EP.13

“Yo...bro!!”

“อะไรของมึง!!”

ประตูห้องพักเปิดออกโดยเจ้าของพื้นที่พร้อมคำทักทายสุดทะเล้นที่ยิมกล่าวต่อเพื่อนรัก

เพียงแต่เมื่อร่างหนาขยับเท้าก้าวเข้าไปด้านในจึงเผยให้เห็นอีกร่างเล็กๆ ด้านหลังของโซ่

“อุ้ย!! หวัดดีครับ”

“สวัสดี! ซิมอยู่มั้ยคะ”

“หลับอยู่ครับ เข้ามาก่อนสิ!” ยิมยิ้มเจื่อนแต่ก็เชื้อเชิญให้แฟนของเพื่อนเข้ามาด้านใน แต่ขิมยังยืนนิ่ง เธอชั่งใจอยู่ว่าควรเข้าไปด้านในดีหรือเปล่า สมองจินตนาการว่าหากนี้คือแผนลวง ถ้าซิมไม่ได้อยู่ในนั้นแล้วจะเกิดอะไรขึ้นบ้างถ้าเธอต้องอยู่ในสถานที่ปิดมิดชิดกับผู้ชายแปลกหน้าทั้งสอง

“ช่วยเรียกซิมให้หน่อยได้มั้ยค่ะ” ขิมตัดสินยืนรอหน้าห้องซะเลย โดยรบกวนเจ้าของบ้าน

“ไม่เข้าอะ เข้ามาก่อนสิ!!” คนพามาหันกลับมามองหญิงสาว เมื่อเห็นสีหน้าเลิ่กลั่กของขิมโซ่เลยตัดสินใจคว้าข้อมือเล็กลากแขนเข้ามาด้านในจนมาหยุดอยู่หน้าห้องนอน

“นั่นไง” มือหนาชี้ร่างซิมนอนคว่ำหน้าสงบนิ่งบนเตียง

สองหัวไหล่ขยับขึ้นลงช้าๆ ตัวต้นเหตุกำลังแหวกว่ายในนิทราหลังจากอิ่มกับมื้ออาหารอร่อยเลิศ

“ซิม...ตื่น!!” ขิมสะกิดแขนเบาๆ แต่ไม่เป็นผลจึงเปลี่ยนเป็นเขย่าเสียแทน

“ซิม! ตื่นสิ..ซิม!!”

“ให้มันนอนก่อนก็ได้มั้ง”

“ทำไมซิมไม่ตื่น” สองสายตาคนมาใหม่มองมายังเจ้าของบ้านแต่ยิมได้แต่ไหวไหล่

“คงเพลียมั้ง เห็นว่าแทบไม่ได้นอน เมื่อคืนเอาเงินมาใช้หนี้แล้วก็อย่างที่เห็น” ยิมชี้มือไปที่กองเงินบนตู้เล็กๆ ข้างเตียงที่ซิมกำลังหลับปุ๋ย

“งั้นเราขออยู่ลำพังกับซิมหน่อยได้มั้ย”

“จะทำอะไรกัน”

“คงไม่ใช่อย่างที่คิดนะ”

“คิด...ว่า!?” หญิงสาวมองสายตาสองหนุ่มที่จ้องเธออย่างสงสัย โซ่กับยิมคิดอะไรอยู่

เธอก็แค่อยากอยู่กับซิมลำพังเพราะประหม่า รอจนกว่าแฟนหนุ่มจะตื่นจะได้พร้อมกันเท่านั้นเอง

หลายวันต่อมา

“เออขิม! บัญชีที่ไม่ได้ใช้แล้วเราขอนะ”

“เอาไปทำอะไร”

“ก็ไว้รับเงินนี้แหละ” มารดาที่แสนน่ารักหมั่นคอยอัพสมุดบัญชีแล้วก็ตาโตกับยอดเงินหลักหมื่นหลักแสนที่เข้าออกบัญชีลูกชายหลายวันติดๆ กัน

