ตอนที่ 8 สะกดรอยตาม

ชายคนนี้คือแก่นวิญญาณขั้นต้น?

ไม่ เขาควรอยู่ครึ่งก้าวสู่วิญญาณแรกก่อตั้งแล้ว เฟิงหยูเตี๋ยมองเขาด้วยความระแวง เหงื่อเย็นไหลหยดจากหน้าผาก สงสัยว่าทำไมผู้บ่มเพาะมารที่มีฐานบ่มเพาะระดับนี้ถึงมาอยู่ในภพนี้

ที่ระดับของนางตอนนี้ นางไม่มีความสามารถจะสู้กับคนคนนี้

“หยูเตี๋ย อย่ายืนเฉย หนี!”เสี่ยวเทียนเร่งนาง แต่นางรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะหนี

นางเร็วดุจสายฟ้าก็จริง ไม่มีทางที่ผู้บ่มเพาะก่อตั้งรากฐานธรรมดาจะจับนางทัน แต่ตอนนี้นางกำลังเจอกับผู้บ่มเพาะมารที่เกือบถึงอาณาจักรวิญญาณแรกก่อตั้ง

และเมื่อนางหนี มันเท่ากับหันหลังให้เขา

นางควรทำยังไง?

เฟิงหยูเตี๋ยระดมสมองคิดหาทางหนี แต่วินาทีต่อมา นางก็พลันเจ็บหน้าอกจนเซถอยหลังและคุกเข่าลงกับพื้นขณะกุมคอ

“แค่ก”

“หะ?”ตอนเสี่ยวเทียนสังเกตเห็น มันก็ลอยรอบนาง“หยูเตี๋ย เจ้าเป็นอะไร?”

ชายคนนั้นยิ้ม เดินมาด้านหน้านาง วางมือบนไหล่นาง“อย่าโกรธ สาวน้อย ยิ่งเจ้าโกรธ ปรสิตพิษในตัวเจ้าจะยิ่งหงุดหงิด และเจ้าจะยิ่งรู้สึกเจ็บปวด”

“ปรสิต…ปรสิตพิษ?”เฟิงหยูเตี๋ยกุมคอ ฝืนเงยหน้ามองเขา“ตอน..ตอนไหนกัน?”

เลือดร้อนพุ่งออกจากปากนาง พอเห็นนางทรมานมาก ชายคนนั้นก็ยิ้มขณะปลอบนาง“ทำตัวดีๆและผ่อนคลาย อย่าพยายามต่อต้าน แค่หลับไปซะ”

พอเสียงของเขามาถึงหูนาง มันกลับเหมือนเสียงสวรรค์

นางรู้สึกเหมือนจิตสำนึกโดนเสียงของเขากัดกิน แต่นางไม่อาจคิดได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ

“หยูเตี๋ย!หยูเตี๋ย!ตื่น ปรสิตกำลังกินจิตสำนึกเจ้า!ทนไว้อีกนิด…มันจะพร้อมในไม่ช้า”!

เสียงของเสี่ยวเทียนดังในหูนาง แต่นางไม่เข้าใจ

เปลือกตานางค่อยๆปิด

จากนั้น นางก็เสียแรงทั้งหมดและล้มลง

ชายคนนั้นเดินมาพยุงนางไว้

“ข้าคิดว่าเด็กนั่นจากไม่กี่วันก่อนที่บรรลุอาณาจักรหลอมลมปราณขั้นสมบูรณ์จะเป็นการเก็บเกี่ยวที่ดีสุด ไม่คิดเลยว่าจะเจอกับเตาหลอมคุณภาพสูงที่มีรากปราณสวรรค์ในใจกลางเขานี่ ข้าโชคดีจริงๆ”

เขายิ้ม จากนั้นก็จับเฟิงหยูเตี๋ยขึ้นหลังเหมือนกระเป๋าและเรียกกระบี่บินเพื่อจะไป

แต่พอเขาก้าวขึ้นกระบี่บินและเตรียมไป เขาก็สัมผัสได้ว่าปรสิตที่เขาส่งเข้าตัวหยูเตี๋ยเหมือนจะเจอกับบางสิ่งและกำลังตาย

“นี่มันอะไร?”

