บทที่ 280 สังหารต่อเนื่อง

บทที่ 280 สังหารต่อเนื่อง

“เอ่อ…”

ดวงตาของพยัคฆ์น้ำแข็งเบิกกว้าง

จากนั้นด้วยเสียงปัง หัวอันใหญ่โตของพยัคฆ์น้ำแข็งก็ระเบิดออกเป็นชิ้น ๆ เหมือนแตงโมโดนบี้!

ฉากนี้ทำให้สัตว์อสูรอีกสามตัว นกกระจอกสีเงิน พยัคฆ์เขาเดี่ยว และนกยูงหางไฟต้องตะลึง

พวกมันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเจียงเฉิงซวน ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นฝ่ายเสียเปรียบจู่ๆ ก็ปะทุขึ้นด้วยความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ออกมาได้

เป็นไปได้ไหมว่าเขาซ่อนความแข็งแกร่งของเขาไว้ตั้งแต่แรก?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ สัตว์อสูรทั้งสามก็รู้สึกถึงร่องรอยของความกลัวที่เพิ่มขึ้นในจิตใจ

ในขณะนั้นเองพวกมันทั้งหมดถอยกลับด้วยสัญชาตญาณ และไม่กล้าที่จะหยุดเจียงเฉิงซวนอีกต่อไป

อย่างไรก็ตามเจียงเฉิงซวนจะปล่อยพวกเขาออกไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร?

บัซ! บัซ! บัซ!

ในชั่วพริบตา ดาบโมฆะทองคำของเจียงเฉิงซวนกระพริบสามครั้งกลางอากาศ แยกออกเป็นลำแสงปราณดาบสามเล่มลอยออกไป

ลำแสงปราณดาบที่คมกริบสามเล่มโค้งขึ้นไปในอากาศและมาถึงด้านหน้าของสัตว์อสูรทั้งสามตัว

นกกระจอกสีเงิน พยัคฆ์เขาเดี่ยว และนกยูงหางไฟ ต่างก็ส่งเสียงคำรามดังก้องกังวาลออกมาสะเทือนไปทั้งสนามรบ

จากนั้นร่างกายของพวกมันก็ปะทุขึ้นด้วยพลังปีศาจที่ไม่เคยมีมาก่อน

ในขณะนี้มีเพียงความคิดเดียวในใจของพวกมัน ซึ่งก็คือการป้องกันการโจมตีนี้ด้วยพลังทั้งหมดที่พวกมันมี

ตราบใดที่พวกมันสามารถป้องกันการโจมตีนี้ได้ เจียงเฉิงซวนก็อาจจะไม่มีโอกาสโจมตีพวกมันอีก เว้นแต่ว่าเขาอยากเห็นสหายของเขาตาย

น่าเสียดายที่ความจริงไม่ได้เป็นไปตามที่พวกมันปรารถนา

ภายใต้ลำแสงปราณดาบทั้งสาม ม่านสายฟ้าที่นกกระจอกสีเงินสร้างขึ้นนั้นเป็นสิ่งแรกที่ถูกทำลาย มันกลายเป็นจุดแสงเล็กๆและกระจายไปในอากาศ

กรี้ซซซ!

นกกระจอกสีเงินส่งเสียงร้องแหลมสูงขณะที่ทั้งตัวของมันปกคลุมไปด้วยชั้นสีทองแวววาวคล้ายโลหะ

เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ความสามารถในการป้องกันของมันได้ถูกผลักดันออกมาจนถึงขีดสุดแล้ว

แคร้ก!

ด้วยเสียงราวกับผ้าถูกฉีก นกกระจอกสีเงินก็ถูกตัดครึ่งตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยลำแสงปราณดาบ

ในขณะเดียวกัน

พยัคฆ์เขาเดียวและนกยูงหางไฟก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนัก

ภายใต้ลำแสงปราณดาบของดาบโมฆะทองคำ การป้องกันทั้งหมดที่สัตว์อสูรระดับ 3 ทั้งสองภาคภูมิใจถูกทำลายลงอย่างง่ายดายและพวกมันก็ตกตายทันที

กระบวนการทั้งหมดนี้ใช้เวลาไม่เกินสองลมหายใจ

และตอนนี้เจียงเฉิงซวนก็มาถึงต่อหน้าสัตว์อสูรระดับ 3 ขั้นสูงทั้งสี่ตัวแล้ว

บัซ!

