บทที่ 147 : การฝึกฝน (2-2)
บทที่ 147 : การฝึกฝน (2-2)
เช้าวันรุ่งขึ้น
เวคิสและเนเรสซ่าก็ไม่มาฝึกซ้อมช่วงเช้า
ออลก้าดูประหลาดใจ
“สองคนนั้นไปไหนแล้ว? พวกเขาไม่ได้หายทันทีหลังจากมาที่นี่ใช่ไหม?”
“ไม่ พวกเขาแค่ไปที่ชั้นหนึ่ง”
“ทำไมถึงชั้นหนึ่ง”
“พวกเขาขอเวลาฉัน”
เมื่อวานเนเรสซ่ามาที่ห้องของฉันในตอนเช้า
คำขอคือการลบทั้งสองออกจากตารางการฝึกในวันพรุ่งนี้ ฉันเองก็เห็นด้วย
อารมณ์ของออลก้าดูดีขึ้นมาก
“แล้วการฝึกวันนี้ล่ะ…”
“เมื่อสองคนจากไปแล้ว เราก็ควรเพิ่มความเข้มข้น”
"ไม่นะ!"
เช้าวันนั้นออลก้าได้รับถุงทรายเพิ่มเติมหนึ่งถุง
และในช่วงบ่าย
จนกระทั่งช่วงค่ำ พวกเขาทั้งสองก็ปรากฏตัวที่สนามฝึกซ้อม ฉันเก็บดาบเข้าฝักแล้วเข้าไปหาพวกเขา
“เตรียมตัวมาเพียงพอแล้วหรือยัง?”
“มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้”
เนเรสซ่าตอบกลับ
เวคิสยังคงไม่แสดงออก แต่ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความมุ่งมั่นของเขา
“เจนน่า”
"อื้อ ฉันก็พร้อมแล้ว"
เจนน่าซึ่งกำลังฝึกซ้อมอยู่ที่สนามยิงก็เดินลงมา
เจนน่าเช็ดเหงื่อออกด้วยผ้าขนหนูและจ้องมองระหว่างทั้งสอง
“ทั้งสองคนพร้อมหรือยัง? บอกก่อนนะว่ามันเป็นโอกาสแค่ครั้งเดียว”
"พวกเราพร้อมแล้ว"
“ฉันจะเข้าไปก่อน”
เจนน่าขึ้นสู่สนามฝึกซ้อมอย่างสง่างาม
บนเข็มขัดด้านซ้ายของเธอมีดาบสั้นสองเล่ม และด้านขวาของเธอมีธนูสั้นและลูกธนูติดอยู่
“ทำตามที่เราคุยกัน”
เนเรสซ่ากระซิบกับเวคิส
เวคิสขมวดคิ้วครู่หนึ่ง แต่ก็ผ่อนคลาย
ในที่สุดทั้งสองก็เข้าสู่สนามฝึก ประตูเหล็กก็ปิดลงด้วยเสียงอันดังลั่น
“กฎจะเหมือนกับเมื่อวาน ใช้อาวุธจริง และไม่มีข้อจำกัดอื่นใด พวกนายจะได้รับโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้น”
"พวกเราเข้าใจแล้ว"
เนเรสซ่าชักดาบออกมา
เวคิสกวัดแกว่งดาบสั้นของเขา เขายืนขึ้นและพึมพำ “การร่วมมือไม่ใช่สิ่งที่เหมาะกับผมเลย แต่ผมไม่มีทางเลือก”
การดวลเริ่มขึ้น
เช่นเคย เจนน่าเริ่มการโจมตี
"อืม?"
เจนน่าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็หยิบลูกธนูของเธอออกมา ในเวลาเดียวกัน เวคิสและเนเรสซ่าก็กระจายออกไปด้านข้างทันที
“งั้นก็มาเลย!”
ลูกธนูของเจนน่าเล็งไปที่เนเรสซ่า
เนเรสซ่ามีความต้านทานที่อ่อนแอกว่าเมื่อเทียบกับเวคิส นี้เป็นการตัดสินใจที่สมเหตุสมผลที่จะล้มคนที่อ่อนแอกว่าก่อน
อย่างไรก็ตามเวคิสที่ยืนอยู่ข้างเธอ ได้ขยับตัวกะทันหันและหักลูกธนูที่เล็งไปที่เนเรสซ่า
จากนั้นเนเรสซ่าก็ขว้างดาบสั้นออกไป
เจนน่าหลบดาบอย่างหวุดหวิด ขณะเดียวกันก็มีการยิงรอบที่สองตามมา เจนน่ามีความสามารถในการรักษาการยิงต่อเนื่องในทุกตำแหน่ง ลูกศรห้าลูกเล็งไปที่จุดอ่อนต่างๆ บนร่างกายของเนเรสซ่า
“ตอนนี้ผมเห็นแล้ว”
[ปลุกพลังทักษะ!]