เขามองเฟิงหยูเตี๋ยทึ่งๆ

แม้กระทั่งคนในอาณาจักรวิญญาณแรกก่อตั้งขั้นต้นก็ยังกำจัดปรสิตนี้ไม่ได้ง่ายๆ แล้วนางทำได้ไง?

หลังคิด เขาก็เรียกมีดสั้นออกมาจากถุงมิติ คิดจะตัดเส้นชีพจรของหยูเตี๋ย

แต่พอปลายมีดกำลังจะแตะหลังนาง แสงสีทองก็ระเบิดจากหน้าอกนาง

ก่อนเขาจะได้ตอบสนอง เขาก็โดนแสงนั้นระเบิดปลิว

มังกรทองพลันปรากฏรอบตัวเฟิงหยูเตี๋ย ค่อยๆลากนางด้วยหางมัน จ้องชายคนนั้น แยกเขี้ยวขู่

“เจ้า…”พอเจอกับมังกรทอง ดวงตาของชายคนนั้นก็เบิกกว้าง“เด็กสาวคนนี้มีสายเลือดของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์งั้นรึ?”

ความแปลกใจเปลี่ยนเป็นความตื่นเต้น จุดประสงค์การมาที่นี่ของเขาคือหาผู้บ่มเพาะที่มีรากปราณดีๆและนำกลับไปใช้เป็นเตาหลอม

ก่อนหน้านี้ ตอนเขาเจอเด็กสาวที่งานแต่ง เขาก็รู้สึกว่าคุ้มค่าแล้ว

หลังเดินทางมาเกือบหมื่นลี้ ขอแค่จับตัวเด็กสาวคนนั้นและใช้เป็นเตาหลอมได้ เขาอาจทะลวงผ่านเข้าสู่อาณาจักรวิญญาณแรกก่อตั้งไปได้

เขายิง่ดีใจตอนเจอกับเด็กสาวคนนี้ที่มีรากปราณสวรรค์ แต่ตอนนี้ที่รู้ว่านางคือทายาทของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ นี่ไม่ใช่แค่คุ้ม แต่คือโอกาส

ขอแค่เขานำตัวนางกลับไปสำนักพิษมารและส่งนางให้ประมุข เขาก็จะไม่ต้องใช้เม็ดยาและสมุนไพรอีก

ใครจะรู้ บางทีสำนักพิษมารอาจใช้นางเพื่อกลืนสำนักอื่นทั้งหมดในภูมิภาคตะวันออก

“หึ..”อู่โหยวแค่นเสียง หยุดเล่น อัญเชิญอาวุธวิเศษระดับสูงสามชิ้นออกมา

“กายของมังกรนั่นมาจากจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ ขอข้าดูหน่อยว่าเจ้าคุ้มค่าแค่ไหน”

..

เหนือป่าไผ่ สายฟ้าสีทองขู่คำราม เปลวไฟระเบิดไม่หยุด

อู่โหยวส่งปรสิตพิษทั้งหมดที่เขาเลี้ยงไว้หลายสิบปีไปใส่มังกร แต่ กลิ่นอายมันยังเหนือกว่าแมลงของเขา วินาทีที่พวกมันสัมผัสกายมังกร พวกมันก็โดนคลื่นไฟแผดเผา

อู่โหยวสามารถบอกได้ว่ามังกรทองแค่ภาพมายา เขาคิดว่ามันควรจัดการได้ด้วยฐานบ่มเพาะของเขา แต่เห็นได้ชัดว่าเขาประเมินพลังสายเลือดนี้ต่ำไป

“..แค่ก”

สายฟ้าสีทองผ่าลงมาจากท้องฟ้า ฟาดผ่าอู่โหยว ปราณชั่วร้ายที่รวมกันรอบตัวเขาเปราะบางเหมือนกระดาษต่อหน้าสายฟ้าสีทอง

วินาทีที่สายฟ้าผ่าใส่เขา เขารู้สึกเหมือนอวัยวะและกระดูกแหลกและพ่นเลือดออกมา

“จิ๊”

อู่โหยวกัดฟัน ปากเลือดจากมุมปาก ควบคุมลมหายใจ มองเฟิงหยูเตี๋ยที่มีหางมังกรพันรอบ

“ไม่ ข้าสู้มันไม่ได้”

เขารู้สึกว่าถ้าเขายังสู้กับมังกรทองนี่ เขาจะตาย

มังกรถูกสนับสนุนโดยร่างกายของผู้บ่มเพาะหลอมลมปราณ และที่ระดับนี้ มันไม่มีทางสำแดงได้นานนัก

“ข้าจะกลับมาในอีกไม่กี่นาที แต่ตอนนี้..”

