลิคอปเตอร์ ฮอว์คอายที่เห็นภาพตรงหน้าจึงได้ส่ายศีรษะด้วยความรำคาญ
"อาจจะไม่แย่ขนาดนั้น... คุณทำส่วนของคุณเรียบร้อยแล้ว"
นาตาชาปลอบโยนเขา
นาตาชาหันไปหาชายผู้ที่เงียบงันอยู่ด้านหลังเธอและถามว่า "พร้อมหรือยัง กัปตัน?"
"ผมพร้อมตั้งแต่ตื่นแล้ว"
สตีฟกระซิบตอบเบาๆ และหยิบโล่ขึ้นมาโดยไม่ลังเล จากนั้นก็กระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์
"..."
เมื่อเห็นกัปตันอเมริกากระโดดลงไป ฮอว์คอายก็เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หันไปหานาตาชาและถามว่า "คุณไม่ได้บอกเขาเหรอว่าเราจะลงจอดอยู่?"
นาตาชา "ฉันคิดว่าคุณบอกเขาไปแล้วซะอีก"
...
"อึกกกก อ๊ษกก..."
อีกด้านหนึ่ง อีวานก็หัวเราะออกมาแปลกๆ เหมือนหุ่นยนต์ที่พังไปแล้ว
แรงกระแทกของระเบิดทำลายสายเสียงของเขา จนทิ้งรูขนาดใหญ่ไว้ที่ลำคอของเขา อย่างไรก็ตาม ผลที่ได้ก็ดีกว่าที่อีวานคาดไว้มาก มันดีกว่าการถูกลูกธนูปักเข้าที่หัวโดยตรงเป็นไหนๆ
ชั่วขณะหนึ่ง เขาก็สามารถหลบลูกธนูจากฮอว์คอายได้ด้วยการเคลื่อนตัวขับดันที่เท้าของเขาอย่างบ้าคลั่ง
ฟู่ม--
ทว่าก่อนที่อีวานจะฉลองตัวเขาที่รอดมาได้นั้นเอง...
ในวินาทีต่อมา คลื่นกระแทกอันทรงพลังจากด้านหลังก็ส่งผลให้เขาล้มลงกับพื้น
เมื่อเห็นอีวานกระแทกพื้น โทนี่ก็เลิกคิ้ว "อย่าลืมฉันสิ"
ขณะที่เขาพูด โทนี่ก็หันไปมองและสังเกตเห็นร่างหนึ่งที่ปรากฏขึ้นในสนามรบอย่างรวดเร็ว
"กัปตันอเมริกา?"
โทนี่สามารถค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเผิงไหลภายในระบบขององค์กรชีลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงได้เห็นข้อมูลเกี่ยวกับสตีฟด้วยเช่นกัน
...
ปัง--
ด้วยการนำโล่ไว้ข้างล่าง สตีฟก็สามารถรับแรงกระแทกได้
สตีฟก้าวไปหาดีเฟนเดอร์ส ใช้โล่ของเขาเพื่อป้องกันการโจมตีจากไซบอร์ก
หลังจากการดัดแปลงร่าง การโจมตีทางกายภาพของไซบอร์กก็มีพลังใกล้เคียงกับ 2 ตัน และเนื่องจากการดัดแปลง พวกมันจึงสามารถเพิกเฉยต่อข้อจำกัดอย่างอารมณ์และความเจ็บปวด สามารถใช้ความแข็งแกร่งของพวกเขาอย่างเต็มที่ ทว่าแรงกระแทกที่หนักหน่วงนี้กลับไม่อาจกระแทกลงบนโล่ในมือของสตีฟได้เลย ในวินาทีต่อมา สตีฟก็อาศัยพลังเหนือมนุษย์ของเขาในการต่อยไซบอร์กจนส่งพวกมันกระเด็นไปไกล
“นายเป็นใครกันเนี่ย?”