กรุณาร้อนใจกลัวว่าลูกไปทำเรื่องร้ายแรงแต่เจ้าตัวก็บอกว่าเป็นเงินที่ทำกิจกรรมปีสุดท้ายกับเพื่อนๆ ในคณะก่อนจบการศึกษาก็เท่านั้นไม่มีอะไรให้แม่ต้องกังวล

แต่มุกเดิมก็ใช้บ่อยๆ ไม่ได้

“เงินอะไร”

“เราให้เพื่อนโอนให้”

“ค่าอะไร”

“บอล...หยุดก่อน! ไม่ต้องบ่นเลย” ซิมรีบยกมือท่าปางห้ามญาติตอนขิมอ้าปากจะต่อว่าเขาอีกครั้งเรื่องเล่นพนันบอล พร้อมด้วยอวดอ้างพรสวรรค์ของตนที่มีติดตัว

“เราเอาตัวรอดได้หรอกน่ะ” เช่นเดียวกับครั้งนี้ แม่เห็นสมุดบัญชีก็แค่เปลี่ยนบัญชีใหม่ แต่ไปเปิดเองก็วุ่นวายเลยเอาความมักง่ายใช้ของแฟนสาว

“มันจะได้สักกี่น้ำ”

“รอดก็คือรอดแล้วกัน” การพนันคือการเสี่ยงโชคที่ซิมสามารถกอบโกยกำไรได้อย่างไม่ยากเย็น แม้จะเสียบ้างในบางครั้งแต่เพราะซิมมีความสามารถหลายทาง หากแทงบอลเสียก็แค่เปลี่ยนไปเข้าบ่อนหาเงินมาใช้หนี้

แล้วยิ่งถ้ามีใครกล้าท้าดวลแทงสนุกเกอร์ล่ะก็ ลูบปากรอได้เลย ไม่เคยมีใครได้กินเงินเขา

ฝีมือของซิมอยู่ในระดับที่เคยมีแมวมองมาทาบทามให้เข้าไปอยู่ในสังกัด เรียนรู้เทคนิคและเสริมสร้างพื้นฐานอีกนิด ฝึกฝนทักษะสร้างระเบียบวินัยแบบนักกีฬาเพื่อส่งคัดเข้าทีมชาติระดับเยาวชนเลยด้วย แต่เพราะพ่อแม่ไม่สนับสนุน พรสวรรค์ที่ติดตัวมาจึงเอามาใช้หาเงินตอบสนอง Need ตัวเอง

“ขอให้มันจริง”

“ตัวเลขที่มันอยู่ในบัญชีขิมของจริงมั้ยล่ะ” คนอวดเก่งอวดตัวเลขในบัญชี

เงินเกือบแสนที่ขิมไม่เคยมีและแน่นอนว่าเธอตาโตต่อเงินจำนวนนั้น ถ้ามันได้มาอย่างสุจริตธรรม ดวงตาเท่าไข่ห่านคู่นั้นคงหลุดออกจากเบ้า

“แต่มันเป็นเงินที่ได้มาจากเล่นพนัน”

“เงินก็คือเงินป้ะ! แบงก์พันจากอาชีพปกติมีค่ามากกว่าแบงก์พันที่ได้มาจากเล่นไพ่,แทงบอลแทงสนุ๊กเหรอ”

“คิดได้นะซิม...”