ลำแสงปราณดาบถูกปลดปล่อยไปอีกครั้ง

งูสองหัวที่อยู่ใกล้เขามากที่สุดเป็นตัวแรกที่ถูกโจมตีอย่างรุนแรงเช่นนี้

แกร้ง!

มีเสียงดังกราว

สมบัติรูปเคียวของมันแทบจะไม่สามารถสกัดกั้นการโจมตีของดาบโมฆะทองคำได้

อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาต่อมานั้น การแสดงออกของงูสองหัวเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเห็นมีรอยแตกขนาดใหญ่บนพื้นผิวของสมบัติรูปเคียว

เป็นไปได้อย่างไร?

สมบัตินั้นคืออะไร? มันกลับสามารถสร้างความเสียหายให้กับสมบัติของเขาได้จริงๆ

"เหมียว!"

ในขณะเดียวกัน

เมื่อเห็นสถานการณ์ที่เหมือนวิกฤตของงูสองหัว แมวอเวจีก็บินมาจากระยะไกลทันที

พลังปีศาจแวบขึ้นมาในดวงตาของมัน และมันก็ปล่อยเสียงร้องออกมาอย่างแผ่วเบา

ด้วยเสียงของแมวเหมียวตัวนี้ทำให้หัวของเจียงเฉิงซวนฮืออึง

ทันใดนั้นภาพลวงตาทุกชนิดก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

"ฮิฮิ!"

พร้อมกับเสียงหัวเราะเบา ๆ กรงเล็บอันแหลมคมที่เต็มไปด้วยความแวววาวอันเย็นเฉียบก็บรรลุมาถึงคอของเจียงเฉิงซวนแล้ว

ในพริบตานั้น

ดวงตาของเจียงเฉิงซวน ซึ่งแต่เดิมที่ดูเหมือนเหม่อลอยก็ชัดเจนขึ้น

เขายิ้มอย่างเย็นชาให้กับแมวอเวจี

รูม่านตาของแมวอเวจีหดตัว และมันรู้สึกลางร้ายโดยสัญชาตญาณ

ในช่วงเวลาต่อมา เปลวไฟที่โหมกระหน่ำก็ลุกขึ้นในทะเลแห่งจิตสำนึกของมัน

แมวอเวจีส่งเสียงร้องที่ไม่อ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อน

มันกรีดร้อยออกมาด้วยความเจ็บปวด

เมื่อเสียงร้องของมันเบาลง เลือดสีแดงเข้มก็ไหลออกมาจากตาและจมูกของมัน

วูบ!

ในขณะนั้นเองก็มีลำแสงดาบที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งยาวหลายร้อยฟุตตกลงบนหัวของมัน!

เชี่ยเอ้ย มารดามันเถอะ!

แมวอเวจีร้องสบถอยู่ในใจ

สีสันในดวงตาของมันยังคงไหลเวียนและเปลี่ยนแปลงไป

ในที่สุด ระฆังสีเหลืองก็บินออกมาจากเหนือศีรษะของมัน

ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!

เสียงระฆังคมชัดดังขึ้นในอากาศ ทำให้ลำแสงดาบขนาดใหญ่หยุดชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง

ด้วยการใช้โอกาสนี้แมวอเวจีจึงถอยกลับไปได้ และแววตาของมันก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ขณะที่มันกำลังจะร้องให้งูสองหัวทำการโจมตีเจียงเฉิงซวนพร้อมกัน มันก็เห็นประกายที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างมากในสายตาของงูสองหัว

เกิดอะไรขึ้น?

ขณะที่ความคิดนี้แวบเข้ามาในจิตใจของมัน มันก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าหัวของมันลอยอยู่ในอากาศจริง ๆ ในขณะที่ร่างกายของมันก็เดินโซเซและล้มลงกับพื้น นั่น… นั่นคือร่างกายของข้าไม่ใช่เหรอ? ข..ข้า…ตั้งแต่เมื่อไหร่?

คำถามเหล่านี้แวบขึ้นมาในใจของมันเป็นครั้งสุดท้าย แต่ก่อนที่แมวอเวจีจะได้รับคำตอบ สติสัมปชัญญะของมันก็ตกสู่ความมืดชั่วนิรันดร์

ความจริงคือ..

เมื่อสักครู่นี้ เมื่อดาบโมฆะทองคำถูกสกัดกั้น มันก็กลายเป็นสถานะไร้รูปร่างและตัดหัวของแมวอเวจีออกไปโดยที่มันไม่รู้ตัว