เมื่อเหวี่ยงหมัดเหล็กที่เรืองแสงของเขาไปที่ไซบอร์กที่อยู่ตรงหน้าเขา แดนนี่ก็มองไปยังคนแปลกหน้าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าเมื่อครู่ที่ผ่านมา
"...กัปตันอเมริกา... แต่นายจะเรียกฉันว่าสตีฟก็ได้นะ”
หลังจาก 70 ปีที่ไม่ได้พูดชื่อนั้นออกมา อารมณ์ของสตีฟก็ขาดห้วงไปเล็กน้อย แต่เขาก็พยายามปิดกั้นความรู้สึกได้อย่างรวดเร็ว
เพราะว่ามันไม่ใช่เวลาที่จะมาหวนนึกถึงอดีต
"กัปตันอเมริกา?"
แดนนี่และเคจสบตากันอย่างเงียบๆ เคจมองไปที่ชายคนนั้น ขึ้นและลง รวมถึงชุดสูทสีแดงขาวและน้ำเงินกับโล่ที่สตีฟถืออยู่
เขาเคยได้ยินชื่อกัปตันอเมริกามาก่อน ในความเป็นจริง เพราะการประชาสัมพันธ์อย่างหนักหน่วงของรัฐบาลที่จัดทำพันธบัตรสงคราม กัปตันอเมริกาจึงกลายเป็นไอดอลในวัยเด็กของเด็กอเมริกันจำนวนมาก
ทำให้กัปตันอเมริกาเป็นวีรบุรุษจากศตวรรษที่แล้ว เมื่อจู่ๆ ก็มีคนอ้างตัวว่าเป็นกัปตันอเมริกาในตอนนี้ ใครๆ จึงต่างสงสัย
“นายเชื่อเขาเหรอ?”
ในขณะที่ป้องกันการโจมตีจากไซบอร์ก เคจก็หันหน้าไปหาแมตต์และถาม
“ดูเหมือนเขาจะไม่ได้โกหกและเขาก็อยู่ข้างเราด้วย”
แมตต์กำลังดิ้นรนเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยจากเหล่าไซบอร์ก ถ้าเขาไม่ได้รับการช่วยเหลือจากสมาชิกของดีเฟนเดอร์ส เขาคงจะตายไปนานแล้ว ถึงอย่างนั้น จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาก็ยังไม่หายไป เขายังพยายามที่จะยึดมั่นต่อ
ตอนนั้นเองที่แมตต์สังเกตเห็นเสียงพุ่งทะลวงอย่างรวดเร็วกลางอากาศ
จากนั้นลูกศรหลายลูกก็พุ่งมาจากระยะไกล โจมตีไซบอร์กที่อยู่รอบๆ ดีเฟนเดอร์ส ในวินาทีต่อมา มันก็ได้เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงกับไซบอร์กสองสามตัวนี้ พวกมันถูกส่งออกไปเพราะคลื่นกระแทก
นาตาชาใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ มองไปยังไซบอร์กที่กำลังลุกขึ้นมา เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยให้กับแมตต์และทีมของเขา “เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน? ไซบอร์กพวกนี้มาจากไหน?”
"ผู้ชายที่ชื่ออีวาน แวนโก้สร้างพวกมันขึ้น..." เมื่อนาตาชาถาม เจสซิก้าก็ไม่ลังเลที่จะบอกสิ่งที่เธอรู้ "ฉันคิดว่าจิ่วโยวคงอยู่เบื้องหลังเขา"
"แวนโก้!" จิ่วโยว!"
[คะแนนชื่อเสียงจากนาตาชา โรมานอฟฟ์ +300]
เมื่อได้ยินคำอธิบายของเจสซิก้า นาตาชาก็กวาดสายตาไปที่กองทัพไซบอร์กและอีวาน ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก เธอคิดถึงภาพในคุกที่ฟิวรี่ได้แสดงให้เธอเห็นโดยไม่รู้ตัว เธอเองก็สงสัยว่าคนที่พาอีวานออกจากคุกเป็นหนึ่งในคนของจิ่วโยวหรือไม่
หากเป็นเช่นนั้นจริง สถานการณ์คงจะซับซ้อนมาก
เมื่อได้เห็นความสามารถของอาจารย์โรชิสองสามครั้ง นาตาชาก็ระวังจิ่วโยวที่เป็นศัตรูของเผิงไหลยิ่ง
...