“ตาย!”

มังกรทองจ้องเขาและเปิดปาก

บูม!

มันพ่นคลื่นไฟมังกรใส่อู่โหยวโดยตรง

แต่พอเขาเหลือบมอง เขาก็นำอาวุธทั้งหมดรอบตัวเขากลับเข้าถุง และหลังใช้วิชาหลบหนี เขาก็หายไป

พอเห็นเขาหนี มังกรทองก็อยากไล่ตาม แต่ตอนนั้นเอง เสี่ยวเทียนที่อยู่ข้างเฟิงหยูเตี๋ยบินมาด้านหน้า โบกมือน้อยๆ

“อย่า!หยูเตี๋ยทนไม่ไหวแล้ว ถ้าเจ้าไม่กลับมา รากปราณของนางจะขาด!”

มังกรทองกลอกตา มองเฟิงหยูเตี๋ยที่มีหางมันพัน และขมวดคิ้ว“เจ้าหมอนั่นต้องกลับมาในไม่ช้า ถ้าข้าไม่กำจัดเขาเสียตอนนี้ ภายหลังข้าจะช่วยนางไม่ได้”

“นางแค่อาณาจักรหลอมลมปราณ นางจะต้านทานเจ้าได้ไง?กลับไป!”เสี่ยวเทียนลากหนวดมังกรทองสุดแรง“รีบกลับไปเร็ว!ข้าคิดอะไรได้แล้ว!”

หนวดมังกรสั่นเล็กน้อย ร่างมันสลายเป็นแสงสีทอง หายไปในตัวเฟิงหยูเตี๋ย

พอไม่มีหางมังกรรัด เฟิงหยูเตี๋ยก็ตกลงพื้น

…

ในขณะเดียวกัน หลังอู่โหยวหนีไปไกลกว่าสิบลี้ เขาก็หยุด ทันทีที่เขาเหยียบพื้น เขาก็กุมหน้าอก และคุกเข่าก่อนจะพ่นเลือดดำออกมา

“สายเลือดของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ช่างร้ายกาจ แค่สัมผัส แต่ก็ทำลายฐานบ่มเพาะข้าไปเกือบห้าส่วน”

เขาเช็ดเลือดที่ปาก นั่งสมาธิ จากนั้นก็เริ่มหมุนเวียนลมปราณ ตอนเขากำลังรักษา เขาพบว่าเส้นชีพจรส่วนใหญ่ของเขาโดนไฟมังกรทำลาย

ถ้าเขาใช้การหมุนเวียนลมปราณและยาเพื่อรักษา มันต้องใช้เวลาหลายสิบปี หรืออาจถึงร้อยปี

“ช้าไป”อู่โหยวขมวดคิ้วและคิดถึงผู้บ่มเพาะสองคนที่เขาเจอก่อนหน้าที่งานแต่ง หนึ่งคือหลอมลมปราณขั้นสาม อีกคนคือขั้นสมบูรณ์

คนที่บรรลุขั้นสมบูรณ์เดิมจะถูกใช้เป็นเตาหลอม แต่ตอนนี้ที่เขาเจอกับเด็กสาวสายเลือดจักรพรรดิ คนคนนั้นจึงไม่สำคัญอีก

เขากำลังจะใช้รากปราณและเลือดของทั้งสองเพื่อรักษาแผลเขา จากนั้น ก็จะกลับไปหาเด็กสาวที่มีสายเลือดจักรพรรดิ

อู่โหยวสูดหายใจลึก กลืนเม็ดยา และสัมผัสถึงตำแหน่งของปรสิตที่เขาวางไว้ในตัวทั้งสอง

อย่างน่าแปลกใจ เขาพบว่าตำแหน่งของทั้งสองอยู่ห่างจากเขาเพียงร้อยก้าวเท่านั้น

“หืม?ใกล้ขนาดนั้น?”