“เงิน! ไม่ว่ามันจะเปื้อนโคลน เปื้อนเลือดหรือเปื้อนขี้มันก็ยังมีค่าเท่าเดิม ไม่ว่าวิธีการหาเงินของใครจะได้มันว่าด้วยทางไหนเงินก็คือเงิน เอาน่ะ! อย่างน้อยเราก็หามาด้วยความสามารถของตัวเอง ไม่ได้โกงไม่ได้ปล้นไม่ได้ไปขโมยใครมาสักหน่อย”

“แล้วอาทิตย์นี้จะกลับบ้านมั้ย” คนฟังเถียงไม่ทันได้แต่ทำหน้ายุ่ง ตอนนี้ซิมยังได้ประโยชน์จากการเสี่ยงดวงอยู่เตือนอะไรไปก็เท่านั้น

“ไม่”

“งั้นก็โทรบอกที่บ้านด้วย แม่ซิมโทรหาเราทุกวัน เราไม่อยากโกหกอีกแล้ว”

“ขิมก็แค่บอกไม่รู้”

“พูดง่ายนะ! อยู่คอนโดเดียวกันเราจะตอบแค่นั้นได้ไง”

“งั้นก็ไม่ต้องรับสาย จบมั้ย!!”

“นี้! นั่นแม่ซิมนะ”

“ก็ใช่ไง เราไม่ได้ให้ขิมโกหกป้าเพียงซะหน่อย จะอะไรนักฮะ” ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกันขิมชักจะงี่เง่าหนักข้อขึ้นทุกที ตอนนี้ซิมเริ่มคิดว่าตัวเองผิดหรือเปล่าที่เช่าคอนโดอยู่กับแฟนสองคน

“โอเค! งั้นก็บอกแม่ของซิมเองว่าอาทิตย์นี้ไม่กลับบ้าน เพราะเราจะไม่โกหกให้” ขิมเองก็คิดไม่ต่างกัน พออยู่ด้วยกันก็เห็นรายละเอียดของกันและกันมากขึ้น ซิมไม่ใช่คนอย่างที่เธอเคยรู้จักมาตลอดสิบปี และเชื่อว่าความรู้สึกแบบนี้อีกไม่นานก็จะทำให้ความสัมพันธ์จบลง

จนกระทั่งวันหยุดสุดสัปดาห์

ป้าเพียงอาหารตามสั่ง

“เรียนเป็นไงบ้างลูก”

“ไม่มีเรียนเท่าไรแล้วล่ะแม่มีแต่โปรเจคจบ”

“ยุ่งหรือเปล่า ไม่ต้องกลับมาช่วยแม่ที่ร้านก็ได้”

“ให้ขิมกลับบ้านบ้างเถอะ”

“ทะเลาะกับซิมเหรอ ช่วงนี้ไม่เห็นหน้าเห็นตาเลย เขากลับบ้านบ้างมั้ย”

“ขิมก็ไม่รู้...” ลูกสาวคนสวยเพิ่งทันคิด

แม่ของซิมก็คงแอบถามข่าวจากแม่ตนเองเช่นกัน ก็ลูกชายบ้านนั้นไม่กลับบ้านและไม่ยอมโทรหาพ่อแม่ให้สบายใจ ส่วนตัวขิมเองก็กระดากปากที่จะโกหกแก้ตัวให้ วิธีเดียวที่ทำได้ก็คือไม่รับสายน้ากรุณา

“คบกันมาจนป่านนี้แล้วนะขิม มีอะไรก็เตือนกัน ดูแลกันนะ”

“ขิมเตือนจนปากจะฉีก ดูแลจนซิมไม่ยอมทำอะไรเอง พูดก็หาว่าขิมบ่น สุดท้ายก็ทะเลาะกัน”

“ทะเลาะกันมาจริงๆ ด้วยนี้เอง”

“ก็ซิมเขา...” ลูกสาวป้าเพียงเหลือบเห็นอีกคนก้าวเท้าเข้ามา และคนมาใหม่ก็ยิ่งเพิ่มความลำบากใจให้กับเธอ

ขนาดในสายขิมยังไม่กล้าโกหกแก้ตัวให้ ยิ่งมานั่งประชันหน้ากันจังๆ แบบนี้ เธอจะเอ่ยอะไรก็ยากลำบากนัก

ไม่อยากโกหกแต่จะสารภาพความจริงก็ไม่ได้