['เวคิส (★★)' ได้รับทักษะ 'ป้องกันการโจมตีระยะไกล'!]
เวคิสเหวี่ยงดาบของเขา ทำให้ลูกธนูตกลงไปพร้อมๆ กัน
ด้วยดาบของเขาที่ถือไปด้านข้าง เวคิสก็รีบวิ่งไปหาเจนน่า
“ยังห่างอยู่”
เจนน่าสกัดกั้นการโจมตีของเขาอย่างใจเย็นด้วยลูกธนู
ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองยังไม่ใกล้พอ มันยังคงเป็นอาณาเขตของเจนน่า ลูกศรห้าลูกเล็งไปที่จุดอ่อนและช่องว่างในการเคลื่อนไหวของเวคิส
เวคิสหลบธนูหนึ่งลูกและเบี่ยงมันไปสองลูก
ลูกศรสองลูกยังคงพุ่งไปตามวิถีด้วยความเร็วที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เวคิสยังคงโจมตีต่อไป ทันใดนั้นเนเรสซ่าปรากฏตัวจากด้านหลังได้หักลูกธนูทั้งสองดอกด้วยดาบของเธอ
“พวกเขาใช้เวลาแค่สองวัน”
ฉันถอนหายใจ
ถ้าจัดการคนเดียวไม่ได้ ก็จงจัดการพร้อมกัน
พวกเขายังคงสับสนและพ่ายแพ้ เพราะพวกเขาไม่รู้อะไรง่ายๆ แบบนี้
เวคิสและเนเรสซ่าปกปิดจุดอ่อนของกันและกัน ทะลุทะลวงลูกศรและปิดระยะห่างจากเจนน่า
จากนั้นพวกเขาก็แยกออกจากกัน
และพร้อมกันนั้น พวกเขาก็รวมตัวกัน
"มันจบแล้ว"
"อา!"
เจนน่าหลีกเลี่ยงแรงผลักของเวคิสด้วยการกระโดดไปข้างหลัง เตะกับลูกกรงเหล็ก
ดาบสั้นไล่ตามหลังเจนน่า จากนั้นเนเรสซ่าซึ่งวิ่งขึ้นมาในตำแหน่งเดียวกันก็แทงดาบของเธอไปทันที ในเวลาเดียวกัน เวคิสก็โจมตีจากด้านล่างขึ้นด้านบน
"ฮึ!"
เจนน่าหยุดชะงัก และชุดของเธอก็ขาด
ก่อนที่เธอจะตั้งหลักได้ เนเรสซ่าก็จัดการเธอได้แล้ว
กริชยามนี้อยู่ที่คอของเจนน่า
"มันจบแล้ว"
“ฉัน…แพ้แล้วหรือเปล่า?”
เจนน่าเกาหัวของเธอ
“เรื่องง่ายๆ”
เวคิสพึมพำ
ฉันยิ้มและก้าวไปข้างหน้า
“พวกนายดิ้นรนทั้งวันเพราะไม่รู้จักสิ่ง 'ง่ายๆ' แบบนี้ได้ไง?”
หากพวกเขาได้เห็นการต่อสู้บนด่านบอส พวกเขาก็จะรู้ว่าความแข็งแกร่งของกลุ่มนั้นมีความสำคัญมากกว่าความแข็งแกร่งส่วนตัว พวกเขาไม่ยอมรับมันเพราะเหย่อหยิ่ง ฉันแค่ช่วยให้พวกเขาได้ตระหนักถึงเรื่องนี้
“ยังไงก็ตาม มันผ่านไปแล้ว จำความรู้สึกนี้ไว้ให้ดี”
“แล้วเราสามารถเอาชนะคุณได้วิธีหรือเปล่า?”
"อยากจะลองเหรอ?"
ฉันชักดาบออกมา
ก็เหมือนเดิม
พวกเขาทั้งสองพ่ายแพ้ฉันอย่างหมดรูป
